Η Εορτή του Αγίου Μοδέστου στο Διδυμότειχο
Την τιμή και την ευλάβεια προς τον Άγιο Μόδεστο στη Νέα Βύσσα ως «ἰατήρα καί ἀρωγό τῶν ἀλόγων ζώων καί βοσκημάτων καί θρεμμάτων, τῇ τοῦ Κυρίου Χάριτι», ὅπως γράφει ὁ ἱερός συναξαριστής, έφεραν οι πρόσφυγες πρόγονοί μας, που εγκαταστάθηκαν εκεί, μιας και οι περισσότεροι εξ αυτών ήταν κτηνοτρόφοι και γεωργοί. Δίπλα στον Ενοριακό Ναό έχει ανεγερθεί από ετών Παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Άγιο και στον κεντρικό Ναό φυλάσσεται απότμημα των ιερών λειψάνων του.
Την Δευτέρα, 18η του μηνός Δεκεμβρίου ε.έ. ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός λειτούργησε στην δεύτερη ενορία της κωμοπόλεως της Νέας Βύσσας, στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, όπου ιδιαίτερα τιμάται η μνήμη του Ιερομάρτυρος Μοδέστου. Εκτός από το σύνηθες εκκλησίασμα προσήλθαν, εν όψει της εορτής των Χριστουγέννων, και εκκλησιάσθησαν οι μαθητές και οι μαθήτριες του Γυμνασίου και του Λυκείου της κωμοπόλεως και αντιπροσωπεία μαθητών του Δημοτικού Σχολείου.
Την τιμή και την ευλάβεια προς τον Άγιο Μόδεστο στη Νέα Βύσσα ως «ἰατήρα καί ἀρωγό τῶν ἀλόγων ζώων καί βοσκημάτων καί θρεμμάτων, τῇ τοῦ Κυρίου Χάριτι», ὅπως γράφει ὁ ἱερός συναξαριστής, έφεραν οι πρόσφυγες πρόγονοί μας, που εγκαταστάθηκαν εκεί, μιας και οι περισσότεροι εξ αυτών ήταν κτηνοτρόφοι και γεωργοί. Δίπλα στον Ενοριακό Ναό έχει ανεγερθεί από ετών Παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Άγιο και στον κεντρικό Ναό φυλάσσεται απότμημα των ιερών λειψάνων του.
Ο Σεβ. με αφορμή το γεγονός ότι ο Άγιος Μόδεστος είναι προστάτης των ζώων τόνισε: ʺο Χριστός έρχεται στον κόσμο και γεννάται στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας προκειμένου να μας οδηγήσει και πάλι στο χαμένο Παράδεισο και να αποκαταστήσει την διασαλευθείσα από την αμαρτία αρμονική σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, με τον συνάνθρωπο, με το περιβάλλον και με τον ίδιο του τον εαυτό…ʺ και συνέχισε: ʺΑυτή η αποκατάσταση της αρμονικής σχέσης του ανθρώπου με το περιβάλλον βλέπουμε να γίνεται πραγματικότητα στην περίπτωση του Αγίου Μοδέστου, όπως και άλλων αγίων. Τα άλογα ζώα όχι μόνον σεβάστηκαν την αγιότητά του αλλά και υπήκουσαν στη δύναμη της προσευχής του… Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο εγωϊσμός και η απληστία μας να κυριαρχήσουμε στην Κτίση Του δημιούργησε μία αγριότητα μεταξύ της φύσης και του ανθρώπου. Δυστυχώς ο άνθρωπος ξέχασε ότι ο Θεός τον έθεσε διαχειριστή της δημιουργίας Του και όχι εξουσιαστή και δυνάστη της. Η ταπείνωση, η αγάπη και ο σεβασμός στον συνάνθρωπο πρωτίστως και στη δημιουργία ολόκληρη είναι η προϋπόθεση για να κερδίσουμε και πάλι τον χαμένο Παράδεισο.»
