Η εορτή της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας στη Βέροια

Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση το Ιερό Λείψανο του Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου που θησαυρίζεται στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας, όπου υπάρχει ιερό παρεκκλήσιο προς τιμήν του Οσίου.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του αναφέρθηκε εκτενώς στο χάρισμα της υμνογραφίας του νέου Αγίου της Εκκλησίας μας και πνευματικού του πατρός, Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Τῶν μαρτύρων ταῖς χρείαις δια­κο­νήσασα, μαρτυρικῶς ἐμιμήσω τάς ἀριστείας αὐτῶν».

Σέ λίγες ἡμέρες ἑορτάζει ἡ Ἐκ­κλησία μας τή μεγάλη ἑορτή τῆς ἀγά­πης τοῦ Θεοῦ, τήν ἑορτή τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Σήμερα ὅμως τιμᾶ τή μνήμη μιᾶς μεγαλο­μάρ­τυρός της, τῆς ἁγίας Ἀνα­στα­­σίας τῆς Φαρμακολυτρίας, ἡ ὁποία ὄχι μόνο θυσίασε τή ζωή της γιά τήν πίστη της καί τήν ἀγάπη της στόν Χριστό, ἀλ­λά καί γιατί διακρί­θηκε στήν ἐφαρμογή τῆς ἐν­τολῆς τῆς ἀγάπης.

Γόνος ἀριστοκρατικῆς οἰκογε­νεί­ας ἡ ἁγία Ἀναστασία καί σύζυγος ρωμαίου ἀξιωματούχου γνώρισε καί ἀγάπησε τόν Χριστό.

Ἤξερε βεβαίως ὅτι ἡ πίστη της στόν Χρι­στό ἦταν ἀσύμβατη ὄχι μόνο μέ τήν πίστη τοῦ συζύγου της ἀλλά καί μέ τούς ρωμαϊκούς νό­μους. Ἤξε­ρε ὅτι ἡ πίστη της στόν Χριστό θά τήν ὁδηγοῦσε στό μαρ­τύ­ριο, ἀλλά ἐκείνη δέν δίσταζε μπρο­στά στό μαρτύριο. Γνώριζε τόν λόγο τοῦ Κυρίου πού λέγει ὅτι «ὁ φιλῶν πατέρα ἤ μητέρα ἤ τέ­κνα … ὑπέρ ἐμέ οὐκ ἔστι μου ἄξι­ος», καί αὐτή ἤθε­λε νά εἶναι ἄξια τοῦ Κυ­ρίου πού ἀγάπησε, νά εἶναι ἄξια τοῦ Χριστοῦ πού ἀπό ἀγάπη γιά τό πλάσμα του ἔγι­νε ἄνθρωπος καί σταυρώ­θη­κε γιά χάρη του.

Εἶχε διαβάσει τόν λόγο τοῦ εὐ­αγ­γελιστοῦ τῆς ἀγάπης, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ὅτι «φό­βος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ᾽ ἡ τε­λεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φό­βον», καί γι᾽ αὐτό δέν φοβόταν οὔτε ἀνησυχοῦσε γιά τό μέλλον. Ἐμπιστευόταν τή ζωή της στά χέ­ρια καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού καί ἡ ἴδια τόσο πολύ ἀγα­ποῦ­σε.

Αὐτή τήν ἀγάπη φρόντιζε ὅμως ἡ ἁγία Ἀναστασία καί νά τήν ἐξωτε­ρι­κεύει μέ ἕνα ξεχωριστό τρόπο. Ὁ τρόπος αὐτός ἦταν νά φρο­ντί­ζει καί νά μεριμνᾶ γιά τήν ἀνα­κούφι­ση τῶν μαρτύρων τοῦ Χρι­στοῦ. Νά ἐπισκέπτεται ἐκεί­νους πού βρισκό­ταν στίς φυλακές γιά τήν πίστη τους. Νά φροντίζει τίς πληγές καί τά τραύματα ἐκεί­νων πού βασά­νι­ζαν οἱ Ρωμαῖοι στρα­τιῶ­τες. Νά τούς ἐνισχύει καί νά τούς ἐνθαρρύ­νει γιά νά στα­θοῦν πι­στοί ἐνώπιον τῶν δικα­στῶν τους καί νά ἀντιμε­τω­πίσουν μέ καρτερία τό μαρτύριο. Ἀλλά ἦταν καί ἐκείνη πού μετά τό μαρτύριο ἔσπευδε γιά νά περι­συλ­λέ­ξει τά μαρτυρικά λείψανα καί νά τούς ἀποδώσει τίς ἁρμόζου­σες τι­μές, χωρίς νά ὑπολογίζει οὔ­τε τόν κό­πο οὔτε τήν ὀργή τῶν διωκτῶν τῆς πίστεως.

Ἔτσι ἡ ἁγία Ἀναστασία δέν ἐξε­πλή­ρωνε ἁπλῶς τή θεία ἐντολή τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν πρώτη καί μεγάλη ἐντολή καί εἶναι αὐτή πού θά ἀποτελέσει τό κρι­τήριο τῆς σωτηρίας μας κατά τήν ἡμέρα τῆς μελλούσης κρίσεως, ἀλλά τήν ἐξεπλήρωνε μέ τρόπο αὐ­τοθυσιαστικό. Γιατί ἡ ἁγία Ἀνα­στασία δέν προσέφερε τήν ἀγάπη της ἄκοπα καί ἀνέξοδα, ἀλλά θέ­το­ντας τόν ἑαυτό της καί τή ζωή της σέ κίνδυνο προκειμένου νά δια­κο­νήσει τούς ἀδελφούς της. Γι᾽ αὐτό ἀξιώθηκε καί ἀπό τόν Θεό νά ὁμο­λο­γήσει καί ἡ ἴδια τήν πί­στη καί τήν ἀγάπη της σέ Ἐκεῖνον καί νά λάβει τόν στέφανο τοῦ μαρ­­τυρίου. Καί ἀκόμη ἀξιώθηκε νά λάβει τή χά­ρη τῶν ἰάσεων, μέ τίς ὁποῖες εὐ­εργετεῖ μέχρι σήμερα τούς ἀν­θρώ­πους πού αἰτοῦνται τήν πρε­σβεία καί τή βοήθειά της.

Αὐτή τήν ἀγάπη πού ἔζησε καί ἔδειξε ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Ἀνα­-στα­σία συστήνει καί σέ μᾶς ἡ Ἐκ­κλησία μας σήμερα. Γιατί πολ­λές φορές νομίζουμε ὅτι προσφέρουμε ἀγάπη, ἀλλά στήν πραγματικό­τη­τα παραμένουμε μόνο στά λόγια ἤ ἔστω στά αἰσθήματα, χωρίς νά προ­­χωροῦμε στήν πράξη. Συχνά πάλι λέμε ὅτι θέλουμε νά προσφέ­ρουμε ἀγάπη ἀλλά δέν ἔχουμε τή δυνα­τό­τητα.

Ἡ ἀγάπη ὅμως δέν εἶναι οὔτε μό­νο λόγια οὔτε μόνο συναι­σθήματα. Οὔτε χρει­άζεται νά ἔχεις πολλά χρή­­­ματα ἤ ἀγαθά γιά νά προσ­φέ­ρεις ἀγάπη. Γιατί, ἐάν ἦταν ἔτσι, ὁ Χρι­στός θά ἀπέκλειε τούς περισ­σό­τε­ρους ἀνθρώπους ἀπό τή δυνα­τό­τητα νά προσφέρουν ἀγάπη καί δέν θά μποροῦσε νά τή θέσει ὡς κριτή­ριο τῆς σωτηρίας μας.

Ἀγάπη ὅμως σημαίνει νά μπορῶ νά μοιράζομαι μέ τόν ἀδελφό μου αὐτό πού ἔχω. Σημαίνει νά μπορῶ νά στερηθῶ αὐτό πού ἔχω γιά νά τό ἀπολαύσει ἐκεῖνος. Σημαίνει νά προσ­φέρω χωρίς ἐνδοιασμούς αὐ­τό πού μοῦ ἀρέσει καί πού διαθέτω, γιά νά κάνω τόν ἀ­δελφό μου χα­ρούμενο καί εὐτυ­χι­σμένο, γιά νά τόν ἀνα­κου­φίσω καί νά τόν ἀνα­παύ­σω. Ἀγά­πη σημαίνει νά δίδω θυ­σιά­ζοντας καί τόν ἑαυτό μου, ἐάν χρειαστεῖ, ὅπως ἀκριβῶς τό ἔκανε καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός γιά μᾶς, ὅπως τό ἔκανε καί ἡ ἁγία με­γα­λομάρτυς Ἀνα­στα­σία.

Καί ἐάν προσφέρουμε ἔτσι τήν ἀγάπη, τότε θά ἔχου­με τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θε­οῦ στή ζωή μας. Τότε ἡ ἀγάπη του θά μᾶς ἀνταπο­δίδει ὅ,τι προσ­φέ­ρουμε πολλα­πλά­σιο, ἀλλά κυ­ρίως θά μᾶς ἀξιώσει τῆς βασιλείας του, ὅπως ἀξίωσε καί τήν ἑορ­τα­ζομένη σήμερα ἁγία με­γα­λο­μάρ­τυ­ρα Ἀναστασία τή φαρ­μα­­κο­λύτρια, τό παράδειγμα τῆς ὁποί­ας μᾶς καλεῖ σήμερα νά ἀκο­λου­θή­σουμε ἡ Ἐκκλησία μας ἑορ­τάζο­ντας καί τιμώντας τή μνήμη της, καί τό ὁποῖο εὔχομαι νά μιμη­θοῦ­με ὅλοι μας.