H Εορτή του Αγίου Κλήμεντος στην Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βεροίας – ΦΩΤΟ
Την Πέμπτη 23 Νοεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας επί τη εορτή του Αγίου Κλήμεντος Αρχιεπισκόπου Αχρίδος.
Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση η τίμια και χαριτόβρυτη κάρα του εορταζομένου αγίου, που θησαυρίζεται στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Βεροίας.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :
«Ὡς τῆς Ἀχρίδος ἱεράρχην ἀξιάγαστον καί τοῦ Προδρόμου τῆς μονῆς τό ἐγκαλλώπισμα, ἀνυμνοῦμεν σε ἐν χείλεσι καί καρδίᾳ».
«Ἐν χείλεσι καί καρδίᾳ» ἀνυμνοῦμε καί ἐμεῖς σήμερα τόν ἑορταζόμενο ἅγιο Κλήμεντα, ἀρχιεπίσκοπο Ἀχρίδος, τόν φωτιστή τῶν Σλάβων, τοῦ ὁποίου ἡ χαριτόβρυτος καί θαυματουργός κάρα θησαυρίζεται ὡς κειμήλιο ἱερό καί πηγή ἀκενώτων θαυμάτων στήν ἱερά αὐτή μονή τοῦ Τιμίου Προδρόμου.
Τόν ἀνυμνοῦμε καί τόν δοξάζουμε καί ἐκφράζουμε καί πρός αὐτόν τήν ὁλοκάρδιο εὐγνωμοσύνη μας, διότι καί ἐκεῖνος, μαζί μέ τόν ἔφορο καί προστάτη τῆς ἱερᾶς αὐτῆς μονῆς καί ἀδελφότητος, τόν τίμιο Πρόδρομο, καί τούς λοιπούς ἁγίους καί ὁσίους προστάτες της, ἐπενέβη θαυματουργικῶς καί ἀπέτρεψαν τήν τραγική κατάληξη μιᾶς φοβερῆς κατολισθήσεως πού συνέβη πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες καί διέσωσαν ἀπό βέβαιο θάνατο τόν ἀδελφό τῆς μονῆς, ἀρχιμανδρίτη π. Αἰμιλιανό.
Τόν ὑμνοῦμε καί τόν δοξάζουμε ὅμως καί διότι δέν παύει ποτέ νά ἀποδεικνύει μέ τά θαύματά του καί μέ τήν εὐωδία τῆς τιμίας κάρας του ὅτι ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος δέν εἶναι κάτι ἀπρόσιτο καί ἀπλησίαστο γιά τόν ἄνθρωπο.
Εἶναι, ἀδελφοί μου, κάτι τό ὁποῖο ὁ Θεός προσφέρει κατά τό μέτρο πού Ἐκεῖνος κρίνει στούς ἐκλεκτούς δούλους του, σέ ἐκείνους πού εἶναι ἀφοσιωμένοι στήν ἀγάπη του, πού ζοῦν τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ἐναρμονίζοντας τή ζωή τους μέ τό θέλημά του.
Εἶναι κάτι τό ὁποῖο ὁ Θεός προσφέρει σέ ἐκείνους πού ἀγωνίζονται γιά νά καταστήσουν τόν ἑαυτό τους «ναό Θεοῦ ζῶντος»· γιά ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μέ ἐμπιστοσύνη στόν Χριστό ἀποφασίζουν νά σηκώσουν τόν σταυρό τους καί νά τόν ἀκολουθήσουν «ὅπου ἐάν ἀπέρχῃ», χωρίς νά ὑπολογίζουν τόν κόπο καί τίς θυσίες πού αὐτό ἀπαιτεῖ.
Αὐτό ἔκανε καί ὁ τιμώμενος ἅγιος Κλήμης. Ἀφοσιώθηκε στόν Χριστό καί στήν ἀγάπη του. Kαί τόν ἀκολούθησε σηκώνοντας τόν σταυρό τῶν δυσκολιῶν, τῶν κακουχιῶν, τῶν διωγμῶν, τῶν φυλακίσεων καί τῶν ποικίλων θλίψεων πού συνάντησε στήν πορεία τῆς ζωῆς καί τῆς διακονίας του στούς σλαβικούς λαούς.
Ἀκολούθησε τόν Χριστό ὅπου ἐκεῖνος τόν κάλεσε καί κήρυξε τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου σέ ἀνθρώπους τραχεῖς καί σκληρούς, σέ συνθῆκες ἀντίξοες, μέσα σέ πολιτικούς καί ἐκκλησιαστικούς ἀνταγωνισμούς, συνεχίζοντας τό ἔργο τῶν διδασκάλων του, ἁγίων αὐταδέλφων Κυρίλλου καί Μεθοδίου τῶν Θεσσαλονικέων.
Καί θεμελίωσε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐπί τήν πέτρα τῆς πίστεως καί ἵδρυσε ναούς καί μοναστήρια καί κοπίασε κηρύττοντας καί διδάσκοντας καί συγγράφοντας καί μεταφράζοντας ἱερές ἀκολουθίες καί βίους ἁγίων γιά χάρη ὅλων ἐκείνων, τούς ὁποίους διά τοῦ κηρύγματός του καί τοῦ ἁγίου βαπτίσματος ἀνεγέννησε ἐν Χριστῷ.
Ἔζησε διακονώντας τό ποίμνιό του καί θυσιάζοντας καθημερινά τόν ἑαυτό του «ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός» στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, φροντίζοντας μέ τήν ἀσκητική του ζωή νά γίνεται πάντοτε «τύπος τῶν πιστῶν».
Ἔτσι, ἀδελφοί μου, ἀγωνιζόμενος σέ ὅλη του τή ζωή ὁ ἅγιος Κλήμης ἀξιώθηκε τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία δέν ἁγίασε μόνο τήν ψυχή ἀλλά καί τό σῶμα του, καί εἶναι αὐτή πού παραμένει καί μετά τήν κοίμησή του στά ἱερά καί μυρόβλυτα λείψανά του καί ἐνεργεῖ «θαυμάσια, μεγάλα» καί διά τῆς τιμίας κάρας του.
Καί τά ἐνεργεῖ ἡ θεία χάρη ὄχι μόνο γιά νά θεραπεύσει τίς δικές μας ἀσθένειες καί νά μᾶς παρηγορήσει ἀπό τίς θλίψεις καί τίς δοκιμασίες πού ἀντιμετωπίζουμε στή ζωή μας, ἀλλά καί γιά νά μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή δέν εἶναι προνόμιο κάποιων μόνο ἀνθρώπων. Ὅλοι μποροῦμε νά τή ζήσουμε, ἐάν θελήσουμε νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά πορευθοῦμε στή ζωή μας ὄχι σύμφωνα μέ τό θέλημα τῶν καρδιῶν μας, ἀλλά μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐάν θελήσουμε νά γίνουμε καί ἐμεῖς κήρυκες τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ μέ τό παράδειγμα τῆς ζωῆς μας στήν οἰκογένειά μας, στήν ἐργασία μας, στό περιβάλλον μέσα στό ὁποῖο ζοῦμε καί κινούμεθα. Ἐάν θελήσουμε νά ὑπομείνουμε μέ καρτερία τούς πειρασμούς, τίς δοκιμασίες καί τίς θλίψεις πού ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά ἀντιμετωπίσουμε, διότι «διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν».
Καί ἐάν ἐμεῖς ἀποφασίσουμε νά ζήσουμε μέ αὐτό τόν τρόπο τή ζωή μας, τότε νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ θά μᾶς ἐπισκιάζει καί «οὐκ ἐάσει ἡμᾶς πειρασθῆναι ὑπέρ ὅ δυνάμεθα», καί οἱ πρεσβεῖες τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου Κλήμεντος θά μᾶς συνοδεύουν στόν καθημερινό μας ἀγώνα, ὅπως εὐχόμεθα ἐκτενῶς νά συνοδεύουν καί τούς πατέρες τῆς ἱερᾶς αὐτῆς ἀδελφότητος, ἰδιαιτέρως κατά τήν περίοδο αὐτῆς τῆς δοκιμασίας τήν ὁποία διέρχεται, ἐπαναλαμβάνοντας τήν ἱκεσία τοῦ ὑμνογράφου: «Ὦ πάτερ πανένδοξε, μή ἐάσῃ ἡμᾶς μόνους, ἀλλά ταῖς πρεσβείαις, τήν ἱεράν σου μονήν φύλαττε, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί περιστάσεως».
