Την Πέμπτη 16η Δεκεμβρίου τ.έ., κατόπιν προσκλήσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία Ιερατική Σύναξη της Ιεράς μας Μητροπόλεως στον περικαλλή ιστορικό Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Στεφάνου Αρναίας. Άπαντες οι Κληρικοί μας ετίμησαν με την παρουσία τους το κάλεσμα του Σεβασμιωτάτου και μετείχαν στη Σύναξη με πολλή χαρά, τηρώντας ασφαλώς όλα τα υγιειονομικά μέτρα.
Ο Σεβασμιώτατος, αφού καλωσώρισε τον Ιερό Κλήρο, αναφέρθηκε σε διοικητικά και οργανωτικά θέματα, στην προετοιμασία της Ιεράς Μητροπόλεως για την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων και τους λειτουργικούς πανηγυρισμούς του Αγίου Στεφάνου στις 26 και 27 Δεκεμβρίου, στους οποίους, κατόπιν προσκλήσεώς του, θα συμμετάσχουν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Μεσσηνίας κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Λαρίσης και Τυρνάβου κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. ΠΛΑΤΩΝ, Πολυανής και Κιλκισίου κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ. Έδωσε έμφαση στο έργο του Κοινωνικού Παντοπωλείου που ενισχύει έμπρακτα εκατοντάδες οικογένειες της Περιφέρειας της Ιεράς Μητροπόλεώς μας και φροντίζει να μη λείψει τίποτα από αυτές, ιδιαίτερα τις άγιες ημέρες που πλησιάζουν. Υπενθύμισε επίσης την εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 19 Δεκεμβρίου και ώρα 6.30 στο Πολιτιστικό Κέντρο Αρναίας, με τίτλο «Από το Λυκαυγές του 1821 στο Λιόγερμα του 2021», όπου ο ίδιος θα αναπτύξει σε ομιλία το θέμα «Η συμβολή της Τοπικής Εκκλησίας Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου στην Παλιγγενεσία του ‘21». Την εκδήλωση θα τιμήσει με χαιρετισμό ο Δήμαρχος Αριστοτέλη κ. Βαλιάνος, ενώ θα τη λαμπρύνει και η Χορωδία Αρναίας, υπό τη διεύθυνση του κ. Κοκκαλιάρη, με τραγούδια της Παλιγγενεσίας.
Στη συνέχεια προσφώνησε και παρουσίασε τον εκλεκτό ομιλητή της Ιερατικής Σύναξης, Ἱεροκήρυκα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Τρίκκης, Γαρδικίου καί Πύλης Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Ἀχίλλιο Τσούτσουρα, ο οποίος με ενάργεια ανέπτυξε το θέμα «Άραγε, προσεύχεται ο Λειτουργός;». Να σημειωθεί ότι ο π. Αχίλλιος υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης επί αειμνήστου Ιγνατίου (Λάπα).
Όπως σημείωσε ο π. Αχίλλιος, η προσευχή είναι η ζωή της ψυχής, είναι ο δρόμος εκείνος ο οποίος μας ενώνει με τον Θεό. Ο άνθρωπος είναι διφυής και δισυπόστατος, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, αποτελείται από ύλη και από πνεύμα. Και η μεν ύλη, δηλαδή το σώμα τρέφεται με υλικά αγαθά, το δε πνεύμα, που είναι η ψυχή, τρέφεται και ζωογονείται με την προσευχή και τη χάρη των Ιερών Μυστηρίων. Έτσι η προσευχή είναι κοινωνία και ένωση με τον Θεό, είναι η αληθινή ζωή. Όποιος δεν προσεύχεται, αυτός είναι και άψυχος και νεκρός πνευματικά. Ο ομιλητής τόνισε πως, όπως το σώμα χρειάζεται τον αέρα για να αναπνέει, έτσι και η ψυχή χρειάζεται την αδιάκοπη μνήμη του Θεού, που είναι η προσευχή. Ό,τι είναι για το σώμα ο ήλιος, ακόμη περισσότερο είναι για την ψυχή η προσευχή: «ὥσπερ γάρ τό σώματι φῶς ἥλιος, οὕτω τῇ ψυχῇ ἡ προσευχή».
Στη συνέχεια παρουσίασε τη δύναμη της προσευχής, που κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, είναι ισχυρότατο όπλο προς τους δαίμονες, ενώ καταργεί συγχρόνως πολυποίκιλα αμυντικά συστήματα. Η προσευχή του Μωϋσέως δεν ωδήγησε τον λαό του Θεού διά της Ερυθράς Θαλάσσης; Η προσευχή του ζηλωτού προφήτου Ηλιού της Παλαιάς Διαθήκης, δεν ανέστησε τον υιό της χήρας στην Σαρευθά της Σιδωνίας και δεν κατέβασε πυρ από τον ουρανό; Η προσευχή δεν έσωσε τους τρεις παίδες στην κάμινο του πυρός και τον Δανιήλ στον λάκκο των λεόντων; Η προσευχή δεν άνοιξε την φυλακή στον Απόστολο Πέτρο και τον Απόστολο Παύλο; Ακολούθως ανέλυσε μιαν άλλη διάσταση της προσευχής, που συνήθως παραμένει άγνωστη στους πολλούς και αυτή είναι η πάλη της ψυχής. Πάλη όχι προς τις αρχές και τις εξουσίες του σκότους, όχι με την ασθένεια της σάρκας που πολλές φορές απειλείται από την πνευματική ραθυμία, αλλά πάλη με τον Θεό. Παλεύει ο μικρός άνθρωπος με τον παντοδύναμο Θεό, όπως ο Ιακώβ κερδίζει αυτό που ζητά, κερδίζει την ευλογία του Θεού, με πολλές προϋποθέσεις βέβαια, όπως πόνο, υπομονή, επιμονή, ταπείνωση, ελεημοσύνη, προθυμία, ανεξικακία, αμνησικακία, συγχωρητικότητα, νηστεία που είναι το υπόβαθρο της προσευχής, άσκηση, αγρυπνία.
Την προσευχή μπορούμε να τη διακρίνουμε σε τρείς μορφές ή απλούστερα σε τρία είδη προσευχών: είναι η ατομική προσευχή, με την οποία ο κάθε χριστιανός απευθύνεται καθημερινά και ανά πάσα στιγμή στον Θεό· είναι η οικογενειακή προσευχή, όταν η κατ΄ οίκον Εκκλησία προσεύχεται από κοινού· είναι η κοινή προσευχή, όταν τα μέλη της Εκκλησίας ομοθυμαδόν στρέφουν τον νού και την καρδιά τους και επικαλούνται το όνομα του Θεού. Κατόπιν, ο λόγος εστράφη προς τη λειτουργική προσευχή. Εάν η προσευχή είναι η κατ΄ εξοχήν επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό, η Θεία Λειτουργία είναι η ζωντανή παρουσία του Χριστού ανάμεσά μας. Μέσα σε αυτή συναντιόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Κύριο. Μυστηριακώς αναβιώνουμε τη ζωή του Χριστού, ολόκληρο το Μυστήριο της Θείας Οικονομίας και της συγκαταβάσεώς Του στο ανθρώπινο γένος.
Στη Θεία Λειτουργία ζούμε το Μυστήριο της ασυγχύτου και αδιαιρέτου Παναγίας Τριάδος· εκεί όπου ο Παράκλητος έρχεται ως φωνή αύρας λεπτής και ενεργεί το θαύμα των Μυστηρίων: μας χαρίζει τον Χριστό. Ο ιερεύς προσεύχεται έντονα στη Θεία Λειτουργία που είναι μια σύναξη ουρανού και γης, είναι μια συνάθροιση των πάντων, ουρανίων και επιγείων, “τά ἄνω τοῖς κάτω συνεορτάζει καί τά κάτω τοῖς ἄνω συνομιλεῖ”. Είναι η συνύπαρξη των “ἐγγύς καί τῶν μακράν”, της αρχής και του τέλους, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, είναι η συνισταμένη όλου του χρόνου, το αδιάκοπο Πάσχα της Εκκλησίας μας, η χαρισματική παρουσία της μελλοντικής Βασιλείας, ο λειτουργός του Μυστηρίου, «τήν ἑαυτοῦ δανείζει γλώτταν καί τήν ἑαυτοῦ παρέχει χεῖρα» στον Θεό, κατά τον ιερό Χρυσόστομο. Στη Θεία Λειτουργία είναι η ίδια η θυσία του ιερέως που σημαίνει την καθαρότητα που πρέπει να διαθέτει για να ιερουργήσει το μυστήριο της σωτηρίας, με αυτοθυσία, προετοιμασία, αγνότητα, “νοῦν ὑψηλόν καί προσηλωμένον καί ἐξαγνισμένον”. Η καταλληλότερη προετοιμασία για το ιερό θυσιαστήριο είναι οι ευχές προ της Θείας Λειτουργίας (Θεία Mετάληψη, ευχές Όρθρου, ιερά αναγνώσματα) και η ασφαλώς η μετάνοια, τα δάκρυα, η προσευχή, η ηρεμία και η γλυκύτητα, η ιεροπρέπεια και η προσήλωση στα μελλούμενα, κατά τον αείμνηστο Γέροντα Αιμιλιανό τον Σιμωνοπετρίτη.
Ως επίλογο ο ομιλητής από την εμπειρία του προέβαλε το χαρισματικό πρόσωπο του οσιακού Γέροντος Δαμασκηνού, της Ιεράς Μονής Αγίου Μακρυνού Μεγάρων, ο οποίος καίτοι απλός και ταπεινός τη καρδία, επικοινωνούσε με τον Θεό, η όλη του ύπαρξη δεν ευρισκόταν στη γη, αλλά περιπολούσε στον ουρανό, “ἔπασχε τά θεῖα” , καθώς εμβάθυνε με τον καθαρό του νου στη μυστική σημασία των τελουμένων. Ζούσε τη Θεία λειτουργία ως το αποκορύφωμα της Θείας Αγάπης.
Μετά την ολοκλήρωση της εισηγήσεως, ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε θερμά τον π. Αχίλλιο για την εμβριθή εξέταση του θέματος της προσευχής και ευχήθηκε σε όλους τους Κληρικούς καλά και χριστευλόγητα Χριστούγεννα.