Εισόδια της Θεοτόκου: μια από τις μεγαλύτερες εορτές της Ορθοδοξίας
Το Σάββατο 21 Νοεμβρίου γιορτάζουμε τα «Εισόδια της Θεοτόκου», μια ιερή εορτή με μεγάλη σημασία, καθώς αποτελεί την αρχή για τη μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου
Τα «Εισόδια της Θεοτόκου» είναι μία από τις κυριότερες εορτές της Παναγίας. Η Εκκλησία μας την τιμά στις 21 Νοεμβρίου και η σημασία της είναι μεγάλη και ιερή, διότι αποτελεί τη βάση και την αρχή για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου.
Η Παναγία, γεννήθηκε από γονείς γηραιούς, τον Ιωακείμ και την Άννα, που είχαν παρακαλέσει με πολύ πόνο τον Θεό να τους δώσει ένα παιδί και να το αφιερώσουν στο Ναό Του. Και αυτό έκαναν. Μόλις η Παναγία συμλήρωσε το τρίτο έτος της ηλικίας της την πήγαν στο ναό και την παρέδωσαν στα χέρια του ιερέα Ζαχαρία, μετέπειτα πατέρα του Προδρόμου. Αυτός την αγκάλιασε, την ευλόγησε και είπε: «Εμεγάλυνε ο Κύριος το ονομά σου σε όλες τις γενεές. Με σένα θα ευλογηθούν τα έθνη και ο Κύριος θα λυτρώση τους υιούς του Ισραήλ». Και ανέβασε τη Μαρία στο εσωτερικό του θυσιαστηρίου, όπου ο Θεός την χαρίτωσε.
Η Εικόνα των «Εισοδίων της θεοτόκου»
Στην εικονογράφηση αυτού του γεγονότος, διακρίνουμε, στο κέντρο την Παναγία σαν μικρό τριετές κοράσιον, που όμως έχει όλη την ιερότητα της μέλλουσας Μητέρας του Θεού. Ο ιερέας Ζαχαρίας έχει ακουμπήσει ευλαβικά και στοργικά το χέρι του επάνω στην κεφαλή της. Την ευλογεί και την υποδέχεται στα άγια των αγίων, φορώντας ενδύματα λειτουργικά και διακριτικό της ιερωσύνης στην κεφαλή του. Η Παναγία στέκει με ιερή σιγή απέναντί του έχει τα χέρια της σε στάση ευλαβική και συγχρόνως κινητική απέναντί του, που δηλώνει την προθυμία και την χαρά της προσελεύσεώς της στον Ναό του Κυρίου. Αυτό είναι το σχέδιο και το θέλημα του Θεού και η προαιώνια βουλή του για την σωτηρία των ανθρώπων.
Το ίδιο ευλαβικά και με ιερή συγκίνηση εικονίζονται και οι γέροντες γονείς της Ιωακείμ και Άννα. Την παραδίδουν στα χέρια του Ζαχαρία με μια κίνηση πολύ εκφραστική, που δηλώνει την προθυμία τους να εκπληρώσουν την υπόσχεσή τους στο Θεό και να του αφιερώσουν το μονάκριβο παιδί τους, που το απέκτησαν μετά από πολλών χρόνων προσευχή και νηστεία και σε γήρας προχωρημένο. Όμως η αγάπη στο Θεό επισκιάζει τα σπλάχνα της στοργής της ανθρώπινης φύσης. Έχουν στραμμένα τα βλέμματά τους στην παιδίσκη τους Μαρία, προσέχοντάς την με πολύ συγκίνηση.
Πίσω τους βλέπουμε πολλές νεάνιδες, να κρατούν λαμπάδες αναμμένες και να προπέμπουν την Παναγία οδηγώντας την στο Ιερό, όπου έμεινε σαν περιστερά ηγιασμένη και έγινε η λαμπάδα του Θεού, η κατοικία Του, ο ναός Του, το θυσιαστήριο και η λατρεία η ζώσα και καθαρά.
«Ο καθαρώτατος Ναός του Σωτήρος, η πολυτίμητος παστάς και Παρθένος, το ιερόν θησαύρισμα της δόξης του Θεού, σήμερον εισάγεται, εν τω οίκω Κυρίου, την χάριν συνεισάγουσα, την εν Πνεύματι Θείω˙ ην ανυμνούσιν Άγγελοι Θεού˙ Αύτη υπάρχει σκηνή επουράνιος».
