Την Τρίτη 20 Ιουνίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στα Καβάσιλα, όπου τιμάται η μνήμη του Αγίου Νικολάου Καβάσιλα.
Στην ομιλία του ο Σεβασιώτατος τόνισε:
«Τοῦ κόσμου ὑπέρτερος, καίτοι ἐν κόσμῳ τελῶν, ἐδείχθης, Νικόλαε».
Ἑορτάζουμε καί πανηγυρίζουμε καί φέτος, ἰδιαιτέρως ἐδῶ στήν ἐνορία σας, ἕναν μεγάλο ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, ἕναν γνήσιο φίλο τοῦ Χριστοῦ καί φίλο πολλῶν καί μεγάλων ἁγίων τῆς ἐποχῆς του, ὅπως τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί τοῦ ἁγίου Φιλοθέου τοῦ Κοκκίνου, τόν ἅγιο Νικόλαο τόν Καβάσιλα.
Τιμοῦμε καί πανηγυρίζουμε ἕναν ἅγιο, ὁ ὁποῖος ἄν καί ὑπῆρξε γόνος εὐγενοῦς καί ἀριστοκρατικῆς οἰκογενείας, ἄν καί ἀπέκτησε σπουδαία μόρφωση, ἄν καί ἔζησε μέσα στόν κόσμο, δέν ἄφησε τά κοσμικά καί ὑλικά πράγματα νά ἑλκύσουν τόν νοῦ του καί νά σαγηνεύσουν τήν ψυχή του. Δέν ἄφησε νά τόν ἀπομακρύνουν ἀπό τήν ἐπαφή καί τήν κοινωνία μέ τόν Θεό, ἀπό τήν προσευχή καί τή μελέτη τοῦ λόγου του, ἀπό τήν ἔμπρακτη ἐφαρμογή τῆς πίστεως καί τήν καλλιέργεια τῆς ἀρετῆς.
Ἄν καί ζοῦσε σέ ἕναν κόσμο μέ προκλήσεις καί πειρασμούς καί περισπασμούς, ὁ ἅγιος Νικόλαος δέν παρέκκλινε ἀπό τήν πορεία πρός τήν «ἐν Χριστῷ ζωή», πού εἶχε χαράξει καί ἀκολουθοῦσε μέ συνέπεια στή ζωή του. Γι᾽ αὐτό καί δικαιολογημένα ψάλλει πρός τιμήν του ὁ ἱερός ὑμνογράφος: «Τοῦ κόσμου ὑπέρτερος, καίτοι ἐν κόσμῳ τελῶν, ἐδείχθης, Νικόλαε».
Ἐπέτυχε, δηλαδή, ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας τήν ἁγιότητα ζώντας μέσα στίς ἴδιες συνθῆκες πού ζοῦμε ὅλοι ἐμεῖς, δίνοντας ἔτσι μέ τή ζωή του ἀπάντηση στήν ἀμφιβολία καί στήν καχυποψία ὁρισμένων πού διατείνονται ὅτι ἡ βίωση τῆς χριστιανικῆς ζωῆς καί ἡ ἐπίτευξη τῆς ἁγιότητος δέν εἶναι πράγματα συμβατά μέ τή ζωή στόν κόσμο, ἀλλά εἶναι ἐφικτά μόνο γιά ἐκείνους πού ἐγκαταλείπουν τόν κόσμο καί ζοῦν «ἐν ὄρεσι καί σπηλαίοις καί ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς».
Ἄν ἴσχυε αὐτό, τότε τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου δέν θά ἀπευθυνόταν σέ ὅλο τόν κόσμο, ἀλλά σέ κάποιους μόνο ἀνθρώπους. Τότε ἡ σωτηρία δέν θά ἀφοροῦσε τούς πάντες, ἀλλά μόνο μερικούς. Τότε ὁ Θεός δέν θά ἦταν δίκαιος, ἐφόσον θά ἀπέκλειε στήν πραγματικότητα τούς περισσότερους ἀνθρώπους ἀπό τή σωτηρία.
Βεβαίως ὁ Θεός δέν εἶναι ἄδικος, οὔτε ὁ λόγος του ἀπευθύνεται ἐπιλεκτικά σέ κάποιους ἀνθρώπους. Τήν ἀλήθεια αὐτή τήν ἐπιβεβαιώνει μέ τήν ἀρχιερατική του προσευχή ὁ ἴδιος ὁ Χριστός λέγοντας πρός τόν Θεό γιά τούς μαθητές σου: «οὐκ ἐρωτῶ σε ἵνα ἄρῃς αὐτούς ἀπό τοῦ κόσμου ἀλλ᾽ ἵνα τηρήσῃς αὐτούς ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου».
Τό ζητούμενο, λοιπόν, εἶναι νά ζήσει ὁ ἄνθρωπος τόν λόγο καί τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου μέσα στόν κόσμο. Εἶναι νά κατορθώσει νά νικήσει τόν κόσμο πού φέρει μέσα του καί νά ὑψωθεῖ πάνω ἀπό τή μικρότητα καί τήν ἁμαρτία του.
Πῶς ὅμως ἐπιτυγχάνεται αὐτό; Μᾶς τό ἐξηγεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφοντας πρός τούς Κολοσσαεῖς. «Εἰ οὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ, τά ἄνω ζητεῖτε, τά ἄνω φρονεῖτε, μή τά ἐπί τῆς γῆς».
Ἐάν, λοιπόν, γράφει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος, ἔχετε ἀναστηθεῖ μαζί μέ τόν Χριστό, νά ζητᾶτε τά ἄνω, δηλαδή τά οὐράνια· νά σκέφτεσθε καί νά πιστεύετε στά οὐράνια καί ὄχι στά ἐπίγεια.
Ἡ προτροπή αὐτή δέν ἀφορᾶ μερικούς μόνο, ἀλλά ὅλους μας, γιατί ὅλοι ὅσοι βαπτισθήκαμε, ἔχουμε ἀναστηθεῖ μαζί μέ τόν Χριστό. Καί ὅλοι ἐμεῖς ὀφείλουμε νά ἔχουμε τή σκέψη μας στραμμένη στόν οὐρανό, γιά νά εἶναι καί ἡ ζωή μας οὐράνια, καθώς «τό πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει». Καθώς, δηλαδή, ἡ πραγματική καί αἰώνια ζωή μας βρίσκεται στόν οὐρανό, θά πρέπει μέ τήν προοπτική αὐτῆς τῆς αἰωνίου ζωῆς νά ρυθμίζουμε καί τή ζωή μας στή γῆ.
Ἄν πιστεύσουμε σέ αὐτή τήν ἀλήθεια· ἄν πιστεύσουμε πώς αὐτό πού ἔχει ἀξία δέν εἶναι τά χρόνια πού θά ζήσουμε στή γῆ, ἀλλά αὐτά πού θά ζήσουμε στή συνέχεια αἰώνια· ἄν πιστεύσουμε ὅτι δέν ἔχουν ἀξία ὅσα ἐπιτυγχάνουμε καί κερδίζουμε στή γῆ σέ σχέση μέ τά οὐράνια ἀγαθά, τότε δέν θά μᾶς εἶναι δύσκολο νά ἀδιαφοροῦμε γιά τίς μικρότητες καί τίς ἀντιζηλίες τοῦ κόσμου, δέν θά μᾶς ἐνδιαφέρουν σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε νά ἀπορροφοῦν τήν ψυχή μας καί τή σκέψη μας, οὔτε τά πλούτη, οὔτε ἡ δόξα, οὔτε ἡ φήμη τοῦ κόσμου, καί θά μποροῦμε νά τά ξεπερνοῦμε, θά μποροῦμε νά ἀποδεσμευόμαστε ἀπό αὐτά πού μᾶς δυσκολεύουν νά φθάσουμε στόν στόχο μας, πού εἶναι ἡ ἁγιότητα, πού εἶναι ὁ Θεός.
Καί τότε θά ἰσχύει καί γιά μᾶς αὐτό πού ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος γιά τόν ἅγιο Νικόλαο τόν Καβάσιλα. «Τοῦ κόσμου ὑπέρτερος καίτοι ἐν κόσμῳ τελῶν ἐδείχθης, Νικόλαε».
Εὔχομαι διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ Καβάσιλα νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς νά ὑπερβοῦμε τά ἐν κόσμῳ, ὥστε οὔτε οἱ δόξες οὔτε οἱ τιμές οὔτε ἄλλο νά μήν μᾶς κρατᾶ δεμένους στή γῆ, γιά νά μπορέσουμε νά ἀπολαύσουμε στόν οὐρανό τά ἀγαθά καί τή δόξα πού δέν εἶναι πρόσκαιρη ἀλλά αἰώνια. Ἀμήν.