Δοξολογία και μνημόσυνο για τους Ήρωες του Μακεδονικού Αγώνα στη Βέροια
Την Κυριακή 13 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου του Νέου Πολιούχου Βεροίας.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας τέλεσε μνημόσυνο για τους Ήρωες του Μακεδονικού Αγώνα και στη συνέχεια Δοξολογία για την επέτειο του Αγώνα με την παρουσία των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών Αρχών.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Μωράς δέ ζητήσεις καί γενεαλογίας καί ἔρεις καί μάχας νομικάς περιΐστασο· εἰσίν γάρ ἀνωφελεῖς καί μάταιοι».
Μία συμβουλή, ἀνάμεσα σέ πολλές ἄλλες, δίδει στήν ἐπιστολή του πρός τόν μαθητή του, ἐπίσκοπο Κρήτης Τίτο, ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος.
Τόν συμβουλεύει καί μαζί μέ αὐτόν καί ὅλους ἐμᾶς πού τήν ἀκούσαμε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀλλά καί ὅλους τούς πιστούς, νά ἀποφεύγει τίς ἄσκοπες καί περιττές ἀναζητήσεις καί ἔρευνες, τίς διαφωνίες καί τίς ἀντιπαραθέσεις γιά πράγματα κοσμικά ἀλλά καί γιά ὑποθέσεις πού δέν ἐμπίπτουν στή δικαιοδοσία ἤ τήν εὐθύνη μας καί γιά τίς ὁποῖες δέν μποροῦμε νά ἔχουμε ἄποψη. Τόν συμβουλεύει μέ ἄλλα λόγια νά ἀποφεύγει ὅ,τι διαταράσσει τήν εἰρήνη τῆς ψυχῆς του καί τόν κάνει νά ἀντιπαρατίθεται μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους καί ὅ,τι ἁπλῶς τοῦ ἱκανοποιεῖ τήν περιέργεια ἤ τοῦ καλλιεργεῖ τόν ἐγωισμό.
Γιά ποιόν λόγο δίδει αὐτή τή συμβουλή ὁ μέγας Ἀπόστολος; Διότι ὅλες οἱ ἄσκοπες καί περιττές συζητήσεις γιά ζητήματα καί θέματα πού εἴτε δέν γνωρίζουμε εἴτε δέν μᾶς ἀφοροῦν εἶναι μάταιες καί ἀνώφελες γιά τήν ψυχή μας καί γιά τή ζωή μας. Καί μπορεῖ ἀκόμη νά ἀποβοῦν ἐπικίνδυνες καί καταστροφικές, ἐφόσον ὑπάρχει περίπτωση νά μᾶς παρασύρουν σέ λανθασμένες ἐπιλογές καί νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία.
Αὐτό συνέβη καί μέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι, ἀντί νά ἀκολουθοῦν τή διδασκαλία τῶν ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας σχετικά μέ τήν τιμητική προσκύνηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων τοῦ Κυρίου μας, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων, ἐνεπλάκησαν σέ «μωράς ζητήσεις … καί ἔρεις καί μάχας νομικάς», ἀμφισβητώντας τό θαῦμα τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως καί κατηγορώντας ὅσους τιμοῦσαν μέ εὐλάβεια τίς ἱερές εἰκόνες ἀποδίδοντας τόν σεβασμό τους ὄχι στό ξύλο ἀλλά στό ἱερό πρόσωπο πού ἀπεικονιζόταν, καί μέ τόν τρόπο αὐτό ἔπεσαν στήν πλάνη τῆς αἱρέσεως καί ταλαιπώρησαν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ὅσους παρέμεναν πιστοί στό ὀρθόδοξο δόγμα μέ τούς διωγμούς καί τίς ἐξορίες καί τίς φυλακίσεις στίς ὁποῖες τούς ὑπέβαλαν.
Καί θά συνέχιζαν οἱ μάταιες καί ἀνώφελες αὐτές συζητήσεις τῶν εἰκονομάχων, ἐάν δέν τίς σταματοῦσαν οἱ ἅγιοι καί θεοφόροι πατέρες τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τούς ὁποίους τιμοῦμε σήμερα.
Αὐτοί, διατυπώνοντας τήν ὀρθή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τήν τιμή καί τήν προσκύνηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων καί τῶν ἀπεικονιζομένων σέ αὐτές ἱερῶν προσώπων, «θεοπνεύστως ἐδογμάτισαν», καί κατήργησαν τίς φλυαρίες καί τίς λανθασμένες διδασκαλίες τῶν αἱρετικῶν εἰκονομάχων.
Καί ἐάν οἱ θεοφόροι πατέρες τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀγωνίσθηκαν μέ τή μάχαιρα τοῦ Πνεύματος ἐναντίον τῶν ψευδῶν διδασκαλιῶν τῶν εἰκονομάχων πού ἀμφισβητοῦσαν τή δυνατότητα τῆς ἀπεικονίσεως τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος γιά τή σωτηρία μας, οἱ ἥρωες τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα πού τιμοῦμε σήμερα, ἀγωνίσθηκαν μέ τά πενιχρά ὅπλα τους ἀλλά κυρίως μέ τή δύναμη τῆς ψυχῆς τους καί τήν πίστη τους στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία του, γιά νά καταργήσουν τήν προπαγάνδα τῶν σχισματικῶν Βουλγάρων καί Ρουμάνων πού ἐπεδίωκαν νά ἑδραιώσουν τήν ἐπιρροή τους στή Μακεδονία, ἀναγκάζοντας καί ἐκβιάζοντας μέ κάθε τρόπο τούς πατέρες μας νά ἀρνηθοῦν τήν ἐθνική τους ταυτότητα, νά ἀρνηθοῦν τήν ἑλληνική καταγωγή καί γλώσσα τους, νά ἀρνηθοῦν καί αὐτή τήν ἀναφορά τους στό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, πού μέ τούς ἡρωικούς καί ἀτρόμητους ἱεράρχες, τούς ὁποίους ἔστελνε στήν περιοχή μας, προσπαθοῦσε νά τονώσει τό φρόνημα καί τήν πίστη τῶν πατέρων μας καί νά μήν τούς ἀφήσει νά παρασυρθοῦν ἀπό ξένες προπαγάνδες, πού ἀπέβλεπαν στόν σφετερισμό τῆς Μακεδονίας μας καί στήν οἰκειοποίησή της.
Καί ἐάν σήμερα εἴμαστε ἐλεύθεροι, καί ἄν σέ λίγες ἡμέρες θά ἑορτάσουμε τά Ἐλευθέρια τῆς πόλεώς μας καί τήν ἀπαλλαγή της ἀπό τόν τουρκικό ζυγό, εἶναι γιατί οἱ Μακεδονομάχοι, ἄνδρες, γυναῖκες καί μικρά παιδιά ἀκόμη, δέν σπατάλησαν τόν χρόνο τους σέ συζητήσεις γιά τήν ἐλευθερία καί τήν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας, ἀλλά μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους πολέμησαν γι᾽ αὐτήν. Καί τό ἴδιο ἔκαναν καί ὅσοι ἦλθαν ἀπό ὅλη τήν Ἑλλάδα, ἀρωγοί στόν ἀγώνα τῶν Μακεδόνων, ἀφήνοντας τήν ἄνεση καί τήν ἀσφάλειά τους, γιά νά ἀγωνισθοῦν γιά τήν ἐλευθερία μας, γιά νά σπείρουν τόν σπόρο της καί νά τόν ποτίσουν μέ τό αἷμα τους.
Γι᾽ αὐτό καί τούς τιμοῦμε σήμερα! Γι᾽ αὐτό καί ἔχουμε χρέος νά μήν τούς ξεχνοῦμε ποτέ, ἀλλά νά ἀκολουθοῦμε πάντοτε τό παράδειγμα τῆς ἀγάπης καί τῆς θυσίας τους γιά τήν πατρίδα καί τά δίκαιά της.
