Εορτασμός Κυριακής των Βαΐων στη Βέροια

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε εντός του Ιερού Ναού η λιτάνευση της Ιεράς Εικόνας της Βαϊοφόρου και η ανάγνωση της ευχής των Βαΐων.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Διατί τοῦτο τό μύρον οὐκ ἐπρά­θη τριακοσίων δηναρίων καί ἐδό­θη πτωχοῖς;» Δύο σκηνές μᾶς παρουσίασε τό ση­μερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ἡ πρώτη σκηνή στή Βηθανία, στό σπίτι τοῦ Λαζάρου, τόν ὁποῖο ἀνέστησε ὁ Χριστός. Ἡ δεύτερη στά Ἱεροσό­λυμα.

Στήν πρώτη, ἡ Μαρία, ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου, ἀλείφει μέ πολύτιμο μύρο τά πόδια τοῦ Ἰησοῦ καί τά σκουπίζει μέ τά μαλλιά της. Στή δεύτερη, τό πλῆθος τῶν Ἰουδαίων κρατώντας τά βαΐα τῶν φοινίκων ὑποδέχεται ὡς βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ τόν Χριστό πού εἰσέρχεται στά Ἱερο­­σόλυμα. Καί στίς δύο αὐτές σκηνές ὑπάρχουν κάποιοι πού ἐνο­χλοῦνται. Στήν πρώτη, ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἰούδας, στή δεύτερη, οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων. Καί παρότι φαίνεται νά ἐνοχλοῦνται γιά διαφορετικούς λόγους, στήν πραγματικότητα αὐτό πού ἐνοχλεῖ καί τούς δύο εἶναι ὁ Χριστός καί οἱ ἄνθρωποι πού τόν ἀκο­λουθοῦν μέ ἀγάπη.

Ἄς ἀφήσουμε ὅμως τούς ἀρχιε­ρεῖς νά προετοιμάζουν τά πονηρά σχέδιά τους ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ καί ἄς ἐπιστρέψουμε γιά λίγο στή Βηθανία, γιά νά παρακολουθή­σου­με τή διαμαρτυρία τοῦ Ἰούδα.

«Διατί τοῦτο τό μύρον οὐκ ἐπρά­θη τριακοσίων δηναρίων καί ἐδό­θη πτωχοῖς;» Γιατί δέν πωλήσαμε τό μύρο αὐτό γιά τριάντα δηνάρια προκειμένου νά τά δώσουμε στούς πτωχούς;

Ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου, ἡ Μαρία, προσφέρει τό μύρο στόν Χριστό ἐκ­φράζοντας τήν εὐγνωμοσύνη της γιά τήν ἀνάσταση τοῦ ἀδελφοῦ της καί ὁ Ἰούδας ἐπιχειρεῖ μέ τήν ἐρώτησή του νά κατακρίνει καί τή Μαρία πού τό προσφέρει καί τόν Χριστό πού τό δέχεται, καί μάλιστα προβάλλοντας ὡς πρόσχημα τούς πτωχούς καί τήν ἐλεημοσύνη.

Μέ μία ἀρετή πού δέν διαθέτει ὑποκρίνεται τόν ἐνάρετο καί κατα­κρίνει τόν φιλάνθρωπο. Παριστά­νει τόν ἐλεήμονα καί τόν πιστό τηρητή τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ εἶναι ἐντελῶς διαφορετικοί οἱ λόγοι γιά τούς ὁποίους ἀντιδρᾶ στήν πράξη τῆς Μαρίας. Μᾶς τούς ἀποκαλύπτει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ θεολόγος, πού σημειώνει στό εὐαγγέλιο πού ἀκούσαμε ὅτι ὁ Ἰούδας δέν ἐνδια­φε­ρόταν γιά τούς πτωχούς, ἀλλά, ἐπειδή κρατοῦσε τό ταμεῖο τῶν μα­θητῶν τοῦ Χριστοῦ, ἤθελε νά μποῦν ἐκεῖ τά χρήματα, προκει­μένου νά τά ἀφαιρέσει στή συνέ­χεια. Καλύπτει δηλαδή τή φιλαρ­γυ­ρία του μέ τήν δῆθεν φιλοπτω­χία του, καί ἀντί νά μετανοήσει γιά τήν πρώτη, γιά τή φιλαργυρία, καί νά λάβει τήν ἄφεση, προσθέτει σέ αὐτήν τήν ὑποκρισία καί τήν κατά­κριση καί βαρύνει τήν ψυχή του μέ ἀκόμη μεγαλύτερο βάρος.

Ἄς μήν σπεύσουμε ὅμως νά κατα­κρίνουμε τόν Ἰούδα, πρίν νά ἐξε­τά­­σουμε καί τή δική μας συμπε­ριφορά, πρίν νά σκεφθοῦμε πῶς ἐνεργοῦμε ἔναντι τῶν πράξεων τῶν ἀδελφῶν μας καί ἀκόμη πολλές φορές ἔνα­ντι τῆς Ἐκκλησίας, τῶν ἱερέων καί τῶν ἀρχιερέων της.

Πόσες φορές σπεύδουμε νά κρί­νουμε καί νά σχολιάσουμε ἐνέρ­γειες καί συμπεριφορές ἀδελφῶν μας, χωρίς νά γνωρίζουμε τά κίνη­τρά τους, χωρίς νά ξέρουμε γιατί ἔκαναν αὐτό πού ἐμεῖς κατακρί­νουμε; Πόσες φορές σπεύδουμε νά ὑποδείξουμε τί θά κάναμε ἐμεῖς στή μία ἤ στήν ἄλλη περίπτωση μέ ἐγωϊστικά κίνητρα καί ἀποβλέ­ποντας μόνο στήν προβολή τοῦ ἑαυτοῦ μας καί τῆς δῆθεν ἀρετῆς καί εὐσεβείας μας;

Καί ἀκόμη, πόσες φορές κρίνουμε καί κατα­κρίνουμε ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἰδιαιτέρως κατά τήν περίοδο αὐτή τῆς πανδημίας, κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας καί οἱ Ἱεράρχες της προσπαθοῦν μέ κάθε τρόπο καί νά ἐξασφαλίσουν τή δυ­νατότητα σέ ὅσο τό δυνατόν περισ­σοτέρους πιστούς νά συμμετά­σχουν στίς ἱερές Ἀκολουθίες καί στά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, καί συγχρόνως, ἀκολου­θώ­ντας τίς ὑποδείξεις τῶν εἰδικῶν ἰατρῶν καί τῶν ὑπευθύνων τῆς πολιτείας, νά τηρήσουν τά ὑγειο­νο­μικά μέτρα, τά ὁποῖα θά προφυ­λάξουν ὅλους μας ἀπό τή διάδοση τοῦ κορωνοϊοῦ καί τίς δυσάρεστες καί τραγικές συνέπειές του γιά τή ζωή μας;

Καί ὅμως, δυστυχῶς, ὑπάρχουν κάποιοι, οἱ ὁποῖοι γνωματεύουν τί θά ἦταν ὀρθότερο, θεωρώντας ὅτι αὐτοί εἶναι οἱ ὑπερασπιστές τῆς πίστεως, τῆς παραδόσεως καί τῶν δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία δέν ἐφαρμόζει τόν νόμο καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί γι᾽ αὐτό τήν κρίνουν καί τήν κατα­κρίνουν.

Σέ τί διαφέρουν ὅμως ἀπό τόν Ἰούδα; Κι ἐκεῖνος τόν Χριστό κατέ­κρινε, ἐμφανιζόμενος ὡς δῆθεν ἐνάρετος καί τηρητής τοῦ νόμου τόν ὁποῖο ὁ Χριστός εἶχε δώσει, καί κατέληξε δυστυχῶς νά προδώσει τόν Χριστό.

Ἄς ἀποφύγουμε τό παράδειγμά του, ἄς ἀποφύγουμε τόν ὀλισθηρό δρόμο τῆς ὑποκρισίας καί τῆς κα­τακρίσεως, γιά νά τύχουμε τοῦ ἐλέ­ους τοῦ Θεοῦ καί νά ἀξιωθοῦμε νά ἀναστηθοῦμε καί ἐμεῖς μαζί του καί νά ἀπολαύσουμε ὄχι τήν ἐπί­γεια βασιλεία του, τήν ὁποία πε­ρίμεναν οἱ Ἰουδαῖοι πού τόν ὑπο­δέχθηκαν σήμερα μετά βαΐων καί κλάδων, ἀλλά τήν οὐράνια καί αἰώνια βασιλεία του πού μᾶς χά­ρισε μέ τήν ἀνάστασή του.

Νά μή βρεθοῦμε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως νά ἀκούσουμε ἀπό τόν Κύριο «τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην;» ἤ ἀκόμη χειρότερα «τόν ἀρχιερέα τοῦ Ὑψίστου λοιδωρεῖς, τοῖχε κεκονιαμένε;» Ἄς εἴμεθα προσεκτικοί. Τά παραδείγματα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς δίδουν σέ ὅλους μας ἕνα λαμπρό μάθημα γιά νά προσέχουμε.