Με το θέμα της επικείμενης κατάθεσης στη Βουλή του Νόμου για την προέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, ασχολήθηκε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος στο πλαίσιο των διήμερων εργασιών της.
Πιο συγκεκριμένα η Δ.Ι.Σ. αποφάσισε, ότι εμμένει στην απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Συνεδρίας της 17ης Οκτωβρίου 2013, όταν ασχολήθηκε αναλυτικώς με το θεσμό της οικογενείας στο πλαίσιο της σύγχρονης κρίσης, την οποία απόφαση επικαιροποίησε η Δ.Ι.Σ. στη Συνεδρία της 19ης Ιουνίου 2015.
Στην τότε απόφαση μεταξύ άλλων τονιζόταν:
«Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, κατά τη σημερινή Συνεδρίαση, εμμένει και επικαιροποιεί την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Συνεδρίας της 17.10.2013, κατά την οποία επεσημάνθη ότι:
‘’… σύγχρονα σχήματα οργάνωσης του ιδιωτικού βίου των ανθρώπων – εναλλακτικές μορφές οικογενείας – για την Εκκλησία και την θεολογία της περί γάμου και οικογενείας συνιστούν “εκτροπές” του οικογενειακού θεσμού, όπως αυτός διαμορφώθηκε και λειτούργησε επί αιώνες στη ζωή του εκκλησιαστικού σώματος.
Ο γάμος και η οικογένεια, γεγονός κατ’ εξοχήν εκκλησιαστικός και κοινωνικός θεσμός θεμελιώδους σημασίας, γίνεται, όλο και περισσότερο, ατομική υπόθεση που εντάσσεται στην σφαίρα του ιδιωτικού βίου.
Φαινόμενα – “εκτροπές” εξαιρετικά επίκαιρα και για την ελληνική πραγματικότητα, είναι ο πολιτικός γάμος, η μονογονεϊκή οικογένεια, η ελεύθερη συμβίωση και ο λεγόμενος γάμος των ομοφυλοφίλων’’.
Η ανωτέρω Απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας θεωρείται σταθερή και αμετάκλητη.
Διευκρινίζεται δε, ότι αφετηρία των θέσεων της Εκκλησίας στο ζήτημα της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, είναι ο σεβασμός της αξίας του ανθρώπου, που είναι κέντρο της ορθόδοξης Θεολογίας, αλλά και θεμελιώδης αρχή στο ελληνικό Σύνταγμα.
Από το σεβασμό στην αξία του ανθρώπου απορρέει η απόρριψη ποιουδήποτε θεσμού – υποκατάστατου, όπως το σύμφωνο συμβίωσης, με τον οποίο επιχειρείται ο υποβιβασμός της οικογενειακής ζωής στο επίπεδο των αστικών συναλλαγών, για την ανατροπή των οποίων αρκεί μία απλή αλλαγή γνώμης των συμβαλλομένων».