Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας Πειραιώς
Στο «Ενοριακό Αρχονταρίκι» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς και στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου, ο Συγγραφέας κ. Στέφανος Μίλεσης, Πρόεδρος της Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς, φιλοξένησε τον κ. Παναγιώτη Χατζηπέρο, πρ. Αντιπεριφερειάρχη Νήσων Αττικής, σε μια συζήτηση με θέμα «Η Ανταρσία του Αντιτορπιλικού ΒΕΛΟΣ».
Η εκδήλωση μεταδόθηκε από το κανάλι του «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» στο YouTube.
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε την ημέρα των εορτασμών για την επέτειο του Πολυτεχνείου και το θέμα αφορούσε μία πράξη αντίστασης την περίοδο της δικτατορίας, ένα σημαντικό θέμα που δεν έχει προβληθεί όσο θα έπρεπε.
Ο κ. Χατζηπέρος συμμετείχε στην ανταρσία του Αντιτορπιλικού ΒΕΛΟΣ, στο οποίο υπηρέτησε ως Σημαιοφόρος και για την πράξη του εκείνη καταδικάστηκε ερήμην και έζησε στην εξορία μέχρι την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
«Η ανταρσία, ήταν κορυφαία πράξη, γιατί τότε διατρανώθηκε σε όλο τον κόσμο ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν ήταν με το δικτατορικό καθεστώς. Ήταν η πρώτη πράξη που συγκλόνισε τη χούντα, το βέλος στην καρδιά της δικτατορίας.»
Ο κ. Χατζήπέρος στη συνάντηση, αφηγήθηκε τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τον Μάιο του 1973 και οδήγησαν στην ανταρσία, όταν αρχικά το ΒΕΛΟΣ απέπλευσε από το ναύσταθμο της Σαλαμίνας για το Ηράκλειο της Κρήτης, όπου θα συμμετείχε με άλλα πλοία σε άσκηση του ΝΑΤΟ, υπό Τούρκο διοικητή.
Για να οδηγηθεί σταδιακά στις 25 Μαΐου 1973 με την πρωτοβουλία του Πλοιάρχου του Πολεμικού Ναυτικού Νίκου Παππά και αξιωματικών και ναυτών του «ΒΕΛΟΣ» που ήταν η τελευταία πράξη στο Κίνημα του Ναυτικού, όταν αξιωματικοί και υπαξιωματικοί του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού είχαν σχεδιάσει να στασιάσουν με στόχο την ανατροπή και της χούντας των συνταγματαρχών.
Το Κίνημα του Ναυτικού τελικά προδόθηκε μια ημέρα πριν την εκδήλωσή του με την αποτυχία να έρχεται όταν υπήρξε προδοσία και οι χουντικές αρχές συνέλαβαν τους εκατοντάδες συμμετέχοντες.
Το ΒΕΛΟΣ αποχωρεί της άσκησης και καταπλέει στα διεθνή ύδατα έξω από το ιταλικό λιμάνι Φιουμιτσίνο, όπου ο Πλοίαρχος Νίκος Παππάς με 30 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς πήραν την απόφαση να ζητήσουν πολιτικό άσυλο στην Ιταλία.
«Η προπαγάνδα του καθεστώτος προσπάθησε να υποβαθμίσει την όλη κίνηση, που όμως ήταν η πεμπτουσία της αντίστασης στο δικτατορικό καθεστώς και η προάσπιση της τιμής και της υπόληψης των Ενόπλων Δυνάμεων.
Διότι απεδείχθη ότι δεν στάθηκαν οι Ένοπλες Δυνάμεις δίπλα στην δικτατορία, αλλά κάποιοι εκ ξ’ αυτών. Και έσπασε ο μύθος ότι ήταν στο πλευρό της δικτατορίας, αφήνοντας τα πάντα και κάνοντας το καθήκον τους στην πατρίδα και την δημοκρατία.»
Τα μέσα ενημέρωσης παγκόσμια έστρεψαν την προσοχή όλων και οι συνεντεύξεις του Παππά και της ομάδας που τον ακολούθησε, αποκάλυψαν τα συμβαίνοντα στη χώρα μας.
Από εκεί άρχισε ένα οδοιπορικό που κράτησε μέχρι τον Ιούλιο του επόμενου χρόνου, όταν η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο τους έφερε πίσω στην Ελλάδα, χωρίς όμως τελικά να τους αφήσουν να πάνε στην Κύπρο.
Με την επιστροφή τους στο Ναυτικό, όπως είπε στον επίλογο της συνάντησης ο κ. Χατζηπέρος, ήταν πάντα υπό διωγμόν, γιατί ξεχώριζαν, επειδή είχαν κάνει κάτι, ενώ άλλοι δεν είχαν κάνει τίποτα.