Εσπερινός Γενεθλίου Θεοτόκου στην Ι. Μ. Παναγίας Καλλίπετρας

Την Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε το θείο Λόγο στην Πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Παναγίας Καλλίπετρας στη Σκήτη Βεροίας.

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:

«Εἰ καί θείῳ βουλήματι περιφα­νεῖς στεῖραι γυναῖκες ἐβλάστησαν, ἀλλά πάντων ἡ Μαρία τῶν γεν­νη­θέντων, θεοπρεπῶς ὑπερέλαμ­ψεν», ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος σήμερα πρός τιμήν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Καί ὄντως ἡ Πα­λαιά Διαθήκη ἀνα­φέρει πολ­λά ζευγάρια τά ὁποῖα ἐπί χρόνια πα­ρα­καλοῦσαν τόν Θεό νά τούς χαρίσει «καρπόν κοιλίας» καί νά τούς ἀπαλ­λάξει ἀπό τήν ἀτεκνία καί τά ὁ­ποῖα ἀπέκτησαν τελικά μέ θαυ­μα­στό τρόπο, μέ τρόπο πού ὑπερέβαινε τούς κα­νόνες καί τούς νόμους τῆς φύ­σεως, αὐτό πού ζητοῦσαν ἀπό τόν Θεό. Ὅμως οἱ ἅγιοι Ἰωακείμ καί Ἄννα ἀπέκτησαν ἀκόμη μεγαλύτερη εὐ­λο­γία καί χάρη ἀπό τόν Θεό καί ἀπήλαυσαν εὔνοια, τήν ὁποία κανείς οὔτε πρίν οὔτε μετά ἀπό αὐτούς ἔλαβε. Διότι ὁ Θεός τούς ἀξίωσε νά φέρουν στόν κόσμο τήν θεόπαιδα Μαριάμ, αὐτήν ἐπί τήν ὁποίαν θά ἐπέβλεπε ὁ Θεός καί θά τήν ἐπέλεγε γιά νά γίνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του καί συνεργός στό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Ἐπί χρόνια προσευχόταν οἱ εὐσε­βεῖς γονεῖς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου στόν Θεό γιά νά τούς δώσει ἕνα παιδί. Πίστευαν ὅτι ὁ Θεός θά ἀκούσει τήν προσευχή τους, ἀλλά δέν μποροῦσαν νά φαντα­σθοῦν ὅτι θά ἐκπλήρωνε τό αἴτημά τους μέ τόσο μοναδικό τρό­πο.

Καί ὅμως αὐτό πού δέν ἤλπιζαν, αὐτό πού δέν περίμεναν, τούς τό χά­ρισε ὁ Θεός, δίνοντάς τους, ὅπως μᾶς διαβεβαιώνει ὁ ἀπό­στο­λος Παῦ­λος, «ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰ­τού­μεθα ἤ νοοῦμεν». Ἀξιώνο­ντάς τους νά γίνουν οἱ γονεῖς τῆς Μη­τέρας τοῦ Κυρίου μας.

Πῶς ὅμως ἀξιώθηκαν οἱ ἅγιοι Ἰωακείμ καί Ἄννα αὐτῆς τῆς μεγά­λης τιμῆς καί δωρεᾶς;

Ἀξιώθηκαν, γιατί οἱ εὐσεβεῖς γο­νεῖς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου προ­σευχόταν μέ πίστη, μέ ὑπομονή καί μέ ἐπιμονή. Προσευχόταν χωρίς νά ἀγωνιοῦν, γιατί δέν ἐρχόταν ἡ ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ. Προσευχόταν χωρίς νά παρα­πονοῦνται, γιατί δέν ἔβλεπαν τό αἴτημά τους νά ἐκπλη­ρώ­νεται. Προσευχόταν χωρίς νά ἀπογοητεύονται καί χωρίς νά πα­ραι­τοῦνται ἀπό τήν προσπάθειά τους.

Καί αὐτή ἡ ὑπομονή καί ἡ ἐπιμο­νή τους, αὐτή ἡ καρτερία καί ἡ ἐμμονή τους στήν προσευχή, ἀπο­δει­κνύει καί τή μεγάλη τους πίστη καί ἐμπιστοσύνη πρός τόν Θεό.

Ἀξιώθηκαν ὅμως νά δοῦν τό αἴτημα τῆς προσευχῆς τους καί τῆς καρδίας τους νά ἐκπληρώνεται μέ αὐτόν τόν θαυμαστό τρόπο, γιατί ἡ προσευχή τους συνδυαζόταν μέ τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς τους καί τῆς ζωῆς τους.

Οἱ ἅγιοι Ἰωακείμ καί Ἄννα δέν ζητοῦσαν ἁπλῶς ἀπό τόν Θεό νά ἐπακούσει τήν προσευχή τους καί νά ἀνταποκριθεῖ στό αἴτημά τους, ἀλλά ὑπάκουαν πρωτίστως αὐτοί στό θέλημά του καί διατηροῦσαν τήν ψυχή τους καθαρή ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν ἀνυπακοή στόν νόμο καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.

Ἑορτάζοντας, λοιπόν, καί ἐμεῖς τό Γενέσιο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου καί εὐχαριστώντας τόν Θεό, διότι ἡ γέννηση τῆς Παναγίας μας δέν ἦταν μόνο μία δωρεά καί εὐλο­γία τοῦ Θεοῦ πρός τούς γονεῖς της ἀλλά καί πρός ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος, ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τό παρά­δειγμα τῶν ἁγίων Θεοπατόρων, Ἰω­α­­κείμ καί Ἄννης. Ἄς δι­δαχθοῦ­με ἀπό τή θέρμη τῆς προ­σευχῆς τους καί τό μέγεθος τῆς ὑπομονῆς τους, ἄς συνηθί­σου­με νά περιμέ­νου­με μέ ταπεί­νωση τήν ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ στίς προ­σευχές μας, ἀγω­νιζόμενοι παράλληλα νά γινόμα­στε μέ τήν ὑπακοή μας στό θέλημά του καί τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς μας ἄξιοι κατά τό δυνατόν τῆς δωρεᾶς πού ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό.

Ἄς μάθουμε ἀκόμη νά ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό ὄχι μόνο ὅ,τι ἀφορᾶ στήν καθημερινότητά μας ἤ τήν οἰκο­γένειά μας, ἀλλά καί ὅ,τι ἀφορᾶ στήν πνευματική μας ζωή. Διότι, ἐάν οἱ ἅγιοι Ἰωακείμ καί Ἄννα παρακαλοῦσαν τόν Θεό νά λύσει τή φυσική τους στειρότητα, ἄς σκεφθοῦμε πόσοι ἀπό ἐμᾶς τα­λαιπωρούμεθα ἀπό πνευματική στει­ρότητα. Προσπα­θοῦ­με, ἀγωνι­ζόμαστε, ἀλλά δέν μποροῦμε νά ἐπιτύχουμε αὐτό γιά τό ὁποῖο ἀγω­­νιζόμαστε, δέν μπο­ροῦμε νά κό­ψου­με κάποια ἀδυ­να­μία μας, κά­ποια κακή μας συ­νή­θεια, κά­ποιο πάθος μας. Δυ­σκο­λευό­μαστε νά προ­οδεύσουμε στήν ἀρετή καί στήν πνευματική ζωή.

Ἄς ἀκολου­θή­σουμε, λοιπόν, τό πα­ράδειγμα τῶν ἁγίων Θεοπατό­ρων καί ἄς τό κάνουμε αἴτημα τῆς προσευχῆς μας πρός τόν Θεό, αἴ­τημα διαρκές καί ἐπίμονο, συνε­χίζοντας τόν ἀγώνα μας μέ ὑπο­μονή. Καί νά εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι ὁ Θεός θά ἀνταπο­κρι­θεῖ, ὅταν Ἐκεῖ­νος τό κρίνει, καί σ᾽ αὐτό μας τό αἴτημα, ὅπως καί στά ἄλλα αἰτή­ματά μας, ἀρκεῖ νά τόν παρακα­λοῦ­με μέ πίστη καί μέ ὑπο­μονή, ὅπως οἱ γονεῖς τῆς Ὑπε­ρα­γίας Θεο­τόκου.