Εορτή Αγίου Βλασίου στον Μητροπολιτικό Ναό Βεροίας

• Dogma
• 12 Φεβρουαρίου 2019
• 15:41

Την Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας, επί τη εορτή του Αγίου Ιερομάρτυρος Βλασίου, Επισκόπου Σεβαστείας.

Για δεύτερη συνεχή χρονιά η Πανήγυρις έλαβε χώρα στον Μητροπολιτικό Ναό Βεροίας, λόγω εκτεταμένων εργασιών της Εφορίας Αρχαιοτήτων Ημαθίας στον Ιστορικό Ιερό Ναό του Αγίου Βλασίου (14ουαιώνος), το οποίο αποτελεί Παρεκκλήσιο του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού. Να σημειωθεί ότι οι εργασίες βρίσκονται στο στάδιο της αποπερατώσεως του Ιερού Ναού.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

«Ὡς ὑπερφυῆ κλίμακι τῷ αἵματι, Μάρτυς, ἐπιβάς, τάς ἄνω μονάς κατέλαβες».

Μέ αὐτή τήν ποιητική μεταφορά περιγράφει ὁ ἅγιος Ἰωσήφ ὁ ὑμνο­γράφος τήν πορεία τοῦ ἑορταζο­μένου σήμερα ἁγίου ἱερομάρτυρος Βλασίου πρός τόν οὐρανό.

Χρησιμοποιώντας τό αἷμα σου, λέγει, σάν μιά θαυμαστή καί ἀνυ­πέρβλητη κλίμακα, ἔφθασες στίς οὐ­ράνιες μονές, ἔφθασες στή βασι­λεία τοῦ Θεοῦ.

Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ κοι­νός προορισμός ὅλων τῶν ἀνθρώ­πων, καί ἐκείνων πού τό γνωρί­ζουν καί τό ἀντιλαμβάνονται, ἀλλά καί ἐκείνων πού τό ἀγνοοῦν ἤ καί τό ἀμφισβητοῦν. Ὁ Θεός μᾶς ἔπλασε γιά νά ζοῦμε μαζί του καί, ἐάν μετά τήν πτώση τῶν πρωτο­πλάστων δέν μᾶς κατέστρεψε καί δέν μᾶς ἐξαφάνισε, εἶναι γιατί ὄντως ἐπιθυμεῖ νά ζεῖ μαζί μας καί νά ζοῦμε μαζί του ἀπολαμ­βά­νοντας τή μακαριότητα τήν ὁποία ἑτοίμασε γιά μᾶς.

Ἔτσι μᾶς ἔδωσε αὐτή τήν εὐ­και­ρία τῆς ἐπιγείου ζωῆς, προκει­μέ­νου νά προετοιμασθοῦμε γιά νά ἐπι­στρέψουμε καί νά ζήσουμε κο­ντά του. Γι᾽αὐτό καί ἡ βασιλεία του εἶναι ὁ κοινός προορισμός ὅλων τῶν ἀνθρώπων.

Ἀσφαλῶς ὁ Θεός δέν πιέζει κα­νέναν νά τόν φθάσει, ἐάν δέν τό θέλει, ἀλλά βοηθᾶ ὅσους ἐπιθυ­μοῦν νά ἐπιτύχουν τόν στόχο τῆς ζωῆς τους καί νά φθάσουν στόν τελικό προορισμό τους.

Ὁ Θεός δέν ἀρνεῖται ὅτι ἡ πορεία τοῦ ἀνθρώπου πρός αὐτόν τόν προ­ορισμό εἶναι δύ­σκολη. Ὁ Χρι­στός μᾶς τό λέγει ὅτι εἶναι «στενή καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπά­γουσα εἰς τήν ζωήν», εἶναι στενός καί γεμάτος θλίψεις ὁ δρόμος πού ὁδηγεῖ στή ζωή, καί γι᾽αὐτό πολ­λές φορές παρομοιάζεται μέ ἀνη­φορικό δρόμο καί ἀνοδική πορεία, καθώς αὐτά ἀπαιτοῦν μεγαλύτερη προσπάθεια καί κόπο ἀπό τήν κα­θοδική πορεία καί τήν κατηφόρα.

Καί ὅπως, ὅταν θέλουμε νά ἀνε­βοῦμε κάπου ψηλά, χρησιμοποιοῦ­με συχνά μία σκάλα, ἔτσι καί γιά τήν πνευματική μας ἄνοδο ὑπάρ­χουν διάφορες πνευματικές κλί­μα­κες πού μᾶς βοηθοῦν, ὅπως ἡ κλίμακα τῆς προσευχῆς, ἡ κλί­μακα τῆς μετανοίας, ἡ κλίμακα τῶν ἀρετῶν καί τῆς ἀσκητικῆς ζω­ῆς, τήν ὁποία περιγράφει ὁ ἅγι­ος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, ἀλλά καί ἡ κλίμακα τοῦ μαρτυρίου καί τοῦ αἵματος, στήν ὁποία ἀναφέρ­θηκε σήμερα ὁ ἱερός ὑμνογράφος, καί τήν ὁποία ἀνέβηκε ὁ ἅγιος ἱε­ρομάρτυς Βλάσιος.

Ἔζησε στά δύσκολα χρόνια τῶν διωγμῶν τῆς Ἐκκλησίας καί ἦταν ἰατρός, πού θεράπευε τούς πάσχο­ντες δωρεάν καί μάλιστα τούς προ­σέφερε ἐκτός ἀπό τή δική του βοήθεια καί χρήματα γιά τή νοση­λεία τους. Συγχρόνως ὅμως ἦταν καί ἐπίσκοπος στήν πόλη τῆς Σε­βαστείας, τήν ἴδια ἐποχή μέ τούς ἁγίους Τεσσαράκοντα μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι μαρτύρησαν στήν παγωμέ­νη λίμνη της.

Ἡ πίστη του στόν Χριστό ἦταν αὐ­τή πού ἔκανε τόν Ρωμαῖο ἔπαρ­χο Ἀγρικόλα νά τόν συλλάβει καί νά τόν ὑποβάλλει σέ φρικτά βασα­νι­στήρια.Ὅμως ὁ ἅγιος Βλάσιος τά ὑπέμενε ὅλα ἀδιαμαρτύρητα θεωρώντας τα ὡς βαθμίδες, ὡς σκα­λοπάτια, τῆς κλίμακος πού τόν ὁδηγοῦσε πιό κοντά στόν Χριστό. Καί ὅταν ὅλα αὐτά δέν ὠφέλησαν καί ὁ ἅγιος Βλάσιος δέν ἤθελε γιά κανένα λόγο νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του, εἴτε τοῦ ὑποσχόταν θέσεις καί χρήματα καί ὑλικά ἀγαθά, εἴτε τόν ἀπειλοῦσαν μέ σκληρότερες τιμω­ρίες, τότε τόν ἔρριξαν δεμένο σέ ἕνα βαρύ ξύλο μέσα στή λίμνη τῆς Σεβαστείας γιά νά πνιγεῖ.

Ὁ Θεός ὅμως τόν ἔσωσε μέ θαυ­μα­­στό τρόπο, γιά νά δείξει στούς διῶκτες του πόσο προστατεύει ὅσους τόν πιστεύουν καί τόν ὁμο­λο­γοῦν. Καί ἐκεῖνοι ὀργισμένοι ἀπο­φάσισαν νά τόν ἀποκεφαλί­σουν γιά νά μήν μπορεῖ νά ξε­φύ­γει τόν θάνατο καί γιά νά ἀπαλ­λαγοῦν ἀπό τήν παρουσία του.

Ὅμως αὐτό πού ὁ Ρωμαῖος ἔπαρ­χος θεώρησε ἐσχάτη ποινή, ὁ ἅγιος Βλάσιος τό θεώρησε μεγά­λη εὐκαιρία καί μεγάλη τιμή, γιατί ἤξερε ὅτι ἔτσι θά κέρδιζε τή βα­σιλεία τοῦ Θεοῦ, ἤξερε ὅτι ἔτσι θά ἀξιωνόταν νά εἰσέλθει νικητής καί θριαμβευτής στόν οὐρανό.

Καί αὐτό συνέβη «ὡς κλίμακι τῷ αἵματι ἐπιβάς, τάς ἄνω μονάς κα­τέλαβες», ἔχοντας ὡς κλίμακα τό αἷμα του, ἀνέβηκε στόν οὐρανό, γιά νά τιμᾶται καί νά δοξάζεται αἰω­νίως ἀπό τόν Θεό καί τήν Ἐκ­κλησία του.

Τιμώντας, λοιπόν, σήμερα καί ἐμεῖς τόν ἅγιο ἱερομάρτυρα Βλά­σιο, ἄς προσπαθήσουμε νά τόν ἀκο­λουθήσουμε στήν πορεία του πρός τόν κοινό μας προορισμό, πού εἶναι ὁ Θεός. Καί ἐάν ἐκεῖνος ἐπέτυχε μέ τήν κλίμακα τοῦ μαρ­τυρίου νά φθάσει στόν οὐρανό, ἐμεῖς ἄς ἀναζητήσουμε τή δική μας κλίμακα γιά νά ἀνεβοῦμε. Ἄς ἀναζητήσουμε τή δική μας κλί­μα­κα στήν προσευχή, στόν πνευμα­τικό ἀγώνα γιά τήν κάθαρση τῆς ψυχῆς μας ἀπό τίς ἀδυναμίες καί τίς ἁμαρτίες καί τήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν, ἄς τήν ἀναζητήσουμε στά ἱερά μυστήρια καί στήν ἐν Χρι­στῷζωή. Δέν ἔχει σημασία ποιά κλίμακα θά ἐπιλέξει ὁ καθέ­νας μας καί ποιόν δρόμο θά ἀκο­λουθήσει γιά νά φθάσει στόν προ­ορισμό του, ἀρκεῖ νά μήν ξεχνοῦ­με ποιός εἶναι προορισμός μας. Ἀρκεῖ νά μήν ξεχνοῦμε ὅτι ὁ προ­ορισμός μας εἶναι ὁ Θεός καί νά τόν παρακαλοῦμε, διά πρεσβειῶν καί τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Βλα­σίου, νά μᾶς ἀξιώσει νά τόν ἐπι­τύ­χουμε.