Dogma Newsdesk
Την ευκαιρία να προσκυνήσουν την τίμια κάρα του Αγίου Δαυίδ από την ομώνυμη ιερά μονή της Εύβοιας, είχαν οι κάτοικοι της προσφυγικής ενορίας του Αγίου Γεωργίου Καστανά της Μητροπόλεως Γουμενίσσης.
Το ιερό λείψανο συνόδευσε στην βορειοελλαδίτικη Μητρόπολη, ο ηγούμενος της μονής, αρχιμανδρίτης Γαβριήλ ενώ πλήθος κόσμου από τις γύρω περιοχές συμμετείχαν σε όλες τις εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν υπό την αιγίδα του Μητροπολίτη Γουμενίσσης κ. Δημητρίου.
Πριν την επιστροφή του ιερού λειψανου στην Εύβοια φιλοξενήθηκε για λίγο στην ιερά μονή Αγίων Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης.
Με αφορμή την επίσκεψη της αντιπροσωπείας της ιεράς μονής Οσίου Δαυίδ, ηγούμενος της οποίας υπήρξε στο παρελθόν ο μακαριστός γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης, ο Μητροπολίτης κ. Δημήτριος έδωσε στην δημοσιότητα παλαιότερα αλληλογραφία που είχε με τον μακαριστό π. Ιάκωβο.
Ακολουθεί κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα για το θέμα η Μητρόπολη Γουμενίσσης.
Το 1990, ένα έτος προ της οσιακής κοιμήσεώς του, ο τότε Καθηγούμενος οσιωθείς αρχιμ. Ιάκωβος Τσαλίκης του είχε αποστείλει εύγλωττο σύντομο γράμμα στη Λάρισα, όπου προδιατελούσε τότε Μητροπολίτης (1989-1991). Ήταν γεμάτο σεβασμό αισθημάτων, εκκλησιαστικότητα διαθέσεως και ταπεινότητα φρονήματος (βλ. κατωτέρω).
Ήταν μια λαμπρή διακήρυξη του εκκλησιαστικού ήθους στο οποίο πάντοτε εναθλούνταν η Ορθοδοξία, συνεπής προς τον αποστολο-Παύλειο λόγο περί της ενότητος του σώματος και προς την ιερομαρτυρική-Ιγνατιανή παραγγελία περί συναρμογής και συνδέσμου των χορδών προς την κιθάρα προς δόξαν του Τριαδικού Θεού.
Ο γέροντας Γαβριήλ ανέφερε μερικά από τα πολλά σύγχρονα θαύματα του Οσίου Δαβίδ (θεραπείες καρκίνου, ευλογία τεκνοποιΐας, πρόσφατη ψυχική διάσωση ενός απεγνωσμένου από την έσχατη απόνοια)!
Αναφέρθηκε και στην προαναφερθείσα εκκλησιαστική ενέργεια του θεουμένου Ηγουμένου π. Ιακώβου. Οι μεν πατέρες της Μονής τον απέτρεπαν να αναμειχθεί στο εκκλησιαστικό ζήτημα των φανατικών της Λάρισας• διότι είχαν προσέλθει στη Μονή ζητώντας επιβράβευση των πράξεών τους, αλλά εκείνος υποστήριζε με παρρησία πως κανονικός Επίσκοπος Λαρίσης ήταν ο αποσταλείς από την Εκκλησία π. Δημήτριος.
Στο άκουσμα της τοποθετήσεώς του, εκείνοι ευθύς-αμέσως απεκδύθηκαν της ευλαβείας το πρόσχημα και άφησαν να διαφανούν τα “ροχθούντα πάθη” (κατά μίαν άλλη τότε διακριτική διαπίστωση, του γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου). Ο π. Ιάκωβος δεν υπέκυψε στις αιτιάσεις τους, ούτε δίστασε μετέπειτα να πάρει θέση, παρ᾽ όλα τα επίμονα αποτρεπτικά λόγια των δισταζόντων αδελφών της Μονής του.
Ο ίδιος προς αποφυγή τυχόν παραλλαγής των λεγομένων του, θέλησε να δώσει γραπτή την μαρτυρία του. Έσπευσε μάλιστα να ζητήσει “πληροφορία” από τον προστάτη τους Γέροντα, τον Όσιο Δαβίδ. Είχε πει στους πατέρες: «Θα βάλω την επιστολή κάτω από την αγία Κάρα και ο,τι με πληροφορήσει ο άγιος Δαυΐδ αυτό θα κάνω». Την επομένη, την απέστειλε λέγοντας ότι: «Ο όσιος Δαυΐδ μου είπε να την στείλω».
Ο οσιωθείς ταπεινότατος και ασκητικότατος Γέροντας με τις τόσες αγιοσημείες, θαύματα, χαρίσματα, αγιοπτίες, προσέθετε άλλο ένα έργο ενθεαστικής εκκλησιαστικής πιστότητος, λίγο πριν καταλήξει ο θεοτίμητος βίος του!
πατήστε πάνω στην φωτο για μεγαλύτερο μέγεθος
Όλα αυτά ήδη τα είχε αναφέρει αυτοπροσώπως προ ετών στο Σεβ. Γουμενίσσης ο διάδοχός του αρχιμ. Κύριλλος (+), σε προσκυνηματική του επίσκεψη στην ιερά Μονή του αγίου Ραφαήλ στη Γουμένισσα. Μάλιστα είχαν αποστείλει το 1997 από την Εύβοια μερικές κασέτες με τον μακαριστό Γέροντα. Από το ίδιο ακριβώς φρόνημα διαπνεόταν και ο π. Κύριλλος, όπως βεβαίωσε ενώπιον πάντων ο σημερινός ηγούμενος Γαβριήλ.
Η ευκαιριακή παρουσίαση της αξιομνημόνευτης εκείνης ιστορίας, από 20ετιας, απετέλεσε μιαν απροσδόκητη συγκινητική δημόσια πληροφόρηση καρδιών τόσων κληρικών και λαϊκών προσκυνητών και της αδελφότητος. Οι πάντες ακολούθως συμψάλλοντες προσκύνησαν ευλαβικά τον θαυματουργό Όσιο Δαβίδ. Προέπεμψαν, τέλος, τον Ηγούμενο με τους συνοδούς του, συγκινημένοι και περιχαρείς για την μεγάλη αυτή ευλογία προς όλην την επαρχία και την ευρύτερη περιοχή.
πατήστε πάνω στην φωτο για μεγαλύτερο μέγεθος
Για πρώτη φορά δημοσιεύουμε τις δύο αποσταλείσες στο Μητροπολίτη μας επιστολές σε επίρρωση των όσων αναφέρθησαν, για να αντιληφθούν οι κάθε είδους αγωνιζόμενοι ότι το βραβείο της άνω κλήσεως προσφέρεται από τον Κύριο σ᾽ εκείνους που προσβλέπουν στην άκρα ταπείνωσή Του, συνοδοιπορούντες με Αυτόν. Αυτό ήταν και το μεγαλείο του εκκλησιαστικού φρονήματος του γέροντα και της ταπεινής χαριτωμένης ψυχής του.