Αυτές τις ημέρες στον Ιερό Ναό τίθεται σε προσκύνηση των πιστών η Ιερά Εικόνα της Παναγίας από την Ιερά Μονή Πέτρας Ολύμπου, κατόπιν ευλογίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεωργίου.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχήν».
Λίγες μόλις ἡμέρες ἔχουν περάσει ἀπό τήν Κυριακή τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία μας συνεχίζει νά ζεῖ μέσα στή χαρά τοῦ μεγάλου θαύματος τῆς Ἀναστάσεως, συνεχίζει νά πανηγυρίζει τόν θρίαμβο τοῦ Χριστοῦ ἐναντίον τοῦ διαβόλου, συνεχίζει νά ἑορτάζει τή νίκη τῆς ζωῆς ἐπί τοῦ θανάτου.
Ἕνα τόσο μεγάλο καί ἕνα τόσο σημαντικό γεγονός, ὅπως αὐτό τῆς λυτρώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας, τό ὁποῖο ἐπί πολλούς αἰῶνες ἀνέμεναν οἱ ἄνθρωποι, δέν ἐξαντλεῖται σέ μία μόνο ἡμέρα. Ἄλλωστε ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δέν εἶχε ἐπίδραση μόνο στούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του ἀλλά καί στούς ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς.
Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς σήμερα ψάλαμε, μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο, «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχήν». Διακηρύξαμε, δηλαδή, ὅτι ἑορτάζουμε τή νέκρωση τοῦ θανάτου, τήν κατάργηση τοῦ Ἅδου καί τήν ἀρχή μιᾶς καινούργιας ζωῆς, τῆς αἰωνίου ζωῆς, τήν ὁποία μᾶς χάρισε ὁ Χριστός μέ τήν Ἀνάστασή του.
Αὐτήν τή νέα ζωή, τήν αἰώνιο καί ἀτελεύτητο, ζοῦν καί οἱ ἑορταζόμενοι σήμερα ἅγιοι πέντε ἱερομάρτυρες τῆς Ναούσης, οἱ ὁποῖοι σφαγιάσθηκαν μέσα στόν ἱερό αὐτό ναό τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, τήν ὥρα τῆς θείας λειτουργίας, καί ἔγιναν καί ἐκεῖνοι ἀπαρχή τῶν πολλῶν μαρτύρων πού θυσίασαν τή ζωή τους γιά τόν Χριστό κατά τό ὁλοκαύτωμα τῆς Ναούσης στό Κιόσκι. Ἔγιναν μάρτυρες τῆς πίστεως μέσα στόν ναό τοῦ μεγαλομάρτυρος πού τιμοῦσαν. Ἔγιναν μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, τήν ἀνάσταση τοῦ ὁποίου θριαμβευτικά εἶχαν πρό ὀλίγου ὑμνήσει.
«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν», εἶχαν ψάλει. Καί δέν τό εἶχαν ψάλει μόνο μέ τά χείλη. Τό εἶχαν ψάλει καί μέ τήν ψυχή τους. Τό εἶχαν ψάλει μέ ὅλες τους τίς αἰσθήσεις. Γιατί, ἄν δέν τό πίστευαν, δέν θά τολμοῦσαν νά ὑπομείνουν τό μαρτύριο. Ἄν δέν τό πίστευαν, δέν θά τολμοῦσαν νά θυσιάσουν τή ζωή τους. Ὅμως τώρα ἤξεραν ὅτι ὁ θάνατος γιά τόν Χριστό, δέν εἶναι θάνατος, εἶναι ἡ ἀρχή μιᾶς νέας ζωῆς, τῆς αἰωνίου ζωῆς. Γιατί ὁ Χριστός νέκρωσε τόν θάνατο, γιατί ὁ Χριστός, «θανάτῳ θάνατον πατήσας», χάρισε στούς ἀνθρώπους τή δική του ζωή, πού δέν ἔχει τέλος ἀλλά συνεχίζεται αἰώνια στόν οὐρανό.
Ἔτσι ἔγιναν οἱ ἅγιοι πέντε ἱερομάρτυρες τῆς Ναούσης, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἐκ Πέτρας, ὁ ἅγιος Γεράσιμος ὁ πνευματικός, ὁ ἅγιος Δημήτριος ὁ σακελλάριος, καί ἄλλοι δύο τῶν ὁποίων τά ὀνόματα δέν τά γνωρίζουμε, θυσία γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, θυσία γιά τήν πίστη τους, καί συγχρόνως ἔγιναν πρότυπο γιά ὅλους ἐκείνους τούς Ναουσαίους, οἱ ὁποῖοι, ὅταν οἱ Τοῦρκοι τούς συνέλαβαν καί τούς ἔφεραν ἐνώπιον τοῦ Λουμπούτ πασᾶ, ἤξεραν τί ἔπρεπε νά κάνουν. Ἤξεραν ὅτι ἔπρεπε νά φανοῦν ἀντάξιοι τῶν ποιμένων τους, ἀντάξιοι τῶν ἱερέων τους, πού εἶχαν ἀνοίξει ἤδη καί γι᾽ αὐτούς τόν δρόμο πρός τόν οὐρανό, καί νά ὁμολογήσουν τήν πίστη τους στόν ἀναστάντα Χριστό.
Αὐτή τήν πίστη καλούμεθα καί ἐμεῖς νά ὁμολογοῦμε. Ὄχι μέ τόν τρόπο πού τήν ὁμολόγησαν οἱ ἅγιοι πέντε ἱερομάρτυρες τῆς Ναούσης πού τιμοῦμε σήμερα, οἱ ὁποῖοι θυσίασαν τή ζωή τους, ἀλλά μέ τή ζωή μας καί τήν πίστη μας στόν ἀναστάντα Χριστό. Γιατί ὅλοι καλούμεθα νά ὁμολογοῦμε τήν πίστη μας, καθώς σήμερα ὑπάρχουν πολλοί πού τήν ἀμφισβητοῦν, ἔστω καί ἄν εἶναι οἱ ἴδιοι βαπτισμένοι χριστιανοί.
Εἶναι πολλοί ἐκεῖνοι πού τήν ἀμφισβητοῦν μέ τή ζωή τους, μέ τίς ἐπιλογές τους, μέ τίς πράξεις τους, μέ τίς ἁμαρτίες τους καί, δυστυχῶς, ἐπιδιώκουν νά παρασύρουν καί ἄλλους ἀνθρώπους μακριά ἀπό τόν Χριστό, στόν δικό τους δρόμο τῆς ἀπιστίας καί τῆς ἀθεΐας.
Εἶναι πολλοί ἐκεῖνοι πού μᾶς προκαλοῦν, ὅπως ἔκανε καί ἡ παιδίσκη ἐκείνη στήν αὐλή τοῦ ἀρχιερέως μέ τόν ἀπόστολο Πέτρο, ρωτώντας τον ἄν ἦταν καί ἐκεῖνος μαθητής τοῦ Χριστοῦ, καί περιμένουν νά ἀκούσουν τί θά ποῦμε. Καί περιμένουν, εἴτε νά ὁμολογήσουμε τόν Χριστό γιά νά μᾶς εἰρωνευθοῦν καμιά φορά καί νά μᾶς χλευάσουν εἴτε νά τόν ἀρνηθοῦμε γιά νά ἀποφύγουμε τά σχόλιά τους.
Ἄς προσέξουμε, λοιπόν, καί ἄς μήν παρασυρθοῦμε ἀπό τόν φόβο καί τή δειλία καί ἀρνηθοῦμε τόν Χριστό. Ἄς ὁμολογοῦμε πάντοτε καί μέ θάρρος τήν πίστη μας, ἀκολουθώντας τό παράδειγμα τῶν ἁγίων πέντε ἱερομαρτύρων τῆς Ναούσης πού τιμοῦμε σήμερα, ἐκφράζοντας ἔτσι τήν ἀγάπη μας γιά τόν Χριστό πού θυσιάσθηκε γιά τή σωτηρία μας, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε νά μᾶς ἀναγνωρίσει καί Ἐκεῖνος ὡς μαθητές του ἐνώπιον τοῦ Πατρός του, σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεσή του, καί νά μᾶς χαρίσει τήν αἰώνιο ζωή στή βασιλεία του, διά πρεσβειῶν καί τῶν ἑορταζομένων ἁγίων ἱερομαρτύρων. Ἀμήν.