«Φως ελπίδας το σχολείο στις φυλακές»
Στο Πανελλήνιο Συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε στο Βόλο από την Παρασκευή 22 Ιανουαρίου έως την Κυριακή 24 Ιανουαριου 2016, με τίτλο: «Η Εκπαίδευση των Νεαρών Παραβατών: Εμπειρίες, Προβλήματα και Προοπτικές», μίλησε ο πατέρας Θεόδωρος Μπατάκας, Πρόεδρος του Δ.Σ του Συλλόγου «Ο Εσταυρωμένος», αναπτύσσοντας με ιδιαίτερη θέρμη το θέμα των ουσιαστικών αναγκών των νεαρών στις φυλακές για την επανένταξή τους στην κοινωνία.
Στην ομιλία του μεταξύ άλων ο πατέρας Θεόδωρος Μπατάκας υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ότι το σχολείο στις φυλακές είνα φως ελπίδας, επισημαίνοντας παράλληλα ότι με την ίδρυση του σχολείο στις φυλακές ήλθε το χαμόγελο στους κρατούμενους: «εκπαιδεύονται θετικά, καλλιεργούν και αναπτύσσουν τα χαρίσματά τους, ελέγχουν την ταραχή και το θυμό τους και, προ πάντων, μειώνεται ο κίνδυνος για εσωτερικές ταραχές και αποδράσεις».
Διαβάστε αναλυτικά την ομιλία ακολούθως.
Εν πρώτοις, νοιώθω την ανάγκη να εκφράσω τις ολόθερμες ευχαριστίες μου προς την οργανωτική επιτροπή του Συνεδρίου που μου προσφέρει την ευκαιρία να καταθέσω συνοπτικά λίγα λόγια από την εμπειρία μου.
Με αξίωσε ο Θεός να διακονώ είκοσι ολόκληρα χρόνια σ’ όλους τους χώρους κράτησης του Νομού Μαγνησίας, αλλά και σε άλλες φυλακές της πατρίδος μας, ως εθελοντής ιερέας και ως Υπεύθυνος του Σ. Σ. Κ. Βόλου «Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ».
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μάς διδάσκει πως «Και Ο κρατούμενος είναι αδελφός μας», είναι εικόνα του ζωντανού Θεού, αφού αυτό διεκήρυξε ο Ίδιος ο Χριστός, ο αληθινός Θεός μας. Πιστεύουμε ακράδαντα πως όλοι οι έγκλειστοι – Ανεξαρτήτως προσόντων, ηλικίας, εθνικότητος, φυλής, χρώματος, θρησκείας και φύλου – είναι αδέλφια μας. Έτσι πορευόμαστε όλα αυτά τα χρόνια, επισκεπτόμενοι όλους τους χώρους κράτησης, προσφέροντας στήριξη και έμπρακτη βοήθεια, καλύπτοντας ουσιαστικά τα κενά που δημιούργησε η Κρίση και η αδυναμία της Πολιτείας.
Κατά την άποψη μας, οι φυλακές ή όπως λέγονται σήμερα τα καταστήματα κράτησης, δεν υπήρξαν ποτέ ουσιαστικοί χώροι σωφρονισμού. Αντιθέτως, γίνονται και χώροι εκπαίδευσης νέων ή βελτιωμένων παραβατών, οι οποίοι μόλις αποφυλακισθούν – για πολλούς και ευνόητους λόγους, όπως ανεργία, εγκατάλειψη από τους οικείους κ.λ.π. – θέτουν σε εφαρμογή όλα αυτά που έμαθαν για να ξαναέλθουν και πάλι στα ίδια. Βεβαίως, υπάρχουν και οι ευλογημένες εξαιρέσεις που πραγματικά μας χαροποιούν και γίνονται εφαλτήριο για να συνεχίσουμε τη διακονία μας.
Ως ιερεύς – που είχα την δυνατότητα να συνομιλήσω και να εξομολογήσω δεκάδες φυλακισμένους, όλα αυτά τα χρόνια – πιστεύω ακράδαντα πως για να σωφρονιστούν οι παραβάτες, εντός και εκτός των φυλακών, θα πρέπει να αποκτήσουν φόβο Θεού, πραγματική μετάνοια, αξίες και ιδανικά. Η παρουσία ενός ιερέως που ασχολείται μόνιμα και σταθερά με τον κρατούμενο, είναι πολύ ευεργετική και καθοριστική για τον σωφρονισμό κάθε παραβάτη.
Στην περιοχή μας, διακονούμε σε όλους τους χώρους κράτησης επτά (7) εθελοντές ιερείς (Δύο φυλακές, ένα Ίδρυμα Αγωγής Ανηλίκων, κρατητήρια της Ελληνικής Αστυνομίας και του Κεντρικού Λιμεναρχείου Βόλου). Δυστυχώς, η Πολιτεία έχει καταργήσει αυτές τις εφημεριακές θέσεις κι έτσι, η κάθε Τοπική Εκκλησία προσπαθεί να καλύψει αυτό το μεγάλο κενό με εθελοντές ιερείς, οι οποίοι δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τον μόνιμο και διορισμένο εφημέριο της φυλακής. Να λάβετε δε υπόψη σας πως οι ανήλικοι κρατούμενοι θέλουν τον ιερέα κοντά τους για να πουν τον πόνο τους, ν ‘ακούσουν τον παρήγορο λόγο του, αλλά και να συμμετάσχουν στα σωτήρια μυστήρια της Εκκλησίας.
Ένα φως και μια πηγή χαράς και ελπίδας είναι το σχολείο στα καταστήματα κράτησης. Αυτό βιώνουμε και αυτό ομολογούμε, βλέποντας τον τρόπο εργασίας των κατά πάντα άξιων εκπαιδευτικών, αλλά και τα αποτελέσματα της εργασίας και των κόπων τους.
Με την ίδρυση του σχολείου στη φυλακή, ήλθε το χαμόγελο στους κρατούμενους, αξιοποιούν ευεργετικά το χρόνο τους, βιώνουν στιγμές ελευθερίας, αποκτούν βασικές και αναγκαίες γνώσεις για τη ζωή τους, εκπαιδεύονται θετικά, καλλιεργούν και αναπτύσσουν τα χαρίσματά τους, ελέγχουν την ταραχή και το θυμό τους και, προ πάντων, μειώνεται ο κίνδυνος για εσωτερικές ταραχές και αποδράσεις.
Η Τοπική μας Εκκλησία, διά του «ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ», λαμβάνοντας υπόψη όλες αυτές τις διαπιστώσεις των εθελοντών ιερέων και των δεκάδων συνεργατών τους,
1. Στηρίζει έμπρακτα όλες τις θεάρεστες προσπάθειες και τα προγράμματα των σχολείων των χώρων κράτησης.
2. Ενισχύει οικονομικά, και μάλιστα σε μηνιαία βάση, τους άπορους κρατούμενους μαθητές.
3. Προσφέρει, σε μηνιαία βάση, σχολικά είδη, υλικά για χειροτεχνίες, τηλεκάρτες και όλα τα αναγκαία είδη για την ανθρώπινη διαβίωσή τους, συνεργαζόμενη με τις αρμόδιες κοινωνικές υπηρεσίες.
4. Πραγματοποιεί επισκέψεις και επικοινωνεί με τους ανήλικους κρατουμένους ακούγοντας τα προβλήματά τους.
5. Συμμετέχει σε όλες τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις τους.
6. Βραβεύει όλους τους κρατούμενους μαθητές για την επιμέλεια και την επιλογή τους να μαθητεύσουν στο σχολείο.
7. Έχει εκδώσει 6 βιβλία, προβάλλοντας κάποιες αξιόλογες εργασίες τους και επιβραβεύοντας ουσιαστικά την αγαστή συνεργασία των ανηλίκων κρατουμένων μαθητών με τους καλούς τους δασκάλους.
8. Υποδέχεται τους αποφυλακισμένους και τους στηρίζει, όσο είναι δυνατόν, στην κοινωνική τους επανένταξη. Τους στηρίζει ποικιλοτρόπως και στέκεται πλάι τους στο νέο τους ξεκίνημα.
9. Λειτουργεί πέντε χώρους φιλοξενίας.
10.Μεταφέρει στην ελεύθερη κοινωνία την κραυγή, την αγωνία, τον πόνο και την ανησυχία για το μέλλον των ανηλίκων κρατουμένων, μέσω ραδιοφωνικών εκπομπών, καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και άρθρων στον τοπικό τύπο και στο διαδίκτυο.
11.Μεταφέρει το μήνυμα: «Και Ο κρατούμενος ΕΙΝΑΙ αδελφός μας», καταπολεμώντας τον ρατσισμό και την άποψη «Όλοι ΟΙ κρατούμενοι ΕΙΝΑΙ εγκληματίες».
Όλα αυτά και άλλα πολλά γίνονται πράξη από έναν Σύλλογο που ποτέ δεν έχει χρηματοδοτηθεί, από Κρατικό ή ιδιωτικό φορέα.
Δηλώνουμε πως θα συνεχίσουμε με τον ίδιο ζήλο να στηρίζουμε – στο μέτρο του δυνατού – κάθε θεάρεστη πρωτοβουλία των εκπαιδευτικών των σχολείων των χώρων κράτησης, αλλά και όλων των αρμοδίων υπηρεσιακών παραγόντων, συμβάλλοντας τόσο στην σωστή εκπαίδευση των ανηλίκων παραβατών, όσο και στο ξεκίνημα μιας νέας ζωής, μετά την φυλάκισή τους, που θα διακρίνεται από την αγάπη τους στο Θεό και τον συνάνθρωπο.
Συγχαίρουμε και ευχαριστούμε θερμά, όλους εκείνους που κοπίασαν για την οργάνωση και την πραγματοποίηση του Συνεδρίου και ευχόμαστε να πιάσουν τόπο οι κόποι τους.
Θα θέλαμε να παρακαλέσουμε και συγχρόνως να προτρέψουμε, όλους τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες της Ελληνικής Πολιτείας, που θα πάρουν στα χέρια τους και θα μελετήσουν τα πορίσματα αυτού του Πανελληνίου Συνεδρίου, να τα λάβουν σοβαρά υπόψη τους και να κάνουν πράξη τις προτάσεις του.
Και πριν εγκαταλείψω αυτό το βήμα, θα ήθελα να φέρω στη μνήμη μας μια ξεχασμένη αλήθεια που τελικά είναι και το κλειδί της επιτυχίας όλων των ανθρώπινων προσπαθειών μας. Να ζητούμε τη βοήθεια και τη χάρη του Θεού, διότι όπως είπε ο Χριστός: «Χωρίς εμού ου δύναστε ποιείν ουδέν»
