Εσπερινός εορτής Αγίου Ελευθερίου στην Ημαθία – ΦΩΤΟ

• Dogma
• 15 Δεκεμβρίου 2017
• 19:31

Την Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου το απόγευμα στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και Αγίου Ελευθερίου Διαβατού, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέφερε το Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά του Ιατρού Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως από την Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά και εν συνεχεία χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό της εορτής του Αγίου Ελευθερίου και κήρυξε τον θείο λόγο.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό:
«Ὤ μακαρίας μητρός! ὤ μαστῶν ἱερῶν οὕς ἐθήλασας, μάκαρ Ἐλευ­θέριε, καί τῆς φύσεως τόν Πλά­στην ἐπέγνως». Μία μητέρα καί ἕναν υἱό ἑορ­τά­ζει αὔριο ἡ Ἐκ­κλη­σία μας, τόν ἅγιο ἱερομάρτυρα Ἐ­λευ­­θέριο καί τή μητέρα του ἁγία Ἀν­θία. Καί δέν εἶναι ἡ μοναδική πε­ρίπτωση κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκ­κλη­σία μας τιμᾶ τή μητέρα μαζί μέ τό παιδί της, ἀποδίδοντας στή μη­­τέρα τά εὔσημα γιά τήν πίστη καί τήν εὐσέβεια μέ τήν ὁποία τό γα­λού­χησε, ὥστε νά φθάσει στό μαρτύριο καί στήν ἁγιότητα. Αὐτό συνέβη καί μέ τήν ἁγία Ἀν­θία, ἡ ὁποία, ὅταν πέθανε ὁ σύ­ζυ­γός της, ἀφήνοντάς την μέ τόν ἀνή­λικο υἱό της, τόν ἅγιο Ἐλευ­θέ­ριο, παρότι ἦταν ἐποχή σκλη­ρῶν διωγ­μῶν γιά τούς χρι­στια­νούς, ἐποχή πού δέν ἐπιτρεπόταν σύμ­φω­­να μέ τούς νόμους τῶν ρω­μαί­ων αὐτοκρατόρων οὔτε νά πιστεύ­ουν οὔτε νά λατρεύουν τόν Χριστό, ἐκείνη τόν ἀνέθρεψε «ἐν παιδείᾳ καί νου­θεσίᾳ Κυρίου», τοῦ μετέδωσε τήν πίστη καί τήν ἀγάπη της στόν Χρι­στό καί τοῦ δίδαξε τό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.

Καί ὁ σπόρος πού ἔσπειρε στήν ψυ­χή τοῦ παιδιοῦ της ἡ ἁγία Ἀν­θία βλάστησε καί ἀπέδωσε «καρ­πόν ἑκατονταπλασίονα», ἔτσι ὥστε, ὅταν ἡ ἁγία Ἀνθία, ἐπιθυ­μώ­ντας νά ἐκπληρώσει τόν εὐσε­βῆ της πό­θο, νά προσκυνήσει τόν τόπο τοῦ μαρτυ­ρίου τῶν πρωτο­κο­ρυφαίων ἀπο­στό­λων Πέτρου καί Παύλου, ἐπισκέφθηκε τή Ρώμη συ­νο­δευό­μενη ἀπό τόν νεαρό Ἐλευ­θέριο, ὁ ἐπίσκοπος Ρώμης ἐντυπω­σιάσθηκε πολύ ἀπό τή μεγάλη πί­στη τοῦ παιδιοῦ, τήν εὐσέβειά του, τήν ἁγνό­τητα καί τήν καθαρότητα τῆς ψυ­χῆς του καί τῆς ζωῆς του. Τόν πῆρε, λοιπόν, ὑπό τήν προστασία του, τόν χειροτό­νησε διάκονο καί πρεσβύτερο καί ἀργότερα ἐπίσκο­πο σέ πολύ νεαρή ἡλικία. Ἡ δράση του μάλιστα ὡς ἐπι­σκόπου ἦταν αὐτή πού ὁδήγησε στή σύλληψή του. Στή συνέχεια τόν ἔριξαν στά λιοντάρια, ἀλλά αὐ­­τά δέν τόν ἄγγιξαν, καί γι᾽ αὐτό ἀπο­φα­σίσθηκε νά τόν ἀποκεφα­λί­σουν μα­ζί μέ τή μητέρα του, τήν ἁγία Ἀνθία.

Ἔτσι ἔκλεισε ὁ κύκλος τῆς ζωῆς του, ὅπως ξεκίνησε, μαζί μέ τή μητέρα του, πού τόν συνόδευσε στήν πορεία αὐτή τῆς πίστεως ἀλλά καί τῆς ἀγάπης στόν Χριστό. Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος, μιμούμε­νος τόν ἄγνωστο ἐκεῖνο ἄνθρωπο πού ἀκούοντας τόν Χριστό νά δι­δάσκει ἐπιφώ­νησε μέσα ἀπό τό πλῆ­θος πρός τόν Χριστό τό «μακα­ρία ἡ κοιλία ἡ βα­στάσασά σε καί μαστοί οὕς ἐθή­λα­σας», ἐγκωμιάζει καί τούς δύο ἑορ­τα­ζο­μένους ἁγί­ους μέ τούς πα­ραπλήσιους λόγους πού προανέ­φε­ρα. «Ὤ μακα­ρίας μη­τρός! ὤ μα­στῶν ἱερῶν οὕς ἐθή­λασας, μά­καρ Ἐλευ­θέριε, καί τῆς φύσεως τόν Πλά­στην ἐπέγνως». Καί εἶναι ὄντως μακάριοι καί οἱ δύο ἑορταζόμενοι ἅγιοι. Ἡ μητέρα, ἡ ἁγία Ἀνθία, γιατί κατόρθωσε νά με­ταδώσει στόν υἱό της τήν πίστη καί τήν εὐσέβειά της, καί νά τόν δεῖ νά προάγεται στήν πίστη καί στήν ἀγάπη στόν Χριστό καί νά φθάνει μέχρι καί τό μαρτύριο γιά χάρη του. Καί μπορεῖ γιά κάθε μη­τέρα ὁ θάνατος τοῦ παιδιοῦ της νά εἶ­ναι ἕνα ὀδυνηρό γεγονός, γιά τήν ἁγία Ἀνθία ὅμως, ὅπως καί γιά τίς ἄλλες μητέρες τῶν ἁγίων μαρτύρων, ὁ μαρτυρικός θάνατος τῶν παιδιῶν τους ἦταν τιμή καί χαρά, ἦταν ἡ ἐπιβράβευση τῶν κό­πων τους νά διδάξουν στά παι­διά τους τόν Χριστό καί νά τά ὁδη­γή­σουν κοντά του.

Ὅμως καί ὁ ἅγιος Ἐλευθέριος εἶ­ναι μακάριος, διότι «ἔμεινε ἐν οἷς ἔμαθε καί ἐπιστώθη» ἀπό τήν εὐ­σε­βῆ του μητέρα, καί δέν παρα­σύρ­θηκε ἀπό τόν κόσμο καί τήν ἁμαρτία πού πλεόναζε τήν ἐποχή του, οὔτε δειλίασε ὅταν κλή­­θηκε νά ὁμολογήσει τήν πίστη του στόν Χριστό, ἄν καί γνώριζε ὅτι ἡ ἐμμονή του στήν πίστη σή­μαι­νε βα­σανιστήρια καί μαρτύριο. Θυσίασε τά πάντα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί ἀξιώθηκε νά κερ­δίσει τόν στέφανο τοῦ μαρτυ­ρίου μαζί μέ τή μητέρα του, τήν ἁγία Ἀνθία. Ἔτσι, ἀδελφοί μου, ἡ σημερινή ἑορτή τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἐλευθε­ρίου καί τῆς μητρός αὐτοῦ ἁγίας Ἀνθίας ἔχει ἕνα μήνυμα γιά ὅλους μας. Ἕνα μήνυμα γιά τούς γονεῖς, καί ἰδίως γιά τίς μητέρες, πού κα­λοῦ­νται νά διδάξουν στά παιδιά τους τόν Χριστό, νά τούς μεταγ­γί­σουν τήν πίστη καί τήν εὐσέβειά τους, νά τά πάρουν ἀπό τό χέρι καί νά τά ὁδηγήσουν στήν Ἐκκλησία, ὅταν πρέπει, καί νά τά εἰσαγάγουν στή ζωή της, ἀλλά καί νά χαίρονται ὅταν τά βλέ­πουν νά προοδεύουν ἐν Χρι­στῷ. Ἔχει ὅμως καί ἕνα μήνυμα γιά τά παιδιά, γιά τούς νέους, πού θά πρέπει νά μι­μη­θοῦν τόν ἅγιο Ἐλευθέριο καί νά βάλουν μέσα στήν ψυχή τους τήν πίστη καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, καί νά τήν κρατήσουν καθαρή καί ἁγνή ἀπό τίς ἐπιδράσεις καί τίς ἐπιρροές τῆς ἁμαρτίας καί τῶν ἀν­θρώπων πού ζοῦν μακριά ἀπό τόν Θεό καί ἀδιαφοροῦν γι᾽ αὐτόν. Καί θά πρέπει ἀκόμη νά μείνουν στα­θερά στήν πίστη καί στό σύνδεσμό τους μέ τήν Ἐκκλησία, γιατί μόνο ἡ Ἐκκλη­σία καί ὁ Χριστός χαρί­ζουν τήν ἀσφά­λεια, τήν εὐτυχία καί τή χα­ρά πού ἀναζητοῦν.

Καί αὐτή τή χαρά καί τήν εὐτυχία πού χαρίζει σέ ὅλους μας ἡ πίστη στόν Χριστό, ἡ ὁποία ἀνέδειξε καί τούς ἑορταζομένους ἁγίους Ἐλευθέριο καί Ἀνθία ὄντως μακαρίους, εὔ­χομαι νά αἰσθανθοῦμε ὅλοι, ἀδελ­φοί μου, καί ἐδῶ στή γῆ, ἀλλά καί διά πρεσβειῶν τῶν ἁγίων μας καί στόν οὐρανό. Ἀλλά γιά νά συμβεῖ αὐτό θά πρέπει νά ἐργασθοῦμε, θά πρέπει νά ἀγωνιοῦμε γιά τήν αἰώνια ζωή, τήν ὁποία κανείς τήν ἀπολαμβάνει ἀπό ἐδῶ, ἀπό αὐτόν τόν κόσμο. Δέν θά τήν ἀπολαύσουμε, ὅταν φύγουμε, ἐάν δέν ἑτοιμάσουμε τήν πίστη μας, τήν ἀγάπη μας, τά ἔργα μας τά καλά ἀπό αὐτή τή ζωή. Ὅταν πᾶμε στόν οὐρανό, θά πρέπει νά εἴμεθα γεμάτοι ἀπό ὅλα αὐτά. Ὅταν θά πᾶμε μέ ἄδεια χέρια καί μέ ἄδεια ζωή, μία ζωή τήν ὁποία ἀφιερώσαμε σέ διάφορα ἄλλα, νά μήν πῶ ἁμαρτίες μόνο ἀλλά καί διάφορα ἄλλα καθημερινά μέν ἀλλά ὄχι σωτήρια γιά τήν ψυχή μας, θά μᾶς πεῖ ὁ Χριστός «οὐκ οἶδα ὑμᾶς». Γιατί δέν θά ἔχουμε τό εἰσιτήριο ἐκεῖνο πού θά μᾶς τοποθετήσει δίπλα στόν Χριστό, δίπλα στόν ἅγιο Ἐλευθέριο, δίπλα στή μητέρα του τήν ἁγία Ἀνθία, δίπλα στόν ἅγιο Λουκᾶ, τοῦ ὁποίου ἔχουμε τό λείψανο καί ὁ ὁποῖος εἶναι ἕνας σύγχρονος ἅγιος, ὁ ὁποῖος ἔζησε μέσα στήν ἀθεΐα, καί ἄν καί εἶχε ὅλα τά προσόντα γιά νά κάνει μία ἄνετη ζωή, θέλησε νά δώσει τή μαρτυρία τῆς ἀγάπης του γιά τόν Χριστό. Καί ἔτσι περιφρόνησε ὅλα τά ἄλλα, προκειμένου νά κερδίσει τόν Χριστό. Καί τόν κέρδισε μέσα σέ δύσκολες συνθῆκες. Ἐμεῖς δέν ἔχουμε τέτοιες συνθῆκες, καί εὔχομαι νά μήν τίς ἔχουμε ποτέ, πρέπει ὅμως νά ἀγωνισθοῦμε, νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά εἴμεθα μακάριοι, ὅπως ἡ ἀγία Ἀνθία καί ὁ υἱός της, ὁ ἄγιος Ἐλευθέριος. Ἀμήν.