Την Τρίτη 8 Νοεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Αρχαγγέλων στον Αρχάγγελο του Δήμου Ναούσης.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:
«Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καί ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ».
Αὐτός πού ἀκούει ὅσα λέτε ἐσεῖς ἀκούει ἐμένα καί αὐτός πού δέν ὑπολογίζει καί δέν ἀκολουθεῖ ὅσα διδάσκετε ἐσεῖς, δέν ἀκολουθεῖ τούς δικούς μου λόγους.
Μέ τή διαβεβαίωση αὐτή πρός τούς μαθητές του ὁ Χριστός τονίζει πρός ὅλους μας τή σημασία τῆς ὑπακοῆς στόν λόγο καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, εἴτε αὐτές ἐκφράζονται ἀπό τόν ἴδιο εἴτε ἀπό πρόσωπα τά ὁποῖα ἔχει ὁρίσει Ἐκεῖνος νά τόν ἐκπροσωποῦν καί νά διδάσκουν στούς ἀνθρώπους τίς ἐντολές του.
Ὡς πρώτους ἐκπροσώπους του ὅρισε ὁ Κύριός μας τούς μαθητές του καί αὐτοί τούς ἐπισκόπους καί τούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἵστανται, ὅπως λέμε, «εἰς τόπον καί τύπον Χριστοῦ», ὁ ἐπίσκοπος, καί «εἰς τόπον καί τύπον τῶν ἁγίων ἀποστόλων», οἱ ἱερεῖς, καί ἔχουν χρέος καί καθῆκον νά διδάσκουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί νά ὁδηγοῦν μέσω αὐτοῦ τούς ἀνθρώπους στή σωτηρία.
Δέν θά πρέπει ὅμως νά ξεχνοῦμε δύο δεδομένα. Τό πρῶτο εἶναι ὅτι ὁ λόγος καί οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ διαφυλάσσονται ἀπαραχάρακτες μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία καί αὐτή, διά τῶν ἐπισκόπων καί τῶν ἱερέων της, ἀποτελεῖ τόν αὐθεντικό ἐκφραστή τῆς θείας ἀληθείας.
Τό δεύτερο εἶναι ἡ ὑπακοή, τήν ὁποία ὀφείλουμε ὅλοι στόν λόγο καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Καί ἡ ὑπακοή εἶναι ἔκφραση ταπεινώσεως ἔναντι τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ὁ δημιουργός μας καί πλάστης μας. Ἐάν οἱ πρωτόπλαστοι παρήκουσαν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί ἐξέπεσαν ἀπό τόν παράδεισο αὐτό συνέβη ἀπό ὑπερηφάνεια, γιατί πίστευσαν ὅτι ἄν δοκιμάσουν τόν καρπό τοῦ δένδρου τῆς γνώσεως, θά γίνουν καί αὐτοί θεοί, ἀλλά καί γιατί ἡ ἔλλειψη τῆς ταπεινώσεως τούς ἐμπόδισε πάλι νά ζητήσουν συγγνώμη, ἔστω καί μετά τήν παρακοή τους.
Τή σπουδαιότητα τῆς ὑπακοῆς στόν Θεό μᾶς ὑπενθυμίζει καί ἡ σημερινή ἑορτή, ἡ Σύναξη τῶν ἁγίων ἀγγέλων καί ἀρχαγγέλων καί πασῶν τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν πρότυπα ὑπακοῆς καί γιά ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους.
Δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ εἶναι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι, πού πλάσθηκαν πρίν ἀπό τόν ἄνθρωπο, γιά νά διακονοῦν τόν Θεό καί γιά νά τόν ὑμνοῦν. Ἦταν ἀγαθοί ἀπό τή φύση τους, ὅπως ἦταν καί ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά ὑπήκουαν στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἐλεύθερή τους βούληση, ὑπήκουαν δηλαδή μέ τή θέλησή τους καί ἔκαναν ὅ,τι τούς ζητοῦσε.
Ὁ Ἑωσφόρος ὅμως, πού ἦταν καί αὐτός ἕνας ἀρχάγγελος, παρασύρθηκε ἀπό τόν ἐγωισμό καί τήν ἔπαρσή του καί δέν ἀρκέσθηκε, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, στήν ἀγγελική αἴγλη καί λαμπρότητα. Ἀντί νά εἶναι εὐγνώμων ὁ Ἑωσφόρος πρός τόν Θεό, γιατί εἶχε τή δυνατότητα νά προοδεύει στή θεία γνώση, νά γνωρίσει δηλαδή βαθμιαῖα περισσότερο τόν Θεό, αὐτός θέλησε νά γίνει ἄμεσα ὅμοιος μέ τόν Θεό, ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ δημιουργός του.
Ἔτσι ἐπαναστάτησε ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ἀρνούμενος μέ τή συμπεριφορά του νά ὑπακούσει στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, καί παρέσυρε στόν δρόμο τῆς κακίας καί τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπό τόν Θεό καί τό τάγμα ἐκεῖνο τῶν ἀγγέλων στό ὁποῖο προΐστατο. Συνέπεια αὐτῆς τῆς ἐπιλογῆς ἦταν ὁ Ἑωσφόρος νά ἐκπέσει ἀπό τόν οὐρανό, νά ἐκπέσει ἀπό τό καλό καί τήν ἀρετή, καί νά γίνει ἡ ἀρχή καί ἡ αἰτία τοῦ κακοῦ καί τῆς ἁμαρτίας, νά γίνει ταυτόσημος μέ τήν ὑπερηφάνεια καί τήν ἀλαζονεία, νά γίνει ἐχθρός τοῦ Θεοῦ, νά γίνει αὐτός πού τόν πολεμᾶ διαρκῶς, πού τόν διαβάλλει στούς ἀνθρώπους, γιά νά τούς παρασύρει κοντά του, νομίζοντας ὅτι θά νικήσει μέ αὐτόν τόν τρόπο τόν Θεό.
Ἀντίθετα ὅλοι οἱ ἄλλοι ἅγιοι ἄγγελοι καί ἀρχάγγελοι παρέμειναν στήν ὑπακοή καί τή διακονία τοῦ Θεοῦ. Ἔκαναν ὑπακοή στήν προσταγή τοῦ ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, πού ἐξέφραζε τήν προειδοποίηση καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, λέγοντας πρός τούς ἀγγέλους, «στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου», νά προσέξουν δηλαδή καί ἀναλογισθοῦν τί κάνουν καί τί θά πάθουν, ἐάν ἀκολουθήσουν τόν Ἑωσφόρο. Καί ἔτσι οἱ ἄγγελοι αὐτοί ἔλαβαν τόν μισθό τῆς ὑπακοῆς τους.
Ὁ Θεός τούς ἔδωσε τό χάρισμα τῆς ἀκινησίας πρός τό κακό, ἔγιναν δηλαδή μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ διά παντός ἀγαθοί, ἄτρεπτοι στό κακό, καί δέν ὑπάρχει ποτέ περίπτωση νά παρασυρθοῦν καί νά πέσουν στήν ἁμαρτία καί νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τόν Θεό, τόν ὁποῖον βλέπουν καί δοξάζουν καθημερινά, ἀλλά καί ἐργάζονται γιά τή δόξα του. Διότι πρός δόξαν Θεοῦ εἶναι ἡ προστασία καί ἡ βοήθεια πού προσφέρουν οἱ ἅγιοι ἄγγελοι στούς ἀνθρώπους, ἡ βοήθεια πού προσφέρουν στόν καθένα ἀπό ἐμᾶς, πού θέλει νά πορευθεῖ στή ζωή του μέ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο μυστικά ὑπαγορεύει στήν ψυχή τοῦ καθενός μας ὁ φύλακας ἄγγελός μας, ὁδηγώντας μας πρός τό ἀγαθό.
Ἄς μιμηθοῦμε καί ἐμεῖς, ἑορτάζοντας σήμερα τή Σύναξη τῶν ἁγίων ἀγγέλων καί ἀρχαγγέλων τήν ὑπακοή τους πρός τόν Θεό, ὑπακούοντας στόν λόγο καί τίς ἐντολές του, τίς ὁποῖες μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, ἀλλά καί τήν ἐμμονή τους στό ἀγαθό, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί νά κληρονομήσουμε τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ γιά νά τόν ὑμνοῦμε καί νά τόν δοξάζουμε μαζί τους.
Δυστυχῶς ὁ ἄγγελος ὁ Ἑωσφόρος, ὁ ὁποῖος ἔγινε διάβολος καί ἔχασε τήν ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό καί ἐξέπεσε, δέν μπορεῖ οὔτε καί νά μετανοήσει. Διότι καί αὐτός, ἄν μετανοοῦσε, ὁ Θεός θά τόν δεχόταν. Αὐτό ὅμως σημαίνει πολλά γιά μᾶς, πού μπορεῖ νά πέφτουμε, μπορεῖ νά ἁμαρτάνουμε, μπορεῖ νά φεύγουμε ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἡ μετάνοια καί ἡ ἐξομολόγηση μᾶς ἐπαναφέρει πάλι στή σχέση μας μέ τόν Θεό, κάτι πού δέν μπορεῖ, ὅπως εἶπα νά κάνει ἀπό τόν πολύ ἐγωισμό του ὁ διάβολος, δέν μπορεῖ νά μετανοήσει, δέν μπορεῖ νά ἐπανέλθει καί νά ἀποκατασταθεῖ στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Ἄς μήν χάσουμε αὐτές τίς εὐκαιρίες πού ἔχουμε καθημερινά, τίς εὐκαιρίες τῆς μετανοίας, τῆς ἀλλαγῆς, τῆς ἐπαναφορᾶς μας στή σχέση μας μέ τόν Θεό. Ἄς μείνουμε σταθεροί, ὅπως εἶναι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι, στόν φόβο καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γιά νά εἴμεθα κοντά του καί σ᾽ αὐτή τή ζωή ἀλλά πολύ περισσότερο αἰώνια.