Η Απόδοση της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Μητρόπολη Ιερισσού
Στην πρόσθια όψη της υπάρχει ιστορημένη η Παντάνασσα που κρατά αριστερά στην αγκαλιά της τον ευλογούντα Κύριο μας, ενώ στην πίσω όψη διακρίνεται η παράσταση της Σταυρώσεως του Κυρίου, που τεχνοτροπικά συνδέεται με αγιογραφίες του 14ου αιώνα.
Πλήθος κόσμου συνέρρευσε στα Νέα Ρόδα της Χαλκιδικής για να προσκυνήση τον πολύτιμο θησαυρό που περικοσμεί την Εκκλησία της παραθάλασσιας Κωμοπόλεως, δηλαδή την Παναγία τη Σκουπιώτισσα. Πρόκειται για το τιμιώτερο λίθων πολυτελών κόσμημα που κουβάλησαν στους ώμους τους οι πρόσφυγες όταν καταστράφηκε η Ρωμιοσύνη της Μικρασίας το 1922.
Είναι η περίπυστη Εικόνα του μικρού χωριού της Νήσου του Μαρμαρά με το όνομα Σκουπιά της επαρχίας Προικοννήσου. Μια Εικόνα που κατά την Αρχαιολογική Υπηρεσία η αρχική της δημιουργία ανάγεται στους Βυζαντινούς χρόνους (10ος ή 11ος αιώνας), ενώ κατά την παράδοση της Εκκλησίας μας ανάγεται στους Αποστολικούς χρόνους και αναφέρεται ως έργο του Ευαγγελιστού Λουκά.
Στην πρόσθια όψη της υπάρχει ιστορημένη η Παντάνασσα που κρατά αριστερά στην αγκαλιά της τον ευλογούντα Κύριο μας, ενώ στην πίσω όψη διακρίνεται η παράσταση της Σταυρώσεως του Κυρίου, που τεχνοτροπικά συνδέεται με αγιογραφίες του 14ου αιώνα.
Είναι μια από τις Εικόνες τις λιτανευτικές που στηριζόταν σε κοντάρι, και σύμφωνα με την Αρχαιολογική Υπηρεσία, η κύρια όψη της είναι πλήρως επιζωγραφισμένη κατά τον 14ο αιώνα και εικονίζει την Θεοτόκο την Οδηγήτρια.
Με την Μικρασιατική καταστροφή η Παναγία η Σκουπιώτισσα αρχικά φυγαδεύτηκε στον Μούδρο της Λήμνου και στις αρχές του 1933 βρήκε τη θέση της στην αγκαλιά των Νέων Ρόδων (9η Οκτωβρίου 1933). Από τότε δε περικοσμεί την ωραία προσφυγική Κωμόπολη της Χαλκιδικής.
Την Παναγία την Σκουπιώτισσα, λοιπόν, τίμησαν και φέτος τα Νέα Ρόδα κατά την Απόδοση της Εορτής της Κοιμήσεως και της εις Ουρανούς Μεταστάσεως της Θεοτόκου, με κάθε μεγαλοπρέπεια, με πολλή κατάνυξη και πλήθος Λαού που προσήλθε στη χάρη Της για να Την ευχαριστήση και να αναπέμψη τη δέηση και την παράκλησή του, στον Ναό Της που φρόντισε με πολύ μεράκι και σεβασμό ο Εφημέριός Της Παν. Αρχιμ. π. Βαρθολομαίος Χατζόγλου, γέννημα και θρέμμα των Ν. Ρόδων.
Του πανηγυρικού Εσπερινού χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, πλαισιούμενος από τον άγιο Καθηγούμενο της Αγιορείτικης Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Γέροντα Βαρθολομαίο, τον Παν. Αρχιμ. π. Ιγνάτιο Ριγανά, Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς μας Μητροπόλεως και ευάριθμο χορεία Κληρικών, τόσο της Ιεράς μας Μητροπόλεως, όσο και εξ ετέρων Ιερών Μητροπόλεων που προσήλθαν να τιμήσουν την Παντάνασσα.
Επικεφαλής του Λαού ήταν ο Βουλευτής Χαλκιδικής κ. Ιωάννης Γιώργος, η Αντιπεριφερειάρχης κα Αικατερίνη Ζωγράφου, ο Δήμαρχος Αριστοτέλη κ. Στυλιανός Βαλιάνος, οι Αντιδήμαρχοι κ.κ. Ευριπίδης Ατζιαμής, Αλέκος Αντωνίου , Νικόλαος Κεφαλάς και Νικόλαος Αυγερινός, η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κα Μαρία Ενεχηλίδου, η Πρόεδρος της ΑΞΤΑΔΑ κα Μαριλένα Ζαμάνη, ο Πρόεδρος του Αριστοτελείου Πνευματικού Κέντρου κ. Αστέριος Τζιτζιρίκας, η Πρόεδρος των Νέων Ρόδων κα Σοφία Ισαακίδου, ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Γεώργιος Λαμπράκης, ο Άρχων Οφφικιάλιος των Παλαιφάτων Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως και Αλεξανδρείας κ. Ανέστης Αρνόπουλος, ο Διοικητής του Α/Τ Αρναίας κ. Αναστάσιος Καραπαντάς κ.ά.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος, πλέκωντας το εγκώμιο της Θεομήτορος, στάθηκε στα υπέροχα υμνολογικά κείμενα τόσο του Εσπερινού, όσο και του Όρθρου της Κοιμήσεώς Της, για να υπογραμμίση εμφαντικά ότι η Κοίμηση της Θεοτόκου και η προς τον Κύριο Μετάστασή Της, δηλώνει κατηγορηματικά ότι ο θάνατος στην Ορθόδοξη Θεολογία μεταμορφώνεται σε Ανάσταση και Ζωή, μετά την κατά Χριστό Οικονομία.
Θάνατος, κατά τον Όσιο Μάξιμο τον Ομολογητή, είναι η αποκοπή και ο χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό και κεντρί του θανάτου είναι η αμαρτία. Η Ανάσταση όμως του Κυρίου μας αποτελεί την ύψιστη εγγύηση της Κοινής Αναστάσεως όλων των ανθρώπων και μάλιστα της Αναστάσεως για τη Ζωή όσων Τον πιστεύουν και Τον βιώνουν ως τον Θεάνθρωπο Κύριο της Δόξης.
Από τα Κεκραγάρια του Εσπερινού ο Σεβασμιώτατος δανείστηκε τη φράση των Μεγάλων Υμνογράφων της Εκκλησίας «…καί κλῖμαξ πρός οὐρανόν ὁ τάφος γίνεται…», δηλαδή, «…και κλίμακα – σκάλα- προς τον ουρανό ο τάφος Σου Θεοτόκε γίνεται…»!
Επίσης αναφέρθηκε στα Μεγαλυνάρια της Θεοτόκου της Θ΄ Ωδής, που σημειώνουν: «Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι ἐν Σοι Παρθένε Ἄχραντε. Παρθενεύει γάρ τόκος καί ζωήν προμνηστεύεται θάνατος, ἡ μετά τόκον παρθένος καί μετά θάνατον ζῶσα…», δηλαδή, «Νικήθηκαν οι νόμοι της φύσεως στο πρόσωπό Σου Παρθένε, η Γέννηση του Κυρίου και Υιού Σου δεν αλλοιώνει την παρθενία Σου και ο θάνατός Σου προαναγγέλλει τη ζωή﮲ Συ που μετά τη Γέννα του Υιού Σου παρέμεινες παρθένος και μετά τον θάνατό Σου παραμένεις ζωντανή…»!
Και τέλος από το Κοντάκιο της Ημέρας προέβαλε τη φράση: «…τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γάρ Ζωῆς Μητέρα πρός τήν ζωήν μετέστησεν ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον», δηλαδή, «…στο πρόσωπό Σου Θεοτόκε ηττήθηκαν ο τάφος και η νέκρωση, γιατί σαν Μητέρα της Ζωής προς τη Ζωή σε ανύψωσε Αυτός που κατοίκησε σε μήτρα αειπάρθενη».
Κατέληξε δε ο Σεβασμιώτατος λέγοντας ότι η Εκκλησία είναι για να διακηρύσση τη μεταποίηση και μεταμόρφωση του θανάτου σε ζωή , εξαιτίας του Χριστού μας. Και πρώτο πλάσμα που απόλαυσε αυτή τη μεταβολή είναι η Παναγία Μητέρα Του!
Προ της απολύσεως εκκίνησε λιτανεία της πάνσεπτης και θαυματουργής Εικόνας της Παναγίας της Σκουπιώτισσας ανά τις οδούς των Ν. Ρόδων, συνοδεία της φιλαρμονικής του Δήμου Αριστοτέλη, των μελών του Πολιτιστικού Συλλόγου ενδεδυμένων με παραδοσιακές στολές και ακόλουθο τον ευλογημένο Λαό από ολόκληρη την Χαλκιδική που προσήλθε ικέτης στο μεγαλείο Της!
………………………….
Την Κυριώνυμο Ημέρα της Εορτής, κατόπιν ευλογίας του Κυριάρχου Μητροπολίτου, του Όρθρου και της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προέστη ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μπουκόμπα και Δυτικής Τανζανίας κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, ο οποίος επί σαράντα περίπου έτη διετέλεσε Ιεροκήρυξ και Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού. Και πάλι ο Λαός ομοθυμαδόν προσήλθε στη Χάρη της Παναγίας της Σκουπιώτισσας, για να λάβη το δώρο και την προστασία Της.
Στην ομιλία του ο Θεοφιλέστατος, που διακονεί Ιεραποστολικώς και θυσιάζεται ψυχοσωματικώς στο Παλαίφατο Πατριαχείο Αλεξανδρείας, αναφέρθηκε στην αγάπη των Αγίων Αποστόλων προς την Κυρία Θεοτόκο και για την ευλογία της Παναγίας στο Ιεραποστολικό τους έργο αφού: «η Θεοτόκος ήταν »το εγκαλλώπισμα» των Αποστόλων, σέβονταν και αγαπούσαν την Παναγία, πήραν την ευχή Της για το Ιεραποστολικό έργο και η Παναγία ευλόγησε και γέμιζε με ψυχές τα ‘’δίχτυα’’ των Αλιέων. Παρακάλεσε δε την Αειπάρθενο να ευλογή και τους σύγχρονους Ιεραποστόλους που διαδίδουν το μήνυμα της Ορθοδοξίας σε όλον τον κόσμο και να γεμίσουν τα »δίχτυα» τους. Η Υπεραγία Θεοτόκος να γεμίζη την Εκκλησία με πιστούς για να σώζονται. Αυτή δε την αγάπη παρακάλεσε να την νιώσουν και οι Αφρικανοί Χριστιανοί και να αγαπήσουν την Παναγία που είναι η ελπίδα όλων των Χριστιανών του κόσμου»!
