Στο τέλος τελέστηκε Δοξολογία για τον Μακεδονικό Αγώνα και ανεγνώσθη η Ποιμαντορική Εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας κ. Παντελεήμονος για τον Μακεδονικό Αγώνα.
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ
Στή μακραίωνη ἱστορική του πορεία τό Ἔθνος μας χρειάσθηκε πολλές φορές νά ἀγωνισθεῖ γιά τήν ἐλευθερία του, αὐτό τό πολύτιμο ἀγαθό πού χάρισε ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο. Οἱ ἀγῶνες αὐτοί ἀπαίτησαν πολλές θυσίες, ἀπέδειξαν ὅμως τή θέληση τῶν πατέρων μας νά διεκδικήσουν τό μεγάλο αὐτό δῶρο καί προνόμιο μέ κάθε κόστος, ὄχι μόνο γιά τόν ἑαυτό τους ἀλλά καί γιά τήν πατρίδα, γιά τόν ἡρωικό καί αἱματοβαμμένο αὐτόν τόπο στόν ὁποῖο κατοικοῦμε. Ἀπέδειξαν πώς ἡ ἀγάπη γιά τήν πατρίδα καί τήν ἐλευθερία εἶναι ἡ δύναμη πού κάνει τόν ἄνθρωπο νά μήν ὑπολογίζει τίποτε προκειμένου νά ἐπιτύχει τόν στόχο του.
Καί ὅλα αὐτά τά ἀπέδειξαν σέ ὑπέρτατο βαθμό οἱ ἀγωνιστές καί ἥρωες τοῦ Μακεδονικοῦ ἀγῶνος τούς ὁποίους τιμοῦμε σήμερα, ὅπως καί κάθε χρόνο. Τούς τιμοῦμε, γιατί χάρη στή δική τους δύναμη τῆς θελήσεως καί χάρη στή δική τους θυσία ἡ Μακεδονία μας εἶναι ἐλεύθερη καί ἐμεῖς μποροῦμε νά μιλοῦμε τή γλώσσα μας, νά διδάσκουμε καί νά διδασκόμεθα τήν ἱστορία μας, νά εἴμαστε ἐλεύθεροι γιά νά πιστεύουμε στόν ἀληθινό Θεό καί νά εἴμεθα τέκνα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ὁ ἀγώνας πού ξεκίνησαν οἱ πατέρες μας πρίν ἀπό 115 χρόνια μέ πρωτεργάτη τόν Παῦλο Μελᾶ, ὁ ὁποῖος ἐγκατέλειψε μαζί μέ πολλούς ἄλλους τά πάντα γιά νά ἔρθει ἐδῶ, στή Μακεδονία μας, καί νά ἀγωνισθεῖ μαζί μέ τούς Μακεδόνες ὁπλαρχηγούς γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας ἦταν δύσκολος. Διότι δέν εἶχαν νά ἀντιμετωπίσουν μόνο τούς Τούρκους κατακτητές, ἀλλά εἶχαν καί ὅλους ἐκείνους πού ἐποφθαλμιοῦσαν τόν τόπο μας, τή Μακεδονία μας, καί χρησιμοποιώντας δολίους τρόπους ἤθελαν νά ἐπεκταθοῦν καί νά καταλάβουν τήν περιοχή μας. Καί εἶχαν ἀκόμη νά ἀντιμετωπίσουν καί τίς δύσκολες συνθῆκες τίς ὁποῖες δημιουργοῦσε ἡ ἰδιαιτερότητα τοῦ τόπου, ὁ «βάλτος».
Ὅμως οἱ Μακεδονομάχοι δέν δίστασαν οὔτε στιγμή, δέν ὑπολόγισαν τίς ταλαιπωρίες, δέν δειλίασαν ἀπό τίς ἀπειλές οὔτε τῶν Τούρκων οὔτε τῶν Βουλγάρων, δέν φοβήθηκαν τόν θάνατο, γνωρίζοντας ὅτι «εἶναι γλυκύς ὁ θάνατος, μόνον ὅταν πεθαίνουμε γιά τήν πατρίδα». Ἀγωνίσθηκαν μέ τόλμη καί αὐτοθυσία γιά νά μᾶς χαρίσουν τήν ἐλευθερία που δέν ἄργησε νά ἔρθει.
Γι᾽ αὐτό καί τούς τιμοῦμε καί σήμερα. Καί μαζί τους τιμοῦμε καί ὅλους ἐκείνους πού συνέβαλαν στήν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας μας μέ πρώτους τούς Ἕλληνες προξένους στή Θεσσαλονίκη καί τό Μοναστήρι, τόν Λάμπρο Κορομηλᾶ καί τόν Ἴωνα Δραγούμη, οἱ ὁποῖοι στήριξαν τόν ἀγώνα μέ κάθε μέσο καί κάθε τρόπο.
Τιμοῦμε ὅλους ἐκείνους πού ἀγωνίσθηκαν δίπλα στά στρατιωτικά σώματα, δίπλα στούς Ἕλληνες ὁπλαρχηγούς, ὅλους ἐκείνους πού συστρατεύθηκαν στόν ἀγώνα, ἀνεξαρτήτως ἡλικίας καί θέσεως: τούς ἀρχιερεῖς, τούς κληρικούς, τούς μοναχούς, τούς δασκάλους καί τίς δασκάλες, τίς γυναῖκες καί τά μικρά ἀκόμη παιδιά, πού μέ ζῆλο καί αὐτοθυσία ἀγωνίσθηκαν γιά τήν ἐλευθερία.
Ὑποκλινόμεθα στή θυσία τους, τούς εὐγνωμονοῦμε γιά τήν προσφορά τους καί προσευχόμεθα ὁ Θεός νά ἀναπαύει τίς ψυχές τους καί νά προστατεύει τή Μακεδονία μας ἀπό κάθε ἐπιβουλή καί ἀπό κάθε ἐχθρό.