Καθώς φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, η Ιερά Μητρόπολη Νέας Σμύρνης πραγματοποίησε την Κυριακή, 5 Ιουνίου στο Άλσος της Νέας Σμύρνης την πρώτη εκδήλωση για τη μαύρη αυτή επέτειο θλίψης και πόνου για τον Ελληνισμό όπου γης κι αν βρίσκεται.
Από νωρίς το απόγευμα άρχισε να συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου, μικροί και μεγάλοι, οικογένειες με παιδιά, ενορίτες από όλες τις ενορίες της Μητροπόλεώς μας.
Η εκδήλωση άρχισε με κάποιες εισαγωγικές σκέψεις του Αιδεσιμολ. Πρεσβυτέρου π. Δημητρίου Τσουρού, ενός εκ των υπευθύνων για την παραγωγή αυτής της μεγάλης μουσικοχορευτικής παράστασης. Αφού χαιρέτησε την παρουσία του Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης, την παρουσία του κ. Δημάρχου Νέας Σμύρνης, των κ. Βουλευτών και του πλήθους που παρευρίσκετο στην εκδήλωση, τόνισε πως «Αισθήματα οδύνης συνέχουν την καρδιά μας για τον βίαιο τερματισμό της παρουσίας των Ελλήνων της Μικρασίας πριν από 100 χρόνια στη γη της Ιωνίας. Όμως η Μικρασία δεν χάθηκε. Ζεί μέσα μας, στις καρδιές μας, στους ανθρώπους της, στους απογόνους της, στους συλλόγους, στις ομάδες, ακόμη και στις οδούς των δρόμων, όλα ανάγονται στις αλησμόνητες πατρίδες μας. Η σημερινή μας εκδήλωση σκοπό έχει να ανανεώσει τη μνήμη και τη γνώση μας», κατέληξε.
Στη συνέχεια τον λόγο είχαν συγκροτήματα και χορευτικά τμήματα, όπως α) Το Εργαστήρι Τέχνης και Πολιτισμού· β) Ο Σύλλογος Ποντίων «Αργοναύται-Κομνηνοί» Καλλιθέας· και τέλος γ) Η Ορχήστρα «Ιωνικός Ρυθμός», που απέδωσαν θαυμάσια χορούς και τραγούδια από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Καππαδοκία με τις χαρακτηριστικές φορεσιές και τη χαρακτηριστική σημειολογία των χορών τους, τις αλησμόνητες πατρίδες.
Χοροί όπως, ο απτάλικος, των κουταλιών, και οι ποντιακοί, όπως τικ διπλό, τρυγώνα, σερενίτσα, έτερε και κότσαρι αποδόθηκαν εξαιρετικά από τα χορευτικά συγκροτήματα, από τους Αργοναύτες-Κομνηνούς, ένας από τους παλαιότερους συλλόγους των Αθηνών, καθώς δημιουργήθηκε το 1930 από τους Αργοναύτες της Κερασούντας και τους Κομνηνούς της Τραπεζούντας. Μια «κιβωτός» πραγματικά των ποντιακών παραδόσεων, ηθών και εθίμων.
Δεν θα μπορούσε να μη γίνει αναφορά στην εθνοκάθαρση, στη γενοκτονία του ελληνικού στοιχείου, καθώς την περίοδο εκείνη είχαν θεσπιστεί τα λεγόμενα «τάγματα εργασίας», τα γνωστά «αμελέ ταμπουρού», που υποχρέωναν τους άνδρες άνω των 45 ετών να βαδίσουν μέσα σε ερήμους της ενδοχώρας για να φτιάξουν σιδηροδρομικά δίκτυα και άλλα έργα μέσα στις χειρότερες δυνατές συνθήκες, με πεζές πορείες κατά τη διάρκεια ενός πολύ βαρύ χειμώνα, νηστικοί και βρώμικοι. Γινόταν απολύμανση στα τουρκικά χαμάμ και μετά πάλι στον δρόμο, εκτεθειμένοι στο κρύο για τον βέβαιο θάνατο. Μια σκόπιμη και προμελετημένη εξαφάνιση του ποντιακού ελληνισμού. Τυχεροί όσοι πέθαιναν αμέσως!
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τα λόγια του Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, ο οποίος μέσα σε έντονα φορτισμένο συγκινησιακά κλίμα τόνισε ότι η Ιερά Μητρόπολή μας με περίσκεψη και ψυχική οδύνη προσεγγίζει την εκατοστή επέτειο από την τραγική καταστροφή της Σμύρνης και τον ξεριζωμό του Μικρασιατικού Ελληνισμού από τις πατρογονικές του εστίες. Καθώς τα χρόνια περνούν, οι πρόσφυγες πατέρες μας έφυγαν από την παρούσα ζωή, οι μνήμες ξεθωριάζουν και οι πνευματικές ρίζες της πόλεώς μας λησμονιούνται από τους νεωτέρους ή αγνοούνται από όσους στη συνέχεια επέλεξαν να εγκατασταθούν στην πόλη μας, η εκατοστή αυτή επέτειος θα μπορούσε να αποτελέσει ευκαιρία αναστοχασμού, πνευματικής αφύπνισης και μεταλαμπάδευσης στους νεωτέρους όσα οι πρόγονοί μας έζησαν. Και αυτό θα επιδιώξει η τοπική μας Εκκλησία κατά τη διάρκεια του επετειακού αυτού έτους. Ανέφερε, επίσης, όπως συνηθίζει να λέει ο επίσκοπός μας, ότι «δεν θα υπήρχε η Νέα Σμύρνη, εάν δεν υπήρχε η Σμύρνη».
Ο Μητροπολίτης δεν παρέλειψε να αναφερθεί ονομαστικά στους κληρικούς και τους λαικούς που συνέβαλαν καθοριστικά στην επιτυχία μιάς τέτοιας μεγαλειώδους εκδήλωσης, καθώς και στις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου Νέας Σμύρνης και στην αντιδημαρχία Πολιτισμού που συνέβαλε τα μέγιστα.
Προέτρεψε, τέλος, στις φετινές διακοπές του ο καθένας μας να διαβάσει ένα βιβλίο που θα αναφέρεται στη Μικρασιατική Καταστροφή: Ή της Διδούς Σωτηρίου «Τα ματωμένα Χώματα», ή του Τζώρτζ Χόρτον «Η μάστιγα της Ασίας», ή, τέλος, το νεοεκδοθέν βιβλίο των Αγγέλου Συρίγου και Ευάνθη Χατζηβασιλείου «Μικρασιατική Καταστροφή, 50 ερωτήματα και απαντήσεις» για να μην ξεχάσει κανείς…
