Επικείμενης της πανηγύρεως του Ιερού Καθεδρικού Ναού Παναγίας Ελευθερωτρίας Διδυμοτείχου, η τοπική Εκκλησία προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνού υπεδέχθη μετά πάσης επισημότητος και με την παρουσία του Δημάρχου Διδυμοτείχου Ρωμύλου Χατζηγιάννογλου, του Διοικητού της XVI Μεραρχίας Στρατηγού Θεόδωρου Χατζηγεωργίου και του Υποδιοικητού της Ταξίαρχου Νικόλαου Γιοβανούδη, το εσπέρας της 23ης Οκτωβρίου ε.έ., την ιερά εικόνα της Παναγίας της Οδηγητρίας, αντίγραφο της θαυματουργού εικόνος της εν Αγίω Όρει Ιεράς Μονής Ξενοφώντος, την οποία αγιογράφησε ο εκ των αδελφών της Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Διδυμοτείχου Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ Χειμώνας.
Ακολούθησε το μυστήριο του Ευχελαίου, που παραδίδει ο Απόστολος Ιάκωβος στην Καθολική Επιστολή του, ο Εσπερινός και ο Όρθρος της μνήμης του αγίου. Επιστέγασμα της εσπερινής αυτής Συνάξεως ήταν η αρχαιοπρεπής Θεία Λειτουργία του αγίου Ιακώβου, της οποίας προέστη ο οικείος Επίσκοπος.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, αναφερόμενος στον τιμώμενο απόστολο, μεταξύ άλλων, είπε: «Ο άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος προστάτευσε και καθοδήγησε την Εκκλησία των Ιεροσολύμων σε μία εποχή διωγμών και πνευματικών αποστασιών, και με την διδασκαλία του στήριξε τις καρδιές των ανθρώπων. Ο μαρτυρικός του θάνατος ήταν καρπός της αγιότητος του βίου και της υπομονής του, «ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι» (Ιακ. 1, 4). Η αγιότητα του ας συνεχίζει να σκεπάζει την Εκκλησία και να αποτελεί για όλους μας υπόδειγμα προσευχής και καρτερίας στους δύσκολους και αποκαρδιωτικούς καιρούς που ζούμε. Ας διδαχθούμε από τον μεγάλο αυτό Ιεράρχη της Αγίας Πόλεως ότι πρέπει να έχουμε στη ζωή μας πίστη σταθερή και ακλόνητη αφ’ ενός και έργα συνάδοντα προς αυτήν αφ’ ετέρου, διότι όπως γράφει ο ίδιος «ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρά ἐστι» (Ιακ. 2, 26). Ας είναι για όλους εμάς το φρόνημά του πρότυπο και κεφάλαιο αρχών και πεποιθήσεων, πρότυπο ανεπίληπτου βίου και πρότυπο ζήλου και έργων καλών για να κυριαρχήσει η Βασιλεία του Θεού. Ιδού τα προσόντα και οι προϋποθέσεις, για να είμεθα πραγματικοί «αδελφοί του Κυρίου» και κατά χάριν αδελφόθεοι, ως ο απόστολος Ιάκωβος».
