Κατά την ομιλία του, αναφέρθηκε στο πνευματικό περιεχόμενο της γιορτής, και ομίλησε περί της πνευματικής ελευθερίας, την οποία μας χάρισε ο θεός αφού εν χρόνω, φανέρωσε το αποκεκαλυμμένον μυστήριον της σωτηρίας του σύμπαντος κόσμου.
Ο Απόστολος Παύλος, στην επιστολή προς τους Εβραίους, που απευθύνεται στους συμπατριώτες του, οι οποίοι αμφισβήτησαν την παρουσία του Ιησού, ως τον αναμενόμενο Μεσσία, τον οποίο προανήγγειλαν οι μεσίτες, τους αναφέρει και τους λέγει «ο αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες’ δι ην αιτία ουκ απαισχύνεται αδερφούς αυτούς καλείν» , δηλαδή και αυτός που αγιάζει και εκείνοι που αγιάζονται, προέρχονται από έναν όλοι.
Γι αυτόν το λόγο δε ντρέπεται να τους αποκαλεί αδερφούς. Δηλαδή ο αγιάζων είναι ο Κύριος μας, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος ως λόγος του Θεού, έλαβε την δική μας ανθρώπινη φύση από την Παναγία μας, και αγίασε κατ’ αυτό τον τρόπο όλο το ανθρώπινο γένος.
Για αυτό ο ίδιος ο Κύριος ο αγιάζων, υπόσχεται στον ουράνιο πατέρα του, ότι θα φανερώσει το όνομα του στους αδελφούς του, δηλαδή στους ανθρώπους.
Έπρεπε ο ίδιος ο Θεός να λάβει την δική μας ανθρώπινη φύση, η οποία εξέπεσε από την Χάρη του Θεού και αυτή η ίδια ανθρώπινη φύση να γίνει θυσία, προκειμένου να εξιλεωθεί ο Θεός πατέρας από την αποστασία την ανθρώπινη.
Αυτό το υπερφυές μυστήριο συντελέστηκε στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Για αυτό λέγει ο Απόστολος Παύλος, ότι όφειλε σε όλα να ομοιωθεί με τους αδελφούς του, για να γίνει ελεήμωνας, αλλά ταυτόχρονα και πιστός αρχιερέας, στην θυσία την οποίαν προσέφερε επάνω στον Γολγοθά, τον ίδιο τον εαυτό του, για να ενωθεί ξανά ο ουρανός με την Γη.
Για να καταργηθεί ο θάνατος, τον οποίο κληρονόμησε ο άνθρωπος με την αποστασία του από τον Θεό.
Και βέβαια χωρίς το πρόσωπο της Παναγίας μας, η οποία συγκατατέθηκε στην αιώνια βουλή του Θεού, είναι εκείνη η οποία στέκετε ως μεσίτρια και ως κλίμαξ που ανεβάζει το γήινον και το ανθρώπινο, στο επουράνιο και το άφθαρτο.
Παράλληλα ο Σεβασμιώτατος, υπογράμμισε με την πνευματική ελευθερία την οποία μας χάρισε η Παναγία μας, δια της σαρκώσεως του Λόγου του Θεού, πως η ίδια στάθηκε κραταιά σκέπη στο ευσεβές Γένος των Ελλήνων.
Αυτό το οποίο ο ίδιος ο Θεός μας το δώρισε για να ζούμε, και ελεύθερα να λατρεύουμε τον αληθινό Θεό, και το οποίο υποδουλώθηκε κρίμασιν εις είδεν ο Θεός, πάλι η Παναγία μας, το απελευθέρωσε.
Επομένως σήμερα εορτάζουμε όχι μόνο τη πνευματική μας ελευθερία και αναγέννηση, αλλά και την ελευθερία της Πατρίδος μας.
Επακολούθησε στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, η Δοξολογία επί τη Εθνική επέτειο, παρόντων όλων των αρχών του τόπου μας, και εκπροσώπου της κυβερνήσεως.
Μετά την Δοξολογίαν, ακολούθησε επιμνημόσυνη δέησις και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των πεσόντων, ως και στον ανδριάντα του Ιωάννη Καποδίστρια, πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας, και στον ανδριάντα του Διονυσίου Σολωμού, και ακολούθησε παρέλαση τμημάτων των σχολείων, προσκόπων, και στρατιωτικών αρχών.