Ο π. Γεώργιος, με τη γλαφυρότητα του λόγου που διαθέτει, αναφέρθηκε αρχικά στο τι σημαίνει «πνευματική ζωή», η οποία, όπως είπε, ουδεμία σχέση έχει με την πνευματική ζωή όπως την εκλαμβάνουν οι πολλοί και μάλιστα οι εκτός της Εκκλησίας. «Πνευματική ζωή είναι η ζωή σε σχέση με το Άγιο Πνεύμα, συνεπώς η ζωή που ζει κανείς στον χώρο της Εκκλησίας και που περιεχόμενό της είναι ο Ιησούς Χριστός. Και τούτο διότι έργο τού Αγίου Πνεύματος ήταν και είναι να αποκαλύπτει στις καρδιές των ανθρώπων τον Σωτήρα Κύριο, γεγονός που σημαίνει ότι χωρίς την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος ο Χριστός θα παρέμενε πάντοτε ένας άγνωστος και ξένος τελικώς στους ανθρώπους. Γι’ αυτό η πνευματική ζωή ταυτίζεται με την χριστιανική όπως και με την εκκλησιαστική ζωή», τόνισε χαρακτηριστικά.
Ακολούθως αναφέρθηκε στα σπουδαιότερα μυστικά της πνευματικής ζωής. Πρώτο και σπουδαιότερο μυστικό είναι η συναίσθηση ότι έχουμε λάβει τον Θεό μέσα μας και ότι σκοπός μας πια είναι η διαρκής φανέρωσή Του, το «περιπατείν κατά Χριστόν», να είμαστε μία άλλη «εν ετέρα μορφή» παρουσία Του στον κόσμο. Δεύτερο μυστικό είναι ότι η πνευματική ζωή δεν είναι μία απηρτισμένη και τετελειωμένη κατάσταση στον άνθρωπο. Έχει πολλές διαβαθμίσεις, οι οποίες μάλιστα δεν τελειώνουν ποτέ. Είναι ένας διαρκής αγώνας που θέλει τεράστια υπομονή και επιμονή, αλλά και που προϋποθέτει την ταπείνωση του ανθρώπου. Τρίτο μυστικό είναι πως πρέπει να παλεύουμε για να εξαλείψουμε τα πάθη μας, διά της στροφής της θελήσεώς μας στα αντίστοιχα καλά και φιλόθεα πάθη. Στη θέση της φιληδονίας να θέσουμε την εγκράτεια, στη θέση της φιλοδοξίας να θέσουμε την ταπείνωση, στη θέση της φιλαργυρίας να θέσουμε την ανιδιοτελή αγάπη και προσφορά. Τέταρτο μυστικό είναι πως πρέπει να υπάρξει πλήρης και απόλυτη περιφρόνηση σε κάθε τι ξένο προς το θέλημα του Θεού, αλλά και αγαπητική προσήλωση σε κάθε τι που συνιστά την παρουσία Εκείνου. Το «γίνου πιστός άχρι θανάτου» της Αποκάλυψης και το «εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω Σου» του ψαλμωδού θα πρέπει να εφαρμόζονται από τον χριστιανό. Πέμπτο μυστικό είναι ότι η πνευματική ζωή δεν θέλει βιασύνες, καθώς όποιος πιστεύει ότι πολύ γρήγορα θα προχωρήσει η σχέση του με τον Θεό και θα φτάσει το φως Του, συνήθως πλανάται. Βιασύνη και πνευματική ζωή είναι έννοιες αλληλοαναιρούμενες, καθώς όπου υπάρχει η βιασύνη εκεί ελλείπει και το παραμικρό ίχνος της παρουσίας της χάρης τού Θεού. Κι όπου ελλείπει η χάρη του Θεού, εκεί έχει αρχίσει να έχει το πάνω χέρι κάποιος άλλος που δεν είναι άλλος από τον Πονηρό. Έκτο μυστικό είναι ότι όσο ζούμε τη ζωή της Εκκλησίας μας, τόσο ο Πονηρός αδυνατίζει απέναντί μας, τόσο δεν παίρνουμε είδηση τα όποια πυρφόρα βέλη που ρίχνει εναντίον μας. Διότι είμαστε καλυμμένοι από τη μεγαλύτερη ασπίδα και πανοπλία που υπάρχει, τον ίδιο τον Κύριό μας. Έβδομο και τελευταίο μυστικό είναι ότι η πνευματική ζωή δεν θέλει αναβολές. Η όποια αναβολή της επιτέλεσης των πνευματικών μας καθηκόντων συνιστά την απιστία της ζωής μας. Είναι σχεδόν βέβαιο πως εάν δεν κάνουμε αυτό που πρέπει (το θέλημα δηλ. του Θεού), τότε που πρέπει, δεν πρόκειται ποτέ να το κάνουμε. Δεν είναι τυχαίο ότι ισχύει πάντοτε ως αξίωμα το ρητό «η αναβολή οδηγεί στη χώρα τού ποτέ»!
Και η πνευματικώς βαρύνουσα ομιλία τού πατρός Γεωργίου ολοκληρώθηκε με την προτροπή να προσπαθούμε να γνωρίσουμε τα μυστικά της πνευματικής ζωής, διότι, όσο πιο άνετα και εύκολα περπατούμε σε αυτήν, τόσο και περισσότερο ο ίδιος ο Κύριος αναδύεται στην ύπαρξή μας. «Η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι η κατεξοχήν πνευματική περίοδος της Εκκλησίας μας. Κατ’ αυτήν προβάλλεται με τον πιο δυνατό τρόπο ό,τι σπουδαιότερο όπλο κρατά στα χέρια της η Εκκλησία, προκειμένου να βρισκόμαστε σε αυτό που αποτελεί το μοναδικό μονοπάτι της ζωής που εκβάλλει στη Βασιλεία του Θεού, τη μετάνοια», κατέληξε ο χθεσινός προσκεκλημένος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.
