Την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου του Νέου Πολιούχου Βεροίας.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τό ἱερόν προσεύξασθαι».
Ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τήν ἀπόδοση τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, κλείνοντας μέ τή σημερινή ἡμέρα ἕναν λειτουργικό κύκλο καί ἀρχίζοντας συγχρόνως ἕναν ἄλλο, αὐτόν τοῦ Τριωδίου, πού θά μᾶς συνοδεύσει μέχρι τήν ἑπόμενη μεγάλη δεσποτική ἑορτή, τήν ἑορτή τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.
Καί οἱ δύο αὐτοί κύκλοι συναντῶνται στόν ναό τοῦ Σολομῶντος, ἐκεῖ ὅπου τήν περασμένη Κυριακή εἴδαμε τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί τόν προστάτη της, τόν δίκαιο Ἰωσήφ, νά ἀνεβαίνει ἔχοντας στήν ἀγκάλη της τόν τεσσαρακονθήμερο Χριστό γιά νά ἀποδώσει τήν ὀφειλόμενη ἀπό τόν Μωσαϊκό νόμο προσφορά· ἐκεῖ ὅπου ὑποδέχθηκαν τόν Χριστό ὁ πρεσβύτης Συμεών καί ἡ προφῆτις Ἄννα, πού εἶδαν τίς προσευχές τους νά ἐκπληρώνονται στό πρόσωπό του.
Ἐκεῖ, στόν ναό τοῦ Σολομῶντος, μᾶς μεταφέρει καί σήμερα τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, γιά νά συναντήσουμε ἄλλους δύο ἀνθρώπους, πού ἀνεβαίνουν γιά νά προσευχηθοῦν καί νά ἐπικοινωνήσουν μέ τόν Θεό, ἕναν τελώνη καί ἕνα φαρισαῖο. Ὅμως οἱ δύο αὐτοί ἄνθρωποι εἶναι διαφορετικοί μεταξύ τους, ἀλλά καί διαφορετικοί μέ τούς ἀνθρώπους πού συναντήσαμε τήν προηγούμενη Κυριακή, στήν ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς.
Ὁ πρεσβύτης Συμεών καί ἡ προφῆτις Ἄννα εἶναι δύο εὐσεβεῖς ἄνθρωποι, δύο ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, πού ζοῦν καί ἀναπνέουν μέ τήν προσευχή, δύο ἄνθρωποι γιά τούς ὁποίους ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ προφήτου Δαβίδ «ἐξελεξάμην παραρριπτεῖσθαι ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ μᾶλλον ἤ οἰκεῖν ἐν σκηνώμασι ἁμαρτωλῶν». Καί οἱ δύο αὐτοί ἄνθρωποι ἀπολαμβάνουν τόν μισθό τῆς εὐλαβείας τους, ἀξιώνονται ἀπό τόν Θεό νά δοῦν «τό σωτήριόν του».
Οἱ σημερινοί προσκυνητές τοῦ ναοῦ δέν μοιάζουν καθόλου μέ αὐτούς τούς δύο. Ὁ ἕνας, ὁ τελώνης, εἶναι ἄνθρωπος τοῦ κόσμου καί ἴσως δέν ἐρχόταν συχνά στόν ναό, ἴσως δέν προσευχόταν καί δέν τηροῦσε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ὅμως τώρα ἔρχεται μέ ταπείνωση καί μέ συντριβή γιά νά ζητήσει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὄχι γιατί οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι τόν θεωροῦν ἁμαρτωλό, ἀλλά γιατί ὁ ἴδιος τό αἰσθάνθηκε ὅτι εἶναι. Γι᾽ αὐτό καί προσεύχεται συντετριμμένος, χωρίς νά δίδει σημασία τί συμβαίνει γύρω του, ποιός στέκεται δίπλα του καί τί λέει. Καί εἰσακούεται καί ἡ δική του προσευχή ἀπό τόν Θεό, ὅπως καί τῶν δικαίων τῆς περασμένης Κυριακῆς, καί ὁ Θεός τόν ἐλεεῖ καί τοῦ χαρίζει αὐτό πού τοῦ ζητᾶ, ὅπως τό χάρισε καί στόν πρεσβύτη Συμεών καί στήν προφήτιδα Ἄννα, τοῦ χαρίζει «τό σωτήριόν του», γιά τήν ταπείνωση καί τή μετάνοιά του.
Ἀντίθετα ἀπό τόν τελώνη, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος, ὁ Φαρισαῖος, θεωρεῖ τόν ἑαυτό του δίκαιο καί τηρητή τοῦ νόμου, καί, ὅπως φαίνεται ἀπό τήν προσευχή του, δέν ἔρχεται νά ζητήσει κάτι ἀπό τόν Θεό, δέν ἔρχεται νά συνομιλήσει μαζί του ὡς τέκνο πρός τόν πατέρα του καί νά ἀκούσει τί θά τοῦ πεῖ. Ἔρχεται γιά νά παρουσιάσει τά καλά του ἔργα, γιά νά ἐμφανίσει τόν ἑαυτό του ὡς τηρητή τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ὡς ἐπικριτή τῶν ἀδελφῶν του πού πιστεύει ὅτι παρεκκλίνουν ἀπό αὐτές.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός τόν ἀφήνει στήν κρίση τοῦ Θεοῦ, κλείνοντας τήν παραβολή μέ τή φράση «κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τόν οἶκον αὐτοῦ ἤ γάρ ἐκεῖνος». Ἔφυγε, δηλαδή, ὁ τελώνης, γιά τό σπίτι του ἀθῶος καί συμφιλιωμένος μέ τόν Θεό, ἐνῶ ὁ ἄλλος, ὁ φαρισαῖος, ὄχι.
Εὑρισκόμενοι καί ἐμεῖς στόν ναό τοῦ Θεοῦ αὐτή τήν ὥρα, ἄς σκεφθοῦμε καί ἄς ἐξετάσουμε τόν ἑαυτό μας γιά ποιόν λόγο ἤρθαμε, τί κάνουμε, τί ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό, ποιά εἶναι ἡ σχέση μας μέ τούς ἀνθρώπους γύρω μας, πόσο μεγάλη εἶναι ἡ ἐπιθυμία μας νά εἴμεθα στόν ναό τοῦ Θεοῦ, νά ἐπικοινωνοῦμε μαζί του, νά μετέχουμε στά ἱερά μυστήρια καί νά δεχόμεθα τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
Ἄς προβληματισθοῦμε μήπως ἤρθαμε καί ἐμεῖς στόν ναό τοῦ Θεοῦ γιά νά ἐπιδειχθοῦμε ἤ γιά νά κρίνουμε ἤ καί νά κατακρίνουμε τούς ἀδελφούς μας, καί περνοῦμε τήν ὥρα μας χωρίς νά ζητοῦμε τίποτε ἀπό τόν Θεό, χωρίς νά παίρνουμε τίποτε ἀπό τόν Θεό, χωρίς νά ὠφελούμεθα ψυχικά καί πνευματικά.
Τά παραδείγματα τῶν τεσσάρων ἀνθρώπων πού μᾶς ὑπενθύμισε ἡ σημερινή Κυριακή ἄς βοηθήσουν ὅλους μας σέ αὐτήν τήν ἐξέταση τοῦ ἑαυτοῦ, ἀλλά κυρίως ἄς μᾶς βοηθήσουν, ὥστε νά ἐρχόμεθα στόν ναό Θεοῦ μέ λαχτάρα ἀλλά καί μέ συναίσθηση τοῦ χώρου στόν ὁποῖο εὑρισκόμεθα καί τῶν λόγων γιά τούς ὁποίους ἐρχόμεθα, ἔτσι ὥστε νά ἐπιστρέφουμε καί ἐμεῖς «δεδικαιωμένοι», ὅπως ὁ τελώνης, καί ἔχοντας συναντήσει ὁ καθένας μας στό μέτρο τῶν δυνατοτήτων του, ὅπως ὁ πρεσβύτης Συμεών καί ἡ προφῆτις Ἄννα, «τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ».