Αφού ανέλυσε περιληπτικώς την ζωή και την πορεία του προφήτου Ηλιού, αναφέρθηκε στην εποχή της πνευματικής αποδόμησης από πάσης ηθικής πλευράς, και της αποστασίας του λαού του Ισραήλ από τον αληθινό Θεό, ο οποίος τους ευεργέτησε, τους εξήγαγε από τη δουλεία της Αιγύπτου, τους έθρεψε στην έρημο με το μάννα, τους πότισε με το νερό, συνομίλησε μαζί τους, και έπειτα απ’ όλες αυτές τις ευεργεσίες, η βασίλισσα Ιεζάβελ, περιφρόνησε τον αληθινό Θεό, και οδήγησε τον λαό της, μακράν Εκείνου. Τον έστρεψε στη λατρεία του Βάαλ.
Ο Προφήτης Ηλίας, εν συνεχεία, λαμβάνει την εντολή από τον Θεό να εκπληρώσει το έργο της επαναφοράς του λαού στον αληθινό Θεό, δια πολλών τρόπων και μέσων.
Ο Σεβασμιώτατος έκανε έναν παραλληλισμό, με την αγνωμοσύνη και την αχαριστία που έδειξαν οι Ισραηλίτες, με το νέο Ισραήλ, όπου αναπαύθηκε ο Θεός με την πίστη εις Χριστόν, με την αποδοχή του Παρακλήτου Πνεύματος, της Χάριτός Του, με την ευλάβεια και την αφοσίωση σε Εκείνον.
Και τώρα, αυτός ο ευεργετημένος λαός της πατρίδας μας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης, επαναστατεί εναντίον του Ευεργέτου Του, κηρύσσει την αθεΐαν, τον πανσεξουαλισμό, τον υλισμό, και τάσσεται εναντίον του Θεού, διακηρύσσοντας την αυτάρκεια του, υποτασσόμενος όμως στις επιταγές της νέας τάξης πραγμάτων, όπου τα πρόσωπα τα οποία υποκρύπτονται πίσω από αυτήν τη παγκοσμιοποίηση, θέλουν ένα κόσμο χωρίς Θεό.
Θέλουν να οδηγήσουν τον λαό, όχι στην αλήθεια αλλά στο ψεύδος, όχι στην ελευθερία αλλά στην δουλεία.
Σήμερα λοιπόν, ο Θεός δια της προφητικής φωνής της Εκκλησίας, προσκαλεί και πάλι τον λαό Του, κοντά Του, προκειμένου να ανανήψει και να κατανοήσει την λανθασμένη πορεία του μέσα στην πνευματική έρημο της ζωής του, που πορεύεται και ξαναζεί πάλι, τα αποτελέσματα της αποστασίας του όπως τότε, μέσα στην έρημο.
Επιπλέον ο Σεβασμιώτατος, υπενθύμισε ότι σήμερα έχουμε μια θλιβερή ανάμνηση των πενήντα ετών από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, και αποτελεί προειδοποίηση του Θεού, πως όταν αφιστάμεθα Εκείνου, τότε χάνουμε τον προσανατολισμό μας, και υφιστάμεθα πολλά δεινά, όχι μόνον στην πνευματική μας ζωή, αλλά και στην εδαφική μας ακεραιότητα.
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος, έκανε επιμνημόσυνη δέηση για τους Έλληνες και Κυπρίους πεσόντες, και περί την ενδεκάτην ώρα, χτύπησαν 50 κωδωνοκρουσίες σε τιμή των πεσόντων σε όλη την Ελλάδα, και επεσήμανε πως δε θα πρέπει να ξεχαστεί η μνήμη των πεσόντων, αλλά και η Κύπρος.