Για την μετάνοια και την Βασιλεία του Θεού ο λόγος του κ. Συμεών με αφορμή την Ευαγγελική περικοπή της Κυριακής μετά τα Φώτα, ο οποίος μεταδόθηκε από τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και διαδικτύου. Ο κ. Συμεών μεταξύ των άλλων ανέφερε:
«Μας μιλά ο Χριστός, μας μιλάει η Εκκλησία, μας μιλάει η φωνή του Θεού για μετάνοια και για Βασιλεία. Έννοιες καθοριστικές, ουσιώδεις, βασικές, θεμελιώδεις, για την πνευματική μας ζωή. «Μετανοεῖτε», μία έννοια η οποία δεν αποτελεί στέρηση ζωής αλλά πρόταση ζωής. Πολλοί άνθρωποι στη μετάνοια βλέπουν απλώς μονάχα την λήξη μιας καταστάσεως, το σταμάτημα της αμαρτίας, της αποτυχίας, του λάθους. Πολλοί κατανοούν τη μετάνοια ως μία έννοια, η οποία έχει σχέση μόνο με το παρελθόν, τη συγχέουν με την μεταμέλεια, με τις ενοχές, με τις τύψεις, με την δικανική προσέγγιση του παρελθόντος και της ζωής μας, ως μια απόσβεση ενοχών και αμαρτημάτων, ως μία δυνατότητα εξιλέωσης ή ακόμη και ποινικής μεταχείρισης της ζωής.
Δείτε το βίντεο:
Ασφαλώς, η αληθινή μετάνοια προϋποθέτει υπέρβαση του παρελθόντος, η αληθινή μετάνοια προϋποθέτει δυνατότητα να κοιτάξει κανείς στο μέλλον, η αληθινή μετάνοια προϋποθέτει την αντοχή, την τιμιότητα τη γενναιότητα και την παλικάρια, να δει κανείς πραγματικά τον εαυτό του, να εξετάσει τη ζωή του, να δει το παρελθόν του και να έχει αυτογνωσία. Πόσο σημαντικό είναι για τη ζωή μας να κάνουμε αυτοκριτική. Είμαστε τόσο εύκολοι στην κριτική, στην κριτική απέναντι στους άλλους, στην κριτική απέναντι στους τρίτους και ενίοτε είμαστε και καταδικαστικοί, ενώ θέλει παλικαριά η αυτοκριτική, να βλέπει κανείς τον εαυτό του, να τον εξετάζει ενδελεχώς και με λεπτομέρεια, να βλέπει πως κινήθηκε, πως σκέφτηκε, πως έπραξε, αν στη δεδομένη στιγμή έπραξε το σωστό ή αν μπορούσε να πράξει καλύτερα ή αν μπορούσε να ενεργήσει καλύτερα.
Η μετάνοια όμως δεν περιορίζεται μονάχα εκεί, η μετάνοια δεν είναι σε καμία περίπτωση μία μεμψιμοιρία για το παρελθόν, δεν είναι μία γκρίνια, μία φαγωμάρα και επίσης η μετάνοια δεν είναι ένα εργαλείο εσωστρέφειας, το οποίο είναι τόσο επικίνδυνο ακόμα και στη δημόσια ζωή μας, η φαγωμάρα, η ένταση, οι αλληλοκατηγορίες. Η μετάθεση ευθυνών δεν αποτελεί δρόμο για τη μετάνοια, αλλά αντίθετα αποτελεί αγκύλωση και προσκόλληση στο παρελθόν.
Ο άνθρωπος που μετανοεί, είναι ο άνθρωπος, ο οποίος ασφαλώς γνωρίζει τις πληγές του, γνωρίζει τις αποτυχίες του, γνωρίζει τα λάθη του, γνωρίζει τον εαυτό του, αλλά θέλει να βαδίσει μπροστά. Θέλει να κοιτάξει στο μέλλον και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η μετάνοια είναι μία απίστευτα δυναμική κατάσταση, η μετάνοια είναι να πέταγμα στο μέλλον, η μετάνοια είναι η δυνατότητα να αλλάξει η ζωή μου, η μετάνοια είναι η δυνατότητα να αλλάξω νοοτροπία, συμπεριφορά, αντίληψη, άποψη, τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων, η μετάνοια είναι η φανέρωση μία σοφίας, η μετάνοια είναι η εμπειρία, η οποία γίνεται βίωμα και πράξη. Πολλές φορές οι εμπειρίες μας είναι και εμπειρίες πόνου, λαθών, απογοητεύσεων, προδοσιών. Πολλές φορές οι εμπειρίες μας, μας έχουν γεμίσει τραύματα, αλλά αυτά τα τραύματα είναι η διαρκής υπενθύμιση, ότι πορεύομεθα και αναζητούμε την υγεία, την υγεία στις σχέσεις μας και στη ζωή μας και αυτό το οποίο φωτίζει και δίνει νόημα στη μετάνοια είναι η προοπτική της Βασιλείας. Γι΄ αυτό και ο Χριστός μας σήμερα συνδέει άρρηκτα σε μία ουσιαστική συνάφεια τις δύο έννοιες, «μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»».
Συνεχίζοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών, αναφέρθηκε στον Θείο πόθο του ανθρώπου για την Βασιλεία του Θεού και χαρακτηριστικά σημείωσε:
«Η Βασιλεία των ουρανών, η οποία δεν είναι μία μεταφυσική μακρινή πραγματικότητα, δεν είναι ένα ιδεολόγημα, δεν είναι ένα εφεύρημα, αλλά είναι μία πραγματικότητα η οποία «ἤγγικεν», ήδη έχει έρθει. Η Βασιλεία είναι που ενεργοποιεί τον πόθο της αλλαγής, της μεταμόρφωσης και της μετανοίας. Δεν μετανοούμε απλώς για να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, δεν μετανοούμε καθεκάστην, κάθε στιγμή, απλώς για να τα έχουμε καλά με τον Θεό, για να μη μας τιμωρήσει, για να εξιλεώσουμε τον Θεό λες και είναι ένας Θεός τιμωρός τάχατες, το οποίο αποτελεί τη μεγαλύτερη βλασφημία για το πρόσωπο του Θεού.
Μετανοούμε, γιατί ποθούμε τη Βασιλεία Του, γιατί θέλουμε να ζούμε τη Βασιλεία Σου στο τώρα της ζωής μας, στην πραγματικότητα του σήμερα, αλλά και θέλουμε να τη ζήσουμε στην αιωνιότητα.
Πόσο ωραία ο Χριστός μας μιλάει μέσα από εικόνες και παραβολές για τη Βασιλεία, για να μας δείξει την πραγμάτωση της στο σήμερα, αλλά και την δυναμικότητά της για το αύριο και κυρίως την προοπτική της για το επέκεινα, για τα έσχατα, για την αιωνιότητα.
«Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου», προσευχόμαστε στην Κυριακή προσευχή. Άμεσα συνδεδεμένη είναι η Βασιλεία και ο ερχομός της με το θέλημα του Θεού και το θέλημα του Θεού είναι η ζωή της αγάπης, το θέλημα του Θεού είναι ο άνθρωπος να μη ζει για τον εαυτό του, το θέλημα του Θεού είναι, να μην κινούμε τα πάντα γύρω από τον εαυτό μας, να εγκαταλείψουμε την εγωκεντρικότητα, την ατομοκρατία και να αφεθούμε στην κοινωνία των σχέσεων, στην κοινωνία των προσώπων, στην κοινωνία της αγάπης και της μοιρασιάς και του ενδιαφέροντος για τον άλλον.
Η Βασιλεία είναι πραγματικότητα, η οποία ήδη έχει έλθει αλλά και συγχρόνως είναι ποθούμενο και ζητούμενο, το οποίο το λαχταρούμε».
Κλείνοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ανέφερε:
«Η αλλαγή προϋποθέτει θέληση, προαίρεση, ειλικρίνεια και πάνω από όλα προϋποθέτει πόθο, πόθο της Βασιλείας, λαχτάρα να ζήσουμε τη Βασιλεία του Θεού σήμερα, τώρα. Για αυτό και τόσο ωραία ο Κύριος μας σε όλα όσα μας διδάσκει για τη Βασιλεία του Θεού, το πιο συγκλονιστικό είναι, ότι μας αποκαλύπτει ότι «η Βασιλεία δεν είναι εκ του κόσμου τούτου», δεν είναι ένα εγκοσμιοκρατικό καθεστώς, δεν είναι μία κατάσταση εξουσίας και δύναμης, δεν είναι ένα βόλεμα σε αυτή τη ζωή, δεν είναι μία καλοπέραση σε αυτό τον κόσμο, ούτε μία κοινωνική ηθική καταξίωση και επίσης ακόμα πιο βαθιά, ακόμα πιο συγκλονιστικά, ο Χριστός μας λέει, ότι η «Βασιλεία είναι εντός ημών». Πόσο σπουδαίο! Πόσο σημαντικό και ιδιαίτερα για μας τους Χριστιανούς, όταν πολλές φορές εσφαλμένα περιορίζουμε την θρησκευτική μας ζωή σε κάποια εξωτερικά, σε κάποια τυπικά καθήκοντα.
Δεν θα αλλάξει ο κόσμος και δεν θα ζήσουμε τη Βασιλεία, αν δεν τη βρούμε μέσα μας, αν δεν κοιτάξουμε στο μέσα μας, αν δεν ψάξουμε βαθιά μέσα μας, αν δεν γεμίσει το μέσα μας με Χριστό. Αυτή είναι η μετάνοια. Να γεμίσει η καρδιά μας, η ψυχή μας, η ύπαρξή μας, το είναι μας ολόκληρο, να γεμίσει Χριστό «νουν Χριστού». Να σκεφτόμαστε, όπως θέλει ο Χριστός, να αισθανόμαστε, όπως θέλει ο Χριστός, να πράττουμε, όπως θέλει ο Χριστός, η καρδιά μας να καθρεφτίζεται στο θέλημα του Θεού. Θέλουμε πραγματικά να ζήσουμε τη μετάνοια; Θέλουμε πραγματικά να γευτούμε με χαρά και με ευτυχία τη βασιλεία του Θεού; Τότε απλά ερωτήματα, αν θέτουμε κάθε μέρα στον εαυτό μας, θα βρούμε το νόημα της ζωής μέσα μας.
Τι ζητάει ο Θεός από μένα; Αυτό είναι το ερώτημα που μπορεί να ενεργοποιήσει και να αναδείξει τους θησαυρούς που έχει μέσα του ο κάθε άνθρωπος, γιατί κάθε ένας από μας, όλοι μας, όλοι σας ,όλος ο κόσμος, κρύβουμε καταχωνιασμένους θησαυρούς και είναι ώρα να τους αναδείξουμε, να τους βγάλουμε μπροστά, να διώξουμε τις βρωμιές και τις ακαθαρσίες από την καρδιά μας και την ψυχή μας και να φανερώσουμε τον Ήλιο που λάμπει μέσα μας, να διώξουμε τα σύννεφα που τον σκεπάζουν, την ομίχλη που τον κρύβει, και να φανερώσουμε τον Ήλιο της ζωής μας και της καρδιάς μας και της ψυχής μας, τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Χριστό μας, ο οποίος λάμπει «τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ καθημένοις» ο οποίος είναι «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον».
Μετά την Θεία Λειτουργία, πραγματοποιήθηκε με απόλυτη επιτυχία και με την τήρηση των υγειονομικών μέτρων προστασίας λόγω Covid -19, στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας στην οδό Σκληβανιώτου 3 – 5, αιμοδοσία σε συνεργασία με το Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας με εντυπωσιακή συμμετοχή του κόσμου.