Την Παρασκευή 24 Ιουνίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στην Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας, με την ευκαιρία της εορτής του Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου και της Συνάξεως των εν Σκήτη Βεροίας Αγίων.
Στο τέλος, ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων, επέδωσε το αναμνηστικό των «ΚΗ´ Παυλείων» στον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Πορφύριο Μπατσαρά με την ευκαιρία της ημερίδος για τα 200 χρόνια από την καταστροφή της Ιεράς Μονής με τίτλο: «Μετά την καταστροφή» που πραγματοποιήθηκε μετά την Θεία Λειτουργία.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Καί ἰδού ἔσῃ σιωπῶν καί μή δυνάμενος λαλῆσαι ἄχρι ἧς ἡμέρας γένηται ταῦτα».
Ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τό γενέθλιο τοῦ τιμίου Προδρόμου καί βαπτιστοῦ τοῦ Κυρίου μας. Ἑορτάζει ἕνα θαῦμα. Καί ἐάν κάθε θαῦμα εἶναι μοναδικό καί ἀσυνήθιστο, αὐτό τό θαῦμα εἶναι ἀκόμη πιό μοναδικό καί πιό ἀσυνήθιστο.
Γιατί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ὁ προστάτης καί ἔφορος τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς, γεννᾶται μέ θαυμαστό τρόπο, καθώς τόσο ὁ πατέρας του Ζαχαρίας ὅσο καί ἡ μητέρα του Ἐλισάβετ, ἦταν ἡλικιωμένοι, καί θά ἦταν ὑπό κανονικές συνθῆκες ἀδύνατο νά ἀποκτήσουν στήν ἡλικία τους παιδί.
Καί δέν γεννᾶται μόνο μέ θαυμαστό τρόπο ὁ τίμιος Πρόδρομος, ἀλλά ἡ γέννησή του προαναγγέλεται ἀπό τόν ἀρχάγγελο Γαβριήλ, πού ἐμφανίσθηκε στόν Ζαχαρία μέσα στόν ναό τοῦ Θεοῦ, κατά τήν ὥρα τοῦ θυμιάματος.
Προαναγγέλεται, ἀλλά ὁ εὐσεβής Ζαχαρίας ἀμφιβάλλει καί ἀμφισβητεῖ τόν λόγο τοῦ ἀρχαγγέλου, γιά νά ἀκούσει τήν ἐπίπληξή του καί νά παραμείνει «σιωπῶν» μέχρι τήν ἡμέρα τῆς γεννήσεως τοῦ υἱοῦ του, τοῦ μείζονος ἐν γεννητοῖς γυναικῶν, ὅπως θά τόν ὀνομάσει τόν Πρόδρομό του ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.
Παραμένει «σιωπῶν», γιά νά ζήσει ἕνα ἀκόμη θαῦμα, τή λύση τῆς γλώσσης του, κατά τή γέννηση τοῦ υἱοῦ του, γιά νά δοξάσει τόν Θεό καί νά ἀποκαλύψει μέ τόν προφητικό του λόγο τόν ρόλο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου: «καί σύ, παιδίον, προφήτης Ὑψίστου κληθήσῃ· προπορεύσῃ γάρ ἐνώπιον Κυρίου ἑτοιμάσαι ὁδούς αὐτοῦ». Θά ὀνομασθεῖς, λέγει, προφήτης τοῦ Ὑψίστου καί θά προηγηθεῖς τοῦ Κυρίου, γιά νά ἑτοιμάσεις τόν δρόμο πού θά βαδίσει.
Ἡ ἐννεάμηνη ὑποχρεωτική σιωπή τοῦ Ζαχαρίου γίνεται χῶρος καί χρόνος θείων ἀποκαλύψεων. Οἱ ἀμφιβολίες του ἐκλείπουν, οἱ ἀμφισβητήσεις του ἀκυρώνονται καί στή σιωπῶσα καρδία του λαλεῖ ὁ Θεός καί τοῦ ἀποκαλύπτει τά μυστήριά του.
Κάτι ἀνάλογο θά συμβεῖ καί μέ τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρομο. Στά χρόνια πού ζεῖ ἐν σιωπῇ στήν ἔρημο, πρίν νά ἀρχίσει τό κήρυγμα τῆς μετανοίας, γιά νά προετοιμάσει τούς ἀνθρώπους γιά νά δεχθοῦν τόν Χριστό, γίνεται ἀποδέκτης θείων ἀποκαλύψεων καί ἀκούει τόν Θεό νά ὁμιλεῖ στήν καρδία του καί νά τοῦ διδάσκει τήν ἀλήθειά του.
Ὅμως γιά τήν Ἱερά αὐτή Μονή, πού τιμᾶται στό ὄνομα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ἡ σημερινή ἑορτή τοῦ Γενεθλίου του συνδυάζεται μέ τή λαμπρά πανήγυρη τῆς Συνάξεως πάντων τῶν ἐν τῇ Σκήτῃ Βεροίας διαλαμψάντων καί τῷ Θεῷ εὐαρεστησάντων ὁσίων.
Καί ἔτσι τιμοῦμε μαζί μέ τόν τίμιο Πρόδρομο καί ὅλους ἐκείνους τούς ὁσίους καί θεοφόρους πατέρες, οἱ ὁποῖοι ἀκολούθησαν τόν δρόμο του, τόν δρόμο τῆς ἀσκήσεως, τῆς μετανοίας καί τῆς προσευχῆς στόν ἱερό αὐτόν χῶρο, πού ἁγιάσθηκε μέ τόν ἱδρῶτα τόν ἀσκητικῶν τους καμάτων καί πόνων ἀλλά καί ἀπό τά δάκρυα τῆς προσευχῆς καί τῆς μετανοίας τους.
Ὅλους ἐκείνους πού ἀκολούθησαν τόν τίμιο Πρόδρομο στήν ἑκούσια σιωπή καί ἀξιώθηκαν οὐρανίων ἀποκαλύψεων.
Ὅλους ἐκείνους πού ἀγωνίσθηκαν χωρίς νά ὑπολογίσουν κόπους καί πόνους, ταλαιπωρίες καί δοκιμασίες, νηστεῖες καί ἀγρυπνίες, προκειμένου νά ἀντισταθοῦν στούς πειρασμούς καί νά νικήσουν τόν ἀντίδικο τῆς ψυχῆς τους καί τῆς σωτηρίας τους. Ὅλους αὐτούς, τούς νεώτερους καί παλαιότερους, πού ἔδωσαν αἷμα καί ἔλαβαν πνεῦμα, ἔλαβαν τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί κατόρθωσαν νά συναντήσουν Αὐτόν, τόν ὁποῖο ἐπόθησεν ἡ ψυχή τους, Αὐτόν πρός τόν ὁποῖο τούς ὁδήγησε ὁ τίμιος Πρόδρομος.
Τιμώντας, λοιπόν, καί ἐμεῖς σήμερα μαζί μέ τόν προστάτη καί ἔφορο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, τόν τίμιο Πρόδρομο, καί ὅλη τή σεπτή χορεία τῶν ἐν τῇ Σκήτῃ τῆς Βεροίας ὁσίων πατέρων, ἄς ἀναθεωρήσουμε τήν ἔκβαση τῆς ἀναστροφῆς τους καί ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τή σιωπή τους, τήν ἐσωτερική καί τήν ἐξωτερική σιωπή. Ἄς διδαχθοῦμε αὐτή τή μεγάλη ἀρετή, χωρίς τήν ὁποία εἶναι δύσκολο ὁ ἄνθρωπος καί πολύ περισσότερο ὁ μοναχός νά προοδεύσει στήν ἐν Χριστῷ ζωή.
Ἄς καλλιεργήσουμε τή σιωπή σέ ἕναν κόσμο στόν ὁποῖο οἱ ἄνθρωποι φλυαροῦμε ἀκατάσχετα καί ἀνώφελα, εὐκαίρως-ἀκαίρως, χωρίς νά ἔχουμε διάθεση νά ἀκούσουμε οὔτε τή φωνή τοῦ Θεοῦ μέσα του, οὔτε τή φωνή τοῦ ἀδελφοῦ μας δίπλα μας, πού καί ὅταν δέν ἔχουμε κάποιον γιά νά μιλήσουμε, φλυαροῦμε στά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως, σάν νά μήν μποροῦμε νά ζήσουμε οὔτε λίγα λεπτά μέ σιωπή.
Ἄς καλλιεργήσουμε τή σιωπή, ἀκολουθώντας τό παράδειγμα καί τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ τοῦ Κυρίου μας, ἀλλά καί τῶν ὁσίων καί θεοφόρων πατέρων καί οἰκητόρων αὐτῆς τῆς Ἱερᾶς Σκήτης, ὥστε νά μπορέσουμε καί ἐμεῖς, μέσα στό περιβάλλον τῆς σιωπῆς, νά καλλιεργήσουμε τήν προσευχή καί τή μελέτη τοῦ ἑαυτοῦ μας καί νά τόν προφυλάξουμε ἀπό ποικίλα ὀλισθήματα, ἀλλά καί νά ἀκούσουμε τή φωνή τοῦ Θεοῦ, πού θά μᾶς καθοδηγεῖ μέ τή χάρη του στόν δρόμο τοῦ θελήματος καί τῶν ἐντολῶν του, στόν δρόμο πού θά ὁδηγήσει καί μᾶς στόν Χριστό καί στή σωτηρία μας.