Εορτή Αγίας Βαρβάρας στη Βέροια

Στο τέλος τελέστηκε μνημόσυνο για τους ιδρυτές του χωριού με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 100 ετών από της ιδρύσεως του και συμβολικά φυτεύτηκε μια ελιά στον αύλειο χώρο του Ναού.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμο, με την άδεια και την ευλογία του οποίου μεταφέρθηκε η Ιερά Εικόνα και προς τον π. Αδάμ που την μετέφερε, αναφέοντας μεταξύ άλλων: «Πατρίδα, γένος, ὕ­παρ­­ξιν, κατα­λι­ποῦσα Βαρ­βάρα, … Θεόν ἠγά­πη­­σας … καί γέγονας με­γαλέμπορος».

Στή χορεία τῶν ἁγίων μεγαλο­μαρ­τύρων γυναικῶν, τίς ὁ­ποῖες μνημονεύει καί τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας, συγ­κα­­ταριθμεῖται καί ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Βαρ­βάρα, τῆς ὁποί­ας τή μνήμη ἑορτάζουμε σήμερα μαζί μέ αὐτήν τοῦ μεγάλου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, καί τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Σεραφείμ, ἐπι­σκόπου Φαναρίου.

Ποιός εἶναι ὅμως ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο τιμᾶ καί ἐγκωμιάζει ἡ Ἐ­κκλησία μας μία νεαρή γυναῖκα, πού ἔζησε πρίν ἀπό δεκαεπτά αἰῶ­νες, σέ μία ἐποχή ἐντελῶς διαφο­ρετική ἀπό τή δική μας; Καί ποιός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο τῆς ἀφιε­ρώ­νουμε ναούς καί προστρέ­χουμε στή χάρη της;

Δέν τιμᾶ καί δέν ἐγκω­μιάζει ἡ Ἐκ­κλη­σία μας τήν ἁγία Βαρβάρα, δέν τήν τι­μοῦμε καί δέν τήν εὐ­λα­βού­μεθα οἱ πιστοί γιά ὅλα ἐκεῖνα, γιά τά ὁποῖα τιμοῦμε συνήθως τούς συνανθρώ­πους μας. Ὄχι γιατί δέν τά διέθετε ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Βαρβάρα. Τό ἀντίθετο μάλιστα. Διέθετε καί σωμα­τικό καί ψυχικό κάλλος. Διέ­θετε πλοῦτο ὑλικό καί δόξα ἀν­θρώ­πινη, καθώς ἦταν γό­νος ἀρι­στο­κρατικῆς οἰκογενείας. Διέ­θε­τε εὐστροφία πνεύματος καί εὐ­φρά­δεια γλώσσης. Διέθετε ὅλα ἐκεῖνα τά χαρίσματα καί τά προτε­ρήματα τά ὁποῖα κάθε ἄνθρωπος θά ἐπιθυμοῦσε νά ἔχει.

Ὅμως, ὅπως εἶπα, δέν τήν τιμοῦ­με γιά ὅσα εἶχε. Τήν τιμοῦ­με, γιατί τά ἐγ­κα­­τέ­λει­­ψε ὅλα αὐτά, προκει­μέ­νου νά ἀφιερωθεῖ στόν Θεό. «Πατέρα, γέ­­νος, ὕπαρ­ξιν» ἐγκατέ­λει­ψε ἡ ἁγία Βαρβάρα, ψάλ­λει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, γιά νά ἀφο­σιω­θεῖ στήν ἀγάπη τοῦ Χρι­στοῦ, τόν ὁποῖο εἶχε γνωρίσει καί στόν ὁποῖο εἶχε πιστεύσει ἀπό μικρή ἡ ἁγία. Ἐγκατέλει­ψε τά πάντα γιά νά τόν ἀγα­πή­σει τόν Χριστό μέ τόν τρόπο πού Ἐκεῖνος μᾶς ζητᾶ, δηλα­δή «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καί ἐξ τῆς διανοίας» της. Τά ἐγκατέλειψε γιατί εἶχε ἱεραρ­χή­σει τά πράγματα τοῦ κόσμου μέ βάση τήν ἀγάπη της στόν Χριστό καί εἶχε πιστεύσει στόν λόγο του ὅτι τίποτε δέν μπο­ρεῖ νά ὠφελήσει τόν ἄν­θρωπο, ἀκόμη καί ἄν κερ­δίσει τόν κόσμον ὅλον, ἐφόσον ζημιωθεῖ τήν ψυχή του, ἐφόσον χάσει τήν ψυχή του.

Γι᾽ αὐτό καί δέν ἤθελε νά χωρι­σθεῖ γιά κα­νένα λόγο ἀπό τήν ἀγά­πη τοῦ Χριστοῦ οὔτε νά στερηθεῖ τήν αἰωνία μακα­ριό­­τη­­τα πού ὑπό­σχεται στούς ἐκλεκτούς του. Ἀντί­θετα, θεωρώντας ὅτι εἶχε βρεῖ τόν πολύ­τι­μο μαργαρίτη, τόν ὁποῖο ἀναφέρει τό ἱερό εὐαγγέλιο, πώ­λησε τά πάντα γιά νά τόν ἀπο­κτή­σει.

Πολύτιμος μαρ­γα­ρίτης ἦταν γιά τήν ἁγία Βαρ­βάρα ὁ Χριστός καί ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς, τήν ὁποία μό­νο Ἐκεῖνος μπορεῖ νά ἐξα­σφαλίσει στόν ἄν­θρω­­­πο. Ἔτσι, ὅ­ταν βρέθηκε πρό τοῦ δι­λήμματος ἤ νά ἀρ­νη­θεῖ τήν πίστη της στόν Χρι­στό καί νά χά­σει τήν ψυ­χή της ἤ νά θυσιάσει τά πλούτη καί τή ζωή της, δέν δίστασε οὔτε στιγμή, ἀλλά ὡς «με­γα­­λέμπορος», ὅπως λέει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ἀπο­φάσισε νά θυσιά­σει τά πάντα, καί τήν οἰκο­γέ­νειά της καί τά πλούτη της καί τή ζωή της γιά νά μήν χάσει ὅ,τι πο­λυ­τιμό­τερο δια­θέ­τει ὁ ἄν­θρω­πος: τήν ψυ­χή του καί τή σω­τη­ρία της.

Γι᾽ αὐτό καί τήν τιμᾶ ἡ Ἁγία μας Ἐκ­­κλησία. Γι᾽ αὐτό καί τήν τιμᾶ δεκα­επτά αἰῶνες μετά τό μαρτύριό της, σέ μία ἐποχή στήν ὁποία οἱ ἄνθρωποι ἀδιαφοροῦμε γιά κάθε τι πνευ­ματικό καί ἐπιδιώκουμε μόνο τά ὑλικά καί ἐφήμερα. Σέ μία ἐπο­χή κατά τήν ὁποία οἱ περισσότεροι εἴμαστε πρό­θυ­μοι νά ἐγκαταλεί­ψουμε τόν Χρι­στό, γιά νά μήν χά­σουμε τά ἀσήμα­ντα καί μηδαμινά πού μᾶς ὑπόσχε­ται ὁ κόσμος. Εἴμα­στε ἕτοιμοι νά ἀρνηθοῦμε τόν Χρι­στό, γιά νά μήν μᾶς θεωρήσουν συντη­ρη­τικούς ἤ ὀπισθοδρομι­κούς, γιά νά μήν μᾶς εἰρωνευθοῦν ἐπει­δή πιστεύουμε στόν Χριστό καί εἴμαστε συνειδητά μέλη τῆς Ἐκ­κλη­σίας. Εἴμαστε ἕτοιμοι νά κά­νου­με ὁποιαδήποτε παρα­χώ­ρη­ση γιά νά μήν χάσουμε ὑλικά ἀγαθά ἤ γιά νά μήν στερηθοῦμε τήν τιμή τοῦ κόσμου.

Ἄν σκεφτόμαστε καί ἐνερ­γοῦμε μέ τόν τρόπο αὐτό, τότε δέν ἔχουμε λόγο νά τιμοῦμε τήν ἁγία Βαρβά­ρα, γιατί αὐτή ἔπραξε τά ἀκρι­­βῶς ἀντίθετα. Τόλμησε ὅλα αὐτά πού ἐ­μεῖς συνήθως διστά­ζου­με ἤ ἀμε­λοῦ­με νά κάνουμε.

Ἄν ὅμως θέλουμε νά τιμοῦμε τήν ἁγία μας πραγματικά καί οὐσιαστι­κά, τότε ἄς μιμηθοῦμε τή ζωή της. Ἄς ἱεραρχήσουμε τά ἀγαθά τοῦ κόσμου καί τίς ἀξίες τῆς ζωῆς μας. Ἄς συνειδητοποιή­σουμε τήν ἀξία τῆς ψυχῆς μας καί τῆς σωτηρίας μας, καί ἄς κάνουμε τίς σωστές ἐπι­λογές. Ἄς ἀπο­φασί­σουμε καί ἐμεῖς, ἀκο­λου­θώντας τό παράδειγ­μά της νά γίνουμε καί ἐ­μεῖς σάν τούς σο­φούς ἐμ­πόρους πού εἶ­ναι ἕ­τοιμοι νά θυσιά­σουν τά πάντα γιά νά ἀγο­ρά­σουν τόν πολύτι­μο μαρ­­­γαρίτη, ὥστε νά ἐξασφαλίσουμε καί διά πρεσβειῶν της τή σω­τηρία τῆς ψυχῆς μας.