Εορτασμός Aγίου Τρύφωνα στη Μητρόπολη Βεροίας

Στο τέλος της θείας λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε αγιασμό και ανέγνωσε την ευχή του Αγίου Τρύφωνος για τους αγρούς.

 Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου Βεροίας στην Θεία Λειτουργία :

«Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγά­πης τοῦ Χριστοῦ;

Ἕνα ἐρώτημα θέτει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα καί τό ἐρώτημα εἶναι ποιός θά μᾶς χωρίσει ἀπό τήν ἀγά­πη τοῦ Χριστοῦ.

Δέν περιμένει ὅμως ἀπάντηση, γιατί ἡ ἐρώτησή του ἀφορᾶτόν ἴδιο· γι᾽αὐτό καί δίδει μία σειρά ἀπαντήσεων, τίς ὁποῖες ὅμως ὁ ἴδιος στή συνέχεια ἀπορρίπτει.

Ποιός θά μᾶς χωρίσει ἀπό τήν ἀγά­πη τοῦ Χριστοῦ; Ἡ θλίψη, ἡ στε­­νοχώρια, ὁ διωγμός, ἡ πείνα, ἡ γυμνότητα, ὁ κίνδυνος, ἡ μάχαιρα; Τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά δέν μπορεῖ νά χωρίσει τόν μεγάλο ἀπόστολο ἀπό τόν Χριστό.

Καί ὄχι μόνο αὐτά, ἀλλά καί ἀκό­μη σημαντικότερα καί ἰσχυρό­τε­ρα, ὅπως ὁ θάνατος, οἱ ἄγγελοι, ἡ κτί­ση ὁλόκληρη, δέν μποροῦν νά τόν χωρίσουν, δέν μποροῦν νά τόν κά­νουν νά παύσει νά ἀγαπᾶτόν Χρι­στό, δέν μποροῦν νά τόν ἀπομα­κρύ­νουν ἀπό κο­ντά του.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος δέν δια­βε­βαιώνει ἐπιπόλαια, δέν ὑπόσχεται τυχαῖα ὅτι τίποτε δέν μπορεῖνά τόν χωρίσει ἀπό τόν Χριστό. Ἡ ζωή του καί ἡ ἀποστολική του πο­ρεία ἀποδεικνύουν τήν ἀλή­θεια τῶν λόγων του. Γιατί ὁ ἀπό­στολος ἔχει περάσει μέχρι τώρα τά πε­ρισ­σότερα ἀπό ὅσα ἀναφέρει, τίποτε ὅμως ἀπό αὐτά δέν στάθηκε ἱκανό νά τόν κάνει νά ἀλλάξει πορεία, νά χω­ρισθεῖ ἀπό τόν Χριστό καί νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν ἀγάπη του.

Καί ὁ λόγος; Μᾶς τόν ἀπο­κα­λύ­πτει στήν ἐπιστολή του πρός τούς Γαλάτες. «Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός», μᾶς λέει. Δέν ζῶ πλέον ἐγώ, ζεῖ μέσα μου ὁ Χρι­στός.

Αὐτός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁ­ποῖο τίποτε δέν μπορεῖ νά τόν χω­ρίσει ἀπό τόν Χριστό. Εἶναι ἡ ἀπό­λυτη ταύτισή του μαζί του. Δέν ζεῖ γιά τόν ἑαυτό του ὁ ἀπό­στο­λος, δέν ζεῖ μόνος του, ἀλλά ζεῖ ἔχο­ντας μέσα του τόν Χριστό.

Καί ὅπως δέν μπορεῖ κανείς νά χω­­ρι­σθεῖ ἀπό τόν ἑαυτό του καί ἀπό τήν ὕπαρξή του, ἔτσι καί ὁ ἀπό­­στολος Παῦλος δέν μπορεῖ νά χω­ρισθεῖ ἀπό τόν Χριστό.

Αὐτό ὅμως δέν ἰσχύει μόνο γιά τόν ἀπόστολο Παῦλο, ἰσχύει καί γιά τόν ἑορταζόμενο σήμερα ἅγιο Τρύφωνα, ὁ ὁποῖος ἀπέδειξε στήν πράξη τόν λόγο τοῦ ἀποστόλου. Ἀπέδειξε μέ τό μαρτύριό του, ἀπέ­δει­ξε μέ τή θυσία τῆς ζωῆς του ὅτι τίποτε δέν μπορεῖνά τόν χω­ρίσει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, γιατί ἡ ζωή του καί ἡ ὕπαρξή του ταυ­τί­ζονται ἀπόλυτα μέ Ἐκεῖνον.

Καί αὐτό δέν εἶναι φυσικά κάτι εὔκολο, δέν εἶναι μία ἀπόφαση τῆς στιγμῆς. Ἀπαιτεῖ μακρά προε­τοι­­μασία καί μακρά προσπάθεια γιά νά ἑνώσει ὁ ἄνθρωπος τόν ἑαυτό του μέ τόν Χριστό, ὥστε ὅταν βρεθεῖ στήν κρίσιμη στιγμή, ὅταν βρεθεῖ μπροστά στήν πρό­κλη­­ση, νά μήν ὑποκύψει στόν πει­ρα­σμό, νά μήν λυγίσει, νά μήν χω­ρι­σθεῖ τελικά ἀπό τόν Χριστό.

Αὐτό εἶχε κάνει καί ὁ ἑορταζό­με­νος ἅγιος Τρύφων. Ἔχει ἐν­στερ­­­νι­σθεῖ τόν Χριστό καί εἶχε ἑνω­θεῖ μα­­­ζί του ἀπό μικρό παιδί, ὅταν φύ­λαγε τίς χῆνες. Εἶχε ἑνωθεῖ μα­ζί του μέ τή μελέτη τοῦ λόγου του καί μέ τήν προσευχή.

Ἔτσι, ὅταν βρέθηκε ἐνώπιον τοῦ ἐπάρ­χου μέ τήν κατηγορία ὅτι, ἀντί­­­θετα πρός τούς νόμους τοῦ αὐ­­το­­κρά­τορος, πιστεύει στόν Χρι­στό καί πρέπει ἤ νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του ἤ νά θανατωθεῖ, ἐκεῖνος προ­τίμη­σε τό δεύτερο. Προτίμησε νά μαρ­­τυ­ρήσει γιά τόν Χριστό, πα­ρά νά χω­ρισθεῖ ἀπό τήν ἀγάπη του, ὅπως ἔκανε καί ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος. Καί ἔτσι, καθώς δέν χωρί­σθη­κε στή γῆ ἀπό τόν Χριστό, ζεῖ καί ἑνωμένος μαζί του στόν οὐρα­νό, καί ἀπολαμβάνει τή μακαριό­τητα τῆς αἰωνίου ζωῆς καί βασι­λεί­ας τοῦΘεοῦ.

Ἀδελφοί μου, ἡ σημερινή ἑορτή τῆς μνήμης τοῦ ἁγίου μάρτυρος Τρύ­φωνος μᾶς δίδει τήν εὐκαιρία νά σκεφθοῦμε καί ἐμεῖς τό ἐρώ­τη­μα τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Νά σκεφθοῦμε καί ἐμεῖς τί θά ἀπα­ντούσαμε σέ αὐτό. Νά σκεφθοῦμε ποιά εἶναι αὐτά πού μᾶς χωρίζουν ἀπό τόν Χριστό, ἀλλά καί τί πρέπει νά κάνουμε γιά νά ἑνωθοῦμε μαζί του, ὥστε νά μποροῦμε νά δίδουμε τήν ἴδια ἀπάντηση μέ ἐκεῖνον.

Ὁ Χριστός βέβαια δέν ζητᾶ ἀπό μᾶς νά μαρτυρήσουμε, ἀλλά θέλει νά εἴμαστε ἑνωμένοι μαζί του. Θέλει νά μήν τόν πιστεύουμε μόνο ἐπι­φανειακά καί στά λόγια, ἀλλά νά τόν αἰσθα­νόμεθα μέσα μας, νά αἰσθανόμεθα ἄρρηκτα συνδεδεμέ­νοι μαζί του,ὥστε νά μήν θέλουμε γιά κανένα λόγο νά χωρισθοῦμε ἀπό τήν ἀγά­πη του, ὅπως δέν θέ­λου­με νά χω­ρι­σθοῦμε καί ἀπό τήν ἀγάπη τῶν προσφιλῶν μας προ­σώ­πων.

Γι᾽αὐτό καί ἄς προσπαθήσουμε νά ἀπαλλαγοῦμε πρωτίστως ἀπό ὅ,τι μᾶς χωρίζει καί μᾶς ἀπομα­κρύ­­νει ἀπό τόν Χριστό, ἀπό τίς ἀδυναμίες καί τίς κακίες μας, ἀπό τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες μας, καί ἄς προσπαθήσουμε νά ἑνωθοῦμε μαζί του, ὅπως ὁ ἅγιος Τρύφων, μέ τή μελέτη τοῦ λόγου του, μέ τήν προσευχή καί μέ τή μυστηριακή ζωή, γιά νά τόν αἰσθανόμαστε πά­ντοτε μέσα στήν ψυχή μας.

Καί ὅταν αἰσθανόμαστε μέσα μας τή γλυ­κύτητα τῆς παρουσίας του, τό­τε οὔτε θά θέλουμε νά χωρι­σθοῦ­­με ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χρι­στοῦ οὔτε θά μπορεῖ νά μᾶς χωρί­σει κάτι ἀπό αὐτήν.

Καί αὐτό εὔχομαι νά τό αἰσθαν­θοῦμε καί νά τό ζήσουμε μέ τή χά­ρη καί τίς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου Τρύ­φωνος ὅλοι μας.