Η αγία μας Εκκλησία την 3 Νοεμβρίου εόρτασε την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του αγίου και ενδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του τροπαιοφόρου.
Την κυριώνυμο ημέρα, Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2022, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Θωμάς Κάιας, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος, κόμισε τεμάχιο του ιερού λειψάνου του αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου προς προσκύνηση και αγιασμό των ευσεβών χριστιανών και προέστη της ακολουθίας του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Τ.Κ. Ασπρόγειας Φαρσάλων.
Ο Αιδεσιμολογιώτατος στην ομιλία του ανέφερε:
Συναχθήκαμε σήμερα και προσφέραμε δεήσεις καὶ ἱκεσίας καὶ θυσίας ἀναιμάκτους για να εορτάσουμε και να πανηγυρίσουμε ένα γεγονός. Και μέσα στην εκκλησία του Χριστού, αδελφοί μου, εορτάζουμε γεγονότα, τα οποία συνέβησαν ή συμβαίνουν ἐν χρόνῳ, αλλά κρύβουν χάρη και αιωνιότητα. Και ένα τέτοιο γεγονός, θαυμαστό, είναι η ανακομιδή του ιερού λειψάνου του αγίου και ενδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του τροπαιοφόρου.
Το αποστολικό ανάγνωσμα που ακούσαμε είναι παρμένο από την Β΄ προς Τιμόθεον επιστολή του αποστόλου Παύλου. Ο Παύλος ευρισκόμενος στην φυλακή γράφει στον πιο στενό και έμπιστο συνεργάτη του τον απόστολο Τιμόθεο περί των διωγμών και των θλίψεων που έχει υποστεί ο ίδιος, υφίστανται και θα υφίστανται οι αληθινοί μαθητές και μάρτυρες του Ιησού Χριστού. Ο πατήρ και διδάσκαλος παρουσιάζει τα δεσμά του, για να ενισχύσει τον υιό και μαθητή του, όχι για να τον απογοητεύσει. Αν ο ίδιος υπέστη τόσα πολλά και δεν κάμφθηκε, αλλά περιμένει τη δόξα του Ουρανού, ας γνωρίζει και ο απόστολος Τιμόθεος, ότι κι εκείνος παρόμοια τύχη θα έχει. Η χάρις του Θεού, αυτή ενεργεί τα πάντα. Αυτή κάλεσε τον Τιμόθεο στο δρόμο της σωτηρίας, αυτή τον ενίσχυε στη συνέχεια και στο έργο του ευαγγελισμού των ανθρώπων, που ως επίσκοπος Εφέσου είχε αναλάβει, αυτή θα τον ενδυνάμωνε αργότερα στους διωγμούς και στις θλίψεις.
Δεν είναι εύκολο έργο η μετάδοση του Ευαγγελίου. Ούτε και ξεκούραστο. Ούτε και ακίνδυνο. Απ΄ όλα τα έργα μέσα στην Εκκλησία το πιο κοπιώδες είναι το κήρυγμα. Γι’ αυτό, ο Παύλος θυμίζει στη συνέχεια, ότι ο Τιμόθεος και κάθε χριστιανός είναι στρατιώτης, καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ο θείος Παύλος χρησιμοποιεί πολλές στρατιωτικές και αθλητικές εικόνες, προκειμένου να παρομοιάσει τον αγώνα του χριστιανού στη ζωή αυτή. Αγωνιστής και αθλητής ήταν ο ίδιος. Τους άλλους τους θέλει συστρατιώτας, συναθλητάς, συναγωνιστάς, συνεκδήμους, συνεργούς.
Στρατιώτης Ιησού Χριστού!
Το μεγαλύτερο, το τιμητικότερο αξίωμα. Ξέρεις τί είναι να σε έχει διαλέξει ο Βασιλιάς του Ουρανού, για να σε κάνει δικό του στρατιώτη, να σου εμπιστευθεί τη διαφύλαξη της αληθείας Του, να σου επιφυλάσσει τις ύψιστες τιμές και δόξες;
Τούτη η ζωή, η ζωή του χριστιανού, δεν είναι θρόνος είναι πόνος. Δεν είναι χειροκροτήματα είναι βασανιστήρια. Δεν είναι πολυθρόνα είναι σταυρός. Δεν είναι τιμές είναι ατιμία. Ο καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ, που κακοπαθεί, όπως ο Παύλος, όπως ο Τιμόθεος, αποτελεί το πλέον δοξασμένο και αξιότιμο πρόσωπο του κόσμου.
Στρατιώτης και αθλητής ο χριστιανός. Μα δεν αρκεί μόνο να είναι επιστρατευμένος. Δεν αρκεί να είναι αγωνιστής. Οφείλει και ν’ αγωνίζεται σωστά, γενναία και ισόβια. Ας μη λησμονεί ποιός τον στρατολόγησε. Στρατολόγος είναι ο Θεός, δεν μπορεί ν’ αφήσει τον στρατιώτη Του χωρίς αμοιβή, χωρίς νίκες και θριάμβους. Βέβαια, η ανταπόδοση δεν έχει την έννοια της αξιομισθίας. Η σωτηρία του ανθρώπου, ακόμη και του μεγαλύτερου αγίου, προσφέρεται δωρεάν, διότι την πληρωμή της τιμής για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων την έχει καταβάλει ο Ιησούς Χριστός πάνω στο Σταυρό με το τίμιο αίμα Του.
Αθλήματα, λοιπόν, και θυσίες περιμένουν τον Τιμόθεο. Παρηγοριά ο διδάσκαλός του Παύλος, που ανα-δείχτηκε πρωταθλητής του καλού αγώνος και υπέστη τόσες θυσίες. Αλλά περισσότερο απ’ τον Παύλο πρότυπό του στη ζωή του σταυρού, είναι αυτός ο Κύριος, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Γι’ αυτό και στη συνέχεια της επιστολής του ο ουρανοβάμων Παύλος προτρέπει· να μην ξεχνάς τον Ιησού Χριστό, τον αναστημένο από τους νεκρούς και απόγονο του Δαβίδ. Πάντοτε μπροστά σου να έχεις την εικόνα του Ιησού Χριστού, που υπέμεινε σταυρό, αλλά και νίκησε το θάνατο και αναδείχτηκε θριαμβευτής με την ανάστασή Του. Η μεγαλύτερη σύνεση είναι να μη λησμονεί κανείς ποτέ τον Ιησού Χριστό.
Θα ήταν συνετό να σταματήσει σε κάποιον η αναπνοή του; Ό,τι είναι για το σώμα η αναπνοή, είναι για την ψυχή η μνήμη του ονόματος και του προσώπου του Ιησού Χριστού. Λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος· Μνημονευτέον τοῦ Θεοῦ μᾶλλον ἢ ἀναπνευστέον. Αλλοίμονο σ’ εκείνον, που θα λησμονήσει τον Ιησού Χριστό ή θα σταματήσει ν’ ασχολείται μαζί Του!
Αν εξετάσουμε όλη τη ζωή μας, θα δούμε ότι, πέρα από τις μικρές ή μεγάλες αμαρτίες μας, εκείνο που περισσότερο απ΄ όλα μας λείπει είναι μία ζωντανή αγάπη προς τον Χριστό, ένας έρως προς τον Χριστό μας· αυτό που χαρακτηρίζει όλους τους Αγίους. Το κοινό χαρακτηριστικό όλων των Αγίων είναι αυτός ο θείος έρως. Αυτός ο θείος πόθος, ο οποίος κατέφλεγε τα στήθη τους και δεν τους άφηνε να ησυχάσουν, έως ότου προσφέρονταν ως θυσία, ως ολοκαυτώματα ιερά προς τον αγαπώμενο Κύριο.
Και γι’ αυτό, το μαρτύριο και τα βασανιστήρια και τα κολαστήρια και τους μύριους και φρικτούς θανάτους όχι μόνο δεν τα φοβούνταν αλλά και τα επιζητούσαν, για να εκπληρώσουν και να εκφράσουν με αυτά την αγάπη τους προς τον Σωτήρα Χριστό, τον έρωτά τους προς τον Νυμφίο της ψυχής τους. Και όταν δεν ερχόταν το μαρτύριο, στεναχωρούνταν, διότι δεν μπορούσαν να εκφράσουν με τόση τελειότητα, με όση το μαρτύριο δίνει την ευκαιρία, την αγάπη τους προς τον Χριστό.
Τί να πούμε εμείς, που τόσο πολύ απέχουμε από το να αγαπούμε τον Χριστό, όπως τον αγαπούσαν οι άγιοι Μάρτυρες και ο άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος; Θυμάστε εκεί που λέγει στο μαρτύριό του, ότι, όταν μεταξύ των άλλων βασανιστηρίων του φόρεσαν τα πυρακτωμένα σιδηρά υποδήματα, τα οποία από μέσα είχαν και καρφιά, και τον διέταξαν να τρέχει, ο άγιος Γεώργιος περιχαρής έτρεχε και έλεγε· Τρέχε, Γεώργιε, να φθάσεις τον ποθούμενο Κύριο. Τί ωραίο πράγμα όλη μας η ζωή να γίνει ένα τρέξιμο, ένας πόθος, μία ανάβαση προς τον ποθούμενο Κύριο!
Το έγκλημά του, για το οποίο καταδικάστηκε σε φυλακή, βασανιστήρια και θάνατο ήταν ένα και μόνο: Το κήρυγμα του Ευαγγελίου! Όμως, όσοι προσπαθούν να δέσουν το λόγο, να εμποδίσουν το κήρυγμα, ν’ απαγορεύσουν τη διάδοση του λόγου του Θεού, ματαιοπονούν. Φυλακίζεται ο ήλιος; Άλλο τόσο φυλακίζεται ο λόγος Θεού. Μπόρεσε ο λίθος να κρατήσει το Λόγο, το Θεό Λόγο, τον Ιησού Χριστό; Άλλο τόσο μπορεί να ταφεί ο λόγος, που αποτελεί την έκφραση του σαρκωμένου Λόγου. Πιάνεται ο αέρας; Άλλο τόσο μπορεί να συλληφθεί ο λόγος του Θεού, που κατορθώνει κάτω κι απ’ τα πλέον στυγνά καθεστώτα βίας, να τρέχει. Λέει ο ιερός Χρυσόστομος· δεν υποτάσσεται σε δεσμά ο λόγος μας. Ενώ εμείς είμαστε δε-μένοι, εκείνος είναι λυμένος και τρέχει.
Κάθε ένας Άγιος -και ο άγιος Γεώργιος- είναι μία απόδειξη του αναστάντος Χριστού. Διότι, εάν ο Χριστός δεν ανίστατο εκ των νεκρών, οι άγιοι Μάρτυρες δεν θα καταφρονούσαν τον θάνατο. Με την δύναμη του αναστάντος Κυρίου κατεφρόνησαν όχι μόνο τον θάνατο αλλά και τα ανείπωτα κολαστήρια, τα βασανιστήρια εκείνα τα φρικτά, τα οποία εμείς ασθενούμε και μόνο που τα δι-αβάζουμε ή τα ακούμε. Αλλά εκείνοι τα υπέμειναν καρ-τερικότατα. Γι’ αυτό ο άγιος Γεώργιος, που κατ’ εξοχήν άσκησε την καρτερία, την υπομονή στα βασανιστήρια για την αγάπη του Χριστού, για τον θείο έρωτα ο οποίος έκαιγε στην καρδιά του, χαρακτηρίζεται από τους ύμνους της Εκκλησίας μας ως «νοερός αδάμας της καρτερίας» και ως γενναιότατος «αθλητής» και «στρατιώτης» του Χριστού μας.
Ακόμη και τα ιερά λείψανά τους -και αυτού του αγίου Γεωργίου, το οποίο κομίσαμε προς προσκύνηση και ευλογία- (άφθαρτα, ευωδιάζοντα, μυροβλύζοντα, θαυματουργούντα) μαρτυρούν, διαβεβαιούν, πιστοποιούν και προαναγγέλλουν την χάρη του Παναγίου Πνεύματος, την ανάσταση του Ιησού Χριστού και την εκ νεκρών ανάσταση.
Γι’ αυτό, ας ευχηθούμε όλοι, η πρεσβεία του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου προς τον Κύριο αυτή να είναι: να δώσει και σε μας πόθο Χριστού, αγάπη Χριστού, έρωτα Χριστού.
Αδελφοί μου, μας λέγει ο άγιος Νικόδημος· οι εορ-τές των αγίων δεν γίνονται για άλλο λόγο παρά για να συναχθούν σε αυτές οι Χριστιανοί, να ακούσουν τα κατορθώματα των Αγίων, που εορτάζουν και να τα μιμηθούν και αυτοί, όσο τους είναι δυνατόν, και έτσι να λάβουν στην ψυχή τους ευλάβεια και στην ζωή τους διόρθωση και ακρίβεια. Ακόμη, μας διδάσκει η πάγχρυση γλώσσα του ιερού Χρυσοστόμου· Εορτή είναι επίδειξη έργων αγαθών, ψυχής ευλάβεια, πολιτείας ακρίβεια.
