Η εορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Μητρόπολη Ναυπάκτου (ΦΩΤΟ)
Τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου, 20 Μαΐου, τελέσθηκε ὁ Πανηγυρικός Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός μετ’ ἁρτοκλασίας, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.Ἱεροθέου.
Μέ λαμπρότητα ἑορτάστηκε καί φέτος ἡ µνήµη τῶν ἁγίων Θεοστέπτων Βασιλέων καί Ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, στήν Ἱερά Μητρόπολη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, στόν ὁμώνυμο Ἱερό Ναό τῶν Ἁγίων, στήν Μακύνεια Ναυπακτίας.
Τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου, 20 Μαΐου, τελέσθηκε ὁ Πανηγυρικός Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός μετ’ ἁρτοκλασίας, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.Ἱεροθέου.
Ὁ Σεβασμιώτατος στὀ κήρυγµά του ἀνέλυσε τήν εἰκόνα τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου καί τῆς ἁγίας Ἑλένης, πού στό κέντρο ἔχουν τόν Σταυρό.
Εἶπε ὅτι αὐτό ἔχει τήν σηµασία του, διότι ὁ Μέγας Κωνσταντινος εἶδε τόν Σταυρό στόν οὐρανό σέ µιά κρίσιµη µάχη, τόν Ὀκτώβριο τοῦ 312 μ. Χ, καί στήν συνέχεια ἔδωσε ἐντολή νά τόν βάζουν παντοῦ; καὶ ἡ µητέρα του ἁγία Ἑλένη βρῆκε τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα. Ἔτσι ὁ Τίµιος Σταυρός συνδέθηκε μέ τήν ζωή τους, ὅπως συνδέεται µέ τήν ζωή ὅλων µας.
Στἠν συνέχεια ἀνέφερε ὅτι ὁ Σταυρός ἀποτελεῖται ἀπό δύο ξύλα, ἕνα κατακόρυφο καί ἕνα ὁριζόντιο, πού δείχνουν τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τήν ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώπους. Ἔτσι, πάντοτε ὁ ὥριμος ἄνθρωπος βρίσκεται ἀνάμεσα στίς δύο αὐτές ἀγάπες, καί αὐτό πρέπει νά τό κάνη μέ ταπείνωση καὶ πίστη στόν Θεό.
Ἔπειτα εἶπε ὅτι ὁ Σταυρός συνδέει τήν γῆ µέ τὀν οὐρανό, τήν οἰκογένεια μέ τήν κοινωνία, ἑνώνει τόν Θεό µέ τούς ἀνθρώπους. Αὐτό σηµαίνει σταυρική ζωή, ένῶ ἡ διάσπαση μεταξύ αὐτῶν τῶν δύο ὁδηγεῖ στήν ἀντισταυρική ζωή.
Κατέληξε ὅτι δέν χωρίζεται ὁ Σταυρός ἁπό τήν Ἀνάσταση. Οἱ Προτεστάντες παραμένουν στήν Γέννηση του Χριστου, οἱ Λατίνοι στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἑνώνουμε τόν Σταυρό μέ τήν Ἀνάσταση.
Πρίν τήν ἀπόλυση λιτανεύτηκε ἡ ἱερά εἰκόνα των Ἁγίων Ἰσαποστόλων, πέριξ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, συνοδείᾳ της Φιλαρµονικῆς Μουσικῆς Ἀντιρρίου «Ἀπόλλων”.
*
Τό πρωΐ της Κυριακης, 21 Μαΐου ἐ. ἕἔ, τελέσθηκε ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἀναστασίμου Ὄρθρου καὶ ἐν συνεχείᾳ ἡ Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία, ἱερουργοῦντος τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγ. Βλασίου κ. Ἱεροθέου.
Τόν Ἱεράρχη λειτουργό πλαισίωσαν ὁ ἱεροκήρυκας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀρχιμ. π. Εἰρηναῖος Κουτσογιάννης, ὁ ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας, Πρωτοπ. π. Ἰωάννης Πολύζος καί ὁ Ἱεροδιάκονος π. Παΐσιος Παρασκευᾶς. Ἐκκλησιάστηκαν οἱ ἀρχές τοῦ τόπου καὶ πλῆθος πιστῶν.
Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμα τῆς Θείας Λειτουργίας ἀνέλυσε τό θέµα ὅτι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἦταν ἕνας µεγάλος ἡγέτης μέ δύναμη καί ὅραμα. Αὐτό Φαίνεται, μεταξύ τῶν ἄλλων, σἑ τρία σημεῖα.
Πρῶτον, στό ὅτι κατάλαβε τήν δυναμικότητα τῆς νέας πίστεως, τοῦ Χριστιανισμοῦ, πού µέ τήν θεραπευτική διδασκαλία της μετατρέπει τήν Φιλαυτία σἑ Φιλοθεία καί φιλανθρωπία. Τό ὅτι ἔδωσε σηµασία στόν Χριστιανισμό δέν προέρχεται ἀπό πολιτική σκοπιμότητα. Διότι οἱ Χριστιανοί ἦταν τό 1/10 τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, δέν συμμετεῖχαν στἰς πολιτικές ἐξελίξεις, ἦταν πολυκερματισµένοι ἀπό τὶς αἱρέσεις, δὲν ἦταν µιά μάζα γιά νά ὑποταχθῆ, ὅπως φάνηκε στούς διωγμούς. Τό ἔκανε διότι διεῖδε τήν δυναμικότητα τῆς νέας πίστεως.
Δεύτερον, ἦταν ἡγέτης γιατί εἶδε τήν γεωπολιτική σπουδαιότητα τοῦ Βοσπόρου καί ἐκεῖ μετέφερε τήν Πρωτεύουσα τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους. Αὐτό εἶχε ὡς συνέπεια νά διαφυλάξη γιά χίλια καί πλέον χρόνια τήν Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία ἀπό τούς λαούς τῆς Ἀνατολῆς, καί νά ἀναπτύξη ἕναν ἰδιαίτερο πολιτισμό, ὁ ὁποῖος παραμένει μέχρι σήµερα καί νοηματοδοτεῖ τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων.
Τρίτον, διέγνωσε τήν ἀξία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, γι’ αὐτό συνεκάλεσε τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, στἠν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τό 325 µ. Χ, πού ἔγινε ἡ βάση καί ἄλλων Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἔτσι, διεφύλαξε τήν πνευματική θεραπεία τῶν ἀνθρώπων καί ἔδωσε τήν δυνατότητα διοργανώσεως τῆς Ἐκκλησίας ἀπό διοικητικῆς πλευρᾶς, πού ὑπάρχει μέχρι σήµερα µέ τό Κανονικό Δίκαιο.
Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἦταν ὄντως µεγάλος ἡγέτης, καὶ µακάρι νά ἀναδεικνύονται τέτοιοι ἡγέτες µέ εὐφυῖα, δυναμικότητα καί ὅραμα.
Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος εἶχε τήν εὐκαιρία νά συνοµιλήση μέ τούς Ἐνορίτες τῆς Μακύνειας καί τίς κυρίες τοῦ Συνδέσμου Ἀγάπηςτοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, οἱ ὁποῖες καἰ προσέφεραν κεράσµατα στό ἐκκλησίασμα.
