Ο κ. Νεκτάριος, από τον ιερό ναό Αγίου Χαραλάμπους στο λόγο του έκανε αναφορά στην πρωτοχριστιανική εποχή, όπου μέσα σε ένα υλιστικό και ειδωλολατρικό περιβάλλον οι άνθρωποι δυσκολεύονταν να κατανοήσουν τις αλήθειες της Χριστιανικής Πίστεως, όπως λ.χ. την εκ νεκρών Ανάσταση ή την Ενσάρκωση του Θεού. Οι Απόστολοι κήρρυταν τα τις Πίστεως από τη μια πλευρά, ενώ από την άλλη οι άνθρωποι δυσπιστούσαν, καθώς το κήρυγμα των Αποστόλων τάραζε τα ”λυμνάζοντα ύδατα” της καθεστηκυίας τότε τάξεως.
Ακολούθως ο Σεβασμιώτατος αναφερόμενος στην Προς Τιμόθεον Επιστολή του Αποστόλου Παύλου, υπογράμμισε ότι ο Απόστολος των Εθνών αν και φυλακισμένος στη Ρώμη, ενίσχυε τον Επίσκοπο Εφέσου και μαθητή του Τιμόθεο, ώστε να έχει θάρρος έναντι των αιρετικών, και ακόμη ότι μπορεί το σώμα να φυλακίζεται, αλλά ο Λόγος του Θεού θα διαδίδεται ελεύθερα. Νουθετεί ακόμη ο Απόστολος Παύλος τον Τιμόθεο, να μην φοβηθεί ούτε και αυτό το μαρτύριο, τονίζοντας ότι χρειάζεται ομολογία Πίστεως.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Χαράλαμπος υπέστη φριχτά βασανιστήρια,συνέχισε ο κ. Νεκτάριος, διότι δεν ντράπηκε να ομολογήσει τον Κύριό μας. Ως στρατιώτης του Χριστού υποτάχθηκε σε Εκείνον και τον ακολούθησε έως το θάνατο. Δεν υπέστειλε ούτε τη σημαία της ομολογίας, ούτε την αλήθεια της Πίστεως. Και εμείς σήμερα για να τον τιμήσουμε πραγματικά θα πρέπει να τον μιμηθούμε στην ομολογία, στην πίστη και στην αγάπη του για τον Ιησού Χριστό, ακολουθώντας το παράδειγμα των πατέρων μας, καθώς η πίστη δεν είναι ξεπερασμένη, αλλά αποτελεί δύναμη, και ελπίδα. Χωρίς αυτά είναι αδύνατον να ζήσει ο άνθρωπος.
Καταλήγοντας ο κ. Νεκτάριος κάλεσε τους πιστούς να αναθεωρήσουν τη ζωή τους, ως προς τη σχέση τους με τον κόσμο, αφού ούτε η πλεονεξία, ούτε ο υλισμός, ούτε η αθεϊα οφέλησε κανέναν. Εκείνο που έχουν ανάγκη εσωτερικά οι άνθρωποι είναι η προσέγγιση της καρδιάς τους στον Κύριό μας, μιμούμενοι τους Αγίους της Πίστεώς μας και αγωνιζόμενοι στο στάδιο των αρετών.