Εσπερινός Γενεθλίου Θεοτόκου στην Ι. Μ. Παναγίας Καλλίπετρας
Με την προσήκουσα θρησκευτική ευλάβεια τελέστηκε ο εσπερινός του Γενεθλίου της Θεοτόκου στην Ι. Μ. Παναγίας Καλλίπετρας
Την Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε το θείο Λόγο στην Πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Παναγίας Καλλίπετρας στη Σκήτη Βεροίας.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:
«Εἰ καί θείῳ βουλήματι περιφανεῖς στεῖραι γυναῖκες ἐβλάστησαν, ἀλλά πάντων ἡ Μαρία τῶν γεννηθέντων, θεοπρεπῶς ὑπερέλαμψεν», ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος σήμερα πρός τιμήν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Καί ὄντως ἡ Παλαιά Διαθήκη ἀναφέρει πολλά ζευγάρια τά ὁποῖα ἐπί χρόνια παρακαλοῦσαν τόν Θεό νά τούς χαρίσει «καρπόν κοιλίας» καί νά τούς ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἀτεκνία καί τά ὁποῖα ἀπέκτησαν τελικά μέ θαυμαστό τρόπο, μέ τρόπο πού ὑπερέβαινε τούς κανόνες καί τούς νόμους τῆς φύσεως, αὐτό πού ζητοῦσαν ἀπό τόν Θεό. Ὅμως οἱ ἅγιοι Ἰωακείμ καί Ἄννα ἀπέκτησαν ἀκόμη μεγαλύτερη εὐλογία καί χάρη ἀπό τόν Θεό καί ἀπήλαυσαν εὔνοια, τήν ὁποία κανείς οὔτε πρίν οὔτε μετά ἀπό αὐτούς ἔλαβε. Διότι ὁ Θεός τούς ἀξίωσε νά φέρουν στόν κόσμο τήν θεόπαιδα Μαριάμ, αὐτήν ἐπί τήν ὁποίαν θά ἐπέβλεπε ὁ Θεός καί θά τήν ἐπέλεγε γιά νά γίνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του καί συνεργός στό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
Ἐπί χρόνια προσευχόταν οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στόν Θεό γιά νά τούς δώσει ἕνα παιδί. Πίστευαν ὅτι ὁ Θεός θά ἀκούσει τήν προσευχή τους, ἀλλά δέν μποροῦσαν νά φαντασθοῦν ὅτι θά ἐκπλήρωνε τό αἴτημά τους μέ τόσο μοναδικό τρόπο.
Καί ὅμως αὐτό πού δέν ἤλπιζαν, αὐτό πού δέν περίμεναν, τούς τό χάρισε ὁ Θεός, δίνοντάς τους, ὅπως μᾶς διαβεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἤ νοοῦμεν». Ἀξιώνοντάς τους νά γίνουν οἱ γονεῖς τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου μας.
Πῶς ὅμως ἀξιώθηκαν οἱ ἅγιοι Ἰωακείμ καί Ἄννα αὐτῆς τῆς μεγάλης τιμῆς καί δωρεᾶς;
Ἀξιώθηκαν, γιατί οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου προσευχόταν μέ πίστη, μέ ὑπομονή καί μέ ἐπιμονή. Προσευχόταν χωρίς νά ἀγωνιοῦν, γιατί δέν ἐρχόταν ἡ ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ. Προσευχόταν χωρίς νά παραπονοῦνται, γιατί δέν ἔβλεπαν τό αἴτημά τους νά ἐκπληρώνεται. Προσευχόταν χωρίς νά ἀπογοητεύονται καί χωρίς νά παραιτοῦνται ἀπό τήν προσπάθειά τους.
Καί αὐτή ἡ ὑπομονή καί ἡ ἐπιμονή τους, αὐτή ἡ καρτερία καί ἡ ἐμμονή τους στήν προσευχή, ἀποδεικνύει καί τή μεγάλη τους πίστη καί ἐμπιστοσύνη πρός τόν Θεό.
Ἀξιώθηκαν ὅμως νά δοῦν τό αἴτημα τῆς προσευχῆς τους καί τῆς καρδίας τους νά ἐκπληρώνεται μέ αὐτόν τόν θαυμαστό τρόπο, γιατί ἡ προσευχή τους συνδυαζόταν μέ τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς τους καί τῆς ζωῆς τους.
Οἱ ἅγιοι Ἰωακείμ καί Ἄννα δέν ζητοῦσαν ἁπλῶς ἀπό τόν Θεό νά ἐπακούσει τήν προσευχή τους καί νά ἀνταποκριθεῖ στό αἴτημά τους, ἀλλά ὑπάκουαν πρωτίστως αὐτοί στό θέλημά του καί διατηροῦσαν τήν ψυχή τους καθαρή ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν ἀνυπακοή στόν νόμο καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Ἑορτάζοντας, λοιπόν, καί ἐμεῖς τό Γενέσιο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί εὐχαριστώντας τόν Θεό, διότι ἡ γέννηση τῆς Παναγίας μας δέν ἦταν μόνο μία δωρεά καί εὐλογία τοῦ Θεοῦ πρός τούς γονεῖς της ἀλλά καί πρός ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος, ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τό παράδειγμα τῶν ἁγίων Θεοπατόρων, Ἰωακείμ καί Ἄννης. Ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τή θέρμη τῆς προσευχῆς τους καί τό μέγεθος τῆς ὑπομονῆς τους, ἄς συνηθίσουμε νά περιμένουμε μέ ταπείνωση τήν ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ στίς προσευχές μας, ἀγωνιζόμενοι παράλληλα νά γινόμαστε μέ τήν ὑπακοή μας στό θέλημά του καί τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς μας ἄξιοι κατά τό δυνατόν τῆς δωρεᾶς πού ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό.
Ἄς μάθουμε ἀκόμη νά ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό ὄχι μόνο ὅ,τι ἀφορᾶ στήν καθημερινότητά μας ἤ τήν οἰκογένειά μας, ἀλλά καί ὅ,τι ἀφορᾶ στήν πνευματική μας ζωή. Διότι, ἐάν οἱ ἅγιοι Ἰωακείμ καί Ἄννα παρακαλοῦσαν τόν Θεό νά λύσει τή φυσική τους στειρότητα, ἄς σκεφθοῦμε πόσοι ἀπό ἐμᾶς ταλαιπωρούμεθα ἀπό πνευματική στειρότητα. Προσπαθοῦμε, ἀγωνιζόμαστε, ἀλλά δέν μποροῦμε νά ἐπιτύχουμε αὐτό γιά τό ὁποῖο ἀγωνιζόμαστε, δέν μποροῦμε νά κόψουμε κάποια ἀδυναμία μας, κάποια κακή μας συνήθεια, κάποιο πάθος μας. Δυσκολευόμαστε νά προοδεύσουμε στήν ἀρετή καί στήν πνευματική ζωή.
Ἄς ἀκολουθήσουμε, λοιπόν, τό παράδειγμα τῶν ἁγίων Θεοπατόρων καί ἄς τό κάνουμε αἴτημα τῆς προσευχῆς μας πρός τόν Θεό, αἴτημα διαρκές καί ἐπίμονο, συνεχίζοντας τόν ἀγώνα μας μέ ὑπομονή. Καί νά εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι ὁ Θεός θά ἀνταποκριθεῖ, ὅταν Ἐκεῖνος τό κρίνει, καί σ᾽ αὐτό μας τό αἴτημα, ὅπως καί στά ἄλλα αἰτήματά μας, ἀρκεῖ νά τόν παρακαλοῦμε μέ πίστη καί μέ ὑπομονή, ὅπως οἱ γονεῖς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
