Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος Δημητριάδος αναφέρθηκε στην επί θύραις Μεγάλη Τεσσαρακοστή, «κατά την οποία η Εκκλησία μάς καλεί να προετοιμαζόμαστε, πνευματικώς, για την χαρά και την εμπειρία της Αναστάσεως. Μάλιστα, η σημερινή Ευαγγελική περικοπή δείχνει τον δρόμο, που περνά μέσα από τους άλλους ανθρώπους. Μας καλεί να συγχωρούμε όσους μας έβλαψαν ή μας αδίκησαν, γιατί μόνον έτσι και ο Θεός θα συγχωρήσει εμάς. Η συγχώρηση είναι παράδεισος, το μίσος είναι κόλαση… Μας καλεί σε νηστεία, μία κατάσταση πνευματική, μια άσκηση ουσιαστική, με σκοπό την μεγάλη συνάντηση του Πάσχα. Η ουσιαστική νηστεία είναι στον νου και στην καρδιά. Σ’ αυτήν συμβάλλει καθοριστικά η νηστεία των τροφών. Και βέβαια, η νηστεία δεν πρέπει να αποβλέπει στην έπαρση και στην αυτοδικαίωση, διότι, τότε, αυτοκαταργείται, αλλά να αποσκοπεί στην κάθαρση από τα πάθη και να γίνεται ακόμα και για εκείνους, τους πιο αδυνάτους πνευματικώς, που δυσκολεύονται να νηστέψουν… Μας καλεί, επίσης, να μη θησαυρίζουμε θησαυρούς στην γη, δηλ. ν’ αποφεύγουμε τον πλουτισμό, που κατακτάται, συνήθως, με αδικίες και δεσμεύει την ανθρώπινη καρδιά. Όποιος δεσμεύει την καρδιά του στα υλικά πράγματα, χάνει την προοπτική του ουρανού. Εκεί είναι ο προορισμός μας και εκεί δεν θα πάρουμε τίποτα γήινο. Η καρδιά μας πρέπει να είναι δοσμένη στον Χριστό και όποιος το επιτύχει αυτό, και συγχωρεί, σωστά νηστεύει και σωστά διαχειρίζεται τα υλικά δώρα του Θεού».
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στις περιπέτειες που πέρασε και εξακολουθεί να διέρχεται η πολύπαθη Μηλίνα, μετά την καταστροφική πλημμύρα του περασμένου Καλοκαιριού. Όμως, εξήρε τον τρόπο που οι κάτοικοι αυτοοργανώθηκαν, στάθηκαν με αλληλεγγύη μεταξύ τους και με την συνετή καθοδήγηση του Εφημερίου τους π. Στυλιανού Τσιρέμπολου, διαχειρίστηκαν την βοήθεια, που έφθασε από ευαισθητοποιημένους ανθρώπους από το εξωτερικό και όχι μόνο και μπόρεσαν να σταθούν όρθιοι, ν’ αποκαταστήσουν τις κατεστραμμένες οικοσκευές τους, να επισκευάσουν τα σπίτια και τις επιχειρήσεις τους. Ο κ. Ιγνάτιος εξήρε το ήθος, την πιστότητα και την εμπιστοσύνη στον Θεό, που διακρίνουν τον π. Στυλιανό, καθ’ όλη την μέχρι σήμερα εικοσιτετράχρονη διακονία του στο χωριό. Παρατήρησε, όμως, ότι πρέπει ακόμα να γίνουν πολλά, για να επανέλθει ο τόπος στην κανονικότητά του και έστειλε μήνυμα στους υπευθύνους να μην ξεχάσουν την Μηλίνα και την γύρω περιοχή, να κάνουν, ό,τι είναι απαραίτητο για τον τόπο και τους κατοίκους του. Κάλεσε, τέλος, όλους να επισκεφθούν την Μηλίνα το ερχόμενο Καλοκαίρι, για να απολαύσουν την φιλοξενία των ντόπιων.
Ακολούθως, ο Σεβασμιώτατος απένειμε το οφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου στον π. Στυλιανό, «γιατί στάθηκε άξιος των περιστάσεων, όχι μόνον σ’ αυτή την δύσκολη συγκυρία, αλλά όλα τα χρόνια της διακονίας του. Όλα θα ξαναγίνουν, εφ’ όσον έχουμε πίστη και ενότητα. Γι’ αυτό, μην αποκάμετε».