Στο κήρυγμά του ο κ. Ιγνάτιος τόνισε ότι η περίπτωση του άφρονος πλουσίου, στην οποία αναφέρεται η σημερινή Ευαγγελική περικοπή, «προβάλλεται ως παράδειγμα προς αποφυγή. Ενώ ο Θεός τον ευλόγησε με μεγάλη συγκομιδή, σκέφτηκε εγωιστικά, έκανε κέντρο του κόσμου τον εαυτό του και προγραμμάτισε να αποθηκεύσει τα αγαθά του σα να ήταν αιώνιος πάνω στη γη. Όμως, την ίδια νύχτα έφυγε από την ζωή και εμφανίστηκε ενώπιον του Θεού…»
Φέρνοντας την παραβολή στα καθ΄ ημάς, ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε ότι «δημιουργήσαμε έναν πολιτισμό, όπου κυριαρχεί ο καταναλωτισμός, η ατομικότητα, ο ωφελιμισμός. Κάποιοι βάλθηκαν να βάλουν στα χέρια τους όλον τον πλούτο του κόσμου, για να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Παρέσυραν πολλούς να πιστέψουν ότι η ζωή είναι μόνον ο πλούτος και η δύναμη, αλλά η εμπειρία είναι τραγική. Τα προβλήματα δεν λύθηκαν, αλλά μεγεθύνθηκαν, χάθηκε η ευτυχία, η ησυχία, κυριάρχησε το άγχος, η αγωνία. Ταυτόχρονα, οι φτωχοί, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, βιώνουν την απελπισία και την αδυναμία. Και ήρθε, πλέον, η στιγμή, μέσα απ’ αυτή ην πανανθρώπινη εμπειρία, που όλα καταρρέουν, κανείς να μη νιώθει ασφαλής, σαν να θέλει ο Θεός να μας υπενθυμίσει πόσο η ζωή μας είναι ρευστή και ότι η δύναμη και τα πλούτη δεν έχουν καμμία αξία, καθώς δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την αιωνιότητα, την όντως ζωή. Κι αν φτάσει κανείς στο τελικό κριτήριο, έχοντας νοιαστεί μόνο για τον εαυτό του, θα χάσει στον αιώνα την χαρά της παρουσίας και της αγάπης του Θεού και θα ζήσει την δική του κόλαση».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Ιγνάτιος παρατήρησε ότι «είναι ξεκάθαρο πόσο εύκολα μπορεί να βρεθεί κανείς στις μέρες μας ενώπιον του φάσματος του θανάτου. Και τίθεται το ερώτημα, είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δεν υπήρξαμε άφρονες, έστω κι αν δεν ανήκουμε στους πλουσίους; Δεν είναι μόνον ο υλικός πλούτος που μας απομονώνει και μας στερεί την χαρά της κοινωνίας με τον Θεό, αλλά ο εγωισμός μας, η στέρηση της χαράς του διπλανού μας, που θα μας στερήσουν την καλή απολογία… Τούτες τις τραγικές μέρες πονά η ψυχή μας, για όσα βιώνουμε. Ο πόνος είναι και δικός μας, του Επισκόπου, των Ιερέων, όλων όσοι συγκροτούμε την Ποιμαίνουσα Εκκλησία, πόνος μεγάλος, αλλά και ευθύνη απέναντι σε όλους, που μας υποχρεώνει να σταθούμε αντάξιοι των περιστάσεων και μαζί με τον λαό μας να βιώνουμε την σταυρική εμπειρία της στέρησης της κοινής Λατρείας, προκειμένου κανένα να μην σκανδαλίσουμε, να μη γίνουμε ποτέ αφορμή πολεμικής κατά της Εκκλησίας. Στεκόμαστε με ευθύνη και λαμβάνουμε κάθε δυνατό μέτρο, για να αναχαιτιστεί η ασφυξία των νοσηλευτικών ιδρυμάτων της πατρίδας μας, που είναι το μεγάλο διακύβευμα τούτο τον καιρό, στηρίζοντας εκείνους που δίνουν την μεγάλη μάχη. Είναι ευκαιρία, λοιπόν, να αναλογιστούμε πόσο σώφρονες είμαστε. Ο Χριστός μας καλεί να αφήσουμε την αφροσύνη και να εγκολπωθούμε την σωφροσύνη…».
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην μνήμη του σήμερα εορταζομένου Αγίου Ιακώβου του Τσαλίκη και επικαλέστηκε την χάρη και τις πρεσβείες του, για την έξοδο από την κρίση και την κατάπαυση της νόσου, επ’ αγαθώ όλης της ανθρωπότητας.
Υπενθυμίζεται ότι ο Σεβασμιώτατος το βράδυ της Παρασκευής τέλεσε Ιερά Αγρυπνία στην Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Πηλίου, επί τη εορτή των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου. Κάθε πρωί δε, στις 10.30, αυτή την περίοδο, επιμελείται και παρουσιάζει την εκπομπή «Ραδιοφωνικό Αρχονταρίκι», η οποία μεταδίδεται «ζωντανά» από τον Ρ/Σ της Τοπικής μας Εκκλησίας «Ορθόδοξη Μαρτυρία», προκειμένου να επικοινωνήσει με τον λαό μας και να ενισχύσει το φρόνημά του.