Εγκαίνια πρώτου Παρεκκλησίου προς τιμήν του Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου

Στην αρχή τελέστηκε ο Όρθρος στο καθολικό της Ιεράς Μονής και εν συνεχεία σύμφωνα με το τελετουργικό των εγκαινίων μεταφέρθηκαν λιτανευτικώς τα μαρτυρικά Ιερά Λείψανα στο Ιερό Παρεκκλήσιο, όπου ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, επικεφαλής της μοναστικής αδελφότητος στην οποία ανήκει και εγκαταβιεί, εγκαινίασε τον 49^ο Ιερό Θυσιαστήριο της ποιμαντορίας του.

Στην λαμπρή και συγκινητική τελετή μετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Γέρων Καισαρείας κ. Θεοφύλακτος (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας), Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος, Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμφιπόλεως κ. Χριστοφόρος.

Προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Παντελεήμονος τελέστηκε ακολούθως η πρώτη Θεία Λειτουργία παρουσία μοναχών από το Άγιον Όρος και από τις μοναστικές αδελφότητες της Ιεράς μας Μητροπόλεως και ευλαβών πιστών, οι οποίοι παρακολουθούσαν τα τελούμενα από οθόνες εκτός του Ιερού Παρεκκλησίου, εξαιτίας της στενότητάς του χώρου.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε μνημόσυνο για την 202^η επέτειο της Μάχης της Δοβρά (12 Μαρτίου 1822) και τον απαγχονισμό του ηγουμένου της Γερασίμου.

Το Ιερό Αναλόγιο διακόνησε και λάμπρυνε ο Αρχιμανδρίτης Χερουβείμ Τσίνογλου, Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας, μετά χορού Ιεροψαλτών.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, πνευματικός υιός του Οσίου Γερασίμου, στην ομιλία του συγκινημένος ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἡμέρα μεγίστης χαρᾶς ἀλλά καί βαθυτάτης συγκινήσεως ἡ ἡμέρα τῶν ἐγκαινίων τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ ναοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας, τοῦ ἀφιερωμένου στόν νέο ὅσιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ὅσιο Γεράσιμο τόν Ὑμνογράφο, τόν Μικραγιαν­να­νίτη.

Πρίν ἀπό ἕνα περίπου χρόνο ἀξιωθήκαμε νά ζήσουμε τή μεγάλη χαρά καί εὐλογία τῆς πολυαναμε­νό­μενης ἁγιοκατατάξεως τοῦ Γέρο­ντος Γερασίμου. Καί σήμερα ζοῦμε μία ἀκόμη, θά ἔλεγα, μεγαλύτερη χαρά καί εὐλογία: τήν τέλεση τῶν ἐγκαι­νίων τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ ναοῦ, τόν ὁποῖο μέ πολλή υἱική ἀγάπη καί βαθύτατο σεβασμό τοῦ ἀφιερώσα­με, τοῦ ναοῦ αὐτοῦ στόν ὁποῖο τελοῦνται οἱ καθημερινές ἱερές Ἀκολουθίες τῆς Μονῆς μας.

Στό ἑξῆς, λοιπόν, θά αἰσθανόμεθα ἀκόμη ἐντονώτερη τήν παρουσία του ἀνάμεσα μας στή Μονή καί ἰδιαιτέρως στίς ὧρες τῶν Ἀκολου­θιῶν. Θά τόν αἰσθανόμεθα νά μᾶς παροτρύνει πατρικά καί μέ πολλή στοργή στήν προσευχή, ὅπως τό ἔκανε ὁ ὅσιος Γεράσιμος καί ἐν ζωῇ, λέγοντάς μας ὅτι «οἱ ἅγιοι, παιδιά μου, εἶ­ναι παρόντες καί μᾶς παρακο­λου­θοῦν καί χαίρονται, ὅταν μᾶς βλέ­πουν νά προσευχόμεθα, καί μᾶς εὐλογοῦν».

Καί ἄν ὁ ὅσιος Γεράσιμος, ζώντας στή γῆ, ἔβλεπε ὄχι μόνο μέ τά μά­τια τῆς ψυχῆς του, ἀλλά καί μέ τά σωματικά του μάτια τήν Κυρία Θεο­τόκο, τήν ἁγία Θεοπρομήτορα Ἄννα, τόν τίμιο Πρόδρομο, τούς ὁσίους πατέρες τῆς Καλύβης του, Διονύσιο τόν ρήτορα καί Μητρο­φά­νη τόν πνευματικό, ἐμεῖς, τώρα πού ἐκεῖνος εὑρί­σκεται στόν οὐρανό καί βλέπει πρόσωπο πρός πρόσωπο τόν Κύριό μας, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί ὅλους τούς ἁγίους τούς ὁποίους ὕμνησε, θά τόν αἰσθανόμεθα ἀνά­με­σά μας νά προσεύχεται καί νά πρεσβεύει γιά ὅλους μας, ἰδιαι­τέ­ρως γιά τόν Καθηγούμενο, τούς πατέρες τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς, καί γιά ὅσους εἴχαμε τή μεγάλη εὐλογία ἀπό τόν Θεό νά τόν γνω­ρίσουμε, νά τόν ζήσουμε, νά μαθη­τεύσουμε κοντά του, νά λάβουμε ἔστω καί ἀμυδρά, «ἐν ἐσόπτρῳ καί ἐν αἰνίγματι», αἴσθηση τῶν οὐρα­νίων ἐμπειριῶν του, νά ἐμπνευ­σθοῦ­με ἀπό τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς του, νά διδαχθοῦμε ἀπό τήν ἁπλότητα τῆς ἀναστροφῆς του, ἀπό τήν ἀγάπη του πρός τόν Θεό, ἀπό τήν ταπείνωση, ἀπό τήν ὑπακοή καί τήν πίστη του.

Θά τόν αἰσθανόμεθα νά συμπρο­σεύ­χεται μαζί μας, νά μᾶς εὐλογεῖ καί νά μᾶς στηρίζει στόν καθημε­ρινό μας ἀγώνα, νά μᾶς παρηγορεῖ στίς δυσκολίες μας, καθώς κι ἐκεῖ­ν­ος ἀντιμετώπισε πολλές δυσκο­λίες στή μοναχική του ζωή.

Στή χαρά τῆς σημερινῆς ἡμέρας τῶν ἐγκαινίων τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου εἴμεθα βέβαιοι ὅτι παρίστανται ἀο­ράτως, χαίροντες καί συμπανηγυ­ρί­ζοντες, μαζί μέ ὅλους τούς ἁγί­ους τούς ὁποίους ὕμνησε ὁ Ὅσιος, ἀλλά καί μέ ἐκείνους, τῶν ὁποίων τά ἱερά λείψανα καταθέσαμε προη­γου­μέ­νως στήν Ἁγία Τράπεζα, καί οἱ μακαριστοί πατέρες τῆς Συνο­δεί­ας μας στή Μικρή Ἁγία Ἄννα: ὁ π. Διονύσιος, ὁ πνευματικός μας, ὁ π. Μητροφάνης, ὁ π. Σπυρίδων, ὁ ἀεί­μνηστος Μητροπολίτης Κινσάσας Νικηφόρος, ὁ π. Παντελεήμων ἀλλά καί ὁ Γέρων Ἀβι­μέλεχ. Ἡ νοερή παρουσία τους μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι μαζί μέ ἐκείνους, πού βρίσκονται πλέον πλησίον του στόν οὐρανό, ἔχουμε καί ἐμεῖς τήν εὐλογία νά εἴμεθα ἐδῶ στή γῆ, μέσα στόν ἱερό αὐτό ναό τοῦ ἁγίου Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου, συμ­πο­­λίτες καί συνασκητές τῶν ἁγίων.

Καί ἔχουμε χρέος νά ἀξιοποιήσου­με αὐτή τήν εὐλογία καί τή χάρη γιά νά γίνουμε, κατά τόν πρωτοκο­ρυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο, «οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ». Διότι αὐτός εἶναι ὁ προ­ορισμός μας, αὐτός πρέπει νά εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας, εἴτε εἴμεθα λαϊκοί εἴτε μοναχοί, μοναχές εἴτε κληρικοί, καί αὐτόν πρέπει νά προσπαθοῦμε νά ἐπιτύχουμε μέ τόν ἀγώνα μας, μέ τήν προσευχή μας, μέ τή μυστη­ριακή μας ζωή, μέ τήν προσπάθειά μας νά ζοῦμε μέσα στήν παρουσία καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Διότι ἐάν δέν οἰκειωθοῦμε τόν Θεό ἀπό αὐτήν τή ζωή, δέν θά μπορέσουμε νά ζή­σου­με πλησίον του, ὅταν φύγουμε ἀπό τόν κόσμο αὐτό.

Ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ὑμνογρά­φος, ὁ Γέροντάς μας, τόν ὁποῖο τιμοῦμε ὡς ἅγιο καί στόν ὁποῖο ἀφιερώσαμε αὐτόν τόν ναό, δέν ἔγινε ἅγιος, ἐπειδή τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο τόν ἀνέγραψε στό Ἁγιολόγιό του, ἀλλά ἐπειδή μέ τήν ὑπακοή καί τήν τα­πεί­νωσή του, μέ τόν ἀγώνα του καί τήν προσευχή του, κατόρθωσε νά ζεῖ μέσα στή χάρη τοῦ Θεοῦ, νά συνομιλεῖ μέ τούς ἁγίους, νά τούς βλέπει, νά τούς αἰσθάνεται οἰκεί­ους του, γιατί ἡ ζωή του ἦταν σάν τή δική τους, ὥστε κανένα ἀπό τά ἡδέα καί τερπνά τοῦ κόσμου, καμία κοσμική τιμή καί ἀνθρώπινη δόξα νά μήν τόν ἑλκύει περισσότερο ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν πα­ρουσία του.

Ἔτσι ἔζησε ὁ ὅσιος Γεράσιμος, χω­ρίς νά διαφέρει σέ τίποτε ἀπό τούς παλαιούς ὁσίους. Τοῦ εἶχαν τάξει καί ἀξιώματα καί ἀρχιερωσύνη καί καθηγητή στό Πανεπιστήμιο θέλησαν νά τόν κάνουν, ἀλλά ὅλα αὐτά τά ἐθεώρησε τίποτε, μπροστά στό νά ἀσκητεύσει μέσα στό κελίο του, στή Μικρή Ἁγία Ἄννα· νά ἀσκητεύσει ὅπως ὁ ὅσιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, τοῦ ὁποίου τή μνήμη τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα καί ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε, ὅπως καί ὁ ὅσιος Γεράσιμος, νά βλέπει τό ἄκτιστο φῶς καί νά πλημ­μυρίζει ἡ ψυχή του ἀπό τόν θεῖο ἔρωτα.

Ἡ σημερινή ἡμέρα τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ τοῦ ὁσίου Γερασίμου εἶναι μία ἱστορική ἡμέρα γιά τήν Ἱερά μας Μονή, ἀφενός διότι μέ τά ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ ἐκπληρώνεται μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἡ ἐνδόμυχη ἐπιθυμία μας, τήν ὁποία εἴχαμε ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἀνιδρύσεώς του, καί ἀφετέρου, διότι σήμερα τιμοῦμε τήν ἱστορική μάχη καί τό ὁλοκαύ­τωμα τῆς Μονῆς μας, τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, τό 1822, τή θυσία τῶν πατέ­ρων της καί τό μαρτύριο τοῦ ἡγου­μένου της Γερασίμου. Μία εὐλογημένη συγκυρία! Γεράσιμος ὁ τότε ἡγούμενος, ὁ ὁποῖος κρεμάσθηκε στήν πλατεία τῆς Βέροιας καί εἶναι ἅγιος νεομάρτυς, καθώς καί ὁ Γέροντας Γεράσιμος, τόν ὁποῖο τιμοῦμε στόν ἱερό αὐτό ναό σήμερα.

Θά ἤθελα, λοιπόν, νά εὐχαριστή­σω θερμότατα καί ἀπό καρδίας τούς συμπροσευχηθέντες Σεβασμι­ω­τά­­τους Ἁγίους Ἁρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἐτίμησαν μέ τήν παρου­σία τους, ὅπως καί τούς πατέρες τῆς Συνοδείας τοῦ ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου, τόν π. Γεράσιμο τόν Ἁγιοπαυλίτη, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, ὅταν ὁ Γέροντας Γεράσιμος μέ προσήγαγε στή μεγαλοσχημία, μετά τήν εὐχή πού μοῦ διάβασε ὁ π. Διονύσιος, ὁ πνευματικός μου, μέ ἐνέδυσε τό μέγα Σχῆμα. Εὐχαριστῶ καί τούς πνευματικούς ἀδελφούς μου, τόν π. Νεκτάριο, τόν π. Θεοδόσιο, τόν π. Εὐθύμιο, οἱ ὁποῖοι καί αὐτοί χαίρονται καί ἀγάλλονται, διότι ἀξιωθήκαμε ὅλοι νά ζήσουμε αὐτή τή μεγάλη ἡμέρα, τόν ναό τόν ἀφιερωμένο στόν Γέροντά μας, τόν Γέροντα Γεράσιμο.

Εὐχαριστῶ καί ὅλους τούς κλη­ρικούς, τούς μοναχούς καί τίς μο­να­χές, τούς ἁγίους ἱεροψάλτες καί τούς λαϊκούς πού ἦλθαν γιά νά συμπροσευχηθοῦν μαζί μας κατά τή μεγάλη αὐτή ἡμέρα γιά τή Μονή μας καί νά τιμήσουμε τόν ὅσιο Γεράσιμο τόν Ὑμνογράφο.

Εὔχομαι ταπεινά ἡ χάρη τοῦ ὁσίου Γερασίμου νά εὐλογεῖ πάντοτε ὅλους μας, ἀδελφοί μου. Ἀμήν.