Εορτή Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στην Ημαθεία

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε τη θεία Λειτουργία, κήρυξε το θείο λόγο και ευλόγησε τα μήλα, σύμφωνα με την παράδοση της εορτής.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :

Χθές ἑορτάσαμε τή μνήμη τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος καί ἰαματι­κοῦ Παντελεήμονος καί γνωρί­ζου­με ἀπό τόν βίο του ὅτι ἦταν ἕνας νεαρός καί φέ­ρελπις ἰατρός, τοῦ ὁποίου οἱ γνώ­σεις καί ἡ εὐγενής καταγωγή του θά τόν ἀναδεί­κνυαν σύντομα προ­σωπικό ἰατρό τοῦ αὐτοκρά­τορος Διο­κλητιανοῦ. Ὅμως ὁ ἅγιος Παντελεή­μων ἀγά­πησε τήν «μητρικήν εὐ­σέ­βειαν», πίστευσε στόν Χριστό καί δέν δέ­χθηκε νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του. Προτίμησε τό μαρτύριο παρά τά πρόσ­καιρα ἀξιώματα πού θά τοῦ προσέφερε ὁ αὐτοκράτορας, καί ἔτσι ἀξιώθηκε τῶν οὐρανίων στε­φάνων καί τῶν αἰωνίων ἀγα­θῶν πού χα­ρί­ζει ὁ Χριστός στούς ἐκλε­κτούς του.

Καί σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, καί ἰδιαιτέρως ἡ ἐνορία σας,  τιμᾶ τήν ἁγία Εἰρήνη τή Χρυσοβαλάντου, πού ἄν καί ἔζησε ἀρκετούς αἰῶνες μετά τόν ἅγιο Παντελεήμονα ἔκα­νε μία παρόμοια ἐπιλογή μέ αὐ­τόν.

Ἡ καταγωγή της ἀπό πλούσια καί ἀριστοκρατική της οἰκογένεια ἦταν ὁ λόγος πού τήν ἔφερε στήν Κωνσταντινούπολη ὡς ὑποψήφια σύζυγο τοῦ αὐτοκράτορος. Ὅμως ἡ ἐπιλογή ἦταν διαφορετική καί ἀποτέλεσε τήν ἀφορμή ἡ ἁγία Εἰ­ρήνη νά κάνει τή δική της ἐπιλογή ζωῆς, καί ἀντί γιά τή γήινη βα­σι­λεία καί τά ἐπίγεια αὐτο­κρα­το­ρικά ἀνάκτορα γιά τά ὁποῖα προ­ορ­ι­ζόταν, νά ἀφιερώσει τή ζωή της στόν Θεό. Ἀντί νά νυμ­φευ­θεῖ τόν ἐπίγειο βασιλέα, νά νυμ­φευθεῖ τόν οὐράνιο νυμφίο, τόν Χριστό, νά ἐν­δυθεῖ ἀντί γιά τήν πορφύρα τό ράσο τῆς μο­να­χῆς καί νά ζήσει ἀντί γιά μία ζωή μέ πολυτέλεια καί κοσμικές ἀπολαύ­σεις, μία ζωή πλούσια ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία ἀπέκτησε μέ τήν προ­σευ­χή, μέ τήν ἄσκηση καί τή νη­στεία.

Αὐτή τή ζωή ἔζησε ἡ ἁγία Εἰρήνη, ἀπαρνούμενη ἑκούσια τά ἐπίγεια ἀγαθά καί τίς χαρές πού αὐτά προσφέρουν, γιατί γνώριζε πόσο πρόσκαιρα εἶναι καί πόσο μικρή ση­μασία ἔχουν σέ σχέση μέ τά αἰώ­νια, μέ αὐτά πού ὑπόσχεται ὁ Χριστός ὅτι θά ἀπολαύσουν ὅσοι τόν ἀκολουθήσουν μέ αὐταπάρ­νη­ση, ὅταν ζήσουν σύμφωνα μέ τό θέ­λημά του, ὅταν ἑνωθοῦν μαζί του καθαρίζοντας τόν ἑαυτό τους ἀπό τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες τους.

Καί ἔφθασε σέ τέτοιο σημεῖο κα­θαρό­τη­τος καί ἁγιότητος ἡ ἁγία Εἰρήνη, ὥστε, ὅταν προσευχόταν, οἱ μονα­χές τήν ἔβλεπαν νά μήν πα­τᾶ στή γῆ ἀλλά νά αἰωρεῖται, καί ὅταν προσευχόταν τό βράδυ, ὅπως συ­νή­θιζε στήν αὐλή τῆς μο­νῆς της, νά ὑποκλίνονται ἐνώπιόν της τά κυπαρίσσια, καί ὅταν τε­λεί­ω­νε νά ἐπανέρχονται στή φυσική τους θέ­ση.

Ὅλα αὐτά τά θαυμαστά γεγονότα πού συνδέονται μέ τή ζωή τῆς τι­μω­μένης σήμερα ἁγίας, ἀλλά καί τά πολυάριθμα θαύματα πού ἐπι­τε­­λεῖ μέχρι σήμερα, ἀδελφοί μου, εἶναι ὁ μισθός της γιά τήν ἀφο­σί­ω­­σή της στόν Χριστό καί τήν πί­στη καί τήν ἀγάπη της σέ αὐτόν. Εἶναι ὅμως συγχρόνως καί ἕνα μή­νυμα σέ ὅλους ἐμᾶς, ἕνα μήνυμα πού μᾶς ὑπενθυμίζει πώς πρέπει καί ἐμεῖς νά μάθουμε νά ἐκτι­μοῦ­με τά πράγματα γύρω μας στίς σω­στές τους διαστάσεις. Γιατί συχνά θεωροῦμε ὅτι τά ὑλικά ἀγαθά, ὅλα αὐτά πού μᾶς ἐξασφαλίζουν μία ἄνετη καί μία εὐχάριστη ζωή, εἶ­ναι τά μόνα ἀναγκαῖα καί ἀπα­ραίτητα στή ζωή μας.

Καί δέν εἶ­ναι λίγες οἱ φορές πού ἐπιδιδό­μεθα ἐναγωνίως στήν ἀπό­κτησή τους μέ κάθε τρόπο καί κά­θε μέσο, καί νομίζουμε ὅτι ἡ πα­ρου­σία τους θά μᾶς χαρίσει τήν εὐ­τυχία. Ἀλλά ξεχνοῦμε ὅτι ὅλα αὐτά εἶναι προ­σω­ρινά· «μία ροπή καί πάντα ταῦ­τα θάνατος διαδέ­χε­ται», ὅπως δυστυχῶς εἴδαμε μέ τόν πιό τρα­γι­κό τρόπο νά συμ­βαί­νει στήν πα­τρί­δα μας, νά συμ­βαίνει στήν Ἀτ­τι­κή, πού δοκιμά­σθηκε τόσο σκλη­ρά ἀπό τήν πύ­ρι­νη λαίλαπα. Εἴ­δα­με κόπους καί ἀγωνίες χρό­νων, σπίτια καί ὑλικά ἀγαθά νά ἐξα­φανίζονται μέσα σέ μία στιγμή καί μαζί τους νά χά­νο­νται καί δεκάδες ἀδελφοί μας.

Ἀσφαλῶς κανείς δέν λέει ὅτι τά ὑλικά ἀγαθά εἶναι περιττά καί θά πρέπει νά τά ἀποφεύγουμε. Κάθε ἄλλο! Εἶναι καί αὐτά δῶρα τοῦ Θεοῦ γιά νά κάνουν τήν ἐπίγεια ζωή μας ἄνετη καί εὐχάριστα. Θά πρέπει ὅμως νά θυμόμαστε ὅτι με­γαλύ­τερη ἀξία ἀπό αὐτά ἔχει ἡ ψυ­χή μας καί ἡ σωτηρία της πού εἶναι προορισμένη νά ζήσει αἰώ­νια. «Ἑ­νός ἐστι χρεία», λέγει ὁ Χρι­­στός. Ἕνα εἶναι αὐτό τό ὁποῖο ἔχουμε ἀνάγκη περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλα, καί αὐτό εἶναι ἡ σω­τη­ρία τῆς ψυχῆς μας, εἶναι ἡ αἰώνια ζωή, τήν ὁποία θά ἀπολαύσουμε καί ἐμεῖς μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἐάν ἀγωνιζόμεθα νά ἀποκτή­σουμε καί τά πνευματικά ἀγαθά, ζώντας σύμ­φωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔζησε καί ἡ ἁγία Εἰρήνη ἡ Χρυσοβαλάντου, πού πα­νηγυ­ρί­ζου­­με καί τιμοῦμε σήμε­ρα. Καί εὔχομαι διά τῶν πρεσβειῶν της νά ἀξιωθοῦμε ὅλοι καί τῶν ἀγαθῶν τῆς αἰωνίου ζωῆς κοντά στόν Χρι­στό.