Εκοιμήθη ο Γέροντας Ακάκιος της Αδελφότητος των Δανιηλαίων
Εκοιμήθη, σε ηλικία 90 ετών, ο Γέροντας Ακάκιος της Αδελφότητος των Δανιηλαίων του Αγίου Όρους, ονομαστός ψάλτης, ο οποίος έψαλε για δεκαετίες με τον επίσης μακαριστό Γέροντα Δανιήλ.
Ο Γέροντας Ακάκιος γεννήθηκε (1933) στο Παλαιοχώρι Καβάλας (κατά κόσμον Άγγελος Ψαλτούδης). Σε νεαρή ηλικία (1951) βρέθηκε στο Άγιον Όρος στη μοναστική Αδελφότητα των Δανιηλαίων, στη Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης, όπου και έγινε μοναχός (1954). Διδάχθηκε τη μουσική, μαζί με τον συντοπίτη του μοναχό Δανιήλ, από τον καλλίφωνο Γέροντα μουσικό και ψάλτη της Αδελφότητας Γερόντιο, ενώ τα πρώτα μουσικά έμαθε στο Παλαιοχώρι από τον καλλίφωνο επίσης μουσικοδιδάσκαλο Κύρκο Βενέτη. Ηδύφωνος και μεστός, με ιδιάζον εύρος και βάθος φωνής, αλλά και με πλούσιο ιδιοπρόσωπο ηχόχρωμα, αποτελεί ένα λαμπρό δείγμα μιας ψαλτικής γενιάς που βρίσκεται ήδη στην ερμηνευτική της δύση. Έψαλλε διά βίου, μόνος και με τη συνοδεία των Δανιηλαίων, στις μεγάλες Αγιορειτικές Αγρυπνίες και Πανηγύρεις των Κελιών και των Μοναστηριών.
Ο Μανόλης Κ. Χατζηγιακουμής, ο οποίος ηχογράφησε τον μακαριστό Γέροντα Ακάκιο και εξέδωσε έναν ψηφιακό δίσκο που περιλαμβάνει και αργά προσόμοια, στη σειρά “Σύμμεικτα – Αγιορειτικά Απανθίσματα” (cd 18), γράφει χαρακτηριστικά:
Ιδιαίτερα εξαίρεται η ερμηνεία, στα αργά Προσόμοια, του πατρός Ακάκιου (ηχογράφηση, Σεπτέμβριος 2006). Τα Αργά αυτά Προσόμοια εκτελούνται από το αγιορειτικό “Μουσικόν Απάνθισμα” του Πρωτοψάλτου του Πρωτάτου Χρυσοστόμου μοναχού (Κων/πολη 1904). Η ερμηνεία του πατρός Ακάκιου στα Αργά αυτά Προσόμοια παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Δεν είναι μόνο το ασυνήθιστα βαθύ και πλούσιο ηχόχρωμα, άκρως ιδιοπρόσωπο και «ξένο» για τον κοινό ακροατή, είναι προπάντων ο καθαυτό τρόπος εκφοράς και προφοράς. Στην ουσία, παραπέμπει σε μια παλαιότατη (ακουστική) παράδοση, στο ύφος, στο ρυθμό, στην εκφορά, γενικότερα στον σύνολο τρόπο διατύπωσης. Μια παράδοση η οποία, τουλάχιστον για το Αργό Ειρμολόγιο και ορισμένες άλλες ψαλτικές εκδοχές, έχει όπως φαίνεται διατηρηθεί στον ειδικό, φυσικά και ασκητικά απομονωμένο, αυτόν τόπο της Αθωνικής περιοχής της Μικράς Αγίας Άννης.
Έτσι, στην ερμηνεία αυτή του πατρός Ακάκιου, πέρα από το ευρύφωνο και βαθύφωνο ηχόχρωμα, πέρα επίσης από την ηδύφωνη και αρχαιότροπη εκφορά, καταγράφεται αναμφισβήτητα μια αυτούσια αγιορειτική και μακραίωνη ψαλτική διαδρομή. Από την άποψη αυτή, πρέπει να θεωρηθεί ευτύχημα, στην έσχατη αυτή στιγμή, η ηχογραφική αποτύπωσή της. Μια παρόμοια ερμηνεία και εκτέλεση παραπέμπει στο αρχαίο ψαλλόμενο αργό αγιορειτικό ειρμολογικό μέλος, του οποίου ο τρόπος και το ήθος διασώζονται ασφαλώς εδώ. Από την άποψη αυτή, τα αργά αυτά Προσόμοια, όπως ψάλλονται από τον πατέρα Ακάκιο, θα παραμείνουν ένα ζωντανό, και αδιαμφισβήτητο, ιστορικό τεκμήριο του είδους.
