H Εορτή του Αγίου Κλήμεντος στην Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βεροίας – ΦΩΤΟ

Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση η τίμια και χαριτόβρυτη κάρα του εορταζομένου αγίου, που θησαυρίζεται στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Βεροίας.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :
«Ὡς τῆς Ἀχρίδος ἱεράρχην ἀξιά­γαστον καί τοῦ Προδρόμου τῆς μο­νῆς τό ἐγκαλλώπισμα, ἀνυμνοῦ­μεν σε ἐν χείλεσι καί καρδίᾳ».

«Ἐν χείλεσι καί καρδίᾳ» ἀνυ­μνοῦ­με καί ἐμεῖς σήμερα τόν ἑορταζόμενο ἅγιο Κλή­μεντα, ἀρχιε­πί­σκοπο Ἀχρίδος, τόν φωτιστή τῶν Σλάβων, τοῦ ὁποίου ἡ χαριτόβρυτος καί θαυμα­τουργός κάρα θησαυρίζεται ὡς κει­μήλιο ἱερό καί πηγή ἀκενώτων θαυμά­των στήν ἱερά αὐτή μονή τοῦ Τι­μίου Προδρόμου.

Τόν ἀνυ­μνοῦ­με καί τόν δοξά­ζου­με καί ἐκφράζουμε καί πρός αὐτόν τήν ὁλο­κάρδιο εὐγνωμο­σύνη μας, διό­τι καί ἐκεῖνος, μαζί μέ τόν ἔφο­ρο καί προ­στάτη τῆς ἱερᾶς αὐτῆς μο­νῆς καί ἀδελφότητος, τόν τίμιο Πρόδρομο, καί τούς λοιπούς ἁγί­ους καί ὁσί­ους προστάτες της, ἐπε­νέβη θαυ­ματουργικῶς καί ἀπέτρε­ψαν τήν τραγική κατάληξη μιᾶς φοβερῆς κατολισθήσεως πού συ­νέ­βη πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες καί διέσωσαν ἀπό βέβαιο θάνατο τόν ἀδελφό τῆς μονῆς, ἀρχιμανδρίτη π. Αἰμι­λια­νό.

Τόν ὑμνοῦμε καί τόν δοξάζουμε ὅμως καί διότι δέν παύει ποτέ νά ἀπο­δεικνύει μέ τά θαύματά του καί μέ τήν εὐωδία τῆς τιμίας κά­ρας του ὅτι ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύ­μα­τος δέν εἶναι κάτι ἀπρό­σι­το καί ἀπλησίαστο γιά τόν ἄνθρω­πο.

Εἶναι, ἀδελφοί μου, κάτι τό ὁποῖο ὁ Θεός προσφέρει κατά τό μέτρο πού Ἐκεῖνος κρίνει στούς ἐκλε­κτούς δούλους του, σέ ἐκείνους πού εἶ­ναι ἀφοσιωμένοι στήν ἀγά­πη του, πού ζοῦν τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ἐναρ­μονίζοντας τή ζωή τους μέ τό θέλημά του.

Εἶναι κάτι τό ὁποῖο ὁ Θεός προσ­φέ­ρει σέ ἐκείνους πού ἀγωνί­ζο­νται γιά νά καταστήσουν τόν ἑαυ­τό τους «ναό Θεοῦ ζῶντος»· γιά ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μέ ἐμπι­στο­σύνη στόν Χριστό ἀποφασί­ζουν νά ση­κώ­­­σουν τόν σταυρό τους καί νά τόν ἀκολουθήσουν «ὅπου ἐάν ἀπέρ­­χῃ», χωρίς νά ὑπολογίζουν τόν κόπο καί τίς θυ­σίες πού αὐτό ἀπαιτεῖ.

Αὐτό ἔκανε καί ὁ τιμώμενος ἅγι­ος Κλήμης. Ἀφοσιώθηκε στόν Χρι­στό καί στήν ἀγάπη του. Kαί τόν ἀκολούθησε σηκώνοντας τόν σταυ­ρό τῶν δυσκολιῶν, τῶν κα­κου­­χιῶν, τῶν διωγμῶν, τῶν φυ­λα­κίσεων καί τῶν ποικίλων θλί­ψεων πού συνάντησε στήν πορεία τῆς ζωῆς καί τῆς διακονίας του στούς σλαβικούς λαούς.

Ἀκολούθησε τόν Χριστό ὅπου ἐκεῖνος τόν κάλεσε καί κήρυξε τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου σέ ἀνθρώ­πους τραχεῖς καί σκληρούς, σέ συνθῆ­κες ἀντίξοες, μέσα σέ πο­λι­τικούς καί ἐκκλησιαστικούς ἀντα­γω­νι­σμούς, συνεχίζοντας τό ἔργο τῶν διδασκάλων του, ἁγίων αὐ­τα­δέλφων Κυρίλλου καί Μεθοδίου τῶν Θεσσαλονικέων.

Καί θεμελίω­σε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐπί τήν πέτρα τῆς πίστεως καί ἵδρυσε ναούς καί μοναστήρια καί κοπίασε κηρύττοντας καί δι­δά­σκοντας καί συγγράφοντας καί μεταφράζοντας ἱερές ἀκολουθίες καί βίους ἁγίων γιά χάρη ὅλων ἐκείνων, τούς ὁποίους διά τοῦ κη­ρύγ­ματός του καί τοῦ ἁγίου βα­πτί­σματος ἀνε­γέν­νησε ἐν Χριστῷ.

Ἔζησε διακονώντας τό ποίμνιό του καί θυσιάζοντας καθημερινά τόν ἑαυτό του «ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός» στίς ψυχές τῶν ἀνθρώ­πων, φροντίζοντας μέ τήν ἀσκη­τι­κή του ζωή νά γίνεται πάντοτε «τύ­πος τῶν πιστῶν».

Ἔτσι, ἀδελφοί μου, ἀγωνιζόμε­νος σέ ὅλη του τή ζωή ὁ ἅγιος Κλή­μης ἀξιώθηκε τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία δέν ἁγίασε μόνο τήν ψυχή ἀλλά καί τό σῶμα του, καί εἶναι αὐτή πού παραμένει καί μετά τήν κοίμησή του στά ἱερά καί μυρόβλυτα λεί­ψανά του καί ἐνεργεῖ «θαυ­μά­σια, μεγά­λα» καί διά τῆς τιμίας κά­­ρας του.

Καί τά ἐνεργεῖ ἡ θεία χάρη ὄχι μό­νο γιά νά θεραπεύσει τίς δικές μας ἀσθένειες καί νά μᾶς παρη­γο­ρήσει ἀπό τίς θλίψεις καί τίς δοκι­μα­σίες πού ἀντιμετωπίζουμε στή ζωή μας, ἀλλά καί γιά νά μᾶς ὑπεν­θυμίζει ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή δέν εἶναι προνόμιο κάποιων μόνο ἀνθρώπων. Ὅλοι μποροῦμε νά τή ζή­­σουμε, ἐάν θελήσουμε νά ἀγω­νι­σθοῦμε γιά νά πορευθοῦμε στή ζωή μας ὄχι σύμφωνα μέ τό θέ­λη­μα τῶν καρδιῶν μας, ἀλλά μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐάν θελή­σου­με νά γίνουμε καί ἐμεῖς κή­ρυ­κες τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ μέ τό παράδειγμα τῆς ζωῆς μας στήν οἰκογένειά μας, στήν ἐργασία μας, στό περιβάλλον μέσα στό ὁποῖο ζοῦμε καί κινού­μεθα. Ἐάν θε­λή­σουμε νά ὑπομεί­νου­με μέ καρ­τε­ρία τούς πειρα­σμούς, τίς δοκιμα­σίες καί τίς θλί­ψεις πού ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά ἀντι­μετωπίσουμε, διότι «διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν».

Καί ἐάν ἐμεῖς ἀποφασίσουμε νά ζήσουμε μέ αὐτό τόν τρόπο τή ζωή μας, τότε νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ θά μᾶς ἐπισκιάζει καί «οὐκ ἐάσει ἡμᾶς πειρασθῆναι ὑπέρ ὅ δυνάμεθα», καί οἱ πρε­σβεῖ­ες τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου Κλή­με­ντος θά μᾶς συνοδεύουν στόν κ­α­θημερινό μας ἀγώνα, ὅπως εὐ­χό­με­θα ἐκτενῶς νά συνοδεύουν καί τούς πατέρες τῆς ἱερᾶς αὐτῆς ἀδελ­­φότητος, ἰδιαιτέρως κατά τήν περίοδο αὐτῆς τῆς δοκιμασίας τήν ὁποία διέρχεται, ἐπαναλαμβά­νο­ντας τήν ἱκεσία τοῦ ὑμνογρά­φου: «Ὦ πάτερ πανένδοξε, μή ἐά­σῃ ἡ­μᾶς μόνους, ἀλλά ταῖς πρε­σβεί­αις, τήν ἱεράν σου μονήν φύ­λατ­τε, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί πε­ριστάσεως».