Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας τέλεσε την επίσημη Δοξολογία με την παρουσία των τοπικών αρχών. Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλεως και εν συνεχεία μαθητική και στρατιωτική παρέλαση.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :
«Μή φοβοῦ· μόνον πίστευε καί σωθήσεται».
Αὐτή τήν προτροπή ἀπευθύνει στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Χριστός πρός τόν ἄρχοντα τῆς συναγωγῆς Ἰάειρο ὁ ὁποῖος τόν πλησίασε καί τοῦ ζήτησε νά θεραπεύσει τήν ἄρρωστη θυγατέρα του. Ὅμως ἡ καθυστέρηση τῆς ἀφίξεως τοῦ Χριστοῦ στήν οἰκία τοῦ Ἰαείρου, λόγω τοῦ μεγάλου πλήθους πού εἶχε συγκεντρωθεῖ γιά νά τόν δεῖ, ὁδήγησε στό μοιραῖο. Ἡ θυγατέρα τοῦ Ἰαείρου ἀπέθανε, καί οἱ ἄνθρωποί του ἦρθαν νά τόν εἰδοποιήσουν γιά τό θλιβερό γεγονός καί νά τοῦ ποῦν νά μήν ταλαιπωρεῖ ἄλλο τόν διδάσκαλο, γιατί δέν ὑπῆρχε πλέον λόγος.
Ἐκεῖ ὅμως πού ὅλα φαίνονται νά τελειώνουν, ἐκεῖ πού ὁ φόβος τοῦ θανάτου φαίνεται νά συσκοτίζει τά πάντα, ὑπάρχει ὁ Χριστός, ὑπάρχει ἡ ἐνθαρρυντική προτροπή του πού ἀπομακρύνει τόν φόβο καί προσφέρει τήν ἐλπίδα, προσφέρει τήν ἀνάσταση καί τή ζωή.
Καί αὐτό δέν συνέβη μόνο τότε, δέν συνέβη μόνο στήν περίπτωση τῆς θυγατέρας τοῦ Ἰαείρου, τήν ὁποία ὁ Χριστός ἀνακάλεσε «ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν» χάρη στήν πίστη τοῦ πατέρα της, ἀλλά ἐπαναλαμβάνεται διά πολλῶν τρόπων σέ ὅλη τή διάρκεια τῆς ἱστορίας, ἐπαναλαμβάνεται ἰδιαιτέρως στήν ἱστορία τοῦ εὐσεβοῦς Γένους μας.
Γιατί ἐνώπιον τοῦ φόβου καί τοῦ σκότους καί τῆς ἀπειλῆς τοῦ θανάτου βρέθηκε πολλές φορές τό Ἔθνος μας, ὅπως βρέθηκε καί κατά τή σημερινή ἡμέρα, τήν 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 1940, ὅταν ἡ Ἰταλία ζητοῦσε ἀπό τούς πατέρες μας «γῆν καί ὕδωρ», ζητοῦσε παράδοση ἤ ἀπειλοῦσε μέ πόλεμο, πόλεμο τῶν ἰσχυρῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ἐναντίον μιᾶς μικρῆς καί ἀνίσχυρης γιά τόν κόσμο χώρας, τῆς Ἑλλάδος.
Ὅμως ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ ἀκούσθηκε τότε καί πρός ἐμᾶς: «Μή φοβοῦ· μόνον πίστευε».
Καί ὄντως οἱ πατέρες μας πίστευσαν καί ἀγωνίσθηκαν. Καί μέ τή χάρη τῆς Παναγίας Μητέρας τοῦ Κυρίου μας, μέ τή χάρη τῆς ὑπερμάχου Στρατηγοῦ, ἡ ὁποία οὐδέποτε ἐγκατέλειψε τό ἔθνος μας, μέ τή θαυματουργό σκέπη τῆς μητρικῆς της προστασίας, πού γινόταν συχνά ὁρατή ἀκόμη καί στούς ἀντιπάλους, ἀλλά συγχρόνως γινόταν καί ἀσπίδα γιά τούς ἡρωικούς στρατιῶτες μας, πού στά βουνά τῆς Πίνδου ἀγωνιζόταν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, καί τούς προστάτευε ἀπό τά ὅπλα τῶν ἐχθρῶν καί ἔκανε τίς σφαῖρες τους νά μήν τούς ἀγγίζουν, κατόρθωσαν νά κάνουν τούς πάντες νά ἀποροῦν πῶς ἦταν δυνατόν νά γίνει αὐτό τό θαῦμα, πῶς ἦταν δυνατόν ἡ μικρή καί ἀνίσχυρη Ἑλλάδα νά ἀντισταθεῖ στήν ἀσύγκριτη ὑπεροπλία τῶν ἀντιπάλων της καί ὄχι μόνο νά μήν παραδοθεῖ καί νά μήν τούς ἐπιτρέψει νά εἰσέλθουν στά ἐδάφη της ἀλλά καί νά προκαλέσει ἀνυπολόγιστες ἀπώλειες στόν στρατό τους.
Ἀλλά τά θαύματα γίνονται γι᾽ αὐτούς πού πιστεύουν. Καί οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες καί ὁλόκληρος ὁ Ἑλληνισμός πίστευε. Πίστευε στήν κραταιά βοήθεια τοῦ Χριστοῦ καί στή πανίσχυρη σκέπη τῆς Παναγίας Μητέρας του, ἡ ὁποία καί τότε καί πάντοτε σκέπει καί προστατεύει τό Ἔθνος μας καί τό διαφυλάττει σῶο καί ἀσφαλές ἀπό κάθε κακό καί κίνδυνο.
Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς σήμερα, ἡμέρα τῆς Ἐθνικῆς ἐπετείου, ἡμέρα τιμῆς γιά τούς πατέρες μας πού ἀγωνίσθηκαν μέ τόλμη καί γενναιότητα, μέ αὐταπάρνηση καί αὐτοθυσία, μνημονεύουμε μέ εὐγνωμοσύνη τήν προσφορά τους στόν ἀγώνα τῆς ἐλευθερίας τοῦ Ἔθνους, καί ὑποκλινόμεθα στό θάρρος καί τήν ἀνδρεία τους πού δόξασε τήν Ἑλλάδα στά πέρατα τοῦ κόσμου.
Ἐκφράζουμε ὅμως καί τήν ἄπειρη εὐγνωμοσύνη μας στόν Θεό τῶν πατέρων μας καί στήν Παναγία μητέρα μας, ἡ ὁποία ὡς «σκέπη τοῦ κόσμου πλατυτέρα νεφέλης» προστάτευσε τούς πατέρες μας πού ἀγωνιζόταν γιά τό δίκαιο καί τήν ἀξιοπρέπεια τοῦ Ἔθνους μας, ἀλλά καί τόν λαό μας, πού στά μετόπισθεν ἔδινε τόν δικό του ἀγώνα καί κινδύνευε ἀπό τίς ἀεροπορικές ἐπιδρομές τῶν ἐχθρῶν τῆς πατρίδος μας.
Τιμώντας, λοιπόν, σήμερα τούς ἡρωικούς ἀγωνιστές τοῦ ἔπους τοῦ 1940 καί εὐχαριστώντας ἀπό καρδίας τήν Παναγία μας γιά τήν ἀκαταίσχυντη προστασία της, ἄς ἀκούσουμε τήν προτροπή τοῦ Κυρίου ἀπό τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, τήν ὁποία ἀπευθύνει καί πρός ἐμᾶς: «Μή φοβοῦ· μόνον πίστευε καί σωθήσεται».
Μή φοβᾶστε, μᾶς λέγει, ὁποιαδήποτε δυσκολία καί ἐάν συναντήσετε. Ὅποιος φόβος καί ὅποιο σκοτάδι καί ἐάν φαίνεται ὅτι ἐπικρέμαται, μήν ἀνησυχεῖτε. Μόνο πιστεύετε. Πιστεύετε στή δύναμή μου. Πιστεύετε στήν προστασία καί τή σκέπη τῆς Παναγίας Μητέρας μου, τῆς ὑπερμάχου Στρατηγοῦ σας, καί θά σωθεῖτε. Κανείς δέν θά μπορέσει νά σᾶς βλάψει.
Αὐτό ἄς εἶναι, ἀδελφοί μου, καί γιά μᾶς τό μήνυμα τῆς σημερινῆς ἡμέρας.
Ζοῦμε σέ μία ἐποχή πού τό σκοτάδι καί ὁ φόβος γιά τό μέλλον κυριαρχοῦν, πού οἱ ἀπειλές ἐπιμένουν. Ὅμως μήν φοβόμαστε. Ἄς πιστεύουμε στόν Χριστό καί στήν κραταιά σκέπη τῆς Παναγίας μας, πού προστάτευσε τούς πατέρες μας τό 1940, καί νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι θά προστατεύσει καί θά σώσει καί ἐμᾶς ἀπό ὁτιδήποτε μᾶς φοβίζει ἤ μᾶς ἀπειλεῖ.
