Εορτή Αγίου Σπυρίδωνος στη Μητρόπολη Βεροίας

• Dogma
• 13 Δεκεμβρίου 2018
• 8:47

Το διήμερο 11 και 12 Δεκεμβρίου εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας η εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος Επισκόπου Τριμυθούντος του Θαυματουργού.

Την παραμονή της εορτής του Αγίου Σπυριδώνος το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησεστον εόρτιο εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, της ενορίας του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος Βεροίας.

Ανήμερα της εορτής το πρωί ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου και Αγίου Σπυρίδωνος στην Κουλούρα Ημαθίας. Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας στον προαύλιο χώρο του Ναού ακολούθησε παραδοσιακό πρόγραμμα από τον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :

«Πρᾶος καί κληρονόμος τῆς γῆς σύ τῶν πραέων ἀληθῶς ἀναδέ­δει­ξαι, Σπυρίδων».

Ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας καί πανηγυρίζει ὁ ἱερός αὐτός ναός ἕναν ἀπό τούς μεγάλους καί θαυ­ματουργούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἕναν ἀπό τούς ἱεράρχες καί πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συ­νό­δου, ἑορτάζει τόν ἅγιο Σπυρίδω­να, ἐπίσκοπο Τριμυθοῦντος.

Καί μπορεῖ ὁ ἅγιος Σπυρίδων νά μήν εἶχε τή θεολογική κατάρτιση καί τή ρητορική δεινότητα ἄλλων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, μπο­ρεῖ νά μήν εἶχε γνώσεις κο­σμικές καί εὐφράδεια, διέ­θε­τε ὅμως τή θεία σοφία καί διέθετε μία μεγάλη ἀρετή, γιά τήν ὁποία τόν ἐγκω­μι­ά­ζει καί ὁ ἱερός ὑμνογρά­φος στό στι­­χηρό πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο.

«Πρᾶος καί κληρονόμος τῆς γῆς σύ τῶν πραέων ἀληθῶς ἀναδέ­δει­ξαι, Σπυρίδων».

Ἡ πραότητα ἦταν ἡ μεγάλη ἀρε­τή πού διέθετε ὁ ἅγιος Σπυ­ρί­δων, μία ἀρετή γιά τήν ὁποία ὁ Χριστός μακαρίζει ὅσους τήν ἔχουν λέγο­ντας «μακάριοι οἱ πραεῖς ὅτι αὐτοί κληρονομήσουσι τήν γῆν», ἀλλά καί τήν ὁποία θεωρεῖ ὡς ἕνα ἀπό τά χαρακτηριστικά γνω­ρί­σματά του, τό ὁποῖο μποροῦμε καί πρέπει νά διδαχθοῦμε ἀπό τή ζωή του. «Μάθετε ἀπ᾽ ἐμοῦ», μᾶς λέγει, «ὅτι πρᾶος εἰμί καί ταπεινός τῇ καρ­δίᾳ».

Αὐτήν τήν ἀρετή διέθετε, λοιπόν, καί ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος Σπυρί­δων. Ἦ­ταν πρᾶος, γι᾽ αὐτό καί ἀξιώ­θηκε νά κληρονομήσει αὐτό τό ὁποῖο ὑποσχέθηκε ὁ Κύριος. Ἀξιώθηκε νά κληρονομήσει τή γῆ, ὄχι αὐτή πού κατοικοῦμε, γιατί αὐ­τή ὅσο σημαντική καί νά μᾶς φαί­νεται, ἀδελφοί μου, δέν ἔχει καί τόσο μεγάλη ἀξία, διότι ἀκόμη καί ἐάν τήν ἔχουμε ὁλόκληρη, θά τήν ἔχουμε μόνο γιά τό περιο­ρι­σμένο διάστημα τῆς ἐπιγείου ζωῆς μας. Ὁ Χριστός ὅμως μακαρίζει τούς πραεῖς, γιατί θά κληρονομή­σουν τή γῆ τῆς ἐπαγγελίας, τή γῆ τῶν θείων ἐπαγγελιῶν, θά κληρονομήσουν τίς θεῖες δω­ρεές καί εὐλογίες πού ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά τούς ἐκλεκτούς του ἀπό κατα­βο­λῆς κόσμου. Αὐτή εἶναι ἡ γῆ τῶν πραέων, σύμφωνα μέ τούς Πα­τέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, στήν ὁποία ἀναφέρεται ὁ Χριστός.

Καί τή γῆ αὐτή κληρονόμησε ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ὁ ὁποῖος χωρίς νά ταραχθεῖ καί χωρίς νά χάσει τήν ἠρεμία του, ὅταν ὁ Ἄρειος φωνασκοῦσε προσπαθώντας νά ἐπιβάλει τίς κακοδοξίες του, ἔσφι­ξε ἕνα κεραμίδι στό χέρι του καί τό θαῦμα ἔγινε. Ἀπό τήν κλειστή του παλάμη, μέ τήν ὁποία ἔσφιξε τό κεραμίδι, βγῆκε φωτιά πρός τά ἐπάνω καί ἀπό κάτω ἔτρεξε νερό, ἐνῶ στό χέρι του παρέμεινε τό χῶ­μα, ἀπό τό ὁποῖο μέ τή βοήθεια τοῦ νεροῦ καί τῆς φωτιᾶς εἶχε δη­μι­ουργήσει τό κεραμίδι, ἀποδει­κνύ­οντας ἔτσι τήν ἑνότητα τῶν τριῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριά­δος καί τή θεότητα τοῦ Χριστοῦ καί κατατροπώνοντας τόν Ἄρειο.

Γι᾽ αὐτό καί εὐφραίνεται τώρα στόν οὐρανό καί ἀπολαμβάνει τή θέα καί τήν κοινωνία τῆς Πα­να­γίας Τριάδος, γιά τήν ὁποία ἀγω­νίσθηκε καί τήν ὁποία ὑπερα­σπί­σθηκε ἀπό τίς αἱρετικές διδασκα­λίες τοῦ Ἀρείου.

Καί μᾶς καλεῖ καί ἐμᾶς, ἀδελφοί μου, ὁ ἅγιος Σπυρίδων, νά ἀγωνι­σθοῦμε γιά νά ἀποκτήσουμε αὐτή τήν ἀρετή τῆς πραότητος.

Μπορεῖ ἡ πραότης νά θεωρεῖται στίς ἡμέ­ρες μας ἀπό πολλούς συ­νανθρώ­πους μας ὡς ἀδυναμία χα­ρακτῆρος ἤ μπορεῖ νά κατακρίνο­νται οἱ πρᾶοι ὡς ἄν­θρωποι πού δέν μποροῦν νά ἐπι­βληθοῦν καί νά ἐπικρατήσουν στό περιβάλλον τους, δέν μποροῦν νά διεκδική­σουν καί νά ὑπερασπι­σθοῦν τά δικαιώματά τους, ἀλλά αὐτή εἶναι μία λανθασμένη ἀντί­ληψη, πού ἀγνοεῖ τί κρύβεται πί­σω ἀπό αὐτή τήν ἀρετή.

Γιατί δέν χρειάζεται δύναμη γιά νά φωνάζει κανείς καί νά δια­μαρ­τύρεται, νά ὀργίζεται καί νά ἐνα­ντιώνεται στόν συνάνθρωπό του, ὅπως πολλοί πιστεύουν. Χρειάζε­ται ὅμως δύναμη γιά νά κυριαρ­χοῦ­με στόν ἑαυτό μας, νά μήν ὀρ­γιζόμεθα καί νά μήν ἀφήνουμε τόν θυμό μας, τήν ταραχή μας, τή δυ­σα­ρέσκειά μας νά μᾶς κάνουν νά χάνουμε τόν ἔλεγχο καί νά φερόμεθα μέ τρόπο δυσάρεστο καί γιά ἐμᾶς καί γιά τούς ἄλλους. Καί ἀ­κό­μη χρειάζεται δύναμη ψυχική γιά νά μποροῦμε νά μήν ἀφή­νου­με ὅλα αὐτά πού μπορεῖ νά συμ­βαί­­νουν στή ζωή μας καί στήν κα­θη­­με­ρινότητά μας νά τα­ράσ­σουν τή γαλήνη τῆς ψυχῆς μας.

Χρειάζεται ὅμως, ἀδελφοί μου καί ταπείνωση, διότι ἡ ταπείνωση ἀποτελεῖ τήν πηγή τῆς πραότητος. Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος δέν ὀργίζε­ται ποτέ, ἀλλά εἶναι πάντοτε πρᾶ­ος, ὁτιδήποτε καί ἄν συμβαίνει, γιατί ἔχει μάθει νά ἀποδέχεται τά πάντα μέ ὑπομονή, ἀκολουθώντας τήν προτροπή τοῦ Κυρίου «μάθετε ἀπ᾽ ἐμοῦ ὅτι πρᾶος εἰμί καί ταπει­νός τῇ καρδίᾳ», ὅπως ἔκανε καί ὁ ἅγιος καί θαυματουργός Σπυρίδων.

Ἄς ἀκολουθήσουμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς τό παράδειγμά του, τό πα­ρά­δειγμα τῆς πραότητος, γιά νά ἀξι­ω­θοῦμε διά τῶν εὐχῶν του νά κλη­ρονομήσουμε τή γῆ τῶν πρα­έων, νά κληρονομήσουμε τή βασι­λεία τῶν οὐρανῶν καί νά εὐφραι­νό­μεθα αἰωνίως μαζί του.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :

«Καί μή συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔρ­γοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλ­λον δέ καί ἐλέγχετε».

Ἀνάμεσα στίς πατρικές συμβου­λές τίς ὁποῖες ἀπευθύνει ὁ ἀπό­στολος Παῦ­λος πρός τούς χριστια­νούς τῆς Ἐφέσου σχετικά μέ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο πρέπει νά βα­δίζουν στή ζωή τους καί νά ἐνερ­γοῦν, εἶναι καί ἡ προτροπή νά μήν ἔχουν καμία ἐπαφή καί συμμετοχή στά ἔργα τοῦ σκότους.

«Καί μή συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔρ­γοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους».

Ποιά ὅμως εἶναι τά ἔργα τοῦ σκό­τους καί γιατί δέν ἔχουν καρ­πούς;

Τά ἔργα τοῦ σκότους εἶναι ἐκεῖνα ἀπό τά ὁποῖα ἀπουσιάζει τό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί γι᾽ αὐτό δέν εἶναι καί εὐ­άρεστα στόν Θεό. Καί ὅπως, ὅταν δέν ὑπάρχει φῶς καί δέν ὑπάρχει ἥλιος, τά δένδρα δέν εἶναι δυνατόν νά δώσουν καρπούς, ἔτσι καί ὅταν ἀπό τά ἔργα τῶν ἀν­θρώ­πων λείπει ὁ Θεός, λείπει τό φῶς τῆς χάριτός του, εἴτε γιατί οἱ ἄν­θρωποι δέν τόν ἐπικαλοῦνται, εἴτε γιατί τά ἔργα τους εἶναι ἔργα ἁ­μαρτίας καί ἀνομίας, εἶναι ἔργα ἀσε­­βεί­ας καί ἀπιστίας, εἶναι ἔργα ἀντί­θετα πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἔργα πού ὑποκινοῦνται ἀπό τόν διάβολο, τότε αὐτά τά ἔργα δέν ἔχουν καρπούς καί δέν ἔχουν ἀγα­­­θά ἀποτελέσματα.

«Καί μή συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔρ­γοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους».

Γιά ποιόν λόγο ὅμως ὁ πρωτο­κο­ρυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος συμ­βου­λεύει τούς χριστιανούς ὄχι μό­νο νά μήν ἐργάζονται τά ἔργα τοῦ σκότους, ἀλλά οὔτε νά ἔχουν ἐπι­κοινωνία καί συμμετοχή καί σχέ­ση μέ αὐ­τά;

Ὁ λόγος, ἀδελφοί μου, εἶναι προ­φα­νής. Ὁ χριστιανός δέν μπορεῖ νά ἐργάζεται ἔργα σκότους, ἔργα πού δέν ἔχουν σχέση καί εἶναι ἀντί­θετα πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί δέν μπορεῖ καί δέν πρέ­πει νά συμμετέχει καί νά ἔχει σχέ­σεις μέ ἀνθρώπους πού ἐργάζονται παρόμοια ἔργα, ὥστε νά μήν παρασυρθεῖ καί αὐτός ἀπό τό σκότος καί χαθεῖ μέσα σέ αὐτό, ἀλλά καί γιατί ἀκόμη καί ἡ ἁπλῆ συμμετοχή καί συνέργειά του στά ἔργα τοῦ σκότους ἐκδιώκει καί ἀπο­μακρύνει τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ψυχή του, ἐκδιώκει καί ἀπομακρύνει τό φῶς τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ὕπαρξή του, καί καθίσταται καί αὐτός ὑπόλογος γιά τά ἔργα τοῦ σκότους ἔναντι τοῦ Θεοῦ.

Ἔργα τοῦ σκότους εἶναι, ἀδελφοί μου, καί οἱ αἱρετικές διδασκαλίες καί οἱ ἀπόψεις καί οἱ ἰδεολογίες, οἱ ὁποῖες ἀντίκεινται στήν ἀλή­θεια τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας καί συχνά τήν πολεμοῦν καί ἐπι­διώ­­κουν νά τήν ἐξαφανίσουν. Καί μία τέτοια ἦταν καί ἡ αἱρετική δι­δα­­σκαλία τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος θεω­ροῦσε τόν Χριστό ὡς κτίσμα τοῦ Θεοῦ, ὡς ὁμοιούσιο καί ὄχι ὡς ὁμο­ούσιο μέ τόν Θεό-Πατέρα, μέ οὐσία δηλαδή παρόμοια μέ τόν Θεό καί ὄχι ἁπολύτως τήν ἴδια, ὅπως διδάσκει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλη­σία, διαστρέφοντας ἔτσι τό δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ἀμφισβη­τώ­ντας τήν ἑνότητα τῶν τριῶν προσώ­πων της.

Γι᾽ αὐτό καί οἱ θεοφόροι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, καί μεταξύ αὐ­τῶν καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα καί τιμώμενος ἰδιαιτέρως ἀπό τήν ἐνορία σας, ἅγιος Σπυρίδων, ἐπί­σκοπος Τριμυ­θοῦ­ντος, ὁ θαυμα­τουρ­γός, ἀντιτά­χθηκαν στή διδα­σκαλία καί στά ἔργα τοῦ αἱρεσιάρ­χου Ἀρείου, καί στήν Α´ Οἰκουμε­νική Σύνοδο πού συγκροτήθηκε γιά νά ἐξετάσει τήν ὑπόθεση τοῦ Ἀρείου καί τῆς διδασκαλίας του ὑπερμάχησαν ὑπέρ τῆς ὀρθοδό­ξου πίστεως καί ἀληθείας καί ὑπε­ρασπίσθηκαν τό ὁμοούσιον Πα­τρός καί Υἱοῦ, ὑπε­ρα­σπίσθηκαν τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Παναγίας Τριάδος, τό πρό­σω­πο τοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ μας Χριστοῦ ὡς ἰσο­στάσιο καί ἰσό­κυρο μέ τόν Πατέρα του, ὡς μο­νογενῆ Υἱό καί ὄχι ὡς κτίσμα τοῦ Θεοῦ-Πατρός, καί ἤλεγ­ξαν, κατά τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύ­λου, τά ἔργα τοῦ σκότους, τά ὁποῖα ἐργαζόταν ὁ Ἄρειος, ἀπο­μα­κρύνο­ντας μέ τήν αἱρετική καί πα­ρα­πλα­νητική διδα­σκαλία του τούς πι­στούς ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Ἐκ­κλη­σία καί τήν ἀσφα­λῆ μάνδρα τοῦ Χριστοῦ, καί τόν κατετρόπω­σαν, ὥστε νά μήν πλανᾶ καί ἄλ­λους. Καί ἔτσι ἀπέ­δειξαν μέ τήν πρά­ξη καί τή ζωή τους τό νόημα τῆς προτροπῆς τοῦ ἀποστόλου: «Καί μή συγκοινω­νεῖ­τε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δέ καί ἐλέγχετε».

Μιμούμενοι, λοιπόν, καί ἐμεῖς τόν ἅγιο Σπυρίδωνα, τοῦ ὁποίου τήν ἱερά μνήμη πανηγυρίζουμε σή­­­μερα, ἄς φροντίσουμε, ἀδελφοί μου, νά ἀκολουθήσουμε τό παρά­δειγ­μά του καί τήν προτροπή τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας ἁγίου ἀποστόλου Παύλου, καί νά ἀπο­φεύγουμε τά ἔργα τοῦ σκότους. Διότι μπορεῖ νά μήν ὑπάρχει στίς ἡμέρες μας ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρείου, ἀλλά ὑπάρχουν πολλές ἄλλες αἱ­ρέ­σεις καί θρησκεῖες καί ἰδεο­λο­γίες πού ἐπιδιώκουν νά μᾶς πα­ρα­σύρουν στά ἔργα τοῦ σκότους τά ὁποῖα ἐργάζονται. Καί δυστυχῶς πολλές φορές ἐπιτυγχάνουν νά μᾶς παρασύρουν, χω­ρίς νά τό ἀντι­λαμβανόμασθε, κα­θώς πολλές ἀπό τίς ἰδέες τους δια­χέονται ὕπου­λα καί κυκλοφοροῦν στό πε­ριβάλλον μας, στήν κοι­νω­νία μας, μέ διαφόρους τρό­πους, πού σχε­τίζονται μέ τήν κα­θημε­ρινότητά μας, ἔτσι ὥστε νά τίς οἰ­κειοποιού­μεθα χωρίς νά συνειδητο­ποιοῦ­με ὅτι ἡ ἀποδοχή τους εἶναι συμμε­τοχή μας στά ἔργα τοῦ σκότους πού αὐτές οἱ θρησκεῖες ἤ τά φιλο­σοφικά συστήματα ἐκπρο­σωποῦν.

Γι᾽ αὐτό καί θά πρέπει νά εἴμεθα ἰδιαιτέρως προσεκτικοί, καί ἔχο­ντας πάντοτε κατά νοῦ τήν προ­τροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου καί τό παράδειγμα τοῦ ἐν ἁγίοις πα­τρός ἡμῶν Σπυρίδωνος, ἐπισκό­που Τριμυθοῦντος, τοῦ θαυμα­τουρ­­γοῦ, νά μήν συγκοινωνοῦμε «τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους», ἀλλά νά μένουμε ἑ­δραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν ὀρ­θόδοξο πίστη μας, γιά τήν ὁποία ἀγω­νίσθηκε ἰδιαιτέρως ὁ ἅγιος Σπυρίδων μέσα στήν Α´ Οἰκουμενική Σύνοδο, ὥστε νά ἔχουμε τήν εὐλογία του καί τή χάρη ἀλλά καί τό φῶς τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας πάντοτε. Ἀμήν.