Με λαμπρότητα και την παρουσία πλήθους πιστών πανηγύρισαν στην Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδος το Γενέσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου τα δύο μεγάλα και ιστορικά Θεομητορικά Προπύργια, οι Ιερές Μονές Παναγίας Δαμάστας και Παναγίας Αντινίτσης.
Ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών την παραμονή της Εορτής χοροστάτησε στον Μέγα Αρχιερατικό Εσπερινό στην Ιερά Μονή Παναγίας Δαμάστας, πλαισιούμενος από τον Άγιο Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. του Οικουμενικού Θρόνου π. ΕφραίμΤριανταφυλόπουλο, τον Πρωτοσύγκελλο επί τιμή της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης Αρχιμ. π. Αχίλλειο Τσούτσουρα, τον Άγιο Καθηγούμενο της Μονής Παναγίας Αγάθωνος Αρχιμ. π. Γερμανό Γιαντσίδη, πολλούς κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως, καθώς και την Οσιολογιωτάτη Αγία Καθηγουμένη της Μονής Γερόντισσα Ιωάννα την ιατρό και την περί αυτήν δεκαπενταμελή αδελφότητα.
Ο Αρχιερατικός Εσπερινός τελέσθηκε στην πλακόστρωτη και γραφική αυλή της Μονής, ενώ μεταδόθηκε απευθείας από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως (89,4 Fm) και από διαδικτύου και έψαλλε πολυμελής Βυζαντινός χορός Ιεροψαλτών, καθηγητών, πτυχιούχων και μαθητών του Ωδείου της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος «ΓΕΡΜΑΝΟΣ ο ΜΕΛΩΔΟΣ» υπό τον Διευθυντή Δρ. κ. Ανδρέα Ιωακείμ.
Στο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης αναφέρθηκε στην Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, γεγονός χαράς για τον κόσμο και χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Βρισκόμαστε στην πρώτη μεγάλη εορτή του νέου εκκλησιαστικού έτους, εορτή Θεομητορική, εορτή πλημμυρισμένη από χαρά. Όλη η υμνολογία της Εκκλησίας μας μας προσκαλεί και μας προκαλεί να χαρούμε. Μας μιλάει για τη χαρά. Δεν μας μιλάει για τον χάρο. Μας μιλάει για τη χαρά, μας μιλάει για τη ζωή, μας μιλάει για την χαρά του να γίνεται ο άνθρωπος ο ίδιος ευλογία, να ζει την ευλογία αλλά και να γίνεται ο ίδιος ευλογία για τον κόσμο. Θα ψάλλουμε στο απολυτίκιο: «καὶλύσαςτὴνκατάραν, ἔδωκετὴνεὐλογίαν». Μας μιλάει για κατάρα και μας μιλάει για ευλογία προκειμένου να λυθεί ένα ακόμα στερεότυπο, να σπάσει, να τελειώσει οριστικά, το οποίο ταλάνιζε τον κόσμο μέχρι να έρθει η Γέννηση της Παναγίας μας, το οποίο όμως ταλανίζει και μερικούς ανθρώπους ακόμα και σήμερα, οι οποίοι δεν έχουν ζήσει το Μυστήριο της Θεοτόκου και δεν έχουν αντιληφθεί και δεν έχουν καταλάβει ότι αυτό το Μυστήριο, έλυσε οριστικά και αμετάκλητα το πρόβλημα της κατάρας ή μάλλον απέδειξε και φανέρωσε πότε μπορεί κάποιος άνθρωπος να βρίσκεται μέσα στον κλοιό της κατάρας ή στη χαρά της ευλογίας.
Για όποιον ζει το Μυστήριο της Θεοτόκου ξέρει ότι και η πολυτεκνία είναι ευλογία και η ολιγοτεκνία είναι ευλογία και η ατεκνία είναι ευλογία, γιατί ό,τι μετέχει της εμπιστοσύνης και της αγάπης του Θεού και όταν άνθρωπος δίνεται σε αυτήν την αγάπη και προσφέρει τον εαυτό του, το σώμα του, την ψυχή του, το είναι του, στο σχέδιο της αγάπης του θεού, αυτό είναι ευλογημένο, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, όπως και αν μπορεί ή δεν μπορεί να ανταποκριθεί η ανθρώπινη φύση ή όπως και αν το οικονομήσουν οι συνθήκες και οι περιστάσεις της ζωής. Αντίθετα, όταν ο άνθρωπος αυτονομείται από το θέλημα του Θεού και προσπαθεί να δημιουργήσει ένα δικό του αποκλειστικά προγραμματισμό όπως τον φαντάζεται, όπως τον ονειρεύεται είτε αυτός ο προγραμματισμός προβλέπει πολυτεκνία και υπερπολυτεκνία, είτε προβλέπει ολιγοτεκνία, είτε ατεκνία, εφόσον εμπεριέχει μέσα του εγωισμό και αυτονόμηση και μια προσωπική θα λέγαμε ατζέντα, τότε αυτό δεν φέρνει την ευλογία και δυσκολεύει τον άνθρωπο και του δημιουργεί ενοχές και αντί να τον ελευθερώνει τον εγκλωβίζει, σε σκέψεις και προβληματισμούς.
Εφόσον ο άνθρωπος είναι δοσμένος στο σχέδιο του Θεού και ακουμπά την ψυχή του, την προσευχή του, την καρδιά του, το είναι του στο σχέδιο του Θεού, τότε είναι δοσμένος στην ευλογία και ζει την ευλογία στη ζωή του και τότε ο άνθρωπος μπορεί να δει και την ασθένεια ως ευλογία, μπορεί να δει και τη δυστοκία ως ευλογία, μπορεί να δει και τη δυσκολία ως ευλογία και φυσικά οφείλει να δει και την καρποφορία ως ευλογία και όχι ως δικό του κατόρθωμα, το οποίο θα του δώσει το δικαίωμα να εξουσιάζει τα αποκτήματα του, τα “προϊόντα» του, με μια κτητική προσέγγιση, ακόμα και αν αυτά είναι τα ίδια μας τα παιδιά. Δεν παύει ο κάθε άνθρωπος να είναι απόλυτα μια μοναδική ύπαρξη, η οποία χρήζει σεβασμού, χρήζει ιερότητας και χρήζει πάνω από όλα αναγνωρίσεως του δικαιώματος της αυτοδιαθέσεως, της ελευθερίας και της ανάπτυξης της προσωπικότητος.
Αυτό το μήνυμα έρχεται μέσα από την εορτή, διότι η Παναγία μας με τη Γέννησή της και με την λύση της τελευταίας στείρωσης, της ατεκνίας του Ιωακείμ και της Άννας, ολοκληρώθηκε όλη η προετοιμασία της ανθρώπινης φύσης, για να καταστεί η ίδια δοχείο του Αγίου Πνεύματος ώστε στα Άχραντα Σπλάχνα της Θεοτόκου εκ Πνεύματος Αγίου να σαρκωθεί ο Υιός και Λόγος του Θεού, για να είναι δυνατή η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, για να γίνει δηλαδή, ο Θεός άνθρωπος. Μέσα από τα σπλάχνα της Παναγίας μας γεννιέται, όπως λέει ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, ο αληθινός άνθρωπος και μέσα από τον αληθινό άνθρωπο γεννιέται και ο αληθινός ανθρωπισμός. Αληθινός ανθρωπισμός δεν είναι αυτός ο οποίος αποθεώνει το αυτόβουλο, το αυτόφωτο και την αίσθηση της υπεροχής και της αυτάρκειας, αλλά ο αληθινός ανθρωπισμός είναι αυτός, ο οποίος φανερώνει την αναγκαιότητα του άλλου στη ζωή μας. Ο αληθινός ανθρωπισμός είναι αυτός, ο οποίος έρχεται να φανερώσει ότι η αληθινή ζωή δεν βρίσκεται στην ατομικότητα, αλλά βρίσκεται στην κοινωνία, βρίσκεται στη σχέση, βρίσκεται στην αγάπη, βρίσκεται στο μοίρασμα και βρίσκεται στην ένωση του ενός με τον άλλον και στη συμπόρευση των ανθρώπων και στην κοινή μας πορεία.
Σε μία εποχή, η οποία κατά ένα παράδοξο τρόπο, στο όνομα ενός ιδεοληπτικού ενίοτε δικαιωματοκεντρισμού θέλει να εγκλωβίσει τον άνθρωπο στο άτομό του, να τον εγκλωβίσει σε μια αίσθηση αυτοθέωσης, αυτοειδωλοποίησης, σε μια αίσθηση παντοδυναμίας, ενώ συνάμα τον αποδυναμώνει συνεχώς, τον αποδυναμώνει οικονομικά, τον αποδυναμώνει θεσμικά, τον αποδυναμώνει από άποψη αντίληψης ,τον αποδυναμώνει με τη βία μέσα στην κοινωνία, την έμφυλη βία, τον αποδυναμώνει με τις διακρίσεις, τον αποδυναμώνει με χίλια δυο πράγματα και συγχρόνως του δίνει το χάπι, το όπιο, το παραμυθάκι, ότι μάχεται και ότι του προσφέρει δικαιώματα, τα οποία μπορεί να διεκδικήσει και τα οποία μπορούν να τον κάνουν δυνατό και ισχυρό μέσα στον κόσμο. Η πραγματική όμως δύναμη και η πραγματική ισχύς αναδεικνύεται και καρποφορεί εκεί που υπάρχει αγάπη, εκεί που υπάρχει σεβασμός, εκεί που υπάρχει επικοινωνία, εκεί που υπάρχει αναγνώριση της μοναδικότητας του άλλου και προσευχητική θα έλεγα και ευχαριστιακή προσέγγιση της προσωπικότητας και της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου. Αυτό είναι το μήνυμα που μας δίνει η σημερινή εορτή. Και είναι ένα μήνυμα πραγματικά απελευθερωτικό. Γιατί μας απελευθερώνει από την κατάρα του ατομισμού, μας απελευθερώνει από την κατάρα της φιλαυτίας, από την κατάρα της ατομοκρατίας και μας εισαγάγει στην ευλογία της κοινοβιακής ζωής, της κοινοκτημοσύνης, της αγάπης, ,των σχέσεων της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, του διαλόγου, όλων αυτών των αγαθών και πολλών άλλων, τα οποία ξεπηδούν και ξεχύνονται ως ευλογία μέσα από το Γενέθλιον της ΥπεραγίαςΔεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας».
Ανήμερα της Θεομητορικής Εορτής, ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Παναγίας Αντινίστης, πλαισιούμενος από τον Άγιο Καθηγούμενο Αρχιμ. π. Αμβρόσιο Αναστασίου, πατέρες της Αδελφότητος, καθώς και άλλους κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως.
Στις Ιερές Ακολουθίες του Όρθρου και της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, η οποία μεταδόθηκε απευθείας μέσω του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως (89,4 Fm) και από διαδικτύου, έψαλλε Βυζαντινός Χορός Καθηγητών, πτυχιούχων ιεροψαλτών και μαθητών του Ωδείου της Ιεράς Μητροπόλεως «ΓΕΡΜΑΝΟΣ ο ΜΕΛΩΔΟΣ» υπό τον Καθηγητή και Πρωτοψάλτη κ. Ανάργυρο Βλάχο.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών μεταξύ άλλων χαρακτηριστικά σημείωσε:
«Το προσκλητήριο της Εκκλησίας μας είναι ένα προσκλητήριο χαράς, το οποίο απευθύνεται στους ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν χαρά, στους ανθρώπους τους θλιμμένους, τους κουρασμένους, τους στεναχωρημένους, στους ανθρώπους οι οποίοι αισθανόμαστε ότι καμπτόμεθα από τις δυσκολίες της ζωής, από τα προβλήματα της καθημερινότητας, από τα αδιέξοδα, στα οποία μας οδηγούν, οι λανθασμένες επιλογές μας, αλλά και οι περιστάσεις του βίου, σε όλους αυτούς τους ανθρώπους η Αγία μας Εκκλησία απευθύνει πρόσκληση μετοχής στη χαρά του Υπερευλογημένου Προσώπου της Κυρίας Θεοτόκου. Το όντως Πανάγιο πρόσωπο μέσα στη ζωή της Εκκλησίας μας είναι η Παναγία μας. Είναι το τελειότερο ανθρώπινο κτίσμα. Είναι ό,τι ωραιότερο προσέφερε η ανθρωπότητα ως δώρο στην αγάπη του Θεού. Ο Θεός αγάπησε υπερβαλλόντως τον άνθρωπο, μας αγάπησε πριν ακόμα μας δημιουργήσει, μας δημιούργησε από αγάπη και μόνο από αγάπη, σαρκώθηκε από αγάπη, προέβλεψε το σχέδιο της Θείας Οικονομίας, που είναι το σχέδιο της αγάπης Του για μας, μόνο από αγάπη και εμείς ως ανθρωπότητα αυτό που καταφέραμε να του προσφέρουμε ως αντίδωρο στην αγάπη του είναι η Παναγία μας.
Η Παναγία μας, είναι ένα το πρόσωπο το οποίο, υπερκαλύπτει και εξαφανίζει κάθε δική μας αστοχία, κάθε δική μας απερισκεψία, κάθε δική μας αμαρτία, κάθε επιθυμία μας αποτυχία. Και γι’ αυτό αποτελεί για όλους μας καταφυγή, προστάτιδα, μεσίτρια, αποτελεί για όλους τη Μητέρα μας, γιατί μπορεί να μη μας γέννησε με φυσικό τρόπο, αλλά μας γεννά με πνευματικό τρόπο. Η Παναγία είναι το πρόσωπο, το οποίο μπορεί να γεννήσει μέσα στην καρδιά μας την αγάπη, την ανθρωπιά, την καλοσύνη, τη συγχωρητικότητα, την εμπιστοσύνη του ενός προς τον άλλον, τον σεβασμό του ενός προς τον άλλον. Η Παναγία μας είναι αυτή, η οποία μπορεί να γεννήσει την ηρεμία, την πραότητα και τη γαλήνη μέσα στη ζωή μας, που την έχουμε πολύ ανάγκη, σε μια ζωή ταραχής, σύγχυσης και πολλών και πολύπλευρων αντιξοοτήτων και δυσκολιών. Για αυτόν ακριβώς λοιπόν το λόγο είναι η προστάτιδα των θλιβομένων και είναι η παρηγοριά όλων των πονεμένων και τούτη τη μέρα και πάντοτε οι άνθρωποι που υποφέρουν, που πάσχουν, που πονούν, τρέχουν στην Παναγία μας και κυρίως τρέχουν στην Παναγία μας και βρίσκουν καταφυγή οι άνθρωποι, οι οποίοι είμαστε βυθισμένοι στις αμαρτίες, οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουμε προδώσει τον Θεό, οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουμε παραβεί το θέλημα του Θεού, γιατί ξέρουμε ότι μόνο στην Παναγία μπορούμε να βρούμε παρηγοριά, μόνο η Παναγία μπορεί να μας σκεπάσει και να μας στηρίξει, να μας ενδυναμώσει και να μας δώσει το κουράγιο που χρειαζόμαστε για να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή μας.
Η άγραφη Ιερά Παράδοση, από στόμα σε στόμα, η εμπειρία του προσώπου της Παναγίας, είναι αυτή η οποία από γενεά σε γενεά αποτελεί πηγή ασφαλούς και αψευδούς γνώσεως γύρω από το πρόσωπο της Παναγίας. Έτσι και οι Άγιοι, ο κάθε ένας, καταθέτει μια εμπειρία δική του και έτσι διαμορφώνεται η Θεολογία γύρω από το πρόσωπο της Παναγίας. Άλλος την εκφράζει με ύμνους, άλλος την εκφράζει με ποίηση, άλλος την εκφράζει με δάκρυα, άλλος την εκφράζει με έργα αγάπης, άλλος την εκφράζει με τη σιωπή του, αλλά ο κάθε ένας αποτυπώνει την εμπειρία που έχει από τη σχέση του με την Παναγία.
Δεν πρέπει ποτέ, ούτε να φοβόμαστε, ούτε να ταραζόμαστε όταν κάποιοι αμφισβητούν την πίστη μας ή και την προσβάλουν ακόμα, ίσα ίσα να κλαίμε για αυτούς τους ίδιους, γιατί αυτό σημαίνει ότι είναι δυστυχείς και δεν έχουν αφήσει την καρδιά τους να γευτεί και να απολαύσει την αγάπη της Παναγίας και αντί να οργιζόμεθα, να προσευχόμεθα για όλους αυτούς και να ευχόμαστε να ανοίξουν τα μάτια της ψυχής τους και να γευτούν και αυτοί τη δική της αγάπη, όπως την γευόμαστε όλοι μας και να νιώσουν και αυτοί τη θαλπωρή, τη μητρότητα, την αληθινή και πραγματική ζωή, που είναι η ζωή της Παναγίας, η ζωή του Χριστού, η ζωή της Εκκλησίας».
Στις Ιερές Ακολουθίες παραβρέθηκαν: οι Βουλευτές Φθιώτιδος: κ. Γεώργιος Κοτρωνιάς, κ. Θεμιστοκλής Χειμάρας και κ. Ιωάννης Σαρακιώτης, ο Αντιπεριφερείαρχης Π.Ε. Φθιώτιδος κ. Ηλίας Σανίδας, ο Δήμαρχος Λαμιέων κ. Ευθύμιος Καραΐσκος, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Γεώργιος Κυροδήμος, Αντιδήμαρχοι του Δήμου Λαμιέων, ο Γενικός Περιφερειακός Αστυνομικός Διευθυντής Στερεάς Ελλάδος Υποστράτηγος Σπυρίδων Σκλάβος, ο Φρούραρχος Λαμίας – Διοικητής ΚΕΥΠ Ταξίαρχος Μιχαήλ Κρητσωτάκης, ο Διοικητής Περιφερειακής Πυροσβεστικής Διοίκησης Στερεάς Ελλάδας Αρχιπύραρχος Κωνσταντίνος Θεοφιλόπουλος,ο Αστυνομικός Διευθυντής Φθιώτιδος κ. Δημήτριος Φούρλας, ο Διευθυντής Β/θμιας Εκπαιδεύσεως Ν. Φθιώτιδος κ. Κωνσταντίνος Σπαλιώρας, ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ν. Φθιώτιδος κ. Χρήστος Γεωργίου, οι τ. Βουλευτές Φθιώτιδος κ. Νικόλαος Σταυρογιάννης και κ. Ελένη Μακρή, καθώς και εκπρόσωποι άλλων φορέων και συλλόγων του τόπου.