Φθιώτιδος Συμεών: «Να σεβόμαστε το ανεπανάληπτο και μοναδικό της προσωπικότητος του κάθε παιδιού».
Στην όμορφη και ευλογημένη πόλη της Μακρακώμης, την πόλη την οποία αγίασε με την παρουσία του και το πέρασμά του ο Όσιος πατήρ ημών Παΐσιος ο Αγιορείτης, ο οποίος υπηρέτησε επί 3 έτη την Στρατιωτική του θητεία ως ασυρματιστής, επισκέφθηκε και ευλόγησε την Κυριακή Μετά την Γέννηση του Χριστού, 29 Δεκεμβρίου ε.ε., ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών.
Ο Σεβασμιώτατος Φθιώτιδος έγινε δεκτός στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος Μακρακώμης με περισσή αγάπη και εγκαρδιότητα από τους Ιερείς και τους πιστούς, οι οποίοι τον ανέμεναν με πολύ χαρά.
Προεξήρχε της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας πλαισιούμενος από τον Αρχιερατικό Επίτροπο της Περιφερείας Μακρακώμης – Τυμφρηστού Πρωτ. π. Ηλία Σκαρλάτο, τον Προϊστάμενο του Ναού και Αρχιερατικό Επίτροπο Σπερχειάδος – Γαρδικίου Πρωτ. π. Δημήτριο Κυρίτση, τον Εφημέριο του Ναού π. Ευστάθιο Παπακώστα, άλλους Ιερείς ομόρων Ενοριών, τον Αρχιδιάκονό του π. Ευστάθιο Κατόπη και τον Ιεροδιάκονο π. Νικόλαο Πολυζώη.
Εκ του Ιερού βήματος παρέστη συμπροσευχόμενος και ο εκατοντατούτης Ιερεύς π. Γεώργιος Δερνίκας.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, απευθυνθείς προς το πολυπληθές Εκκλησίασμα και τους αναριθμήτους ακροατές του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Μητροπόλεως, οι οποίοι παρακολουθούσαν απευθείας τις Ιερές ακολουθίες, ωμίλησε με αφορμή την Ευαγγελική Περικοπή του Ευαγγελιστού Ματθαίου και το Ιερό Συναξάριο της ημέρας, το οποίο και αναφέρει:
«Τη Κθ’ του μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη των Αγίων Νηπίων, των υπό Ηρώδου αναιρεθέντων, χιλιάδων δεκατεσσάρων».
Ο Σεβασμιώτατος χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Σήμερα, 29 Δεκεμβρίου η Αγία μας Εκκλησία όρισε να εορτάζουμε τα άγια Νήπια, αυτά τα οποία σφαγιάστηκαν από έναν παρανοϊκό, από έναν παράφρονα, ανασφαλή ηγέτη, τον Ηρώδη, ο οποίος μέσα στην παραφροσύνη με την Γέννηση του Βασιλέως των Βασιλευόντων, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού νόμιζε ότι, διατάζοντας τον θάνατο όλων των νηπίων από δύο ετών και κατωτέρω, όπως λέει το Ευαγγέλιο ότι, έτσι θα μπορούσε να διασφαλίσει παντοτινά την ηγεμονία του και οδήγησε στην σφαγή και στο θάνατο τα Άγια νήπια της τότε εποχής.
Το γεγονός αυτό, το οποίο πράγματι είναι φρικιαστικό και δεν μπορεί να το χωρέσει ανθρώπινος νους, το οποίο από μόνο του συνιστά μία τεράστια αδικία και το συνοδεύουν ατελείωτα γιατί, είναι ένα γεγονός, το οποίο σήμερα το εορτάζουμε και εορτάζουμε ότι, τα Άγια νήπια έγιναν οι Άγγελοι στον Ουρανό για όλους μας, οι πρώτοι οικιστές του Παραδείσου και τα πρώτα ονόματα, τα οποία γράφτηκαν στο συναξάρι της Εκκλησίας μας και είναι πολύ συγκινητικό και πολύ συμβολικό ότι, τα πρώτα ονόματα του Συναξαρίου της Εκκλησίας είναι ονόματα νηπίων και δη αβάπτιστων νηπίων, βαπτισμένων όμως με το βάπτισμα του μαρτυρίου, και αυτό έρχεται να μας φανερώσει πάρα πολλά και να μας διδάξει, αλλά έρχεται να πει και πάρα πολλά και σε μας, έρχεται να μας προβληματίσει αν θέλουμε να προβληματιστούμε, αν θέλουμε να κάνουμε κάποιες σκέψεις ωφέλιμες και δημιουργικές για τη ζωή μας και ιδίως για τη σχέση μας με τα παιδιά, για τη σχέση μας με τους νεότερους ανθρώπους ημών των μεγαλύτερων.
Ο κόσμος έχει προχωρήσει, έχουν περάσει τόσοι αιώνες, 20 αιώνες και βλέπουμε δυστυχώς και σήμερα να υπάρχουν σύγχρονοι Ηρώδηδες, οι οποίοι φέρονται με κτηνώδη και βίαιο και απάνθρωπο και παραβατικό τρόπο στα παιδιά.
Πόσα δεν βλέπουμε και σήμερα στον προηγμένο κόσμο, που υποτίθεται ότι έχουμε προχωρήσει, έχουμε σπουδάσει, υποτίθεται ότι είναι κατοχυρωμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα και δη τα δικαιώματα του παιδιού, πόσα παιδιά δεν βλέπουμε και σήμερα να κακοποιούνται ακόμα και μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, ακόμα και μέσα στο σχολικό περιβάλλον, ακόμα και μέσα στο κοινωνικό τους περιβάλλον!
Πόσα παιδιά και σήμερα δεν υφίστανται βάναυση συμπεριφορά και πόσες κοινωνίες δεν είναι αυτές, μικρές ή μεγάλες και σε χωριά και σε πόλεις οι οποίες σιωπούν, οι οποίες λένε ότι «δεν θέλουν να βρουν μπελά», οι οποίες λένε «άσε να τα βρούνε μόνοι τους, άσε να τα βρει ο Θεός, άσε να τα φέρει η ζωή!»
Πόσες κοινωνίες ενοχικές δεν υπάρχουν, οι οποίες θάβουν τέτοιες συμπεριφορές, οι οποίες ασκούν βία για να μη μιλήσει κανένας. Μία σιωπή ενοχής που καλύπτει τέτοιες συμπεριφορές.
Είναι ευκαιρία να προβληματιστούμε σήμερα αδελφοί μου και να σκεφτούμε μήπως πολλές φορές και εμείς με τον τρόπο μας, μετέχουμε σ’ αυτή την κατάσταση, να σκεφτούμε αν πράγματι φερόμαστε σωστά στα παιδιά μας, αν πράγματι βάζουμε πάνω από όλα το δικό τους συμφέρον και τη δική τους ωφέλεια και αν είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε τη δική μας αυτοπραγμάτωση και ελευθερία.
Τι επικρατεί περισσότερο στη σκέψη μας και στη ζωή μας; Τα δικαιώματά μου, τα δικαιώματά μας, αυτό που λέμε πολλές φορές, είναι δικαίωμά μου να αποφασίζω και να κάνω ότι θέλω.
Δεν πρέπει σ’ αυτό το δικαίωμα να σκεφτούμε αν κάποιο παιδί πληγώνεται; Αν κάποια ευαίσθητη ψυχή πονάει; Υποφέρει; Ματώνει; δημιουργούνται πληγές μέσα της; Πληγές, οι οποίες μπορούν να το ακολουθούν μία ολόκληρη ζωή;
Σωστή διαπαιδαγώγηση είναι το να έχουμε τη διάθεση να ακούμε το παιδί , να μας μιλάει, να αμφιβάλλει για μας, να μας κάνει κριτική, είμαστε διατεθιμένοι να υποστούμε ταπεινά και σιωπηλά και σεμνά την αμφισβήτηση την επανάσταση και την αντίσταση; Ή μήπως μία τέτοια συμπεριφορά μας σοκάρει; Είμαστε ανώριμοι και ξεχνούμε ότι κι εμείς υπήρξαμε παιδιά και έφηβοι και νέοι.
Να σκεφτούμε όλα αυτά τα πράγματα διότι, έχουμε μεγάλη ευθύνη ιδίως όταν μεγαλώνουμε παιδιά, είτε ως σαρκικοί γονείς, είτε ως πνευματικοί γονείς, διότι αυτό αφορά όλους μας και εμάς τους Ποιμένες, τους Πατέρες της Εκκλησίας, τους Δασκάλους των Σχολείων τους έχοντες την ευθύνη Διοικήσεως πραγμάτων, όπως είναι ακόμη και οι Αυτοδιοικητικοί μας Άρχοντες, όλοι μας ανεξαιρέτως.
Αν αγαπούμε πραγματικά το μέλλον της ζωής μας, αν αγαπούμε τελικά τον εαυτό μας, να προσέξουμε, διότι τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης μας, διότι τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας με τα δισέγγονά μας θα καθρεφτίζουν τη δική μας εργασία, το δικό μας παράδειγμα, τη δική μας παρακαταθήκη.
Είναι αναγκαίο σήμερα με αυτή την αφορμή να προβληματιστούμε να αναστοχαστούμε κάποια πράγματα, να πάρουμε την απόφαση τελικά, διότι αυτό είναι το μυστικό διαπαιδαγώγησης των παιδιών, να έχουμε τη διάθεση υπερβάσεως και αυτοθυσίας.
Το μυστικό είναι να έχουμε τη διάθεση να κάνουμε πίσω στο θέλημα μας, στον εγωισμό μας. Δεν μπορούμε να θεωρούμε τα παιδιά ότι, είναι ιδιοκτησία μας, ότι είναι κτήμα μας, ότι μας ανήκουν και ότι είναι υποχρεωμένα στη ζωή τους να πράξουν αυτό που εμείς ονειρευόμαστε και ενδεχομένως να καλύψουν τα δικά μας κενά, τους δικούς μας πόθους, τα δικά μας ανεκπλήρωτα όνειρα, ότι οπωσδήποτε πρέπει να έρθουν τα παιδιά να καλύψουν τις δικές μας μειονεξίες και τις δικές μας προσωπικές ελλείψεις.
Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι, κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος και αυτή είναι μία συγκλονιστική δωρεά της Αγάπης του Θεού.
Όσο κι αν θέλει η ανθρώπινη επιστήμη και η βιοτεχνολογία να παράξει κλώνους ομοίων ανθρώπων και μάλιστα με όμοια χαρακτηριστικά, αλλά ξέρετε τι ανθρώπους επιθυμεί να φτιάξει; Ανθρώπους με ένα συγκεκριμένο προφίλ κατανάλωσης, γιατί αυτό που ενδιαφέρει αυτούς που παράγουν τέτοιες επιστημονικές πανουργίες και τέτοια επιστημονικά τερατουργήματα είναι πώς θα εξασφαλιστεί η κερδοφορία και λειτουργία της αγοράς των επιχειρήσεων και η διακίνηση των κεφαλαίων.
Ότ,ι και να κάνει όμως η επιστήμη, ό,τι και να προσπαθήσει να εφεύρει ο άνθρωπος, δεν θα μπορέσει ποτέ να νικήσει το μεγάλο Δώρο του Θεού που είναι η διαφορετικότητα, η μοναδικότητα, το ανεπανάληπτο, η αποκλειστικότητα το ότι κάθε άνθρωπος μόνος του είναι ένας μικρός Θεός που καλείται να γίνει ένας κατά Χάριν Θεός ότι, κάθε άνθρωπος ανεξαιρέτως χρήζει απολύτου σεβασμού, οποία προέλευση και να έχει, από όπου κι αν κατάγεται, είτε είναι πτωχός είτε είναι πλούσιος είτε είναι όμορφος είναι άσχημος, είτε είναι υγιής είτε και να μην είναι , εικονίζει τον Χριστό και τον εικονίζει με έναν τρόπο μοναδικό , με έναν τρόπο ανεπανάληπτο, με έναν τρόπο συγκλονιστικό.
Αν αυτά τα πράγματα μπουν βαθιά μέσα στην καρδιά μας, τότε θα δημιουργηθεί μέσα μας μία αγωγή ελευθερίας, μία δυνατότητα να υπομένουμε, να αφήνουμε τον Θεό να μιλήσει στη ζωή των παιδιών μας.
Έλεγε ο Άγιος Πορφύριος, ο σύγχρονος Άγιος της Ομόνοιας, των τελευταίων χρόνων, όταν πήγαιναν διάφοροι γονείς με στεναχώρια, μανάδες, πατεράδες για τα παιδιά τους, για την πορεία την οποία ακολουθούν, κυριευμένοι από ένα αίσθημα ανασφάλειας που έβλεπαν τα παιδιά να παίρνουν κατά τη γνώμη τους το λάθος δρόμο, τότε τους έλεγε ο Άγιος: «Μάθε να σιωπάς για να μιλήσει ο Θεός στη ζωή τους. Παρακάλεσε το Θεό να δείξει το δρόμο και εμπιστεύσου στο Θεό, στην Παναγία και τους Αγίους τα παιδιά σου.
Άραγε πόσοι από μας έχουμε τη δύναμη να το πράξουμε πραγματικά αυτό; Να προσευχηθούμε πραγματικά ελεύθερα στο Θεό; να μην του πούμε τι να κάνει για τα παιδιά μας, αλλά να του πούμε να κάνει ό,τι θέλει για τα παιδιά μας.
Πόσοι έχουμε τη δύναμη να πούμε στο Θεό: Θεέ μου δείξε τους εσύ το δρόμο ακόμα κι αν αυτός ο δρόμος είναι αντίθετος από αυτόν που θέλω εγώ
Όσο θα υπάρχει ο εγωισμός μέσα στη ζωή μας και δεν θα έχουμε τη δύναμη να εμπιστευόμαστε τη ζωή μας ολόκληρη στο Θεό θα ζούμε τέτοια περιστατικά.
Πριν από λίγο στο «Πάτερ ημών» είπαμε στο Θεό «Γενηθήτω Το θέλημά Σου για να γίνει το Θέλημά Του ή μήπως ζητάμε διαμέσου του Θεού να γίνει το δικό μας θέλημα;
Να είμαστε ειλικρινείς. πράγματι πιστεύουμε το: «πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα;».
Αν δεν καταλάβουμε ότι, η Αγάπη του Χριστού είναι που μας ανεβάζει, ότι το έλεος Του, η καλοσύνη Του, η ευσπλαχνία Του, η αγκαλιά Του, είναι Εκείνη που μας σώζει, αν δεν καταλάβουμε και τώρα που θα μπει το 2020 ότι:
«Το έλεος σου Κύριε καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου»,ότι δηλαδή για έναν ακατανόητο λόγο συνεχίζεις να μας Αγαπάς, συνεχίζεις να Σταυρώνεσαι για μας, συνεχίζεις να μας δίνεις το Σώμα Σου, το Αίμα Σου, τα Μυστήρια Σου, την Αγάπη Σου, Το είναι Σου, αν δεν καταλάβουμε αυτό δεν θα έχουμε πραγματική χαρά μέσα στην καρδιά μας.
Με αυτές τις σκέψεις αδερφοί μου να πορευτούμε, με πραγματική αισιοδοξία. Είναι πραγματική Ελπίδα, γιατί έχουμε έναν Θεό που μας αγαπάει αμετανόητα. Ό,τι και να κάνουμε εμείς, την αγάπη Του δεν την παίρνει πίσω. Είναι λοιπόν να μην είμαστε χαρούμενοι; Είναι να μην πετάμε πραγματικά; Είναι να μην είμαστε ευτυχισμένοι; Είναι να μην έχουμε ελπίδα;
Όποια δυσκολία και αν έχουμε στη ζωή μας θα τη νικήσουμε και θα νικήσουμε τα πάντα με την Αγάπη του Χριστού, για την Αγάπη του Χριστού! Αμήν!».
Προ της απολύσεως ο Αρχιερατικός Επίτροπος της Μακρακώμης π. Ηλίας Σακρλάτος προσεφώνησε τον Σεβασμιώτατο και τον καλωσόρισε εκ μέρους των Ιερέων και του πιστού πληρώματος στην πόλη ευχόμενος μία υγιή και καλλίκαρπη Αρχιερατεία.
Τον Σεβασμιώτατο επίσης προσεφώνησε και ο Προϊστάμενος του Ναού π. Δημήτριος Κυρίτσης και του εδώρησε εις ανάμνησιν της επισκέψεώς του στο Ναό, μία εικόνα της Παναγίας και το βιβλίο με την Ιστορία και την Πνευματική προσφορά του Ναού στην πόλη και την ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Φθιώτιδος.
Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία παρέστησαν: ο Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης κ. Κωνσταντίνος Καραγιάννης, ο Δήμαρχος Μακρακώμης – Σπερχειάδος κ. Γεώργιος Χαντζής συνοδευόμενος από Αντιδημάρχους και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητος Μακρακώμης κ. Δημήτριος Λιάσκας, ο Διοικητής του Α.Τ. Μακρακώμης κ. Γεώργιος Σταθοκώστας, ο Διοικητής του Πυροσβεστικού Τμήματος Μακρακώμης Αθανάσιος Παπασταμούλης, ο Στρατηγός ε.α. κ. Γεώργιος Λιασκώνης και πλήθος πιστών από την πόλη και την ευρυτέρα περιοχή της Δυτικής Φθιώτιδος.
Φωτογραφίες: Δημήτριος Ανάγνου
