Την Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό των Αγίων Νεομαρτύρων Αθανασίου και Ιωάννου των Κουλακιωτών στη Χαλάστρα για την εορτή του Αγίου Αθανασίου του Κουλακιώτου.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἀθανασίῳ ἀγχόνη ὤφθη κλίμαξ, δι᾽ ἧς ἀνῆλθε οὐρανοῦ εἰς τό πλάτος».
Λίγες ἡμέρες πρίν ἡ Ἐκκλησία μας νά ὑψώσει γιά μία ἀκόμη φορά στούς ἱερούς μας ναούς τόν τίμιο Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, τό σύμβολο αὐτό τῆς νίκης κατά τοῦ διαβόλου καί τῆς σωτηρίας μας τιμᾶ τή μνήμη ἑνός ἐκλεκτοῦ της τέκνου, ἑνός συμπολίτου μας νεομάρτυρος, ἑνός ἀπό τούς δύο προστάτες καί πολιούχους τῆς Χαλάστρας, τόν ἅγιο νεομάρτυρα Ἀθανάσιο τόν Κουλακιώτη.
Τόν τιμᾶ, γιατί μέ τό μαρτύριο καί τή θυσία τῆς ζωῆς του τίμησε τόν Χριστό, τίμησε τήν Ἐκκλησία καί χάρισε στήν πόλη μας ἕναν οὐράνιο προστάτη καί πρεσβευτή.
Εἶναι γνωστό σέ ὅλους μας ποιός ἦταν ὁ ἅγιος νεομάρτυς Ἀθανάσιος. Ἕνας νέος ἄνθρωπος ἦταν ἀπό ἐκλεκτή οἰκογένεια, μέ ἐξαίρετες σπουδές γιά τήν ἐποχή του, πού ὅμως δέν μιμήθηκε τόν νεανία τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ ὁποῖος, παρά τό ἀρχικό του ἐνδιαφέρον τελικά δέν ἀκολούθησε τόν Χριστό καί στερήθηκε τήν αἰώνια ζωή. Ἀντίθετα, ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ἄκουσε τήν προτροπή τοῦ Χριστοῦ πού θά ἀκούσουμε καί ἐμεῖς σέ λίγες ἡμέρες, «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι», καί τήν ἔκανε πράξη.
Ἡ ἄδικη κατηγορία ὅτι ὁμολόγησε δῆθεν τόν Θεό τῶν ἀλλοπίστων δέν τόν ἔκανε νά φοβηθεῖ ἤ νά δειλιάσει. Ὑπερασπίσθηκε μέ γενναιότητα τόν ἑαυτό του ἐνώπιον τοῦ δικαστοῦ του, ἀλλά ὅταν ἡ ἐπιμονή τῶν Τούρκων τόν ἔθεσε πρό τοῦ διλήμματος νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του ἤ τή ζωή του, ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος δέν χρειάσθηκε νά τό σκεφθεῖ. Ἐπέλεξε νά σηκώσει τόν σταυρό τοῦ μαρτυρίου καί νά ἀκολουθήσει τόν Χριστό, παρά νά ἀπαρνηθεῖ τήν πίστη τῶν πατέρων του καί νά προδώσει τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἐπέλεξε νά σηκώσει τόν σταυρό τοῦ μαρτυρίου, πού γι᾽ αὐτόν ἦταν ἡ ἀγχόνη, καί μέ αὐτή, ὅπως γράφει καί ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, κατόρθωσε νά ἀνέβει στόν οὐρανό καί νά φθάσει κοντά στόν Χριστό τόν ὁποῖο ἀγάπησε περισσότερο καί ἀπό τήν ἴδια τή ζωή του, ὥστε νά τή θυσιάσει γιά τήν πίστη του.
Ἀπαρνήθηκε τόν ἑαυτό του καί ὁμολόγησε θαρραλέα τόν Χριστό ἐνώπιον τῶν διωκτῶν του, ὥστε νά ἀκούσει στόν οὐρανό τή φωνή τοῦ Χριστοῦ νά τόν ὑποδέχεται στή μακαριότητα τῆς βασιλείας του ἀναγνωρίζοντας ὡς γνήσιο μαθητή καί μάρτυρά του.
Αὐτός εἶναι ὁ ἅγιος πού τιμοῦμε καί πανηγυρίζουμε σήμερα. Δέν χρειάσθηκε νά ζήσει πολλά χρόνια γιά νά ἐπιτύχει τόν σκοπό τῆς ζωῆς του. Λίγα χρόνια ἦταν ἀρκετά γιά νά ὁλοκληρώσει τόν κύκλο τῆς ἐπιγείου ζωῆς του, τόν ὁποῖο σφράγισε μέ τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου καί νά γίνει πολίτης τῆς ἐπουρανίου Ἱερουσαλήμ, ἀπό ὅπου μαζί μέ τόν ἄλλο συμπολίτη του μας, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Κουλακιώτη, προστατεύει τή Χαλάστρα καί δέεται ὑπέρ ἡμῶν.
Ἡ σημερινή του ὅμως μνήμη, λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό τή μεγάλη ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ, ὅπως εἶπα καί στήν ἀρχή, μᾶς ὑπενθυμίζει καί τό δικό μας χρέος νά ἀκούσουμε καί νά ἐφαρμόσουμε στή ζωή μας τήν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ νά ἄρουμε τόν σταυρό μας καί νά τόν ἀκολουθήσουμε.
Ὁ δικός μας σταυρός δέν εἶναι βέβαια σταυρός μαρτυρίου, ἀλλά μπορεῖ νά εἶναι ὅποιος σταυρός κρίνει ὁ Κύριος ὅτι εἶναι κατάλληλος γιά τίς δικές μας δυνάμεις. Διότι γιά τόν Χριστό δέν ἔχει σημασία ἐάν ὁ ἕνας σταυρός εἶναι πιό βαρύς ἀπό τόν ἄλλο· σημασία ἔχει ἡ διάθεσή μας νά ἀποδεχθοῦμε τόν σταυρό μας· σημασία ἔχει ἡ διάθεσή μας νά ἀρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας γιά χάρη του. Νά θέσουμε, δηλαδή, τόν ἴδιο τόν Χριστό καί τό θέλημά του ὡς τήν πρώτη προτεραιότητα τῆς ζωῆς μας.
Ἄς ἐξετάσει, λοιπόν, ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς ποιός εἶναι ὁ δικός του σταυρός· γιατί γιά ἄλλον μπορεῖ νά εἶναι ὁ πνευματικός ἀγώνας μέσα στόν κόσμο, γιά ἄλλον μπορεῖ νά εἶναι ἀγώνας τῆς μοναχικῆς πολιτείας, γιά ἄλλον οἱ θλίψεις καί οἱ δοκιμασίες πού ἀντιμετωπίζει, καί γιά ἄλλον οἱ πόνοι καί οἱ ἀσθένειες πού καλεῖται νά ὑπομένει, γιά ἄλλον κάτι ἄλλο. Δέν πρέπει νά ζητοῦμε ἐντυπωσιακούς σταυρούς· πρέπει ὅμως νά εἴμαστε προετοιμασμένοι νά κάνουμε τό κάθε τι στή ζωή μας μέ διάθεση προσφορᾶς καί ἀγάπης πρός τόν Χριστό καί μέ κριτήριο ὄχι τί θά θέλαμε ἐμεῖς, ἀλλά τί θά ἤθελε Ἐκεῖνος ἀπό ἐμᾶς.
Ἄν ζοῦμε μέ αὐτόν τόν τρόπο καί ἄν ἀγωνιζόμαστε μέ αὐτό τόν τρόπο, τότε θά ἔχουμε καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ· τότε θά εὐαρεστοῦμε καί ἐμεῖς τόν Θεό καί θά ἀξιωθοῦμε νά φθάσουμε στόν προορισμό μας, πού εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, διά πρεσβειῶν τοῦ προστάτου μας ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Κουλακιώτου.