Εσπερινός Χριστουγέννων στη Μητρόπολη Βεροίας
Το απόγευμα της παραμονής των Χριστουγέννων τελέστηκε στον ιερό ναό αγίου Αντωνίου πολιούχου Βεροίας ο εσπερινός της εορτής
Στον εσπερινό των Χριστουγέννων χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, με τη συμμετοχή του ιερού κλήρου της πόλης και μεγάλου αριθμού πιστών.
Το θείο λόγο κήρυξε ο πανοσιολογιώτατος αρχιμανδρίτης Σωσίπατρος Πιτούλιας.
Το κείμενο της ομιλίας του αρχιμ. Σωσίπατρου Πιτούλια.
Τὸ μέγα καὶ σωτηριῶδες δι΄ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν γεγονὸς τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως καλούμεθα ὑπὸ τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας, νὰ ἑορτάσωμεν καὶ πάλιν, Σεβασμιώτατε καὶ Τιμιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα, Πανοσιολογιώτατοι καὶ Αἰδεσιμολογιώτατοι ἀδελφοί, φιλέορτε καὶ ἡγιασμένε λαὲ Τοῦ Κυρίου.
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία πάντοτε τιμᾶ πρόσωπα καὶ ἑορτάζει γεγονότα. Καὶ ἕνα τέτοιο γεγονὸς ἀνεπανάληπτον κατὰ τὴν ἱστορίαν καὶ μοναδικὸν κατὰ τὴν ἀξίαν εἶναι τὸ μυστήριον τῆς Γεννήσεως Τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι γεγονὸς τὸ ὁποῖον ἔλαβε χώραν, σὲ μίαν χρονικὴν στιγμὴν τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας καὶ στὸ ὁποῖο διαδραμάτισαν τὴν ἀποστολὴν τους πρόσωπα, ἄλλα μὲν ἀξιομνημόνευτα καὶ τιμώμενα ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας, ἄλλα δὲ ἀπαισίας μνήμης καὶ κατακριθέντα ὑπὸ Τοῦ Θεοῦ.
Ἡ μοναδικότης τοῦ γεγονότος τῆς Γεννήσεως Τοῦ Χριστοῦ ἔγκειται στὸ ὅτι, αὐτὸ προεφητεύθη, ἐπραγματοποιήθη καὶ κυρίως καὶ κατ’ἐξοχὴν δι΄αὐτοῦ τοῦ γεγονότος σώζεται καὶ ἁγιάζεται μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων, κάθε ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος «…ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ…» .
«…Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱὸν καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον ὁ Θεὸς μεθ’ἡμῶν…
Πρὸ χιλιάδων ἐτῶν ὁ προφήτης Ἠσαΐας, ὁ μεγαλοφωνότατος ὁ καὶ πέμπτος εὐαγγελιστὴς καλούμενος, φωτισθεὶς ὑπὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, προεφητεύει κατ΄ἀκρίβειαν τὴν Σάρκωσι τοῦ Θεοῦ-Λόγου, ὑπὸ τῆς παρθένου Μαρίας.
Ὁ ἐκκλησιαστικὸς συγγραφεὺς τῆς Ἐκκλησίας μας Ὡριγένης, ρητορικὰ διερωτᾶται: «…τὶ μοι ὄφελος, εἰ ὁ Λόγος σεσάρκωται καὶ ἐγὼ αὐτὸν οὐ κατέχω… Ποῖο τὸ ὄφελος τῆς Σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, τὸ ἀντιμετωπίζουμε ἀδιάφορα ἤ καὶ ἐνίοτε ἐχθρικὰ καὶ πολεμικά.
Εἰς τὸ σημεῖον αὐτὸ ὁ Ὡριγένης, κάμνει διάκρισιν τῆς ἐν δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ παρουσίας Τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν κόσμον. Δυνάμει, ἐπειδὴ εἶναι Θεὸς παντοδύναμος, ποιητὴς οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε καὶ ἀοράτων. Ἐνεργείᾳ, ὅμως ὅταν αὐτὸ ἐπιτρέπεται καὶ ἐπιθυμεῖται ὑπὸ τοῦ πλάσματὸς του, τὸν ἄνθρωπον…
Ὧ!!! Μεγαλεῖον ἐλευθερίας!!! Ὦ!!! Μεγαλεῖον διακρίσεως!!! Αὐτὸς ὁ Θεὸς ἀπεργάζεται τὴν σωτηρίαν μας, ἐπιθυμεῖ τὴν παρουσίαν Του μεθ΄ἡμῶν, ἀλλὰ τὴν θέτει πάντοτε ὑπὸ τὴν δικὴν μας θέλησιν καὶ διάθεσιν.
Πιστεύω ἀκραδάντως, ὅτι ἐμεῖς ἀπόψε οἱ συμπαραγενόμενοι εἰς τὸν ἑόρτιον ἑσπερινὸν τῶν Χριστουγέννων, ἐπιζητοῦμε καὶ ἐπιθυμοῦμε τὸν Χριστὸν μεθ΄ἡμῶν.
Πῶς λοιπὸν θὰ πετύχωμεν τὴν παρουσίαν τοῦ Γεννηθέντος Χριστοῦ εἰς τὴν ζωὴν μας;
Ἀναδηφῶντας τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον, εὑρίσκομεν τὶ μᾶς ὑπέδειξεν καὶ μᾶς πρέτρεψε νὰ κάνουμε, ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, διὰ νὰ εἶναι μεθ΄ἡμῶν.
1. Ἡ Θεία Λειτουργία.
Ἡ κατ’ἐξοχὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο, ἑστιάζεται ὅταν ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ τελοῦμε εἰς τὸ ὄνομα Αὐτοῦ τὴν Θεία Λειτουργία. Ὁ Χριστὸς τότε εἶναι μεθ’ἡμῶν, ἐν μέσῳ ἡμῶν, ἤ τὶ λέγω; ἐντὸς ἡμῶν εὑρίσκεται ὁ Χριστός, ὅταν κατὰ δύναμιν τὸν κοινωνοῦμε ἀξίως. Κανένας ἀνθρώπινος λόγος, οὔτε πατερικός, οὔτε θεολογικὸς δὲν εἶναι δυνατὸν τὸ μεγαλεῖο τοῦ θαύματος τῆς Θείας Λειτουργίας, νὰ τὸ ἑρμηνεύσει!!! Ἰλιγγιᾶ ὁ νοῦς, τρέμουν οἱ πόδες, ριγεῖ τὸ σῶμα, ἀναλογιζόμενοι τὸ μέγεθος τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Λειτουργίας. Καθημερινὰ ὁ Χριστός, Αὐτὸς ὁ Ἴδιος, ὁ Σαρκωθείς, ὁ Σταυρωθείς, ὁ Ταφείς καὶ Ἀναστάς, περιπολεύει ἐν μέσῳ ἡμῶν τελουμένης τῆς Θείας Λειτουργίας. Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἀνακλίνεται στὴν φάτνη της ψυχῆς μας, ὅταν γευόμεθα τὸ Σῶμα Του καὶ τὸ Αἷμα Του. Πλῆθος ἀγγέλων δορυφοροῦν ἀοράτως τὸ μυστήριο τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ ἐξαγγέλουν τὴν παρουσία Τοῦ Χριστοῦ στῆ γῆ σὲ κάθε Θεία Λειτουργία. Οἱ ἐνάρετοι καὶ ἁγιασμένοι χριστιανοὶ προσφέρουν τὰ δῶρα τῆς ἀγάπης τους καὶ κυρίως, τὴν μετανοημένη καρδία τους, στὸν Γεννηθέντα Χριστό, ὡς ἄλλοι ποιμένες καὶ μάγοι, ὅταν μετέχουν στὴν Θεία Λειτουργία. Οἱ εὐλαβεῖς κληρικοὶ διακονοῦν τὸ μυστήριο τῆς Ἐνσάρκου Οἰκονομίας, ὡς ὁ Ἰωσὴφ ὁ Μνήστωρ, λειτουργοῦντες τὴν Θεία Εὐχαριστία. Ἡ Ἐκκλησία ἀναγεννᾶ σὲ κάθε Θεία Λειτουργία τὸν Χριστό, ὡς ἄλλη Παναγία, ἀφοῦ ἡ Εκκλησία εἶναι ὁ Χριστὸς παρατεινόμενος εἰς τοὺς αἰῶνας. Κι ὅμως, διὰ τὴν πλειονότητα τῶν χριστιανῶν, ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ὑποτιμημένη, ἀγνοημένη, καταφρονημένη. Τὶ κρῖμα!!! καὶ κατάκριμα!!!
Χριστούγεννα σήμερα καὶ δυστυχῶς ἡ περισσότεροι τῶν ὀρθοδόξων
χριστιανῶν, θὰ μείνουν ἀλειτούργητοι, ἀκοινώνητοι, προφασιζόμενοι διὰ αὐτὴν τους τὴν συμπεριφορὰ «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις»
Ἔτσι ἔχουμε τὸν Χριστὸν μεθ΄ἡμῶν, ὅταν τελοῦμε ἐν ἀγάπῃ τὴν Θεία Λειτουργία. Ὁ Χριστὸς ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν, λέμε οἱ ἱερεῖς, ὅταν δίδουμε τὸν ἀσπασμὸ τῆς ἀγάπης στὴν Θεία Λειτουργία.
2. Ἡ ἀγάπη.
Ἡ μεταξὺ τῶν χριστιανῶν ἀγάπη, διατηρεῖ ζωντανὴ τὴν παρουσία Τοῦ Χριστοῦ στὴν πνευματικὴ μας ζωή. «…ἐὰν ἀγαπῶμεν ἀλλήλους ὁ Θεὸς ἐν ὑμῖν μένει…» κηρύττει αἰώνια ὁ εὐαγγελιστὴς τῆς ἀγάπης Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Ἡ ἔχθρα, τὸ μῖσος, ἡ φιλονικία, ἡ καχυποψία καὶ ὅλα τὰ παρόμοια ἐκδιώχνουν τὸν Θεὸν ἀπὸ ἀνάμεσά μας. Αὐτὸς ποὺ ἐσαρκώθη καὶ ἕνωσε τὰ διεστῶτα, εἶναι δυνατὸν νὰ βρίσκεται ἐν μέσῳ διηρημένων χριστιανῶν; Αὐτὸς ποὺ κατέλυσε τὸ μεσότειχον τῆς ἔχθρας, εἶναι δυνατόν, νὰ συνηγορεῖ ὑπὲρ ἀντιμαχομένων χριστιανῶν; Αὐτὸς ποὐ εἶναι ὁ Ἄρχων τῆς Εἰρήνης, εἶναι δυνατόν, νὰ συνασπίζεται μὲ τὸν πολέμιον τῆς σωτηρίας μας Διάβολον; Ἀδελφοὶ μου ἀγαπητοί, ὅλες οἱ ὑποτιθέμενες ἀρετὲς μας, προσευχές, νηστεῖες, ἐλεημοσύνες, ἐὰν καὶ ἐφ΄ὅσον δὲν ἐπιστεγάζονται ἀπὸ τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὸν συκοφάντη μας, πρὸς τὸν ὑβριστή μας, πρὸς τὸν πολέμιόν μας, πρὸς τὸν ἀδικήσαντά μας…δὲν ἔχουν τὴν παραμικρὰν ἀξίαν ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ τῆς Ἀγάπης. Εἴμαστε τότε κύμβαλα ἀλαλάζοντα κατὰ τὸν Μέγαν Παῦλον, ὅταν τάχα νομίζουμε, ὅτι ἐμφορούμεθα ἀπὸ ἀρετὲς καὶ εἴμαστε ἄδειοι-κενοί ἀπὸ ἀγάπη. Τίποτα δὲν θὰ μᾶς ὑπερασπισθῇ τόσον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως, ὅσον ἡ ἀγάπη μας πρὸς τὸν πλησίον. «…Ἡ ἀγάπη καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν…» Γιατί; Διότι ὁ Θεὸς μας «…ἀγάπη ἐστι…»
3. Ἡ πίστις.
Ἡ πίστις μας εἰς τὸ Θεανδρικὸ Πρόσωπο Τοῦ Κυρίου μας, μᾶς ἐξασφαλίζει τὴν αἰώνια παρουσία Του μαζὶ μας. «…ἰδοὺ ἐγὼ μεθ΄ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ὑμῶν» Εἶναι ὁ τελευταῖος λόγος Τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γῆς. Ἑρμηνεύοντας τὸν λόγον αὐτὸν ὁ Ἁγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, λέγει ,ὅτι εἰπώθηκε στοὺς πιστεύοντας μαθητὲς Του. Ἡ πίστις μας ἡ ἀταλάντευτη καὶ ζωντανή, πιστοποιεῖ τὴν ἐνεργὴ παρουσία Τοῦ Χριστοῦ μεθ’ ἡμῶν. Ἡ πίστις μας στὴν μοναδικότητα Τοῦ προσώπου Του, μᾶς ἐξασφαλίζει τὴν σωτηρία. Δὲν εἶναι ὁ Γεννηθεὶς Κύριός μας, ἕνας διδάσκαλος, ἕνας ἰδεολόγος, ἕνας θαυματοποιός. Εἶναι ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος Τοῦ Θεοῦ-Πατρός, ποὺ σαρκώθηκε διὰ τὴν δικὴ μας σωτηρία. Δὲν εἶναι κἄν ὁ ἱδρυτὴς τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι Αὐτὸς ποὺ τὴν ἀπεκάλυψε εἰς τὸν κόσμο. Μέλη αὐτῆς τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας εἴμεθα ὅλοι ἐμεῖς οἱ βαπτισμένοι χριστιανοί, οἱ ὁποίοι μὲ τὶς πτωχὲς ἤ καὶ ἀνύπαρκτες πνευματικὲς δυνάμεις, ἀγωνιζόμεθα, νὰ ἐφαρμόσουμε τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον στὴν ζωή μας. Ἔχουμε ἐπίγνωση τῶν ἁμαρτιῶν μας, τῶν παθῶν μας, τῶν πτώσεών μας. Ἀλλὰ ποτὲ δὲν θὰ ἀλλοιώσουμε, δὲν θὰ νοθεύσουμε τὴν ἁγία μας πίστη, γιὰ νὰ τὴν κάνουμε τάχα εὐκολότερη, προσιτότερη στὰ σημερινὰ τάχα δεδομένα. Δὲν θὰ κάνουμε τὰ πάθη μας, σημαῖα, λάβαρο. Δὲν θὰ δικαιολογίσουμε τὶς ἁμαρτωλὲς καὶ διεστραμμένες κάποτε ἐπιθυμίες μας, «νομιμοποιῶντας» αὐτές, μὲ ἁμαρτωλὰ «σύμφωνα συμβίωσης». Ἡ Ἐνσάρκωση Τοῦ Χριστοῦ, «…κατήργησε τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τουτἔστιν, τὸ Διάβολον…», ὁ Χριστὸς κατήργησε τῆν δύναμη τοῦ Διαβόλου καὶ τοῦ θανάτου. Ἡ ἀμετανόητη ἁμαρτία μας, ἐνεργοποιεῖ τὴ δύναμη τοῦ Διαβόλου καὶ ἀποδυναμώνει τὸ μυστήριο τῆς Ἐνσάρκου Οἰκονομίας. Μὴ γένοιτο!!! Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἐγκωμιάζοντας τὴν πίστιν τῶν ποιμένων καὶ τῶν μάγων, μᾶς παροτρύνει, νὰ τοὺς μιμηθῶμεν, ἐὰν θέλομεν νὰ συναντήσομεν Τὸν Χριστὸν Γεννηθέντα.
Ἀδελφοί προσφιλεῖς καὶ ἡγιασμένοι, ἔχω βεβαίαν τὴν πεποίθησιν, ὅτι, δὲν διετύπωσα ὑψηλὲς καὶ βαθυστόχαστες θεολογίες. Τὴν δισχιλιόχρονη ἐμπειρία τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας σᾶς μετέφερα, κάμνοντας ὑπακοὴ εἰς τὸ κέλευσμα τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας.
Σεβασμιώτατε,
εἶσθε ἡ ὁρατὴ παρουσία Τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν. Εἰς τὸν ἑόρτιον αὐτὸν ἑσπερινόν, ὅπου κατ’ἔτος ἡ πατρικὴ Σας καρδία μᾶς συνηγάγει, πρὸς πνευματικὴν ἀγαλλίασιν καὶ φιλέορτον συνεστίασιν. Εἶσθε ὁ Ἄγγελος τῆς κατὰ Βέροιαν, Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ὡς ἄγγελος ἐξαγγέλετε καὶ μελωδεῖτε, ἐν ἱερουργίαις, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πίστει τὰ μεγαλεῖα Τοῦ Θεοῦ καὶ καλεῖτε πάντας πρὸς συνάντησιν καὶ προσκύνησιν τοῦ Θείου Βρέφους. Σᾶς ἱκετεύομεν, νὰ ὑψώσητε θεοπειθῶς τὰ πατρικὰ χέρια Σας, πρὸς Τὸν Γεννηθέντα Χριστόν, δεόμενος, ὡς οἱ ἀπόστολοι «…μεῖνον μεθ΄ἡμῶν Κύριε…», πρὸς ἀναγέννησιν καὶ σωτηρίαν πάντων ἡμῶν. ΑΜΗΝ.
