Εορτή Αγίου Κλήμεντος στην Σκήτη Βεροίας
Την Τρίτη 23 Νοεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Κλήμεντος Αρχιεπισκόπου Αχρίδος.
Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση η Τιμία Κάρα του Αγίου Κλήμεντος που αποθησαυρίζεται στην Ιερά Μονή.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μαθητεύσας τά ἔθνη, Πάτερ σοφέ, καί κηρύξας τήν πίστιν τήν ἀληθῆ, πάντας προσήγαγες τῷ Θεῷ διά πίστεως».
Μέ αὐτούς τούς λόγους περιγράφει ὁ ἱερός ὑμνογράφος τή ζωή καί τό ἔργο τοῦ ἑορταζομένου σήμερα ἁγίου Κλήμεντος, ἀρχιεπισκόπου Ἀχρίδος, τοῦ θαυματουργοῦ, τοῦ πανηγυρικῶς τιμωμένου στήν ἱερά αὐτή Μονή τοῦ Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας, ἡ ὁποία φυλάσσει ὡς πολύτιμο θησαυρό καί ἱερό κειμήλιο τή σεπτή καί χαριτόβρυτο καί θαυματουργό κάρα του.
Καί μπορεῖ νά μᾶς φαίνεται λιτός ὁ λόγος τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου γιά νά περιγράψει μία ζωή μέ ἀγῶνες καί ἀγωνίες, μέ δυσκολίες καί προβλήματα, μέ ταλαιπωρίες καί διώξεις, μέ φυλακίσεις καί βασανιστήρια, ὅπως ἦταν ἡ ζωή τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Κλήμεντος, ἀρχιεπισκόπου Ἀχρίδος, ὅμως οἱ λέξεις τίς ὁποῖες ἐπιλέγει ὁ ἱερός ποιητής εἶναι περιεκτικές ὅλων αὐτῶν πού προανέφερα καί τά ὁποῖα ὑπέμεινε ὁ τιμώμενος ἅγιος χάριν τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου του. Διότι ὅλα αὐτά εἶναι ἡ κοινή μοίρα τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου καί ἀποστόλων του, ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι καί πρό τοῦ ἁγίου Κλήμεντος ἐπέλεξαν νά βαδίσουν τήν ἀποστολική ὁδό καί ἔθεσαν τόν ἑαυτό τους στή διακονία τοῦ Εὐαγγελίου, κάνοντας πράξη τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου «πορευθέντες, μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτά εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Ὅλα αὐτά εἶναι ἡ κοινή μοίρα, εἶναι τό κοινό χαρακτηριστικό ὅλων τῶν γνησίων μαθητῶν τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος τό δηλώνει κατηγορηματικά καί ἀπερίφραστα: «οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ· εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσιν». Δέν ὑπάρχει, λέγει ὁ Χριστός, δοῦλος ἀνώτερος τοῦ κυρίου του, καί ἑπομένως, ἐάν ἐδίωξαν ἐμένα, θά διώξουν καί σᾶς.
Καί αὐτό τό χαρακτηριστικό τῆς γνησιότητος ἀξιώθηκε νά ἀποκτήσει καί ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος Κλήμης, καθώς διώχθηκε, βασανίσθηκε καί ἀντιμετώπισε πλῆθος ἐμποδίων, προκειμένου νά ἐπιτελέσει τή διακονία του, νά μαθητεύσει τά ἔθνη στό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί νά τά καταστήσει μέλη τῆς ποίμνης τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ.
Πῶς τό ἀπέκτησε ὅμως ὁ ἅγιος Κλήμης καί πῶς ἀξιώθηκε τῆς μεγάλης τιμῆς νά μαθητεύσει τά ἔθνη καί νά τά προσαγάγει στόν Χριστό διά τῆς πίστεως;
Τό ἀπέκτησε μέ τή μαθητεία, τό ἀπέκτησε μαθητεύοντας καί ὁ ἴδιος, πρίν νά διδάξει τά σλαβικά φύλα, πλησίον τῶν ἁγίων ἰσαπόστολων καί φωτιστῶν τῶν Σλάβων, πλησίον τῶν ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, καί κυρίως πλησίον τοῦ ἁγίου Μεθοδίου.
Μαθήτευσε πρῶτα ὁ ἴδιος, γιατί ἡ μαθητεία εἶναι ὁ μόνος δρόμος πού ὑπάρχει μέσα στήν Ἐκκλησία, εἶναι ὁ μόνος ἀσφαλής δρόμος καί γι᾽ αὐτόν πού θέλει νά διακονήσει τό Εὐαγγέλιο, ἀλλά καί γι᾽ αὐτόν πού θέλει νά ζήσει τήν ἐν Χριστῷ ζωή, γιατί εἶναι ὁ δρόμος ὁ ὁποῖος καλλιεργεῖ τήν ταπείνωση καί ἐκριζώνει τόν ἐγωισμό. Εἶναι, γιά ὅποιον τόν βαδίζει, ὁ δρόμος στόν ὁποῖο δέν ὑπάρχει ἴδιον θέλημα, ἀλλά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὁ δρόμος στόν ὁποῖο δέν ὑπάρχει οὔτε τό «ἐγώ γνωρίζω» οὔτε τό «ἐγώ νομίζω», ἀλλά ἡ ἀσφάλεια πού προσφέρει τό νά ἐμπιστεύεσαι τήν καθοδήγησή σου στήν ἐμπειρία τῶν ἁγίων καί τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νά μήν κινδυνεύεις νά ἐκπέσεις τῆς ὀρθῆς πίστεως καί νά περιπέσεις σέ αἱρέσεις καί σχίσματα.
Στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν ὑπάρχουν αὐτόκλητοι κήρυκες καί διδάσκαλοι. Δέν ὑπάρχουν ἅγιοι πού ἁγίασαν μόνοι τους, πατέρες καί ἑρμηνευτές τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, πού ἀνεδείχθησαν μόνοι τους, χωρίς νά μαθητεύσουν.
Μαθητές ἦταν καί οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι, πρίν ὁ Χριστός νά τούς δώσει τήν ἐντολή τῆς διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου του στά πέρατα τῆς οἰκουμένης, καί μαθητές τούς εἶχε συστήσει ὁ Κύριος νά παραμείνουν, ἀκόμη καί ὅταν θά ἐλάμβαναν τό Πανάγιο Πνεῦμα καί θά πορευόταν νά μαθητεύσουν πάντα τά ἔθνη, λέγοντας: «μή κληθῆτε καθηγηταί· εἷς γάρ ὑμῶν ὁ καθηγητής, ὁ Χριστός».
Μαθητές χρειάζεται ὁ Χριστός, γι᾽ αὐτό καί δέν ἐπέλεξε σοφούς καί γραμματεῖς γιά νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιό του, ἀλλά «τά μωρά τοῦ κόσμου» καί τούς ἀγραμμάτους ἁλιεῖς «ἐξελέξατο».
Ὡς μαθητής, λοιπόν, καί ὁ ἅγιος Κλήμης, μαθητής τῶν ἁγίων ἰσαποστόλων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, ἀξιώθηκε νά μαθητεύσει καί αὐτός στό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί νά ὁδηγήσει στήν πίστη καί τό φῶς τοῦ Χριστοῦ χιλιάδες ἀνθρώπους, ἀκολουθώντας τό παράδειγμα τῶν διδασκάλων του, ἀλλά καί νά μπορέσει μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά ἀνταπεξέλθει μέ ὑπομονή καί στούς διωγμούς καί στίς δυσκολίες πού συνάντησε κατά τήν ἐπιτέλεση τοῦ ἔργου του καί νά ἁγιασθεῖ δι᾽ αὐτῶν, ὥστε νά εὐφραίνεται πλέον στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί νά προσφέρει καί σέ μᾶς τή χάρη καί τήν εὐλογία καί τά θαύματα τῶν ἱερῶν του λειψάνων καί ἰδιαιτέρως τῆς χαριτοβρύτου καί μυροβλύτου κάρας του.
Ἑορτάζοντας καί ἐμεῖς καί τιμώντας σήμερα τή μνήμη του μεγάλου αὐτοῦ πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Κλήμεντος, ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τό παράδειγμα τῆς μαθητείας του καί ἄς προσπαθήσουμε νά τό ἀκολουθήσουμε μέ ταπείνωση, μαθητεύοντας σέ ὅσα διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, σέ ὅσα συστήνουν οἱ Πατέρες καί ἡ ἐμπειρία τῶν ἁγίων, ὥστε νά νικήσουμε τό θέλημά μας καί νά βαδίσουμε καί ἐμεῖς μέ ἀσφάλεια καί βεβαιότητα τήν ἐν Χριστῷ ζωή, γιά νά ἀξιωθοῦμε τῆς αἰνωίου βασιλείας τοῦ Θεοῦ διά πρεσβειῶν τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Κλήμεντος, ἀρχιεπισκόπου Ἀχρίδος τοῦ θαυματουργοῦ.
