Επιτρέπεται να εισέρχονται τα άλογα ζώα εντός του Ιερού Ναού
Του Δημητρίου Λυκούδη, Θεολόγου-Φιλολόγου
Είναι ένα επίκαιρο θέμα. Κυρίως, αφορά όσους αδελφούς μας αδυνατούν να εξυπηρετηθούν από μόνοι τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις η συνοδεία ενός μικρού άλογου ζώου, συνήθως τετράποδου και έμπιστου φίλου, είναι κάτι περισσότερο από απαραίτητη. Πόσο, όμως, επιτρεπτό είναι να εισέρχονται αυτά τα μικρά ή μεγαλύτερα ζωάκια εντός του Ιερού Ναού;
Ο ιερός Ναός είναι οίκος προσευχής και κέντρο λατρείας. Έχει άκρως αξιολογική αναφορά, καθώς απευθύνεται σε νόες λογικές, με ολοκληρωμένη και πλήρη προσωπικότητα, σε πρόσωπα, δηλαδή, που φέρουν τα χαρακτηριστικά του «κατ᾿ εικόνα» και αγωνίζονται ή, πρέπει να αγωνίζονται, για την καλλιέργεια του «καθ᾿ ομοίωσιν». Βέβαια, αντιλαμβάνομαι την ιδιαιτερότητα της κάθε περίπτωσης και σε καμία περίπτωση δεν προβαίνω σε γενικεύσεις επί των δυσκολιών ενός εκάστου των εμπερίστατων απανταχού αδελφών μας. Πλην, όμως, κάθε ζωάκι, θα μπορούσε να αναμένει καρτερικά το «αφεντικό» του εκτός του Ιερού Ναού (1) και να επανέρχεται στην κατοχή του φίλου του, ευθύς αμέσως, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας. Διαφορετικά, δύναται να φανταστεί ο φίλος αναγνώστης πόσα πρακτικά προβλήματα (καθαριότητας, ευταξίας, αποσταθεροποίησης λειτουργικής συνοχής κ.ά.) θα μπορούσαν να ανακύψουν από την αψυχολόγητη και αθρόα προσέλευση των μικρών μας, και κατά τ᾿ άλλα γλυκύτατων, «φίλων» εντός του Ιερού Ναού και των Ιερών ακολουθιών.
Δεν ομιλώ και, ασφαλώς, μακράν απ᾿ εμού ότι γράφω εκ του ασφαλούς. Κάθε άλλο. Αλλοίμονο, όμως, εάν καθένας από εμάς εισερχόταν εντός του Ιερού Ναού και με τη συνοδεία ενός τετράποδου. Διότι, σε αυτή την περίπτωση, θα μετατρέπαμε τους Ναούς μας σε ζωολογικά πάρκα και ζωόφιλους χώρους, άκρως και φιλικά προσκείμενους στα συμπαθέστατα και άκακα τετράποδα. Τώρα, κατά πόσον εισερχόμεθα εντός του Ιερού Ναού άλλα λογικά (!) τετράποδα, κατά τ᾿ άλλα νοήμονες προσωπικότητες και αυτεξουσίως κινούμενοι, αυτό, είναι αλήθεια, ότι αποτελεί θέμα συζήτησης για άλλους επιστήμονες και, σίγουρα, ξεπερνά τουλάχιστον, την προσωπική μου επιστημοσύνη και έρευνα.
Όχι, λοιπόν, τα συμπαθέστατα τετράποδα εντός των Ιερών Ναών. Έχει εκκλησιαστική επιτροπή και συμβούλιο έκαστος Ναός, έχει αγωνιστές και φιλόξενους ιερείς, έχει πιστούς χριστιανούς έτοιμες και έτοιμους να συνδράμουν, πράγμα το οποίο και κάνουν, σε κάθε περίπτωση. Ας διαφυλάξουμε την ισορροπία και συνοδοιπορία μεταξύ τύπου και ουσίας, ακολουθώντας τον οδοδείχτη που, μέσω της εν χριστώ ευσέβειας, οδηγεί στην Ουράνια Βασιλεία.
Παραπομπές:
Πρβλ. οδ’ κανών της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου, ο οποίος αναφέρεται στη γενικότερη σεβάσμια φύλαξη και διατήρηση-διαφύλαξη του Ιερού Ναού, Α. Αλιβιζάτου, Οι Ιεροί Κανόνες, Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1997, σελ. 142-143.
