Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος Δημητριάδος αναφέρθηκε στα εκ διαμέτρου αντίθετα γνωρίσματα των δύο Μαθητών: «Ο μεν Πέτρος, ένας απλοϊκός ψαράς, που αξιώθηκε πρώτος να ομολογήσει πίστη στην Θεότητα του Χριστού και αυτή η ομολογία του έγινε η πέτρα πάνω στην οποία στηρίχτηκε το οικοδόμημα της Εκκλησίας. Ο Παύλος, άνθρωπος υψηλής μόρφωσης, νομομαθής, φανατικός ιουδαίος, διώκτης των Χριστιανών. Ήρθε, όμως και γι’ αυτόν η στιγμή της αποκάλυψης του Χριστού και από διώκτης έγινε ο θερμότερος κήρυκας του Ευαγγελίου…». Ο κ. Ιγνάτιος αναφέρθηκε, επίσης, στα δύο κοινά τους ιδιώματα, που καθόρισαν την ζωή της πρώτης Εκκλησίας, με πρώτο την ενότητα: «Μεταξύ τους διαφωνούσαν σε ζητήματα εκκλησιαστικής ζωής. Ο Πέτρος παρέμενε πιστός στον ιουδαϊκό νόμο και επέμενε στην αποδοχή της ιουδαϊκής πίστης και παράδοσης από τους Χριστιανούς. Ο Παύλος διακήρυξε την απελευθέρωση από τα δεσμά του Νόμου και έγινε ο κήρυκας της αγάπης και της ελευθερίας, αφού ο Χριστός ενώνει τους πάντες, με μόνη προϋπόθεση την πίστη στο πρόσωπό Του. Η διαφορά των απόψεων απειλούσε την ενότητα της πρώτης Εκκλησίας. Μέσα, όμως, από τον διάλογο της αλήθειας, με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, στην πρώτη Αποστολική Σύνοδο άπαντες κατανόησαν την αυθεντικότητα των απόψεων του Παύλου και με πνεύμα ενότητας ξεκίνησαν το έργο του ευαγγελισμού της ανθρωπότητας.
Το δεύτερο στοιχείο που τους χαρακτήριζε ήταν η αγιότητα. Έφεραν το ήθος του Χριστού, συνοδευόμενο από το παράδειγμα της ζωής τους. Η αγιότητα τους οδήγησε στο μαρτύριο, που επισφράγισε το Αποστολικό τους έργο. Μαζί άνοιξαν δρόμους και καλούν όλους να ακολουθήσουμε τα ίχνη τους, να γίνουμε μάρτυρες του αποστολικού κηρύγματος της Αναστάσεως και της αλήθειας, που είναι και η αποστολή της Εκκλησίας».
Ο κ. Ιγνάτιος, τελειώνοντας, παρατήρησε ότι «ζούμε σήμερα σε μια μεταβαλλόμενη εποχή. Είναι απορίας άξιον, πώς, στην σημερινή Ευρώπη, που ανδρώθηκε μέσα στην χριστιανική παράδοση, στην ουσία της οποίας είναι ο σεβασμός στην αξία του ανθρωπίνου προσώπου, χάνονται οι ηθικές αξίες, πώς ευτελίζεται και καταρρέει η έννοια της οικογένειας. Γι’ αυτό, καθήκον μας ιερό είναι να κρατήσουμε τις αξίες μας. Αυτό ζητά από εμάς τους Έλληνες Ορθοδόξους η ηθικώς παραπαίουσα Ευρώπη, για να παραμείνει αληθινά ενωμένη. Είμαστε υπεύθυνοι, οι Ορθόδοξοι, να κρατήσουμε την ενότητα της πίστεως, το ήθος και τις αξίες που απορρέουν από το Ευαγγέλιο και να μαρτυρήσουμε την αλήθεια του, με οποιοδήποτε κόστος, για να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα σε ολόκληρο τον κόσμο…».
