Την Κυριακή της Πεντηκοστής 12 Ιουνίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό της εορτής του Αγίου Πνεύματος και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος στο Πανόραμα Βεροίας.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Κυριακή της Πεντηκοστής σήμερα, και η Εκκλησία μας εόρτασε την επιδημία του Παρακλητου Πνεύματος στους μαθητες του Χριστού. Εόρτασε ένα μοναδικό θαύμα, το οποίο κατά έναν τρόπο συνεχίζεται ανά τους αιώνες μέσα στην Εκκλησία, καθώς το Άγιο Πνεύμα δεν είναι κάτι στατικό και ανενεργό, αλλά μεταδίδεται στους πιστους διά των ιερών μυστηρίων και αλλοιώνει και εμάς, όπως αλλοίωσε και τους μαθητές του Χριστού στο υπερώο της Ιερουσαλήμ.
Τί εἶναι ὅμως τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο τιμοῦμε σήμερα καί τό ὁποῖο καθημερινά ἐπικαλούμεθα; Εἶναι τό τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τό πρόσωπο πού μετέχει στό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καί ἀναλαμβάνει τήν ὁλοκλήρωσή του.
Ἡ συμμετοχή του στό σχέδιο αὐτό προαναγγέλλεται ἀπό τόν ἀρχάγγελο Γαβριήλ, ὅταν στήν ἐρώτηση τῆς Παναγίας Παρθένου κατά τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της, πῶς θά γίνει Μητέρα τοῦ Σωτῆρος, τῆς ἀπαντᾶ λέγοντας: «Πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις Κυρίου ἐπισκιάσει σε». Διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πραγματοποιεῖται, λοιπόν, ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πραγματοποιεῖται ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Διότι, ἄν χωρίς τό Πανάγιο Πνεῦμα δέν μποροῦσε ἡ Παναγία νά γίνει Μητέρα τοῦ Χριστοῦ, κατά μείζονα λόγο χωρίς αὐτό δέν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά προσεγγίσει τόν Θεό, δέν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἐπιτύχει τίποτε καλό καί νά ἀποκτήσει καμία ἀρετή, ὅσο καί ἐάν ἀγωνίζεται, ὅσο καί ἐάν προσπαθεῖ καί κοπιάζει. Διότι ὅλες οἱ ἀρετές, ὅπως γράφει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος στήν ἐπιστολή του πρός τούς χριστιανούς τῆς Γαλατίας, εἶναι καρποί τοῦ Παναγίου Πνεύματος. «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος», λέγει, «ἐστίν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια».
Ὅλες αὐτές οἱ ἀρετές καί ἄλλες πολλές, τίς ὁποῖες δέν ἀναφέρει ἐδῶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶναι τά γνωρίσματα τοῦ χριστιανοῦ, εἶναι αὐτά πού χαρακτηρίζουν τή ζωή στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Χωρίς αὐτές ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά γίνει μέτοχος της, ἀλλά καί χωρίς τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν μπορεῖ νά ἀποκτήσει κανένα ἀπό αὐτά τά γνωρίσματα. Γι᾽ αὐτό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα ὀνομάζεται «θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός». Εἶναι, δηλαδή, ὁ διαχειριστής ὅλων τῶν ἀγαθῶν, εἶναι ὁ χορηγός ὅλων τῶν καλῶν, εἶναι αὐτός πού ἐπισφραγίζει τή δωρεά τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, ἀλλά καί αὐτός πού τοῦ ἐξασφαλίζει μέσω τῶν δωρεῶν του τήν αἰώνιο ζωή.
Δυστυχῶς, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἀναζητᾶ ἐναγωνίως τά ἐπίγεια ἀγαθά, ξεχνώντας τίς περισσότερες φορές πόσο φθαρτά καί πρόσκαιρα εἶναι ὅλα αὐτά· ξεχνώντας ὅτι τά ἀγαθά πού πρέπει νά ἀναζητᾶ εἶναι τά αἰώνια, εἶναι ὁ πλοῦτος τῶν ἀρετῶν πού θησαυρίζεται στό οὐράνιο θησαυροφυλάκιο, ἐκεῖ ὅπου δέν κινδυνεύει νά χαθεῖ ἤ νά καταστραφεῖ, ἐκεῖ ὅπου «οὔτε σής οὔτε βρῶσις ἀφανίζει οὔτε κλέπται διορύσσουσι καί κλέπτουσι».
Ἀναζητᾶ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς μας τά ὑλικά ἀγαθά, θυσιάζοντας πολλές φορές τά πάντα γιά νά τά ἀποκτήσει, καί ἀγνοεῖ τά πνευματικά. Ἀλλά καί ὅταν σκέπτεται τά πνευματικά καί ὅταν τά θυμᾶται, συχνά νομίζει ὅτι μπορεῖ νά τά ἀποκτήσει μέ τίς δικές του δυνάμεις καί μέ τή δική του προσπάθεια.
Βεβαίως, χρειάζεται καί ἡ συμμετοχή τοῦ ἀνθρώπου, χρειάζεται καί ἡ προσπάθειά του γιά νά ἀποκτήσει τά πνευματικά ἀγαθά, γιά νά ἀποκτήσει τίς ἀρετές, ἀλλά εἶναι ἀναγκαία καί ἀπαραίτητη ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν ὁποία πολλές φορές ἀγνοοῦμε καί δέν ὑπολογίζουμε, νομίζοντας ὅτι μποροῦμε νά ἀποκτήσουμε τίς ἀρετές πού ἐπιδιώκουμε, νά ἀποκτήσουμε τά ἀγαθά τῆς αἰωνίου ζωῆς, μόνο μέ τίς δικές μας δυνάμεις.
Καί ἐνῶ γιά τίς ὑλικές ἀνάγκες τῆς ζωῆς μας συχνά ἀναζητοῦμε καί ἐπιδιώκουμε νά βροῦμε βοηθούς καί συμπαραστάτες, γιά τίς πνευματικές μας ἀνάγκες ἀγνοοῦμε τήν προσφορά τοῦ θείου χορηγοῦ μας, ἀγνοοῦμε τήν προσφορά τοῦ Παναγίου Πνεύματος, πού μᾶς χορηγεῖ ὄχι μόνο τή χάρη του σ᾽ αὐτή ζωή, ἀλλά καί μᾶς χαρίζει, ὡς «ζωῆς χορηγός», τή μακαριότητα καί τῆς αἰωνίου ζωῆς, καί ἔτσι κινδυνεύουμε νά ἀποτύχουμε στόν στόχο μας, ἐάν δέν ἀντιληφθοῦμε καί δέν ἀξιοποιήσουμε τήν προσφορά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Γι᾽ αὐτό τιμώντας τό Πανάγιο Πνεῦμα ἄς μάθουμε νά προσφεύγουμε πρός αὐτό καί νά ζητοῦμε τή βοήθειά του καί τή χάρη του, γιά νά ἐπιτύχουμε ὄχι τά ἐπίγεια ἀλλά τά ἐπουράνια ἀγαθά. Ἄς μάθουμε νά τό παρακαλοῦμε νά μᾶς χαρίζει καρπούς ἀρετῶν καί νά εἶναι χορηγός ὄχι μόνο τῶν πνευματικῶν ἀγαθῶν στή ζωή μας ἀλλά καί τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.