Η εορτή του Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου στον Πλάτανο Ημαθίας
Με θρησκευτική ευλάβεια και τάξη τιμήθηκε η μνήμη του Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου στον Πλάτανο Ημαθίας
Την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Πλατάνου με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, η μνήμη του οποίου τιμάται ετησίως ιδιαιτέρως στην ενορία.
Ο Μητροπολίτης Βεροίας στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Διδάσκαλε, ποῦ μένεις; λέγει αὐτοῖς· ἔρχεσθε καί ἴδετε. Ἦλθαν οὖν καί εἶδαν … καί παρ᾽ αὐτῷ ἔμειναν τήν ἡμέραν ἐκείνην».
Στήν ἀρχή τῆς δημόσιας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ μᾶς μετέφερε σήμερα τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, τήν ἑπομένη τῆς βαπτίσεώς του στόν Ἰορδάνη. Ἐκεῖ βρίσκεται ὁ τίμιος Πρόδρομος μαζί μέ κάποιους μαθητές του, ὅταν βλέπει τόν Ἰησοῦ νά περνᾶ. Ὁ Ἰωάννης τόν δείχνει στούς μαθητές του καί τούς λέγει: Αὐτός εἶναι «ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ». Χωρίς ἄλλες συστάσεις, χωρίς ἄλλη παρότρυνση οἱ μαθητές του ἀποφασίζουν νά ἀκολουθήσουν τόν Χριστό. Ἀνάμεσά τους καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος πρωτόκλητος ἀπόστολος Ἀνδρέας, τόν ὁποῖο τιμοῦμε ἰδιαιτέρως στήν ἐνορία σας.
Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἀντιλαμβάνεται ὅτι τόν ἀκολουθοῦν, στρέφεται πρός αὐτούς καί τούς ρωτᾶ τί θέλουν. Ὁ Ἀνδρέας καί οἱ ἄλλοι μαθητές δέν διστάζουν νά τόν ρωτήσουν «Ραββί, ποῦ μένεις», γιά νά λάβουν τήν ἀφοπλιστική ἀπόφαση τοῦ Χριστοῦ «ἔρχεσθε καί ἴδετε». «Ἐλᾶτε καί θά δεῖτε».
Ἡ ἀπάντηση δέν ἀκούεται καί πολύ ἐνθαρρυντική, ὅμως ἔχει τό νόημά της. Ὁ Χριστός καλεῖ τόν ἀπόστολο Ἀνδρέα καί τούς ἄλλους νά τόν ἀκολουθήσουν, χωρίς νά γνωρίζουν ποῦ ἀκριβῶς τόν ἀκολουθοῦν. Τούς καλεῖ νά ἀρχίσουν μιά πορεία πρός ἕναν τόπο πού δέν γνωρίζουν, δίπλα σέ ἕναν ἄνθρωπο πού δέν ἔχουν ξαναδεῖ.
Ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ στό ἐρώτημα «ποῦ μένεις;» περιέχει γιά τά ἀνθρώπινα δεδομένα μία ἀσάφεια, περιέχει ἕνα ρίσκο, γιατί οἱ μαθητές δέν ξέρουν ποῦ πηγαίνουν καί τί θά συναντήσουν. Καί ὅμως τολμοῦν νά τόν ἀκολουθήσουν. Τολμοῦν νά πάρουν αὐτό τό ρίσκο καί νά δοῦν μόνοι τους ποῦ μένει ὁ Χριστός. Τολμοῦν νά βαδίσουν στό ἄγνωστο, χωρίς νά γνωρίζουν τί τούς ἐπιφυλάσσει αὐτή ἡ πορεία. Καί ὄχι μόνο τόν ἀκολουθοῦν, ὄχι μόνο τόν ἀκολουθεῖ ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας, ἀλλά καί μένει μαζί του, μένει μέχρι τέλους καί ἀναλαμβάνει στή συνέχεια καί ὅλες ἐκεῖνες τίς ἀποστολικές περιοδεῖες ἀπό τόν Εὔξεινο Πόντο μέχρι τήν Ἑλλάδα, προκειμένου νά κηρύξει τό Εὐαγγέλιό του, χωρίς νά γνωρίζει καί τότε ποῦ πηγαίνει καί τί θά συναντήσει. Καί εἶναι τόσο πολύ πεπεισμένος ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας ἀπό τήν πρώτη αὐτή συνάντηση μέ τόν Χριστό, εἶναι τόσο πολύ βέβαιος γιά τήν ὀρθότητα τῆς ἀποφάσεώς του νά τόν ἀκολουθήσει, ἀλλάζοντας ριζικά τή ζωή του, ὥστε ἀμέσως καλεῖ καί τόν ἀδελφό του Σίμωνα, τόν μετέπειτα πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Πέτρο, νά τόν ἀκολουθήσει μέ τή βεβαιότητα ὅτι «εὑρήκαμεν τόν Μεσσίαν». Βρήκαμε, τοῦ λέγει, τόν Μεσσία. Αὐτόν τόν ὁποῖο αἰῶνες περίμεναν οἱ Ἑβραῖοι γιά νά τούς λυτρώσει.
Μπορεῖ ἡ ἄμεση καί αὐθόρμητη κίνηση τοῦ ἀποστόλου Ἀνδρέου νά ἀναγνωρίσει τόν Χριστό ὡς Μεσσία καί νά τόν ἀκολουθήσει μαζί μέ τόν ἀδελφό του νά μᾶς φαίνεται παράξενη καί πολλοί νά χαρακτηρίζουν μωρία καί ἀνοησία αὐτό πού ἔκανε ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἀνδρέας καί οἱ ἄλλοι ἀπόστολοι, δείχνει ὅμως τόν πόθο καί τή λαχτάρα του νά βρεῖ τόν Μεσσία, νά βρεῖ τόν Σωτήρα. Δείχνει καί τό νόημα πού εἶχε ἡ πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ «ἔρχεσθε καί ἴδετε».
Ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας δέν παρασύρεται ἀπό μία πρόσκληση ἤ ἀπό μία ὑπόσχεση. Ἀκολουθεῖ τόν Χριστό, ζεῖ μία ἡμέρα ὁλόκληρη μαζί του καί ἀποκτᾶ τήν ἐμπειρία τῆς συναναστροφῆς μαζί του. Διαπιστώνει ὁ ἴδιος ποιός εἶναι ὁ Χριστός καί μέ αὐτή τήν ἐμπειρία καλεῖ καί τόν ἀδελφό του νά τόν ἀκολουθήσει. Αὐτή τήν ἐμπειρία καί αὐτό τό βίωμα μεταφέρει καί στούς ἀνθρώπους, στούς ὁποίους κηρύσσει στή συνέχεια τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ ὁ πρωτόκλητος ἀπόστολος Ἀνδρέας. Αὐτή τήν ἐμπειρία μεταφέρει καί σέ μᾶς πού τιμοῦμε σήμερα τή μνήμη του.
Ὁ Χριστός καί τό Εὐαγγέλιο, μᾶς λέγει, δέν εἶναι θεωρία, δέν εἶναι ἁπλῶς μία διδασκαλία, εἶναι ἐμπειρία καί ζωή. Ὁ Χριστός δέν μᾶς διδάσκει τίς ἐντολές του γιά νά τίς μάθουμε, ἀλλά γιά νά ζήσουμε σύμφωνα μέ αὐτές, γιά νά τίς ἐφαρμόσουμε στή ζωή μας. Δέν μᾶς ζητᾶ ἁπλῶς νά τόν ἀγαπήσουμε, ἀλλά νά ἑνωθοῦμε μαζί του ψυχικά καί σωματικά. Αὐτό τόν σκοπό ἔχουν τά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, καί κυρίως τό ἱερό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἀλλά καί οἱ ἱερές της Ἀκολουθίες, ἡ προσευχή, ἡ τιμή τῶν ἁγίων καί τῶν ἱερῶν τους λειψάνων.
Ὁ Χριστός διά τῆς Ἐκκλησίας του ἐπαναλαμβάνει καί πρός ἐμᾶς αὐτό πού εἶπε καί πρός τόν ἀπόστολο Ἀνδρέα καί τούς ἄλλους μαθητές: «ἔρχεσθε καί ἴδετε». Ἐλᾶτε κοντά μου γιά νά δεῖτε καί νά ζήσετε μαζί μου. Ἐλᾶτε κοντά μου γιά νά καταλάβετε ὅτι ἐγώ εἶμαι ὁ σωτήρας καί λυτρωτής σας.
Πῶς ἀνταποκρινόμεθα ὅμως ἐμεῖς στήν πρόσκληση αὐτή τοῦ Χριστοῦ; Πόσο ἐνδιαφερόμεθα γιά τή σωτηρία μας καί πόσο τήν ἀναζητοῦμε;
Τό παράδειγμα τοῦ ἑορταζομένου σήμερα πρωτοκλήτου ἀποστόλου Ἀνδρέου μᾶς δείχνει τί πρέπει νά κάνουμε. Μᾶς δείχνει πόσο πρέπει νά ἐνδιαφερόμεθα γιά τή σωτηρία μας, γιά τόν Σωτήρα καί Λυτρωτή μας Χριστό, πού δέν χρειάζεται νά ἀναζητήσουμε ἐμεῖς, ὅπως ἔκανε ἐκεῖνος, γιατί εἶναι ἐδῶ, στήν Ἐκκλησία του, ἀλλά χρειάζεται νά τόν πλησιάσουμε καί νά ἀποφασίσουμε νά ζήσουμε μαζί του, νά ζήσουμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή, γιά νά μᾶς χαρίσει καί Ἐκεῖνος τή σωτηρία μας.
Ἐμεῖς, μέσα ἀπό τήν πεῖρα τῆς Ἐκκλησίας, μέσα ἀπό τήν πεῖρα τῶν ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων, εὔκολα μποροῦμε νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό, τόν ὁποῖο μᾶς ὑποδεικνύουν ἐκεῖνοι μέ τή ζωή τους, μέ τή θυσία τους. Ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας, ὁ ὁποῖος δέν τόν ἤξερε τόν Χριστό, τόν ἀκολούθησε ἀμέσως. Καί ὄχι μόνο τόν ἀκολούθησε, ἀλλά στή συνέχεια ἐγκατέλειψε τά πάντα, καί τίς βάρκες καί τά δίχτυα καί τά ψάρια, γιατί τοῦ εἶπε ὁ Χριστός «θά σᾶς κάνω ἁλιεῖς τῶν ἀνθρώπων», δηλαδή νά μπορεῖτε μέ τόν λόγο σας νά σώζετε τούς ἀνθρώπους. Καί αὐτό ἔκανε ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας σέ ὅλη του τή ζωή, μέχρι πού σταυρώθηκε στήν Πάτρα, ὅπως ὁ Χριστός καί μάλιστα ἀνάποδα. Γι᾽ αὐτό καί εἶναι ἕνας ἀπό τούς μεγάλους ἀποστόλους τῆς Ἑλλάδος, μαζί μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο.
Ἄς ἀξιοποιήσουμε καί ἐμεῖς αὐτή τήν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ «ἔρχεσθε καί ἴδετε» καί σάν παράδειγμα ἄς ἔχουμε τόν ἀπόστολο Ἀνδρέα. Ἀμήν.